1 بطرس 1

١ 1 مِنْ بُطْرُسَ، رَسُولِ يَسُوعَ الْمَسِيحِ إِلَى الْمُشَتَّتِينَ الْمُغْتَرِبِينَ فِي بِلادِ بُنْطُسَ وَغَلاطِيَّةَ وَكَبَّدُوكِيَّةَ وَآسِيَّا وَبِيثِينِيَّةَ،

പന്ത-ഗാലാതിയാ-കപ്പദകിയാ-ആശിയാ-ബിഥുനിയാദേശേഷു പ്രവാസിനോ യേ വികീർണലോകാഃ

٢ 2 أُولئِكَ الَّذِينَ اخْتَارَهُمُ اللهُ الآبُ بِحَسَبِ عِلْمِهِ السَّابِقِ ثُمَّ قَدَّسَهُمْ بِالرُّوحِ لِيُطِيعُوا يَسُوعَ الْمَسِيحَ وَيَطْهُرُوا بِرَشِّ دَمِهِ عَلَيْهِمْ. لِيَكُنْ لَكُمُ الْمَزِيدُ مِنَ النِّعْمَةِ وَالسَّلامِ.

പിതുരീശ്വരസ്യ പൂർവ്വനിർണയാദ് ആത്മനഃ പാവനേന യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാജ്ഞാഗ്രഹണായ ശോണിതപ്രോക്ഷണായ ചാഭിരുചിതാസ്താൻ പ്രതി യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിതഃ പിതരഃ പത്രം ലിഖതി| യുഷ്മാൻ പ്രതി ബാഹുല്യേന ശാന്തിരനുഗ്രഹശ്ച ഭൂയാസ്താം|

٣ 3 تَبَارَكَ اللهُ أَبُو رَبِّنَا يَسُوعَ الْمَسِيحِ، فَمِنْ فَرْطِ رَحْمَتِهِ الْعَظِيمَةِ وَلَدَنَا وِلادَةً ثَانِيَةً، مَلِيئَةً بِالرَّجَاءِ عَلَى أَسَاسِ قِيَامَةِ يَسُوعَ الْمَسِيحِ مِنْ بَيْنِ الأَمْوَاتِ،

അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ താത ഈശ്വരോ ധന്യഃ, യതഃ സ സ്വകീയബഹുകൃപാതോ മൃതഗണമധ്യാദ് യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യോത്ഥാനേന ജീവനപ്രത്യാശാർഥമ് അർഥതോ

٤ 4 وَإِرْثاً لَا يَفْنَى وَلا يَفْسُدُ وَلا يَزُولُ، مَحْفُوظاً لَكُمْ فِي السَّمَاوَاتِ.

ഽക്ഷയനിഷ്കലങ്കാമ്ലാനസമ്പത്തിപ്രാപ്ത്യർഥമ് അസ്മാൻ പുന ർജനയാമാസ| സാ സമ്പത്തിഃ സ്വർഗേ ഽസ്മാകം കൃതേ സഞ്ചിതാ തിഷ്ഠതി,

٥ 5 فَإِنَّكُمْ مَحْفُوظُونَ بِقُدْرَةِ اللهِ الْعَامِلَةِ مِنْ خِلالِ إِيمَانِكُمْ، إِلَى أَنْ تَفُوزُوا بِالْخَلاصِ النِّهَائِيِّ الْمُعَدِّ لَكُمْ، الَّذِي سَوْفَ يَتَجَلَّى فِي الزَّمَانِ الأَخِيرِ.

യൂയഞ്ചേശ്വരസ്യ ശക്തിതഃ ശേഷകാലേ പ്രകാശ്യപരിത്രാണാർഥം വിശ്വാസേന രക്ഷ്യധ്വേ|

٦ 6 وَهَذَا يَدْعُوكُمْ إِلَى الابْتِهَاجِ، مَعَ أَنَّهُ لابُدَّ لَكُمُ الآنَ مِنَ الْحُزْنِ فَتْرَةً قَصِيرَةً تَحْتَ وَطْأَةِ التَّجَارِبِ الْمُتَنَوِّعَةِ!

തസ്മാദ് യൂയം യദ്യപ്യാനന്ദേന പ്രഫുല്ലാ ഭവഥ തഥാപി സാമ്പ്രതം പ്രയോജനഹേതോഃ കിയത്കാലപര്യ്യന്തം നാനാവിധപരീക്ഷാഭിഃ ക്ലിശ്യധ്വേ|

٧ 7 إِلّا أَنَّ غَايَةَ هذِهِ التَّجَارِبِ هِيَ اخْتِبَارُ حَقِيقَةِ إِيمَانِكُمْ. فَكَمَا تَخْتَبِرُ النَّارُ الذَّهَبَ وَتُنَقِّيهِ، تَخْتَبِرُ التَّجَارِبُ حَقِيقَةَ إِيمَانِكُمْ، وَهُوَ أَثْمَنُ جِدّاً مِنَ الذَّهَبِ الْفَانِي. وَهكَذَا، يَكُونُ إِيمَانُكُمْ مَدْعَاةَ مَدْحٍ وَإِكْرَامٍ وَتَمْجِيدٍ لَكُمْ، عِنْدَمَا يَعُودُ يَسُوعُ الْمَسِيحُ ظَاهِراً بِمَجْدِهِ.

യതോ വഹ്നിനാ യസ്യ പരീക്ഷാ ഭവതി തസ്മാത് നശ്വരസുവർണാദപി ബഹുമൂല്യം യുഷ്മാകം വിശ്വാസരൂപം യത് പരീക്ഷിതം സ്വർണം തേന യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാഗമനസമയേ പ്രശംസായാഃ സമാദരസ്യ ഗൗരവസ്യ ച യോഗ്യതാ പ്രാപ്തവ്യാ|

٨ 8 أَنْتُمْ لَمْ تَرَوْا الْمَسِيحَ، وَلكِنَّكُمْ تُحِبُّونَهُ. وَمَعَ أَنَّكُمْ لَا تَرَوْنَهُ الآنَ، فَأَنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِهِ وَتَبْتَهِجُونَ بِفَرَحٍ مَجِيدٍ يَفُوقُ الْوَصْفَ.

യൂയം തം ഖ്രീഷ്ടമ് അദൃഷ്ട്വാപി തസ്മിൻ പ്രീയധ്വേ സാമ്പ്രതം തം ന പശ്യന്തോഽപി തസ്മിൻ വിശ്വസന്തോ ഽനിർവ്വചനീയേന പ്രഭാവയുക്തേന ചാനന്ദേന പ്രഫുല്ലാ ഭവഥ,

٩ 9 إِذْ تَبْلُغُونَ هَدَفَ إِيمَانِكُمْ، وَهُوَ خَلاصُ نُفُوسِكُمْ.

സ്വവിശ്വാസസ്യ പരിണാമരൂപമ് ആത്മനാം പരിത്രാണം ലഭധ്വേ ച|

١٠ 10 وَكَمْ فَتَّشَ الأَنْبِيَاءُ قَدِيماً وَبَحَثُوا عَنْ هَذَا الْخَلاصِ! فَهُمْ تَنَبَّأُوا عَنْ نِعْمَةِ اللهِ الَّتِي كَانَ قَدْ أَعَدَّهَا لَكُمْ أَنْتُمْ،

യുഷ്മാസു യോ ഽനുഗ്രഹോ വർത്തതേ തദ്വിഷയേ യ ഈശ്വരീയവാക്യം കഥിതവന്തസ്തേ ഭവിഷ്യദ്വാദിനസ്തസ്യ പരിത്രാണസ്യാന്വേഷണമ് അനുസന്ധാനഞ്ച കൃതവന്തഃ|

١١ 11 وَاجْتَهَدُوا لِمَعْرِفَةِ الزَّمَانِ وَالأَحْوَالِ الَّتِي كَانَ يُشِيرُ إِلَيْهَا رُوحُ الْمَسِيحِ الَّذِي كَانَ عَامِلاً فِيهِمْ، عِنْدَمَا شَهِدَ لَهُمْ مُسْبَقاً بِمَا يَنْتَظِرُ الْمَسِيحَ مِنْ آلامٍ، وَبِمَا يَأْتِي بَعْدَهَا مِنْ أَمْجَادٍ.

വിശേഷതസ്തേഷാമന്തർവ്വാസീ യഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യാത്മാ ഖ്രീഷ്ടേ വർത്തിഷ്യമാണാനി ദുഃഖാനി തദനുഗാമിപ്രഭാവഞ്ച പൂർവ്വം പ്രാകാശയത് തേന കഃ കീദൃശോ വാ സമയോ നിരദിശ്യതൈതസ്യാനുസന്ധാനം കൃതവന്തഃ|

١٢ 12 وَلَكِنَّ اللهَ أَوْحَى إِلَيْهِمْ أَنَّ اجْتِهَادَهُمْ لَمْ يَكُنْ لِمَصْلَحَتِهِمْ هُمْ، بَلْ لِمَصْلَحَتِكُمْ أَنْتُمْ. فَقَدْ كَانَ ذَلِكَ مِنْ أَجْلِ الْبِشَارَةِ الَّتِي نَقَلَهَا إِلَيْكُمْ فِي الزَّمَانِ الْحَاضِرِ مُبَشِّرُونَ يُؤَيِّدُهُمُ الرُّوحُ الْقُدُسُ الْمُرْسَلُ مِنَ السَّمَاءِ. وَيَالَهَا مِنْ أُمُورٍ يَتَمَنَّى حَتَّى الْمَلائِكَةُ أَنْ يَطَّلِعُوا عَلَيْهَا!

തതസ്തൈ ർവിഷയൈസ്തേ യന്ന സ്വാൻ കിന്ത്വസ്മാൻ ഉപകുർവ്വന്ത്യേതത് തേഷാം നികടേ പ്രാകാശ്യത| യാംശ്ച താൻ വിഷയാൻ ദിവ്യദൂതാ അപ്യവനതശിരസോ നിരീക്ഷിതുമ് അഭിലഷന്തി തേ വിഷയാഃ സാമ്പ്രതം സ്വർഗാത് പ്രേഷിതസ്യ പവിത്രസ്യാത്മനഃ സഹായ്യാദ് യുഷ്മത്സമീപേ സുസംവാദപ്രചാരയിതൃഭിഃ പ്രാകാശ്യന്ത|

١٣ 13 لِذَلِكَ اجْعَلُوا أَذْهَانَكُمْ مُتَنَبِّهَةً دَائِماً، وَتَيَقَّظُوا، وَعَلِّقُوا رَجَاءَكُمْ كُلَّهُ عَلَى النِّعْمَةِ الَّتِي سَتَكُونُ مِنْ نَصِيبِكُمْ عِنْدَمَا يَعُودُ يَسُوعُ الْمَسِيحُ ظَاهِراً بِمَجْدِهِ!

അതഏവ യൂയം മനഃകടിബന്ധനം കൃത്വാ പ്രബുദ്ധാഃ സന്തോ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രകാശസമയേ യുഷ്മാസു വർത്തിഷ്യമാനസ്യാനുഗ്രഹസ്യ സമ്പൂർണാം പ്രത്യാശാം കുരുത|

١٤ 14 وَبِمَا أَنَّكُمْ صِرْتُمْ أَوْلاداً لِلهِ مُطِيعِينَ لَهُ، فَلا تَعُودُوا إِلَى مُجَارَاةِ الشَّهَوَاتِ الَّتِي كَانَتْ تُسَيْطِرُ عَلَيْكُمْ سَابِقاً فِي أَيَّامِ جَهْلِكُمْ.

അപരം പൂർവ്വീയാജ്ഞാനതാവസ്ഥായാഃ കുത്സിതാഭിലാഷാണാം യോഗ്യമ് ആചാരം ന കുർവ്വന്തോ യുഷ്മദാഹ്വാനകാരീ യഥാ പവിത്രോ ഽസ്തി

١٥ 15 وَإِنَّمَا اسْلُكُوا سُلُوكاً مُقَدَّساً فِي كُلِّ أَمْرٍ، مُقْتَدِينَ بِالْقُدُّوسِ الَّذِي دَعَاكُمْ،

യൂയമപ്യാജ്ഞാഗ്രാഹിസന്താനാ ഇവ സർവ്വസ്മിൻ ആചാരേ താദൃക് പവിത്രാ ഭവത|

١٦ 16 لأَنَّهُ قَدْ كُتِبَ: «كُونُوا قِدِّيسِينَ، لأَنِّي أَنَا قُدُّوسٌ!»

യതോ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, യൂയം പവിത്രാസ്തിഷ്ഠത യസ്മാദഹം പവിത്രഃ|

١٧ 17 وَمَا دُمْتُمْ تَعْتَرِفُونَ بِاللهِ أَباً لَكُمْ، وَهُوَ يَحْكُمُ عَلَى كُلِّ إِنْسَانٍ حَسَبَ أَعْمَالِهِ دُونَ انْحِيَازٍ، فَاسْلُكُوا فِي مَخَافَتِهِ مُدَّةَ إِقَامَتِكُمُ الْمُؤَقَّتَةِ عَلَى الأَرْضِ.

അപരഞ്ച യോ വിനാപക്ഷപാതമ് ഏകൈകമാനുഷസ്യ കർമ്മാനുസാരാദ് വിചാരം കരോതി സ യദി യുഷ്മാഭിസ്താത ആഖ്യായതേ തർഹി സ്വപ്രവാസസ്യ കാലോ യുഷ്മാഭി ർഭീത്യാ യാപ്യതാം|

١٨ 18 وَاعْلَمُوا أَنَّهُ قَدْ دَفَعَ الْفِدْيَةَ لِيُحَرِّرَكُمْ مِنْ سِيرَةِ حَيَاتِكُمُ الْبَاطِلَةِ الَّتِي أَخَذْتُمُوهَا بِالتَّقْلِيدِ عَنْ آبَائِكُمْ. وَهَذِهِ الْفِدْيَةُ لَمْ تَكُنْ شَيْئاً فَانِياً كَالْفِضَّةِ أَوِ الذَّهَبِ،

യൂയം നിരർഥകാത് പൈതൃകാചാരാത് ക്ഷയണീയൈ രൂപ്യസുവർണാദിഭി ർമുക്തിം ന പ്രാപ്യ

١٩ 19 بَلْ كَانَتْ دَماً ثَمِيناً، دَمَ الْمَسِيحِ، ذَلِكَ الْحَمَلِ الطَّاهِرِ الَّذِي لَيْسَ فِيهِ عَيْبٌ وَلا دَنَسٌ!

നിഷ്കലങ്കനിർമ്മലമേഷശാവകസ്യേവ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ബഹുമൂല്യേന രുധിരേണ മുക്തിം പ്രാപ്തവന്ത ഇതി ജാനീഥ|

٢٠ 20 وَمَعَ أَنَّ اللهَ كَانَ قَدْ عَيَّنَهُ لِهَذَا الْغَرَضِ قَبْلَ تَأْسِيسِ الْعَالَمِ، فَهُوَ لَمْ يُعْلِنْهُ إِلّا فِي هَذَا الزَّمَنِ الأَخِيرِ لِفَائِدَتِكُمْ

സ ജഗതോ ഭിത്തിമൂലസ്ഥാപനാത് പൂർവ്വം നിയുക്തഃ കിന്തു ചരമദിനേഷു യുഷ്മദർഥം പ്രകാശിതോ ഽഭവത്|

٢١ 21 أَنْتُمُ الَّذِينَ بِوَاسِطَةِ الْمَسِيحِ تُؤْمِنُونَ بِاللهِ الَّذِي أَقَامَهُ مِنَ الْمَوْتِ وَأَعْطَاهُ الْمَجْدَ، حَتَّى يَكُونَ اللهُ غَايَةَ إِيمَانِكُمْ وَرَجَائِكُمْ.

യതസ്തേനൈവ മൃതഗണാത് തസ്യോത്ഥാപയിതരി തസ്മൈ ഗൗരവദാതരി ചേശ്വരേ വിശ്വസിഥ തസ്മാദ് ഈശ്വരേ യുഷ്മാകം വിശ്വാസഃ പ്രത്യാശാ ചാസ്തേ|

٢٢ 22 وَإِذْ قَدْ خَضَعْتُمْ لِلْحَقِّ، فَتَطَهَّرَتْ نُفُوسُكُمْ وَصِرْتُمْ قَادِرِينَ أَنْ تُحِبُّوا الآخَرِينَ مَحَبَّةً أَخَوِيَّةً لَا رِيَاءَ فِيهَا، أَحِبُّوا بَعْضُكُمْ بَعْضاً مَحَبَّةً شَدِيدَةً صَادِرَةً مِنْ قَلْبٍ طَاهِرٍ!

യൂയമ് ആത്മനാ സത്യമതസ്യാജ്ഞാഗ്രഹണദ്വാരാ നിഷ്കപടായ ഭ്രാതൃപ്രേമ്നേ പാവിതമനസോ ഭൂത്വാ നിർമ്മലാന്തഃകരണൈഃ പരസ്പരം ഗാഢം പ്രേമ കുരുത|

٢٣ 23 فَأَنْتُمْ قَدْ وُلِدْتُمْ وِلادَةً ثَانِيَةً لَا مِنْ زَرْعٍ بَشَرِيٍّ يَفْنَى، بَلْ مِمَّا لَا يَفْنَى: بِكَلِمَةِ اللهِ الْحَيَّةِ الْبَاقِيَةِ إِلَى الأَبَدِ. (aiōn g165)

യസ്മാദ് യൂയം ക്ഷയണീയവീര്യ്യാത് നഹി കിന്ത്വക്ഷയണീയവീര്യ്യാദ് ഈശ്വരസ്യ ജീവനദായകേന നിത്യസ്ഥായിനാ വാക്യേന പുനർജന്മ ഗൃഹീതവന്തഃ| (aiōn g165)

٢٤ 24 فَإِنَّ الْحَيَاةَ الْبَشَرِيَّةَ كَالْعُشْبِ، وَمَجْدَهَا كُلَّهُ كَزَهْرِ الْعُشْبِ. وَلابُدَّ أَنْ تَفْنَى كَمَا يَيْبَسُ الْعُشْبُ وَيَسْقُطُ زَهْرُهُ!

സർവ്വപ്രാണീ തൃണൈസ്തുല്യസ്തത്തേജസ്തൃണപുഷ്പവത്| തൃണാനി പരിശുഷ്യതി പുഷ്പാണി നിപതന്തി ച|

٢٥ 25 أَمَّا كَلِمَةُ الرَّبِّ فَتَبْقَى ثَابِتَةً إِلَى الأَبَدِ، وَهِيَ الْكَلِمَةُ الَّتِي وَصَلَتْ بِشَارَتُهَا إِلَيْكُمْ! (aiōn g165)

കിന്തു വാക്യം പരേശസ്യാനന്തകാലം വിതിഷ്ഠതേ| തദേവ ച വാക്യം സുസംവാദേന യുഷ്മാകമ് അന്തികേ പ്രകാശിതം| (aiōn g165)