أعمال 28

١ 1 وَعَرَفْنَا بَعْدَمَا نَجَوْنَا أَنَّ الشَّاطِئَ الَّذِي وَصَلْنَاهُ هُوَ جَزِيرَةُ مَالِطَةَ.

ഇത്ഥം സർവ്വേഷു രക്ഷാം പ്രാപ്തേഷു തത്രത്യോപദ്വീപസ്യ നാമ മിലീതേതി തേ ജ്ഞാതവന്തഃ|

٢ 2 وَاسْتَقْبَلَنَا أَهْلُهَا الْغُرَبَاءُ بِعَطْفٍ كَبِيرٍ قَلَّ نَظِيرُهُ. فَإِذْ كَانَ الْمَطَرُ يَنْهَمِرُ وَالْجَوُّ بَارِداً، أَوْقَدُوا لَنَا نَاراً، وَرَحَّبُوا بِنَا.

അസഭ്യലോകാ യഥേഷ്ടമ് അനുകമ്പാം കൃത്വാ വർത്തമാനവൃഷ്ടേഃ ശീതാച്ച വഹ്നിം പ്രജ്ജ്വാല്യാസ്മാകമ് ആതിഥ്യമ് അകുർവ്വൻ|

٣ 3 وَجَمَعَ بُولُسُ بَعْضَ الْحَطَبِ وَأَلْقَاهُ فِي النَّارِ، فَخَرَجَتْ أَفْعَى، دَفَعَتْهَا الْحَرَارَةُ، وَتَعَلَّقَتْ بِيَدِهِ.

കിന്തു പൗല ഇന്ധനാനി സംഗൃഹ്യ യദാ തസ്മിൻ അഗ്രൗ നിരക്ഷിപത്, തദാ വഹ്നേഃ പ്രതാപാത് ഏകഃ കൃഷ്ണസർപോ നിർഗത്യ തസ്യ ഹസ്തേ ദ്രഷ്ടവാൻ|

٤ 4 وَرَأَى أَهْلُ مَالِطَةَ الأَفْعَى عَالِقَةً بِيَدِهِ، فَقَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «لابُدَّ أَنَّ هَذَا الرَّجُلَ قَاتِلٌ، فَإِنَّ الْعَدْلَ لَمْ يَدَعْهُ يَحْيَا بَعْدَمَا نَجَا مِنَ الْبَحْرِ».

തേഽസഭ്യലോകാസ്തസ്യ ഹസ്തേ സർപമ് അവലമ്ബമാനം ദൃഷ്ട്വാ പരസ്പരമ് ഉക്തവന്ത ഏഷ ജനോഽവശ്യം നരഹാ ഭവിഷ്യതി, യതോ യദ്യപി ജലധേ രക്ഷാം പ്രാപ്തവാൻ തഥാപി പ്രതിഫലദായക ഏനം ജീവിതും ന ദദാതി|

٥ 5 وَلَكِنَّ بُولُسَ نَفَضَ الأَفْعَى فِي النَّارِ دُونَ أَنْ يَمَسَّهُ أَذىً.

കിന്തു സ ഹസ്തം വിധുന്വൻ തം സർപമ് അഗ്നിമധ്യേ നിക്ഷിപ്യ കാമപി പീഡാം നാപ്തവാൻ|

٦ 6 وَانْتَظَرُوا أَنْ يَتَوَرَّمَ جِسْمُهُ أَوْ يَقَعَ مَيْتاً فَجْأَةً. وَطَالَ انْتِظَارُهُمْ، دُونَ أَنْ يُصِيبَهُ ضَرَرٌ، فَغَيَّرُوا رَأْيَهُمْ فِيهِ وَقَالُوا: «إِنَّهُ إِلهٌ!»

