أعمال 27
| وَأَخِيراً تَقَرَّرَ أَنْ نُسَافِرَ إِلَى إِيطَالِيَا بَحْراً، فَتَوَلَّى حِرَاسَةَ بُولُسَ وَبَعْضِ السُّجَنَاءِ الآخَرِينَ قَائِدُ مِئَةٍ اسْمُهُ يُولِيُوسُ، يَنْتَمِي إِلَى كَتِيبَةِ أُغُسْطُسَ. | ١ 1 |
ജലപഥേനാസ്മാകമ് ഇതോലിയാദേശം പ്രതി യാത്രായാം നിശ്ചിതായാം സത്യാം തേ യൂലിയനാമ്നോ മഹാരാജസ്യ സംഘാതാന്തർഗതസ്യ സേനാപതേഃ സമീപേ പൗലം തദന്യാൻ കതിനയജനാംശ്ച സമാർപയൻ|
| فَرَكِبْنَا سَفِينَةً قَادِمَةً مِنْ أَدْرَامِيتَ، مُتَّجِهَةً إِلَى مَوَانئِ مُقَاطَعَةِ آسِيَّا. وَرَافَقَنَا فِي الرِّحْلَةِ أَرِسْتَرْخُسُ مِنْ مَدِينَةِ تَسَالُونِيكِي فِي مُقَاطَعَةِ مَقِدُونِيَّةَ. | ٢ 2 |
വയമ് ആദ്രാമുത്തീയം പോതമേകമ് ആരുഹ്യ ആശിയാദേശസ്യ തടസമീപേന യാതും മതിം കൃത്വാ ലങ്ഗരമ് ഉത്ഥാപ്യ പോതമ് അമോചയാമ; മാകിദനിയാദേശസ്ഥഥിഷലനീകീനിവാസ്യാരിസ്താർഖനാമാ കശ്ചിദ് ജനോഽസ്മാഭിഃ സാർദ്ധമ് ആസീത്|
| وَفِي الْيَوْمِ التَّالِي وَصَلْنَا إِلَى صَيْدَا. وَعَامَلَ يُولِيُوسُ بُولُسَ مُعَامَلَةً طَيِّبَةً فَسَمَحَ لَهُ بِأَنْ يَزُورَ أَصْدِقَاءَهُ فِي صَيْدَا لِيَتَلَقَّى مِنْهُمْ مَا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ. | ٣ 3 |
പരസ്മിൻ ദിവസേ ഽസ്മാഭിഃ സീദോന്നഗരേ പോതേ ലാഗിതേ തത്ര യൂലിയഃ സേനാപതിഃ പൗലം പ്രതി സൗജന്യം പ്രദർഥ്യ സാന്ത്വനാർഥം ബന്ധുബാന്ധവാൻ ഉപയാതുമ് അനുജജ്ഞൗ|
| وَأَقْلَعْنَا مِنْ مِينَاءِ صَيْدَا، وَسَافَرْنَا بِمُحَاذَاةِ شَوَاطِئِ قُبْرُصَ، لأَنَّ الرِّيحَ كَانَتْ عَكْسَ اتِّجَاهِ سَيْرِنَا. | ٤ 4 |
തസ്മാത് പോതേ മോചിതേ സതി സമ്മുഖവായോഃ സമ്ഭവാദ് വയം കുപ്രോപദ്വീപസ്യ തീരസമീപേന ഗതവന്തഃ|
| وَعَبَرْنَا الْبَحْرَ الْمُجَاوِرَ لِمُقَاطَعَتَيْ كِيلِيكِيَّةَ وَبَمْفِيلِيَّةَ، وَوَصَلْنَا إِلَى مِينَاءِ مِيرَا فِي مُقَاطَعَةِ لِيكِيَّةَ. | ٥ 5 |
