مَتَّى 26
| وَلَمَّا أَكْمَلَ يَسُوعُ هَذِهِ ٱلْأَقْوَالَ كُلَّهَا قَالَ لِتَلَامِيذِهِ: | ١ 1 |
ਯੀਸ਼ੁਰੇਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਤਾਵਾਨ੍ ਸਮਾਪ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨੂਚੇ,
| «تَعْلَمُونَ أَنَّهُ بَعْدَ يَوْمَيْنِ يَكُونُ ٱلْفِصْحُ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ لِيُصْلَبَ». | ٢ 2 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਜ੍ਞਾਤੰ ਦਿਨਦ੍ਵਯਾਤ੍ ਪਰੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰਮਹ ਉਪਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ, ਤਤ੍ਰ ਮਨੁਜਸੁਤਃ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇਨ ਹਨ੍ਤੁੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| حِينَئِذٍ ٱجْتَمَعَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ وَشُيُوخُ ٱلشَّعْبِ إِلَى دَارِ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ ٱلَّذِي يُدْعَى قَيَافَا، | ٣ 3 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਧ੍ਯਾਪਕਪ੍ਰਾਞ੍ਚਃ ਕਿਯਫਾਨਾਮ੍ਨੋ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯਾੱਟਾਲਿਕਾਯਾਂ ਮਿਲਿਤ੍ਵਾ
| وَتَشَاوَرُوا لِكَيْ يُمْسِكُوا يَسُوعَ بِمَكْرٍ وَيَقْتُلُوهُ. | ٤ 4 |
ਕੇਨੋਪਾਯੇਨ ਯੀਸ਼ੁੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਹਨ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਯੁਰਿਤਿ ਮਨ੍ਤ੍ਰਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ|
| وَلَكِنَّهُمْ قَالُوا: «لَيْسَ فِي ٱلْعِيدِ لِئَلَّا يَكُونَ شَغَبٌ فِي ٱلشَّعْبِ». | ٥ 5 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੈਰੁਕ੍ਤੰ ਮਹਕਾਲੇ ਨ ਧਰ੍ੱਤਵ੍ਯਃ, ਧ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਜਾਨਾਂ ਕਲਹੇਨ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ|
| وَفِيمَا كَانَ يَسُوعُ فِي بَيْتِ عَنْيَا فِي بَيْتِ سِمْعَانَ ٱلْأَبْرَصِ، | ٦ 6 |
ਤਤੋ ਬੈਥਨਿਯਾਪੁਰੇ ਸ਼ਿਮੋਨਾਖ੍ਯਸ੍ਯ ਕੁਸ਼਼੍ਠਿਨੋ ਵੇਸ਼੍ਮਨਿ ਯੀਸ਼ੌ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ
| تَقَدَّمَتْ إِلَيْهِ ٱمْرَأَةٌ مَعَهَا قَارُورَةُ طِيبٍ كَثِيرِ ٱلثَّمَنِ، فَسَكَبَتْهُ عَلَى رَأْسِهِ وَهُوَ مُتَّكِئٌ. | ٧ 7 |
ਕਾਚਨ ਯੋਸ਼਼ਾ ਸ਼੍ਵੇਤੋਪਲਭਾਜਨੇਨ ਮਹਾਰ੍ਘ੍ਯੰ ਸੁਗਨ੍ਧਿ ਤੈਲਮਾਨੀਯ ਭੋਜਨਾਯੋਪਵਿਸ਼ਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰੋਭ੍ਯਸ਼਼ੇਚਤ੍|
| فَلَمَّا رَأَى تَلَامِيذُهُ ذَلِكَ ٱغْتَاظُوا قَائِلِينَ: «لِمَاذَا هَذَا ٱلْإِتْلَافُ؟ | ٨ 8 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾਲੋਕ੍ਯ ਤੱਛਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਕੁਪਿਤੈਰੁਕ੍ਤੰ, ਕੁਤ ਇੱਥਮਪਵ੍ਯਯਤੇ?