തതോ വിഷജ്വാലയാ ഏതസ്യ ശരീരം സ്ഫീതം ഭവിഷ്യതി യദ്വാ ഹഠാദയം പ്രാണാൻ ത്യക്ഷ്യതീതി നിശ്ചിത്യ ലോകാ ബഹുക്ഷണാനി യാവത് തദ് ദ്രഷ്ടും സ്ഥിതവന്തഃ കിന്തു തസ്യ കസ്യാശ്ചിദ് വിപദോഽഘടനാത് തേ തദ്വിപരീതം വിജ്ഞായ ഭാഷിതവന്ത ഏഷ കശ്ചിദ് ദേവോ ഭവേത്|

٧ 7 وَكَانَتْ بِالْقُرْبِ مِنَ الْمَكَانِ مَزَارِعُ لِحَاكِمِ الْجَزِيرَةِ بُوبْلِيُوسَ، فَدَعَانَا وَأَحْسَنَ ضِيَافَتَنَا ثَلاثَةَ أَيَّامٍ.

പുബ്ലിയനാമാ ജന ഏകസ്തസ്യോപദ്വീപസ്യാധിപതിരാസീത് തത്ര തസ്യ ഭൂമ്യാദി ച സ്ഥിതം| സ ജനോഽസ്മാൻ നിജഗൃഹം നീത്വാ സൗജന്യം പ്രകാശ്യ ദിനത്രയം യാവദ് അസ്മാകം ആതിഥ്യമ് അകരോത്|

٨ 8 وَكَانَ وَالِدُ بُوبْلِيُوسَ طَرِيحَ الْفِرَاشِ مَرِيضاً بِالْحُمَّى وَالإِسْهَالِ الشَّدِيدِ. فَزَارَهُ بُولُسُ وَصَلَّى، وَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِ، فَشَفَاهُ.

തദാ തസ്യ പുബ്ലിയസ്യ പിതാ ജ്വരാതിസാരേണ പീഡ്യമാനഃ സൻ ശയ്യായാമ് ആസീത്; തതഃ പൗലസ്തസ്യ സമീപം ഗത്വാ പ്രാർഥനാം കൃത്വാ തസ്യ ഗാത്രേ ഹസ്തം സമർപ്യ തം സ്വസ്ഥം കൃതവാൻ|

٩ 9 فَجَاءَ عِنْدَئِذٍ مَرْضَى الْجَزِيرَةِ إِلَيْهِ وَنَالُوا الشِّفَاءَ،

ഇത്ഥം ഭൂതേ തദ്വീപനിവാസിന ഇതരേപി രോഗിലോകാ ആഗത്യ നിരാമയാ അഭവൻ|

١٠ 10 فَأَعْطَوْنَا هَدَايَا كَثِيرَةً، وَزَوَّدُونَا عِنْدَ رَحِيلِنَا بِمَا نَحْتَاجُ إِلَيْهِ فِي سَفَرِنَا.

തസ്മാത്തേഽസ്മാകമ് അതീവ സത്കാരം കൃതവന്തഃ, വിശേഷതഃ പ്രസ്ഥാനസമയേ പ്രയോജനീയാനി നാനദ്രവ്യാണി ദത്തവന്തഃ|

١١ 11 وَبَعْدَ ثَلاثَةِ أَشْهُرٍ أَقْلَعْنَا عَلَى سَفِينَةٍ مِنَ الإِسْكَنْدَرِيَّةِ، تَحْمِلُ صُورَةَ الجَوْزَاءِ (أَيِ التَّوْأَمَيْنِ)، كَانَتْ قَدْ قَضَتْ فَصْلَ الشِّتَاءِ فِي مَالِطَةَ.

