2 بطرس 3

١ 1 أَيُّهَا الأَحِبَّاءُ، أَنَا الآنَ أَكْتُبُ إِلَيْكُمْ رِسَالَتِي الثَّانِيَةَ. وَفِي كِلْتَا الرِّسَالَتَيْنِ، أَقْصِدُ أَنْ أُنَبِّهَ أَذْهَانَكُمُ الصَّافِيَةَ، مُذَكِّراً إِيَّاكُمْ بِحَقَائِقَ تَعْرِفُونَهَا.

ഹേ പ്രിയതമാഃ, യൂയം യഥാ പവിത്രഭവിഷ്യദ്വക്തൃഭിഃ പൂർവ്വോക്താനി വാക്യാനി ത്രാത്രാ പ്രഭുനാ പ്രേരിതാനാമ് അസ്മാകമ് ആദേശഞ്ച സാരഥ തഥാ യുഷ്മാൻ സ്മാരയിത്വാ

٢ 2 وَغَايَتِي أَنْ تَتَذَكَّرُوا الأَقْوَالَ الَّتِي أَعْلَنَهَا الأَنْبِيَاءُ الْقِدِّيسُونَ قَدِيماً، وَكَذَلِكَ وَصِيَّةَ الرَّبِّ وَالْمُخَلِّصِ، تِلْكَ الْوَصِيَّةَ الَّتِي نَقَلَهَا إِلَيْكُمُ الرُّسُلُ.

യുഷ്മാകം സരലഭാവം പ്രബോധയിതുമ് അഹം ദ്വിതീയമ് ഇദം പത്രം ലിഖാമി|

٣ 3 فَاعْلَمُوا، قَبْلَ كُلِّ شَيْءٍ أَنَّهُ سَيَأْتِي فِي آخِرِ الأَيَّامِ أُنَاسٌ مُسْتَهْزِئُونَ يَسْخَرُونَ بِالْحَقِّ، وَيَسْلُكُونَ مُنْجَرِفِينَ وَرَاءَ شَهْوَاتِهِمِ الْخَاصَّةِ.

പ്രഥമം യുഷ്മാഭിരിദം ജ്ഞായതാം യത് ശേഷേ കാലേ സ്വേച്ഛാചാരിണോ നിന്ദകാ ഉപസ്ഥായ

٤ 4 وَسَيَقُولُونَ: «أَيْنَ هُوَ الْوَعْدُ بِرُجُوعِ الْمَسِيحِ؟ فَمُنْذُ أَنْ مَاتَ آبَاؤُنَا الأَوَّلُونَ، بَلْ مُنْذُ بَدْءِ الْخَلِيقَةِ، مَازَالَ كُلُّ شَيْءٍ عَلَى حَالِهِ!»

വദിഷ്യന്തി പ്രഭോരാഗമനസ്യ പ്രതിജ്ഞാ കുത്ര? യതഃ പിതൃലോകാനാം മഹാനിദ്രാഗമനാത് പരം സർവ്വാണി സൃഷ്ടേരാരമ്ഭകാലേ യഥാ തഥൈവാവതിഷ്ഠന്തേ|

٥ 5 إِنَّهُمْ يَتَنَاسُونَ، عَمْداً، أَنَّهُ بِكَلِمَةِ أَمْرٍ مِنَ اللهِ وُجِدَتِ السَّمَاوَاتُ مُنْذُ الْقَدِيمِ وَتَكَوَّنَتِ الأَرْضُ مِنَ الْمَاءِ وَبِالْمَاءِ.

പൂർവ്വമ് ഈശ്വരസ്യ വാക്യേനാകാശമണ്ഡലം ജലാദ് ഉത്പന്നാ ജലേ സന്തിഷ്ഠമാനാ ച പൃഥിവ്യവിദ്യതൈതദ് അനിച്ഛുകതാതസ്തേ ന ജാനാന്തി,

٦ 6 وَبِكَلِمَةٍ مِنْهُ أَيْضاً، دُمِّرَ الْعَالَمُ الَّذِي كَانَ مَوْجُوداً فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ، إِذْ فَاضَ الْمَاءُ عَلَيْهِ.

തതസ്താത്കാലികസംസാരോ ജലേനാപ്ലാവിതോ വിനാശം ഗതഃ|

٧ 7 أَمَّا السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ الْحَالِيَّةُ، فَسَتَبْقَى مَخْزُونَةً وَمَحْفُوظَةً لِلنَّارِ بِتِلْكَ الْكَلِمَةِ عَيْنِهَا إِلَى يَوْمِ الدَّيْنُونَةِ وَهَلاكِ الْفَاجِرِينَ!