| لِأَنَّهُ كَانَ يُمْكِنُ أَنْ يُبَاعَ هَذَا ٱلطِّيبُ بِكَثِيرٍ وَيُعْطَى لِلْفُقَرَاءِ». | ٩ 9 |
ਚੇਦਿਦੰ ਵ੍ਯਕ੍ਰੇਸ਼਼੍ਯਤ, ਤਰ੍ਹਿ ਭੂਰਿਮੂਲ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਦਰਿਦ੍ਰੇਭ੍ਯੋ ਵ੍ਯਤਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤ|
| فَعَلِمَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا تُزْعِجُونَ ٱلْمَرْأَةَ؟ فَإِنَّهَا قَدْ عَمِلَتْ بِي عَمَلًا حَسَنًا! | ١٠ 10 |
ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਤਦਵਗਤ੍ਯ ਤੇ ਸਮੁਦਿਤਾਃ, ਯੋਸ਼਼ਾਮੇਨਾਂ ਕੁਤੋ ਦੁਃਖਿਨੀਂ ਕੁਰੁਥ, ਸਾ ਮਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਸਾਧੁ ਕਰ੍ੰਮਾਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍|
| لِأَنَّ ٱلْفُقَرَاءَ مَعَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ، وَأَمَّا أَنَا فَلَسْتُ مَعَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ. | ١١ 11 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮੰ ਸਮੀਪੇ ਦਰਿਦ੍ਰਾਃ ਸਤਤਮੇਵਾਸਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਨ੍ਤਿਕੇਹੰ ਨਾਸੇ ਸਤਤੰ|
| فَإِنَّهَا إِذْ سَكَبَتْ هَذَا ٱلطِّيبَ عَلَى جَسَدِي إِنَّمَا فَعَلَتْ ذَلِكَ لِأَجْلِ تَكْفِينِي. | ١٢ 12 |
ਸਾ ਮਮ ਕਾਯੋਪਰਿ ਸੁਗਨ੍ਧਿਤੈਲੰ ਸਿਕ੍ਤ੍ਵਾ ਮਮ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਦਾਨਕਰ੍ੰਮਾਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍|
| اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: حَيْثُمَا يُكْرَزْ بِهَذَا ٱلْإِنْجِيلِ فِي كُلِّ ٱلْعَالَمِ، يُخْبَرْ أَيْضًا بِمَا فَعَلَتْهُ هَذِهِ تَذْكَارًا لَهَا». | ١٣ 13 |
ਅਤੋਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤਥ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਜਗਤਿ ਯਤ੍ਰ ਯਤ੍ਰੈਸ਼਼ ਸੁਸਮਾਚਾਰਃ ਪ੍ਰਚਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਤਤ੍ਰ ਤਤ੍ਰੈਤਸ੍ਯਾ ਨਾਰ੍ੱਯਾਃ ਸ੍ਮਰਣਾਰ੍ਥਮ੍ ਕਰ੍ੰਮੇਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| حِينَئِذٍ ذَهَبَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، ٱلَّذِي يُدْعَى يَهُوذَا ٱلْإِسْخَرْيُوطِيَّ، إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ | ١٤ 14 |
ਤਤੋ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਮ੍ ਈਸ਼਼੍ਕਰਿਯੋਤੀਯਯਿਹੂਦਾਨਾਮਕ ਏਕਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਨਾਮਨ੍ਤਿਕੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,
| وَقَالَ: «مَاذَا تُرِيدُونَ أَنْ تُعْطُونِي وَأَنَا أُسَلِّمُهُ إِلَيْكُمْ؟». فَجَعَلُوا لَهُ ثَلَاثِينَ مِنَ ٱلْفِضَّةِ. | ١٥ 15 |
ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਯੀਸ਼ੁੰ ਸਮਰ੍ਪਯਾਮਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਕਿੰ ਦਾਸ੍ਯਥ? ਤਦਾਨੀਂ ਤੇ ਤਸ੍ਮੈ ਤ੍ਰਿੰਸ਼ਨ੍ਮੁਦ੍ਰਾ ਦਾਤੁੰ ਸ੍ਥਿਰੀਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ|
| وَمِنْ ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ كَانَ يَطْلُبُ فُرْصَةً لِيُسَلِّمَهُ. | ١٦ 16 |
ਸ ਤਦਾਰਭ੍ਯ ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਸੁਯੋਗੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਤਵਾਨ੍|
| وَفِي أَوَّلِ أَيَّامِ ٱلْفَطِيرِ تَقَدَّمَ ٱلتَّلَامِيذُ إِلَى يَسُوعَ قَائِلِينَ لَهُ: «أَيْنَ تُرِيدُ أَنْ نُعِدَّ لَكَ لِتَأْكُلَ ٱلْفِصْحَ؟». | ١٧ 17 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਕਿਣ੍ਵਸ਼ੂਨ੍ਯਪੂਪਪਰ੍ੱਵਣਃ ਪ੍ਰਥਮੇਹ੍ਨਿ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਯੀਸ਼ੁਮ੍ ਉਪਗਤ੍ਯ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ ਭਵਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਕੁਤ੍ਰ ਵਯੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰਮਹਭੋਜ੍ਯਮ੍ ਆਯੋਜਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਭਵਤਃ ਕੇੱਛਾ?