ഇത്ഥം തത്ര ത്രിഷു മാസേഷു ഗതേഷു യസ്യ ചിഹ്നം ദിയസ്കൂരീ താദൃശ ഏകഃ സികന്ദരീയനഗരസ്യ പോതഃ ശീതകാലം യാപയൻ തസ്മിൻ ഉപദ്വീപേ ഽതിഷ്ഠത് തമേവ പോതം വയമ് ആരുഹ്യ യാത്രാമ് അകുർമ്മ|

١٢ 12 فَلَمَّا وَصَلْنَا إِلَى مَدِينَةِ سِرَاكُوسَا قَضَيْنَا فِيهَا ثَلاثَةَ أَيَّامٍ،

തതഃ പ്രഥമതഃ സുരാകൂസനഗരമ് ഉപസ്ഥായ തത്ര ത്രീണി ദിനാനി സ്ഥിതവന്തഃ|

١٣ 13 ثُمَّ أَبْحَرْنَا وَسِرْنَا عَلَى مَقْرُبَةٍ مِنَ الشَّاطِئِ حَتَّى وَصَلْنَا مَدِينَةَ رِيغِيُونَ. وَفِي الْيَوْمِ التَّالِي هَبَّتْ رِيحٌ جَنُوبِيَّةٌ، فَوَصَلْنَا إِلَى مَدِينَةِ بُوطِيُولِي فِي يَوْمَيْنِ.

തസ്മാദ് ആവൃത്യ രീഗിയനഗരമ് ഉപസ്ഥിതാഃ ദിനൈകസ്മാത് പരം ദക്ഷിണവയൗ സാനുകൂല്യേ സതി പരസ്മിൻ ദിവസേ പതിയലീനഗരമ് ഉപാതിഷ്ഠാമ|

١٤ 14 وَوَجَدْنَا هُنَاكَ بَعْضَ الإِخْوَةِ، فَطَلَبُوا إِلَيْنَا أَنْ نَقْضِيَ مَعَهُمْ سَبْعَةَ أَيَّامٍ. وَهَكَذَا وَصَلْنَا إِلَى رُومَا.

തതോഽസ്മാസു തത്രത്യം ഭ്രാതൃഗണം പ്രാപ്തേഷു തേ സ്വൈഃ സാർദ്ധമ് അസ്മാൻ സപ്ത ദിനാനി സ്ഥാപയിതുമ് അയതന്ത, ഇത്ഥം വയം രോമാനഗരമ് പ്രത്യഗച്ഛാമ|

١٥ 15 وَلَمَّا سَمِعَ الإِخْوَةُ فِيهَا بِوُصُولِنَا، خَرَجُوا لاِسْتِقْبَالِنَا فِي سَاحَةِ أَبِيُّوسَ وَفِي الْخَانَاتِ الثَّلاثَةِ. فَلَمَّا رَآهُمْ بُولُسُ شَكَرَ اللهَ وَتَشَجَّعَ.

തസ്മാത് തത്രത്യാഃ ഭ്രാതരോഽസ്മാകമ് ആഗമനവാർത്താം ശ്രുത്വാ ആപ്പിയഫരം ത്രിഷ്ടാവർണീഞ്ച യാവദ് അഗ്രേസരാഃ സന്തോസ്മാൻ സാക്ഷാത് കർത്തുമ് ആഗമൻ; തേഷാം ദർശനാത് പൗല ഈശ്വരം ധന്യം വദൻ ആശ്വാസമ് ആപ്തവാൻ|

١٦ 16 وَلَمَّا دَخَلْنَا رُومَا سَمَحَ الضَّابِطُ لِبُولُسَ أَنْ يُقِيمَ فِي مَنْزِلٍ خَاصٍّ مَعَ الْجُنْدِيِّ الَّذِي يَحْرُسُهُ.