കിന്ത്വധുനാ വർത്തമാനേ ആകാശഭൂമണ്ഡലേ തേനൈവ വാക്യേന വഹ്ന്യർഥം ഗുപ്തേ വിചാരദിനം ദുഷ്ടമാനവാനാം വിനാശഞ്ച യാവദ് രക്ഷ്യതേ|

٨ 8 وَلَكِنْ، أَيُّهَا الأَحِبَّاءُ، عَلَيْكُمْ أَلّا تَنْسَوْا هَذِهِ الْحَقِيقَةَ: إِنَّ يَوْماً وَاحِداً فِي نَظَرِ الرَّبِّ هُوَ كَأَلْفِ سَنَةٍ، وَأَلْفَ سَنَةٍ كَيَوْمٍ وَاحِدٍ.

ഹേ പ്രിയതമാഃ, യൂയമ് ഏതദേകം വാക്യമ് അനവഗതാ മാ ഭവത യത് പ്രഭോഃ സാക്ഷാദ് ദിനമേകം വർഷസഹസ്രവദ് വർഷസഹസ്രഞ്ച ദിനൈകവത്|

٩ 9 فَالرَّبُّ، إِذَنْ، لَا يُبْطِئُ فِي إِتْمَامِ وَعْدِهِ، كَمَا يَظُنُّ بَعْضُ النَّاسِ، وَلَكِنَّهُ يَتَأَنَّى عَلَيْكُمْ، فَهُوَ لَا يُرِيدُ لأَحَدٍ مِنَ النَّاسِ أَنْ يَهْلِكَ، بَلْ يُرِيدُ لِجَمِيعِ النَّاسِ أَنْ يَرْجِعُوا إِلَيْهِ تَائِبِينَ.

കേചിദ് യഥാ വിലമ്ബം മന്യന്തേ തഥാ പ്രഭുഃ സ്വപ്രതിജ്ഞായാം വിലമ്ബതേ തന്നഹി കിന്തു കോഽപി യന്ന വിനശ്യേത് സർവ്വം ഏവ മനഃപരാവർത്തനം ഗച്ഛേയുരിത്യഭിലഷൻ സോ ഽസ്മാൻ പ്രതി ദീർഘസഹിഷ്ണുതാം വിദധാതി|

١٠ 10 إِلّا أَنَّ «يَوْمَ الرَّبِّ» سَيَأْتِي كَمَا يَأْتِي اللِّصُّ فِي اللَّيْلِ. فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ، تَزُولُ السَّمَاوَاتُ مُحْدِثَةً دَوِيًّا هَائِلاً وَتَنْحَلُّ الْعَنَاصِرُ مُحْتَرِقَةً بِنَارٍ شَدِيدَةٍ، وَتَحْتَرِقُ الأَرْضُ وَمَا فِيهَا مِنْ مُنْجَزَاتٍ.

കിന്തു ക്ഷപായാം ചൗര ഇവ പ്രഭോ ർദിനമ് ആഗമിഷ്യതി തസ്മിൻ മഹാശബ്ദേന ഗഗനമണ്ഡലം ലോപ്സ്യതേ മൂലവസ്തൂനി ച താപേന ഗലിഷ്യന്തേ പൃഥിവീ തന്മധ്യസ്ഥിതാനി കർമ്മാണി ച ധക്ഷ്യന്തേ|

١١ 11 وَمَادَامَتْ هَذِهِ الأَشْيَاءُ جَمِيعاً سَتَنْحَلُّ، فَكَيْفَ يَجِبُ أَنْ تَكُونُوا أَنْتُمْ أَصْحَابَ سُلُوكٍ مُقَدَّسٍ يَتَّصِفُ بِالتَّقْوَى،

അതഃ സർവ്വൈരേതൈ ർവികാരേ ഗന്തവ്യേ സതി യസ്മിൻ ആകാശമണ്ഡലം ദാഹേന വികാരിഷ്യതേ മൂലവസ്തൂനി ച താപേന ഗലിഷ്യന്തേ

١٢ 12 مُنْتَظِرِينَ «يَوْمَ اللهِ» الأَبَدِيَّ وَطَالِبِينَ حُلُولَهُ بِسُرْعَةٍ. فَفِي ذَلِكَ الْيَوْمِ، تَنْحَلُّ السَّمَاوَاتُ مُلْتَهِبَةً، وَتَذُوبُ الْعَنَاصِرُ مُحْتَرِقَةً.

തസ്യേശ്വരദിനസ്യാഗമനം പ്രതീക്ഷമാണൈരാകാങ്ക്ഷമാണൈശ്ച യൂഷ്മാഭി ർധർമ്മാചാരേശ്വരഭക്തിഭ്യാം കീദൃശൈ ർലോകൈ ർഭവിതവ്യം?

١٣ 13 إِلّا أَنَّنَا، وَفْقاً لِوَعْدِ الرَّبِّ، نَنْتَظِرُ سَمَاوَاتٍ جَدِيدَةً وَأَرْضاً جَدِيدَةً، حَيْثُ يَسْكُنُ الْبِرُّ.