| فَقَالَ: «ٱذْهَبُوا إِلَى ٱلْمَدِينَةِ، إِلَى فُلَانٍ وَقُولُوا لَهُ: ٱلْمُعَلِّمُ يَقُولُ: إِنَّ وَقْتِي قَرِيبٌ. عِنْدَكَ أَصْنَعُ ٱلْفِصْحَ مَعَ تَلَامِيذِي». | ١٨ 18 |
ਤਦਾ ਸ ਗਦਿਤਵਾਨ੍, ਮਧ੍ਯੇਨਗਰਮਮੁਕਪੁੰਸਃ ਸਮੀਪੰ ਵ੍ਰਜਿਤ੍ਵਾ ਵਦਤ, ਗੁਰੁ ਰ੍ਗਦਿਤਵਾਨ੍, ਮਤ੍ਕਾਲਃ ਸਵਿਧਃ, ਸਹ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਸ੍ਤ੍ਵਦਾਲਯੇ ਨਿਸ੍ਤਾਰਮਹਭੋਜ੍ਯੰ ਭੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇ|
| فَفَعَلَ ٱلتَّلَامِيذُ كَمَا أَمَرَهُمْ يَسُوعُ وَأَعَدُّوا ٱلْفِصْحَ. | ١٩ 19 |
ਤਦਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਯੀਸ਼ੋਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਨਿਦੇਸ਼ਾਨੁਰੂਪਕਰ੍ੰਮ ਵਿਧਾਯ ਤਤ੍ਰ ਨਿਸ੍ਤਾਰਮਹਭੋਜ੍ਯਮਾਸਾਦਯਾਮਾਸੁਃ|
| وَلَمَّا كَانَ ٱلْمَسَاءُ ٱتَّكَأَ مَعَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ. | ٢٠ 20 |
ਤਤਃ ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਭਿਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਕੰ ਸ ਨ੍ਯਵਿਸ਼ਤ੍|
| وَفِيمَا هُمْ يَأْكُلُونَ قَالَ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ وَاحِدًا مِنْكُمْ يُسَلِّمُنِي». | ٢١ 21 |
ਅਪਰੰ ਭੁਞ੍ਜਾਨ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤਥ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮੇਕੋ ਮਾਂ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| فَحَزِنُوا جِدًّا، وَٱبْتَدَأَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ يَقُولُ لَهُ: «هَلْ أَنَا هُوَ يَارَبُّ؟». | ٢٢ 22 |
ਤਦਾ ਤੇ(ਅ)ਤੀਵ ਦੁਃਖਿਤਾ ਏਕੈਕਸ਼ੋ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ, ਸ ਕਿਮਹੰ?