അസ്മാസു രോമാനഗരം ഗതേഷു ശതസേനാപതിഃ സർവ്വാൻ ബന്ദീൻ പ്രധാനസേനാപതേഃ സമീപേ സമാർപയത് കിന്തു പൗലായ സ്വരക്ഷകപദാതിനാ സഹ പൃഥഗ് വസ്തുമ് അനുമതിം ദത്തവാൻ|

١٧ 17 وَبَعْدَ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ دَعَا بُولُسُ وُجَهَاءَ الْيَهُودِ، وَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّهَا الإِخْوَةُ، مَعَ أَنِّي لَمْ أَفْعَلْ مَا يُسِيءُ إِلَى الشَّعْبِ، وَلا إِلَى طُقُوسِ آبَائِنَا، فَقَدْ سُجِنْتُ فِي أُورُشَلِيمَ وَسُلِّمْتُ إِلَى الرُّومَانِ،

ദിനത്രയാത് പരം പൗലസ്തദ്ദേശസ്ഥാൻ പ്രധാനയിഹൂദിന ആഹൂതവാൻ തതസ്തേഷു സമുപസ്ഥിതേഷു സ കഥിതവാൻ, ഹേ ഭ്രാതൃഗണ നിജലോകാനാം പൂർവ്വപുരുഷാണാം വാ രീതേ ർവിപരീതം കിഞ്ചന കർമ്മാഹം നാകരവം തഥാപി യിരൂശാലമനിവാസിനോ ലോകാ മാം ബന്ദിം കൃത്വാ രോമിലോകാനാം ഹസ്തേഷു സമർപിതവന്തഃ|

١٨ 18 فَاسْتَجْوَبُونِي وَأَرَادُوا إِطْلاقِي، لأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ هُنَاكَ مَا يَسْتَوْجِبُ إِعْدَامِي.

രോമിലോകാ വിചാര്യ്യ മമ പ്രാണഹനനാർഹം കിമപി കാരണം ന പ്രാപ്യ മാം മോചയിതുമ് ഐച്ഛൻ;

١٩ 19 غَيْرَ أَنَّ الْيَهُودَ اعْتَرَضُوا، فَاضْطُرِرْتُ إِلَى اسْتِئْنَافِ دَعْوَايَ إِلَى الْقَيْصَرِ. وَهَذَا لَا يَعْنِي أَنَّنِي أَشْكُو بَنِي وَطَنِي بِشَيْءٍ.

കിന്തു യിഹൂദിലോകാനാമ് ആപത്ത്യാ മയാ കൈസരരാജസ്യ സമീപേ വിചാരസ്യ പ്രാർഥനാ കർത്തവ്യാ ജാതാ നോചേത് നിജദേശീയലോകാൻ പ്രതി മമ കോപ്യഭിയോഗോ നാസ്തി|

٢٠ 20 لِذَلِكَ طَلَبْتُ أَنْ أَرَاكُمْ وَأُكَلِّمَكُمْ؛ فَأَنَا مُوثَقٌ بِهذِهِ السِّلْسِلَةِ مِنْ أَجْلِ رَجَاءِ إِسْرَائِيلَ».

ഏതത്കാരണാദ് അഹം യുഷ്മാൻ ദ്രഷ്ടും സംലപിതുഞ്ചാഹൂയമ് ഇസ്രായേല്വശീയാനാം പ്രത്യാശാഹേതോഹമ് ഏതേന ശുങ്ഖലേന ബദ്ധോഽഭവമ്|

٢١ 21 فَقَالُوا: «لَمْ نَتَلَقَّ بِشَأْنِكَ أَيَّةَ رِسَالَةٍ مِنْ بِلادِ الْيَهُودِيَّةِ، وَلا جَاءَ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ إِخْوَانِنَا يُخْبِرُنَا عَنْكَ بِشَيْءٍ، أَوْ يَشْتَكِي عَلَيْكَ.

തദാ തേ തമ് അവാദിഷുഃ, യിഹൂദീയദേശാദ് വയം ത്വാമധി കിമപി പത്രം ന പ്രാപ്താ യേ ഭ്രാതരഃ സമായാതാസ്തേഷാം കോപി തവ കാമപി വാർത്താം നാവദത് അഭദ്രമപി നാകഥയച്ച|

٢٢ 22 وَلَكِنَّنَا نَرَى مِنَ الْمُنَاسِبِ أَنْ نَسْمَعَ رَأْيَكَ، لأَنَّنَا نَعْلَمُ أَنَّ النَّاسَ فِي كُلِّ مَكَانٍ يُعَارِضُونَ هَذَا الْمَذْهَبَ!»

തവ മതം കിമിതി വയം ത്വത്തഃ ശ്രോതുമിച്ഛാമഃ| യദ് ഇദം നവീനം മതമുത്ഥിതം തത് സർവ്വത്ര സർവ്വേഷാം നികടേ നിന്ദിതം ജാതമ ഇതി വയം ജാനീമഃ|

٢٣ 23 فَحَدَّدُوا مَوْعِداً لِلِقَاءٍ قَادِمٍ، جَاءُوا فِيهِ مَعَ كَثِيرِينَ إِلَى مَنْزِلِ بُولُسَ. فَشَهِدَ لَهُمْ مِنَ الصَّبَاحِ إِلَى الْمَسَاءِ شَارِحاً لَهُمْ أُمُورَ مَلَكُوتِ اللهِ وَمُحَاوِلاً إِقْنَاعَهُمْ بِالأُمُورِ الْمُخْتَصَّةِ بِيَسُوعَ اسْتِنَاداً إِلَى شَرِيعَةِ مُوسَى وَكُتُبِ الأَنْبِيَاءِ.

തൈസ്തദർഥമ് ഏകസ്മിൻ ദിനേ നിരൂപിതേ തസ്മിൻ ദിനേ ബഹവ ഏകത്ര മിലിത്വാ പൗലസ്യ വാസഗൃഹമ് ആഗച്ഛൻ തസ്മാത് പൗല ആ പ്രാതഃകാലാത് സന്ധ്യാകാലം യാവൻ മൂസാവ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥാദ് ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ഗ്രന്ഥേഭ്യശ്ച യീശോഃ കഥാമ് ഉത്ഥാപ്യ ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ പ്രമാണം ദത്വാ തേഷാം പ്രവൃത്തിം ജനയിതും ചേഷ്ടിതവാൻ|

٢٤ 24 فَمِنْهُمْ مَنِ اقْتَنَعَ بِكَلامِهِ، وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ.

കേചിത്തു തസ്യ കഥാം പ്രത്യായൻ കേചിത്തു ന പ്രത്യായൻ;

٢٥ 25 فَاخْتَلَفُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ، وَانْصَرَفُوا بَعْدَمَا قَالَ لَهُمْ: «صَدَقَ الرُّوحُ الْقُدُسُ إِذْ قَالَ لِآبَائِكُمْ بِلِسَانِ النَّبِيِّ إِشَعْيَاءَ:

ഏതത്കാരണാത് തേഷാം പരസ്പരമ് അനൈക്യാത് സർവ്വേ ചലിതവന്തഃ; തഥാപി പൗല ഏതാം കഥാമേകാം കഥിതവാൻ പവിത്ര ആത്മാ യിശയിയസ്യ ഭവിഷ്യദ്വക്തു ർവദനാദ് അസ്മാകം പിതൃപുരുഷേഭ്യ ഏതാം കഥാം ഭദ്രം കഥയാമാസ, യഥാ,

٢٦ 26 اذْهَبْ إِلَى هَذَا الشَّعْبِ وَقُلْ لَهُ: سَمْعاً سَتَسْمَعُونَ، وَلَكِنَّكُمْ لَا تَفْهَمُونَ! وَنَظَراً سَتَنْظُرُونَ، وَلَكِنَّكُمْ لَا تُبْصِرُونَ!

"ഉപഗത്യ ജനാനേതാൻ ത്വം ഭാഷസ്വ വചസ്ത്വിദം| കർണൈഃ ശ്രോഷ്യഥ യൂയം ഹി കിന്തു യൂയം ന ഭോത്സ്യഥ| നേത്രൈ ർദ്രക്ഷ്യഥ യൂയഞ്ച ജ്ഞാതും യൂയം ന ശക്ഷ്യഥ|

٢٧ 27 لأَنَّ قَلْبَ هَذَا الشَّعْبِ قَدْ صَارَ غَلِيظاً، وَآذَانُهُمْ قَدْ صَارَتْ ثَقِيلَةَ السَّمْعِ، وَقَدْ أَغْمَضُوا عُيُونَهُمْ. لِئَلا يُبْصِرُوا بِعُيُونِهِمْ، وَيَسْمَعُوا بِآذَانِهِمْ، وَيَفْهَمُوا بِقُلُوبِهِمْ، وَيَرْجِعُوا إِلَيَّ فَأَشْفِيَهُمْ!»

തേ മാനുഷാ യഥാ നേത്രൈഃ പരിപശ്യന്തി നൈവ ഹി| കർണൈഃ ര്യഥാ ന ശൃണ്വന്തി ബുധ്യന്തേ ന ച മാനസൈഃ| വ്യാവർത്തയത്സു ചിത്താനി കാലേ കുത്രാപി തേഷു വൈ| മത്തസ്തേ മനുജാഃ സ്വസ്ഥാ യഥാ നൈവ ഭവന്തി ച| തഥാ തേഷാം മനുഷ്യാണാം സന്തി സ്ഥൂലാ ഹി ബുദ്ധയഃ| ബധിരീഭൂതകർണാശ്ച ജാതാശ്ച മുദ്രിതാ ദൃശഃ||

٢٨ 28 وَخَتَمَ بُولُسُ كَلامَهُ بِقَوْلِهِ: «اعْلَمُوا إِذَنْ أَنَّ اللهَ قَدْ أَرْسَلَ خَلاصَهُ هَذَا إِلَى الأُمَمِ الأُخْرَى، وَهُمْ سَيَسْتَمِعُونَ إِلَيْهِ!»

അത ഈശ്വരാദ് യത് പരിത്രാണം തസ്യ വാർത്താ ഭിന്നദേശീയാനാം സമീപം പ്രേഷിതാ തഏവ താം ഗ്രഹീഷ്യന്തീതി യൂയം ജാനീത|

٢٩ 29 فَلَمَّا قَالَ هَذَا الْكَلامَ، خَرَجَ الْيَهُودُ مِنْ عِنْدِهِ وَهُمْ يَتَجَادَلُونَ بِعُنْفٍ.

ഏതാദൃശ്യാം കഥായാം കഥിതായാം സത്യാം യിഹൂദിനഃ പരസ്പരം ബഹുവിചാരം കുർവ്വന്തോ ഗതവന്തഃ|

٣٠ 30 وَأَقَامَ بُولُسُ سَنَتَيْنِ كَامِلَتَيْنِ فِي الْمَنْزِلِ الَّذِي اسْتَأْجَرَهُ، وَكَانَ يُرَحِّبُ بِجَمِيعِ الَّذِينَ يَأْتُونَ لِزِيَارَتِهِ،

ഇത്ഥം പൗലഃ സമ്പൂർണം വത്സരദ്വയം യാവദ് ഭാടകീയേ വാസഗൃഹേ വസൻ യേ ലോകാസ്തസ്യ സന്നിധിമ് ആഗച്ഛന്തി താൻ സർവ്വാനേവ പരിഗൃഹ്ലൻ,

٣١ 31 مُبَشِّراً بَمَلَكُوتِ اللهِ، وَمُعَلِّماً الأُمُورَ الْمُخْتَصَّةَ بِالرَّبِّ يَسُوعَ الْمَسِيحِ بِكُلِّ جُرْأَةٍ وَبِلا عَائِقٍ.

നിർവിഘ്നമ് അതിശയനിഃക്ഷോഭമ് ഈശ്വരീയരാജത്വസ്യ കഥാം പ്രചാരയൻ പ്രഭൗ യീശൗ ഖ്രീഷ്ടേ കഥാഃ സമുപാദിശത്| ഇതി||