തഥാപി വയം തസ്യ പ്രതിജ്ഞാനുസാരേണ ധർമ്മസ്യ വാസസ്ഥാനം നൂതനമ് ആകാശമണ്ഡലം നൂതനം ഭൂമണ്ഡലഞ്ച പ്രതീക്ഷാമഹേ|

١٤ 14 فَبَيْنَمَا تَنْتَظِرُونَ إِتْمَامَ هَذَا الْوَعْدِ، أَيُّهَا الأَحِبَّاءُ، اجْتَهِدُوا أَنْ يَجِدَكُمُ الرَّبُّ فِي سَلامٍ، خَالِينَ مِنَ الدَّنَسِ وَالْعَيْبِ.

അതഏവ ഹേ പ്രിയതമാഃ, താനി പ്രതീക്ഷമാണാ യൂയം നിഷ്കലങ്കാ അനിന്ദിതാശ്ച ഭൂത്വാ യത് ശാന്ത്യാശ്രിതാസ്തിഷ്ഠഥൈതസ്മിൻ യതധ്വം|

١٥ 15 وَتَأَكَّدُوا أَنَّ تَأَنِّيَ رَبِّنَا فِي رُجُوعِهِ، هُوَ فُرْصَةٌ لِلْخَلاصِ. إِنَّ أَخَانَا الْحَبِيبَ بُولُسَ قَدْ كَتَبَ إِلَيْكُمْ أَيْضاً عَنْ هَذِهِ الأُمُورِ عَيْنِهَا، بِحَسَبِ الْحِكْمَةِ الَّتِي أَعْطَاهُ إِيَّاهَا الرَّبُّ.

അസ്മാകം പ്രഭോ ർദീർഘസഹിഷ്ണുതാഞ്ച പരിത്രാണജനികാം മന്യധ്വം| അസ്മാകം പ്രിയഭ്രാത്രേ പൗലായ യത് ജ്ഞാനമ് അദായി തദനുസാരേണ സോഽപി പത്രേ യുഷ്മാൻ പ്രതി തദേവാലിഖത്|

١٦ 16 وَمَا كَتَبَهُ فِي رِسَالَتِهِ إِلَيْكُمْ، يُوَافِقُ مَا كَتَبَهُ فِي بَاقِي رَسَائِلِهِ. وَفِي تِلْكَ الرَّسَائِلِ كُلِّهَا أُمُورٌ صَعْبَةُ الْفَهْمِ، يُحَرِّفُهَا الْجُهَّالُ وَغَيْرُ الرَّاسِخِينَ فِي الْحَقِّ، كَمَا يُحَرِّفُونَ غَيْرَهَا أَيْضاً مِنَ الْكِتَابَاتِ الْمُوْحَى بِها، فَيَجْلِبُونَ الْهَلاكَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ.

സ്വകീയസർവ്വപത്രേഷു ചൈതാന്യധി പ്രസ്തുത്യ തദേവ ഗദതി| തേഷു പത്രേഷു കതിപയാനി ദുരൂഹ്യാണി വാക്യാനി വിദ്യന്തേ യേ ച ലോകാ അജ്ഞാനാശ്ചഞ്ചലാശ്ച തേ നിജവിനാശാർഥമ് അന്യശാസ്ത്രീയവചനാനീവ താന്യപി വികാരയന്തി|

١٧ 17 أَمَّا أَنْتُمْ أَيُّهَا الأَحِبَّاءُ، فَإِذْ قَدْ تَنَبَّهْتُمْ إِلَى الْخَطَرِ قَبْلَ حُدُوثِهِ، احْذَرُوا أَنْ تَسْقُطُوا عَنْ ثَبَاتِكُمْ بِالانْجِرَافِ وَرَاءَ ضَلالِ الأَشْرَارِ.

തസ്മാദ് ഹേ പ്രിയതമാഃ, യൂയം പൂർവ്വം ബുദ്ധ്വാ സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത, അധാർമ്മികാണാം ഭ്രാന്തിസ്രോതസാപഹൃതാഃ സ്വകീയസുസ്ഥിരത്വാത് മാ ഭ്രശ്യത|

١٨ 18 وَلَكِنْ، ازْدَادُوا نُمُوّاً فِي النِّعْمَةِ وَفِي مَعْرِفَةِ رَبِّنَا وَمُخَلِّصِنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ. لَهُ الْمَجْدُ، الآنَ وَإِلَى الْيَوْمِ الأَبَدِيِّ. (aiōn g165)

കിന്ത്വസ്മാകം പ്രഭോസ്ത്രാതു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രഹേ ജ്ഞാനേ ച വർദ്ധധ്വം| തസ്യ ഗൗരവമ് ഇദാനീം സദാകാലഞ്ച ഭൂയാത്| ആമേൻ| (aiōn g165)

The World is Destroyed by Water