| فَأَجَابَ وَقَالَ: «ٱلَّذِي يَغْمِسُ يَدَهُ مَعِي فِي ٱلصَّحْفَةِ هُوَ يُسَلِّمُنِي! | ٢٣ 23 |
ਤਤਃ ਸ ਜਗਾਦ, ਮਯਾ ਸਾਕੰ ਯੋ ਜਨੋ ਭੋਜਨਪਾਤ੍ਰੇ ਕਰੰ ਸੰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤਿ, ਸ ਏਵ ਮਾਂ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ مَاضٍ كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ عَنْهُ، وَلَكِنْ وَيْلٌ لِذَلِكَ ٱلرَّجُلِ ٱلَّذِي بِهِ يُسَلَّمُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ. كَانَ خَيْرًا لِذَلِكَ ٱلرَّجُلِ لَوْ لَمْ يُولَدْ!». | ٢٤ 24 |
ਮਨੁਜਸੁਤਮਧਿ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ, ਤਦਨੁਰੂਪਾ ਤਦ੍ਗਤਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ; ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇਨ ਪੁੰਸਾ ਸ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਹਾ ਹਾ ਚੇਤ੍ ਸ ਨਾਜਨਿਸ਼਼੍ਯਤ, ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ੇਮਮਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤ੍|
| فَأَجَابَ يَهُوذَا مُسَلِّمُهُ وَقَالَ: «هَلْ أَنَا هُوَ يا سَيِّدِي؟». قَالَ لَهُ: «أَنْتَ قُلْتَ». | ٢٥ 25 |
ਤਦਾ ਯਿਹੂਦਾਨਾਮਾ ਯੋ ਜਨਸ੍ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਗੁਰੋ, ਸ ਕਿਮਹੰ? ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਤ੍ਵਯਾ ਸਤ੍ਯੰ ਗਦਿਤਮ੍|
| وَفِيمَا هُمْ يَأْكُلُونَ أَخَذَ يَسُوعُ ٱلْخُبْزَ، وَبَارَكَ وَكَسَّرَ وَأَعْطَى ٱلتَّلَامِيذَ وَقَالَ: «خُذُوا كُلُوا. هَذَا هُوَ جَسَدِي». | ٢٦ 26 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ਾਮਸ਼ਨਕਾਲੇ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੂਪਮਾਦਾਯੇਸ਼੍ਵਰੀਯਗੁਣਾਨਨੂਦ੍ਯ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਦਾਯ ਜਗਾਦ, ਮਦ੍ਵਪੁਃਸ੍ਵਰੂਪਮਿਮੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਖਾਦਤ|
| وَأَخَذَ ٱلْكَأْسَ وَشَكَرَ وَأَعْطَاهُمْ قَائِلًا: «ٱشْرَبُوا مِنْهَا كُلُّكُمْ، | ٢٧ 27 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਕੰਸੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਗੁਣਾਨਨੂਦ੍ਯ ਤੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਦਾਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਸਰ੍ੱਵੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਨੇਨ ਪਾਤਵ੍ਯੰ,
| لِأَنَّ هَذَا هُوَ دَمِي ٱلَّذِي لِلْعَهْدِ ٱلْجَدِيدِ ٱلَّذِي يُسْفَكُ مِنْ أَجْلِ كَثِيرِينَ لِمَغْفِرَةِ ٱلْخَطَايَا. | ٢٨ 28 |
ਯਸ੍ਮਾਦਨੇਕੇਸ਼਼ਾਂ ਪਾਪਮਰ੍ਸ਼਼ਣਾਯ ਪਾਤਿਤੰ ਯਨ੍ਮੰਨੂਤ੍ਨਨਿਯਮਰੂਪਸ਼ੋਣਿਤੰ ਤਦੇਤਤ੍|
| وَأَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي مِنَ ٱلْآنَ لَا أَشْرَبُ مِنْ نِتَاجِ ٱلْكَرْمَةِ هَذَا إِلَى ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ حِينَمَا أَشْرَبُهُ مَعَكُمْ جَدِيدًا فِي مَلَكُوتِ أَبِي». | ٢٩ 29 |
ਅਪਰਮਹੰ ਨੂਤ੍ਨਗੋਸ੍ਤਨੀਰਸੰ ਨ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ, ਤਾਵਤ੍ ਗੋਸ੍ਤਨੀਫਲਰਸੰ ਪੁਨਃ ਕਦਾਪਿ ਨ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ|
| ثُمَّ سَبَّحُوا وَخَرَجُوا إِلَى جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ. | ٣٠ 30 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇ ਗੀਤਮੇਕੰ ਸੰਗੀਯ ਜੈਤੁਨਾਖ੍ਯਗਿਰਿੰ ਗਤਵਨ੍ਤਃ|
| حِينَئِذٍ قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «كُلُّكُمْ تَشُكُّونَ فِيَّ فِي هَذِهِ ٱللَّيْلَةِ، لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: أَنِّي أَضْرِبُ ٱلرَّاعِيَ فَتَتَبَدَّدُ خِرَافُ ٱلرَّعِيَّةِ. | ٣١ 31 |
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨਵੋਚਤ੍, ਅਸ੍ਯਾਂ ਰਜਨ੍ਯਾਮਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਘ੍ਨਰੂਪੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਯਤੋ ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ, "ਮੇਸ਼਼ਾਣਾਂ ਰਕ੍ਸ਼਼ਕੋ ਯਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰਹਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮ੍ਯਹੰ ਤਤਃ| ