2 يوحنَّا 1
| مِنْ يُوحَنَّا الشَّيْخِ، إِلَى السَّيِّدَةِ الَّتِي اخْتَارَهَا اللهُ، وَإِلَى أَوْلادِهَا الَّذِينَ أُحِبُّهُمْ جَمِيعاً بِالْحَقِّ، وَلَسْتُ أَنَا وَحْدِي أُحِبُّهُمْ، بَلْ أَيْضاً جَمِيعُ الَّذِينَ عَرَفُوا الْحَقَّ. | ١ 1 |
ഹേ അഭിരുചിതേ കുരിയേ, ത്വാം തവ പുത്രാംശ്ച പ്രതി പ്രാചീനോഽഹം പത്രം ലിഖാമി|
| بِمَا أَنَّ الْحَقَّ ثَابِتٌ فِي قُلُوبِنَا، وَلابُدَّ أَنْ يُرَافِقَنَا إِلَى الأَبَدِ، (aiōn g165) | ٢ 2 |
സത്യമതാദ് യുഷ്മാസു മമ പ്രേമാസ്തി കേവലം മമ നഹി കിന്തു സത്യമതജ്ഞാനാം സർവ്വേഷാമേവ| യതഃ സത്യമതമ് അസ്മാസു തിഷ്ഠത്യനന്തകാലം യാവച്ചാസ്മാസു സ്ഥാസ്യതി| (aiōn g165)
| فَإِنَّ النِّعْمَةَ وَالرَّحْمَةَ وَالسَّلامَ سَتَكُونُ مَعَنَا، مِنْ عِنْدِ اللهِ الآبِ وَالرَّبِّ يَسُوعَ الْمَسِيحِ ابْنِ الآبِ، بِالْحَقِّ وَالْمَحَبَّةِ. | ٣ 3 |
പിതുരീശ്വരാത് തത്പിതുഃ പുത്രാത് പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടാച്ച പ്രാപ്യോ ഽനുഗ്രഹഃ കൃപാ ശാന്തിശ്ച സത്യതാപ്രേമഭ്യാം സാർദ്ധം യുഷ്മാൻ അധിതിഷ്ഠതു|
| فَرِحْتُ جِدّاً حِينَ وَجَدْتُ بَعْضَ أَوْلادِكِ يَسْلُكُونَ بِحَسَبِ الْحَقِّ، وَفْقاً لِمَا أَوْصَانَا بِهِ الآبُ. | ٤ 4 |
വയം പിതൃതോ യാമ് ആജ്ഞാം പ്രാപ്തവന്തസ്തദനുസാരേണ തവ കേചിദ് ആത്മജാഃ സത്യമതമ് ആചരന്ത്യേതസ്യ പ്രമാണം പ്രാപ്യാഹം ഭൃശമ് ആനന്ദിതവാൻ|
| وَالآنَ، أَيَّتُهَا السَّيِّدَةُ، لِي رَجَاءٌ أَطْلُبُهُ مِنْكِ، وَلا تَعْتَبِرِيهِ وَصِيَّةً جَدِيدَةً. وَإِنَّمَا هُوَ تِلْكَ الْوَصِيَّةُ الْمَوْجُودَةُ عِنْدَنَا مُنْذُ الْبَدَايَةِ: أَنْ يُحِبَّ بَعْضُنَا بَعْضاً. | ٥ 5 |
സാമ്പ്രതഞ്ച ഹേ കുരിയേ, നവീനാം കാഞ്ചിദ് ആജ്ഞാം ന ലിഖന്നഹമ് ആദിതോ ലബ്ധാമ് ആജ്ഞാം ലിഖൻ ത്വാമ് ഇദം വിനയേ യദ് അസ്മാഭിഃ പരസ്പരം പ്രേമ കർത്തവ്യം|
| هَذِهِ هِيَ الْمَحَبَّةُ: أَنْ نَسْلُكَ وَفْقاً لِوَصَايَاهُ. وَهَذِهِ هِيَ الْوَصِيَّةُ، كَمَا سَمِعْتُمْ مُنْذُ الْبَدَايَةِ: أَنْ تَسْلُكُوا فِي الْمَحَبَّةِ! | ٦ 6 |
അപരം പ്രേമൈതേന പ്രകാശതേ യദ് വയം തസ്യാജ്ഞാ ആചരേമ| ആദിതോ യുഷ്മാഭി ര്യാ ശ്രുതാ സേയമ് ആജ്ഞാ സാ ച യുഷ്മാഭിരാചരിതവ്യാ|
| إِنَّ الْعَالَمَ أَصْبَحَ مَلِيئاً بِالْمُضَلِّلِينَ الَّذِينَ لَا يَعْتَرِفُونَ أَنَّ يَسُوعَ الْمَسِيحَ جَاءَ إِلَى الأَرْضِ بِجِسْمٍ بَشَرِيٍّ. هَذَا هُوَ رُوحُ المُضِلِّ وَضِدُّ الْمَسِيحِ! | ٧ 7 |
യതോ ബഹവഃ പ്രവഞ്ചകാ ജഗത് പ്രവിശ്യ യീശുഖ്രീഷ്ടോ നരാവതാരോ ഭൂത്വാഗത ഏതത് നാങ്ഗീകുർവ്വന്തി സ ഏവ പ്രവഞ്ചകഃ ഖ്രീഷ്ടാരിശ്ചാസ്തി|
| فَانْتَبِهُوا لأَنْفُسِكُمْ، لِكَيْ لَا يَضِيعَ الْجَهْدُ الَّذِي بَذَلْنَاهُ فِي سَبِيلِكُمْ، بَلْ لِتَنَالُوا أَجْرَكُمْ كَامِلاً. | ٨ 8 |
അസ്മാകം ശ്രമോ യത് പണ്ഡശ്രമോ ന ഭവേത് കിന്തു സമ്പൂർണം വേതനമസ്മാഭി ർലഭ്യേത തദർഥം സ്വാനധി സാവധാനാ ഭവതഃ|
| لأَنَّ مَنْ تَعَدَّى تَعْلِيمَ الْمَسِيحِ وَلَمْ يَثْبُتْ فِيهِ، فَلَيْسَ اللهُ مِنْ نَصِيبِهِ. أَمَّا مَنْ يَثْبُتُ فِي هَذَا التَّعْلِيمِ، فَلَهُ الآبُ وَالابْنُ مَعاً. | ٩ 9 |
യഃ കശ്ചിദ് വിപഥഗാമീ ഭൂത്വാ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ശിക്ഷായാം ന തിഷ്ഠതി സ ഈശ്വരം ന ധാരയതി ഖ്രീഷ്ടസ്യ ശിജ്ഞായാം യസ്തിഷ്ഠതി സ പിതരം പുത്രഞ്ച ധാരയതി|
| إِنْ جَاءَكُمْ أَحَدٌ بِغَيْرِ هَذَا التَّعْلِيمِ، فَلا تَسْتَقْبِلُوهُ فِي بَيْتِكُمْ، وَلا تُبَادِلُوهُ التَّحِيَّةَ. | ١٠ 10 |
യഃ കശ്ചിദ് യുഷ്മത്സന്നിധിമാഗച്ഛൻ ശിക്ഷാമേനാം നാനയതി സ യുഷ്മാഭിഃ സ്വവേശ്മനി ന ഗൃഹ്യതാം തവ മങ്ഗലം ഭൂയാദിതി വാഗപി തസ്മൈ ന കഥ്യതാം|
| لأَنَّ مَنْ يُسَلِّمُ عَلَيْهِ، يُشَارِكُهُ فِي أَعْمَالِهِ الشِّرِّيرَةِ. | ١١ 11 |
യതസ്തവ മങ്ഗലം ഭൂയാദിതി വാചം യഃ കശ്ചിത് തസ്മൈ കഥയതി സ തസ്യ ദുഷ്കർമ്മണാമ് അംശീ ഭവതി|
| كَانَ عِنْدِي أُمُورٌ كَثِيرَةٌ أَكْتُبُهَا إِلَيْكُمْ إِلّا أَنِّي مَا أَرَدْتُ أَنْ أَكْتُبَهَا هُنَا بِالْحِبْرِ وَالْوَرَقِ. فَأَنَا آمُلُ أَنْ أَزُورَكُمْ شَخْصِيًّا فَنَتَكَلَّمَ مُوَاجَهَةً. وَعِنْدَئِذٍ يَكْتَمِلُ فَرَحُنَا. | ١٢ 12 |
യുഷ്മാൻ പ്രതി മയാ ബഹൂനി ലേഖിതവ്യാനി കിന്തു പത്രമസീഭ്യാം തത് കർത്തും നേച്ഛാമി, യതോ ഽസ്മാകമ് ആനന്ദോ യഥാ സമ്പൂർണോ ഭവിഷ്യതി തഥാ യുഷ്മത്സമീപമുപസ്ഥായാഹം സമ്മുഖീഭൂയ യുഷ്മാഭിഃ സമ്ഭാഷിഷ്യ ഇതി പ്രത്യാശാ മമാസ്തേ|
| يُسَلِّمُ عَلَيْكِ أَوْلادُ أُخْتِكِ الَّتِي اخْتَارَهَا اللهُ. | ١٣ 13 |
തവാഭിരുചിതായാ ഭഗിന്യാ ബാലകാസ്ത്വാം നമസ്കാരം ജ്ഞാപയന്തി| ആമേൻ|