കിലികിയായാഃ പാമ്ഫൂലിയായാശ്ച സമുദ്രസ്യ പാരം ഗത്വാ ലൂകിയാദേശാന്തർഗതം മുരാനഗരമ് ഉപാതിഷ്ഠാമ|
| وَهُنَاكَ وَجَدَ قَائِدُ الْمِئَةِ سَفِينَةً قَادِمَةً مِنَ الإِسْكَنْدَرِيَّةِ مُتَّجِهَةً إِلَى إِيطَالِيَا، فَأَصْعَدَنَا إِلَيْهَا. | ٦ 6 |
തത്സ്ഥാനാദ് ഇതാലിയാദേശം ഗച്ഛതി യഃ സികന്ദരിയാനഗരസ്യ പോതസ്തം തത്ര പ്രാപ്യ ശതസേനാപതിസ്തം പോതമ് അസ്മാൻ ആരോഹയത്|
| وَسَافَرَتِ السَّفِينَةُ عَلَى مَهْلٍ لِعِدَّةِ أَيَّامٍ، وَاقْتَرَبْنَا مِنْ شَاطِئِ كِنِيدُسَ بَعْدَ جَهْدٍ، وَلَكِنَّ الرِّيحَ مَنَعَتْنَا مِنْ دُخُولِ الْمِينَاءِ فَلَمْ نَقْدِرْ أَنْ نَنْزِلَ هُنَاكَ، فَسَافَرْنَا عَلَى مَقْرُبَةٍ مِنْ شَاطِئِ جَزِيرَةِ كَرِيتَ، مُرُوراً بِالْقُرْبِ مِنْ رَأْسِ سَلْمُونِي. | ٧ 7 |
തതഃ പരം ബഹൂനി ദിനാനി ശനൈഃ ശനൈഃ ർഗത്വാ ക്നീദപാർശ്വോപസ്ഥ്തിഃ പൂർവ്വം പ്രതികൂലേന പവനേന വയം സൽമോന്യാഃ സമ്മുഖമ് ഉപസ്ഥായ ക്രീത്യുപദ്വീപസ്യ തീരസമീപേന ഗതവന്തഃ|
| وَبَعْدَ جَهْدٍ وَصَلْنَا إِلَى مَكَانٍ يُدْعَى الْمَوَانِئَ الجَمِيلَةَ بِالْقُرْبِ مِنْ مَدِينَةِ لَسَائِيَةَ. | ٨ 8 |
കഷ്ടേന തമുത്തീര്യ്യ ലാസേയാനഗരസ്യാധഃ സുന്ദരനാമകം ഖാതമ് ഉപാതിഷ്ഠാമ|
| وَقَضَيْنَا هُنَاكَ مُدَّةً طَوِيلَةً، حَتَّى مَضَى الصَّيْفُ وَأَصْبَحَ السَّفَرُ فِي الْبَحْرِ خَطِراً إِذْ كَانَ الصَّوْمُ أَيْضاً قَدْ مَضَى، فَنَصَحَ بُولُسُ بَحَّارَةَ السَّفِينَةِ | ٩ 9 |
ഇത്ഥം ബഹുതിഥഃ കാലോ യാപിത ഉപവാസദിനഞ്ചാതീതം, തത്കാരണാത് നൗവർത്മനി ഭയങ്കരേ സതി പൗലോ വിനയേന കഥിതവാൻ,
| قَائِلاً: «أَيُّهَا الرِّجَالُ، أَرَى فِي سَفَرِنَا الآنَ خَطَراً وَخَسَارَةً عَظِيمَةً، لَا عَلَى السَّفِينَةِ وَحُمُولَتِهَا فَقَطْ، بَلْ عَلَى حَيَاتِنَا أَيْضاً». | ١٠ 10 |
ഹേ മഹേച്ഛാ അഹം നിശ്ചയം ജാനാമി യാത്രായാമസ്യാമ് അസ്മാകം ക്ലേശാ ബഹൂനാമപചയാശ്ച ഭവിഷ്യന്തി, തേ കേവലം പോതസാമഗ്ര്യോരിതി നഹി, കിന്ത്വസ്മാകം പ്രാണാനാമപി|
| عَلَى أَنَّ قَائِدَ الْمِئَةِ كَانَ يَمِيلُ إِلَى كَلامِ رُبَّانِ السَّفِينَةِ وَصَاحِبِهَا، لَا إِلَى كَلامِ بُولُسَ. | ١١ 11 |
തദാ ശതസേനാപതിഃ പൗലോക്തവാക്യതോപി കർണധാരസ്യ പോതവണിജശ്ച വാക്യം ബഹുമംസ്ത|
| وَلَمَّا لَمْ تَكُنِ الْمِينَاءُ صَالِحَةً لِقَضَاءِ فَصْلِ الشِّتَاءِ، فَقَدْ قَرَّرَ مُعْظَمُ الْبَحَّارَةِ أَنْ يُغَادِرُوهَا، آمِلِينَ الْوُصُولَ إِلَى ميِنَاءِ فِينِكْسَ لِقَضَاءِ الشِّتَاءِ فِيهَا، وَقَدْ كَانَتْ هَذِهِ الْمِينَاءُ فِي كَرِيتَ تُوَاجِهُ الْجَنُوبَ وَالشَّمَالَ الْغَرْبِيَّيْنِ. | ١٢ 12 |
തത് ഖാതം ശീതകാലേ വാസാർഹസ്ഥാനം ന തസ്മാദ് അവാചീപ്രതീചോർദിശോഃ ക്രീത്യാഃ ഫൈനീകിയഖാതം യാതും യദി ശക്നുവന്തസ്തർഹി തത്ര ശീതകാലം യാപയിതും പ്രായേണ സർവ്വേ മന്ത്രയാമാസുഃ|
| وَهَبَّتْ رِيحٌ خَفِيفَةٌ مِنَ الْجَنُوبِ، فَظَنَّ الْبَحَّارَةُ أَنَّهَا سَتَدْفَعُهُمْ نَحْوَ فِينِكْسَ، فَرَفَعُوا الْمَرْسَاةَ وَأَبْحَرُوا عَلَى مَقْرُبَةٍ مِنْ شَاطِئِ كَرِيتَ. | ١٣ 13 |
തതഃ പരം ദക്ഷിണവായു ർമന്ദം വഹതീതി വിലോക്യ നിജാഭിപ്രായസ്യ സിദ്ധേഃ സുയോഗോ ഭവതീതി ബുദ്ധ്വാ പോതം മോചയിത്വാ ക്രീത്യുപദ്വീപസ്യ തീരസമീപേന ചലിതവന്തഃ|
| وَلَكِنَّ رِيحاً عَاصِفَةً تُعْرَفُ بِالشَّمَالِيَّةِ الشَّرْقِيَّةِ هَبَّتْ بَعْدَ قَلِيلٍ، | ١٤ 14 |
കിന്ത്വൽപക്ഷണാത് പരമേവ ഉരക്ലുദോന്നാമാ പ്രതികൂലഃ പ്രചണ്ഡോ വായു ർവഹൻ പോതേഽലഗീത്
| فَانْدَفَعَتِ السَّفِينَةُ وَلَمْ تَقْوَ عَلَى مُقَاوَمَةِ الرِّيحِ، فَاسْتَسْلَمْنَا. وَحَمَلَتْنَا الْعَاصِفَةُ | ١٥ 15 |
തസ്യാഭിമുഖം ഗന്തുമ് പോതസ്യാശക്തത്വാദ് വയം വായുനാ സ്വയം നീതാഃ|
| إِلَى مَكَانٍ قَرِيبٍ مِنْ جَزِيرَةٍ صَغِيرَةٍ اسْمُهَا كُودَا. وَبَعْدَ جَهْدٍ اسْتَطَعْنَا أَنْ نَرْفَعَ قَارِبَ النَّجَاةِ إِلَى ظَهْرِ السَّفِينَةِ. | ١٦ 16 |
അനന്തരം ക്ലൗദീനാമ്ന ഉപദ്വീപസ്യ കൂലസമീപേന പോതം ഗമയിത്വാ ബഹുനാ കഷ്ടേന ക്ഷുദ്രനാവമ് അരക്ഷാമ|
| ثُمَّ أَسْرَعَ الْبَحَّارَةُ بِاتِّخَاذِ الاحْتِيَاطَاتِ الضَّرُورِيَّةِ، فَشَدُّوا وَسَطَ السَّفِينَةِ بِالْحِبَالِ. وَخَوْفاً مِنَ الانْجِرَافِ إِلَى شَوَاطِئِ الرِّمَالِ الْمُتَحَرِّكَةِ، أَنْزَلُوا الأَشْرِعَةَ وَالْحِبَالَ، فَأَصْبَحَتِ الرِّيحُ تَدْفَعُ السَّفِينَةَ. | ١٧ 17 |
തേ താമാരുഹ്യ രജ്ജ്ചാ പോതസ്യാധോഭാഗമ് അബധ്നൻ തദനന്തരം ചേത് പോതോ സൈകതേ ലഗതീതി ഭയാദ് വാതവസനാന്യമോചയൻ തതഃ പോതോ വായുനാ ചാലിതഃ|
| وَفِي الْيَوْمِ الثَّانِي اشْتَدَّتْ عَلَيْنَا الْعَاصِفَةُ، فَأَخَذُوا يُخَفِّفُونَ مِنَ الْحُمُولَةِ. | ١٨ 18 |
കിന്തു ക്രമശോ വായോഃ പ്രബലത്വാത് പോതോ ദോലായമാനോഽഭവത് പരസ്മിൻ ദിവസേ പോതസ്ഥാനി കതിപയാനി ദ്രവ്യാണി തോയേ നിക്ഷിപ്താനി|
| وَفِي الْيَوْمِ الثَّالِثِ رَمَوْا أَثَاثَ السَّفِينَةِ بِأَيْدِيهِمْ. | ١٩ 19 |
തൃതീയദിവസേ വയം സ്വഹസ്തൈഃ പോതസജ്ജനദ്രവ്യാണി നിക്ഷിപ്തവന്തഃ|
| وَكَانَتِ الْعَاصِفَةُ تَشْتَدُّ يَوْماً بَعْدَ يَوْمٍ، حَتَّى إِنَّنَا لَمْ نَرَ الشَّمْسَ وَلا النُّجُومَ عِدَّةَ أَيَّامٍ، فَانْقَطَعَ كُلُّ أَمَلٍ فِي النَّجَاةِ. | ٢٠ 20 |
തതോ ബഹുദിനാനി യാവത് സൂര്യ്യനക്ഷത്രാദീനി സമാച്ഛന്നാനി തതോ ഽതീവ വാത്യാഗമാദ് അസ്മാകം പ്രാണരക്ഷായാഃ കാപി പ്രത്യാശാ നാതിഷ്ഠത്|
| وَكَانَ الْمُسَافِرُونَ قَدِ امْتَنَعُوا مُدَّةً طَوِيلَةً عَنْ تَنَاوُلِ الطَّعَامِ، فَتَقَدَّمَ بُولُسُ إِلَيْهِمْ وَقَالَ: «أَيُّهَا الرِّجَالُ، كَانَ يَجِبُ أَنْ تَسْمَعُوا كَلامِي وَلا تُقْلِعُوا مِنْ كَرِيتَ، فَتَسْلَمُوا مِنْ هَذَا الْخَطَرِ وَالْخَسَارَةِ. | ٢١ 21 |
ബഹുദിനേഷു ലോകൈരനാഹാരേണ യാപിതേഷു സർവ്വേഷാം സാക്ഷത് പൗലസ്തിഷ്ഠൻ അകഥയത്, ഹേ മഹേച്ഛാഃ ക്രീത്യുപദ്വീപാത് പോതം ന മോചയിതുമ് അഹം പൂർവ്വം യദ് അവദം തദ്ഗ്രഹണം യുഷ്മാകമ് ഉചിതമ് ആസീത് തഥാ കൃതേ യുഷ്മാകമ് ഏഷാ വിപദ് ഏഷോഽപചയശ്ച നാഘടിഷ്യേതാമ്|
| وَلَكِنِّي الآنَ أَدْعُوكُمْ لِتَطْمَئِنُّوا، فَلَنْ يَفْقِدَ أَحَدٌ مِنْكُمْ حَيَاتَهُ. وَلَكِنَّ السَّفِينَةَ وَحْدَهَا سَتَتَحَطَّمُ. | ٢٢ 22 |
കിന്തു സാമ്പ്രതം യുഷ്മാൻ വിനീയ ബ്രവീമ്യഹം, യൂയം ന ക്ഷുഭ്യത യുഷ്മാകമ് ഏകസ്യാപി പ്രാണിനോ ഹാനി ർന ഭവിഷ്യതി, കേവലസ്യ പോതസ്യ ഹാനി ർഭവിഷ്യതി|
| فَقَدْ ظَهَرَ لِي هَذِهِ اللَّيْلَةَ مَلاكٌ مِنْ عِنْدِ اللهِ الَّذِي أَنَا لَهُ وَإِيَّاهُ أَخْدِمُ، | ٢٣ 23 |
യതോ യസ്യേശ്വരസ്യ ലോകോഽഹം യഞ്ചാഹം പരിചരാമി തദീയ ഏകോ ദൂതോ ഹ്യോ രാത്രൗ മമാന്തികേ തിഷ്ഠൻ കഥിതവാൻ,
| وَقَالَ لِي: لَا تَخَفْ يَا بُولُسُ! فَلابُدَّ أَنْ تَمْثُلَ أَمَامَ الْقَيْصَرِ. وَقَدْ وَهَبَكَ اللهُ حَيَاةَ جَمِيعِ الْمُسَافِرِينَ مَعَكَ! | ٢٤ 24 |
ഹേ പൗല മാ ഭൈഷീഃ കൈസരസ്യ സമ്മുഖേ ത്വയോപസ്ഥാതവ്യം; തവൈതാൻ സങ്ഗിനോ ലോകാൻ ഈശ്വരസ്തുഭ്യം ദത്തവാൻ|
| فَاطْمَئِنُّوا أَيُّهَا الرِّجَالُ، لأَنِّي أُومِنُ بِاللهِ وَبِأَنَّ مَا قَالَهُ لِي سَيَتِمُّ. | ٢٥ 25 |
അതഏവ ഹേ മഹേച്ഛാ യൂയം സ്ഥിരമനസോ ഭവത മഹ്യം യാ കഥാകഥി സാവശ്യം ഘടിഷ്യതേ മമൈതാദൃശീ വിശ്വാസ ഈശ്വരേ വിദ്യതേ,
| وَلَكِنْ لابُدَّ أَنْ تَجْنَحَ السَّفِينَةُ إِلَى إِحْدَى الْجُزُرِ». | ٢٦ 26 |
കിന്തു കസ്യചിദ് ഉപദ്വീപസ്യോപരി പതിതവ്യമ് അസ്മാഭിഃ|
| وَفِي مُنْتَصَفِ اللَّيْلَةِ الرَّابِعَةَ عَشْرَةَ، وَالرِّيَاحُ تَحْمِلُنَا فِي بَحْرِ أَدْرِيَا إِلَى حَيْثُ لَا نَدْرِي، ظَنَّ الْبَحَّارَةُ أَنَّهُمْ يَقْتَرِبُونَ إِلَى الْبَرِّ. | ٢٧ 27 |
തതഃ പരമ് ആദ്രിയാസമുദ്രേ പോതസ്തഥൈവ ദോലായമാനഃ സൻ ഇതസ്തതോ ഗച്ഛൻ ചതുർദശദിവസസ്യ രാത്രേ ർദ്വിതീയപ്രഹരസമയേ കസ്യചിത് സ്ഥലസ്യ സമീപമുപതിഷ്ഠതീതി പോതീയലോകാ അന്വമന്യന്ത|
| فَقَاسُوا عُمْقَ الْمِيَاهِ فَوَجَدُوهُ عِشْرِينَ قَامَةً. وَبَعْدَ قَلِيلٍ قَاسُوا الْعُمْقَ فَوَجَدُوهُ خَمْسَ عَشْرَةَ قَامَةً. | ٢٨ 28 |
തതസ്തേ ജലം പരിമായ തത്ര വിംശതി ർവ്യാമാ ജലാനീതി ജ്ഞാതവന്തഃ| കിഞ്ചിദ്ദൂരം ഗത്വാ പുനരപി ജലം പരിമിതവന്തഃ| തത്ര പഞ്ചദശ വ്യാമാ ജലാനി ദൃഷ്ട്വാ
| وَخَافُوا أَنْ تَجْنَحَ السَّفِينَةُ إِلَى الصُّخُورِ، فَأَلْقَوْا مِنْ مُؤَخَّرِهَا أَرْبَعَ مَرَاسٍ، مُنْتَظِرِينَ طُلُوعَ الصَّبَاحِ. | ٢٩ 29 |
ചേത് പാഷാണേ ലഗതീതി ഭയാത് പോതസ്യ പശ്ചാദ്ഭാഗതശ്ചതുരോ ലങ്ഗരാൻ നിക്ഷിപ്യ ദിവാകരമ് അപേക്ഷ്യ സർവ്വേ സ്ഥിതവന്തഃ|
| وَحَاوَلَ الْبَحَّارَةُ أَنْ يَهْرُبُوا مِنَ السَّفِينَةِ، فَأَنْزَلُوا قَارِبَ النَّجَاةِ بِحُجَّةِ أَنَّهُمْ سَيُلْقُونَ الْمَرَاسِيَ مِنْ مُقَدَّمِ السَّفِينَةِ. | ٣٠ 30 |
കിന്തു പോതീയലോകാഃ പോതാഗ്രഭാഗേ ലങ്ഗരനിക്ഷേപം ഛലം കൃത്വാ ജലധൗ ക്ഷുദ്രനാവമ് അവരോഹ്യ പലായിതുമ് അചേഷ്ടന്ത|
| فَقَالَ بُولُسُ لِقَائِدِ الْمِئَةِ وَالْجُنُودِ: «إِذَا لَمْ يَبْقَ هَؤُلاءِ الْبَحَّارَةُ فِي السَّفِينَةِ فَلَنْ تَنْجُوا». | ٣١ 31 |
തതഃ പൗലഃ സേനാപതയേ സൈന്യഗണായ ച കഥിതവാൻ, ഏതേ യദി പോതമധ്യേ ന തിഷ്ഠന്തി തർഹി യുഷ്മാകം രക്ഷണം ന ശക്യം|
| فَقَطَعَ الْجُنُودُ حِبَالَ الْقَارِبِ وَتَرَكُوهُ يَسْقُطُ فِي الْمَاءِ. | ٣٢ 32 |
തദാ സേനാഗണോ രജ്ജൂൻ ഛിത്വാ നാവം ജലേ പതിതുമ് അദദാത്|
| وَلَمَّا اقْتَرَبَ طُلُوعُ الصَّبَاحِ، طَلَبَ بُولُسُ إِلَى الْجَمِيعِ أَنْ يَأْكُلُوا، وَقَالَ: «مَرَّتْ أَرْبَعَةَ عَشَرَ يَوْماً وَأَنْتُمْ لَا تَأْكُلُونَ شَيْئاً، | ٣٣ 33 |
പ്രഭാതസമയേ പൗലഃ സർവ്വാൻ ജനാൻ ഭോജനാർഥം പ്രാർഥ്യ വ്യാഹരത്, അദ്യ ചതുർദശദിനാനി യാവദ് യൂയമ് അപേക്ഷമാനാ അനാഹാരാഃ കാലമ് അയാപയത കിമപി നാഭുംഗ്ധം|
| فَأَدْعُوكُمْ إِلَى تَنَاوُلِ الطَّعَامِ، لأَنَّهُ يُسَاعِدُكُمْ عَلَى النَّجَاةِ. فَلَنْ يَفْقِدَ أَحَدٌ مِنْكُمْ شَعْرَةً مِنْ رَأْسِهِ». | ٣٤ 34 |
അതോ വിനയേഽഹം ഭക്ഷ്യം ഭുജ്യതാം തതോ യുഷ്മാകം മങ്ഗലം ഭവിഷ്യതി, യുഷ്മാകം കസ്യചിജ്ജനസ്യ ശിരസഃ കേശൈകോപി ന നംക്ഷ്യതി|
| ثُمَّ أَخَذَ رَغِيفاً، وَشَكَرَ اللهَ أَمَامَ الْجَمِيعِ، وَكَسَرَهُ وَابْتَدَأَ يَأْكُلُ، | ٣٥ 35 |
ഇതി വ്യാഹൃത്യ പൗലം പൂപം ഗൃഹീത്വേശ്വരം ധന്യം ഭാഷമാണസ്തം ഭംക്ത്വാ ഭോക്തുമ് ആരബ്ധവാൻ|
| فَاطْمَأَنُّوا كُلُّهُمْ وَأَكَلُوا. | ٣٦ 36 |
അനന്തരം സർവ്വേ ച സുസ്ഥിരാഃ സന്തഃ ഖാദ്യാനി പർപ്യഗൃഹ്ലൻ|
| وَكَانَ عَدَدُنَا فِي السَّفِينَةِ مِئَتَيْنِ وَسِتَّةً وَسَبْعِينَ نَفْساً. | ٣٧ 37 |
അസ്മാകം പോതേ ഷട്സപ്തത്യധികശതദ്വയലോകാ ആസൻ|
| وَبَعْدَمَا شَبِعُوا رَمُوا بِالْقَمْحِ فِي الْبَحْرِ لِيُخَفِّفُوا حُمُولَةَ السَّفِينَةِ. | ٣٨ 38 |
സർവ്വേഷു ലോകേഷു യഥേഷ്ടം ഭുക്തവത്സു പോതസ്ഥൻ ഗോധൂമാൻ ജലധൗ നിക്ഷിപ്യ തൈഃ പോതസ്യ ഭാരോ ലഘൂകൃതഃ|
| وَلَمَّا طَلَعَ النَّهَارُ، لَمْ يَسْتَطِعِ الْبَحَّارَةُ أَنْ يُمَيِّزُوا الْمَكَانَ، وَلَكِنَّهُمْ أَبْصَرُوا خَلِيجاً لَهُ شَاطِئٌ، فَقَرَّرُوا أَنْ يَدْفَعُوا السَّفِينَةَ إِلَيْهِ، إِذَا اسْتَطَاعُوا، | ٣٩ 39 |
ദിനേ ജാതേഽപി സ കോ ദേശ ഇതി തദാ ന പര്യ്യചീയത; കിന്തു തത്ര സമതടമ് ഏകം ഖാതം ദൃഷ്ട്വാ യദി ശക്നുമസ്തർഹി വയം തസ്യാഭ്യന്തരം പോതം ഗമയാമ ഇതി മതിം കൃത്വാ തേ ലങ്ഗരാൻ ഛിത്ത്വാ ജലധൗ ത്യക്തവന്തഃ|
| فَقَطَعُوا الْمَرَاسِيَ وَتَرَكُوهَا تَغْرَقُ، وَحَلُّوا الْحِبَالَ الَّتِي تَرْبِطُ الدَّفَّةَ، وَرَفَعُوا الشِّرَاعَ الأَمَامِيَّ لِلرِّيحِ، وَاتَّجَهُوا نَحْوَ الشَّاطِئِ. | ٤٠ 40 |
തഥാ കർണബന്ധനം മോചയിത്വാ പ്രധാനം വാതവസനമ് ഉത്തോല്യ തീരസമീപം ഗതവന്തഃ|
| وَلَكِنَّ السَّفِينَةَ وَصَلَتْ إِلَى مَكَانٍ قَلِيلِ الْمِيَاهِ بَيْنَ تَيَّارَيْنِ، فَجَنَحُوا بِها إِلَى الشَّاطِئِ، فَارْتَكَزَ مُقَدَّمُهَا وَظَلَّ لَا يَتَحَرَّكُ، فِي حِينِ أَخَذَ مُؤَخَّرُهَا يَتَفَكَّكُ مِنْ عُنْفِ الأَمْوَاجِ. | ٤١ 41 |
കിന്തു ദ്വയോഃ സമുദ്രയോഃ സങ്ഗമസ്ഥാനേ സൈകതോപരി പോതേ നിക്ഷിപ്തേ ഽഗ്രഭാഗേ ബാധിതേ പശ്ചാദ്ഭാഗേ പ്രബലതരങ്ഗോഽലഗത് തേന പോതോ ഭഗ്നഃ|
| وَارْتَأَى الْجُنُودُ أَنْ يَقْتُلُوا السُّجَنَاءَ حَتَّى لَا يَسْبَحَ أَحَدٌ مِنْهُمْ إِلَى الشَّاطِئِ وَيَهْرُبَ، | ٤٢ 42 |
തസ്മാദ് ബന്ദയശ്ചേദ് ബാഹുഭിസ്തരന്തഃ പലായന്തേ ഇത്യാശങ്കയാ സേനാഗണസ്താൻ ഹന്തുമ് അമന്ത്രയത്;
| وَلَكِنَّ قَائِدَ الْمِئَةِ كَانَ يَرْغَبُ فِي إِنْقَاذِ بُولُسَ، فَمَنَعَ جُنُودَهُ مِنْ تَنْفِيذِ رَأْيِهِمْ، وَأَمَرَ الْقَادِرِينَ عَلَى السِّبَاحَةِ أَنْ يَسْبَحُوا إِلَى الشَّاطِئِ قَبْلَ غَيْرِهِمْ، | ٤٣ 43 |
കിന്തു ശതസേനാപതിഃ പൗലം രക്ഷിതും പ്രയത്നം കൃത്വാ താൻ തച്ചേഷ്ടായാ നിവർത്യ ഇത്യാദിഷ്ടവാൻ, യേ ബാഹുതരണം ജാനന്തി തേഽഗ്രേ പ്രോല്ലമ്പ്യ സമുദ്രേ പതിത്വാ ബാഹുഭിസ്തീർത്ത്വാ കൂലം യാന്തു|
| وَالْبَاقِينَ أَنْ يُحَاوِلُوا الْوُصُولَ إِلَيْهِ عَلَى أَلْوَاحِ السَّفِينَةِ، أَوْ عَلَى قِطَعٍ مِنْ حُطَامِهَا. وَهَكَذَا وَصَلَ الْجَمِيعُ إِلَى الْبَرِّ سَالِمِينَ. | ٤٤ 44 |
അപരമ് അവശിഷ്ടാ ജനാഃ കാഷ്ഠം പോതീയം ദ്രവ്യം വാ യേന യത് പ്രാപ്യതേ തദവലമ്ബ്യ യാന്തു; ഇത്ഥം സർവ്വേ ഭൂമിം പ്രാപ്യ പ്രാണൈ ർജീവിതാഃ|
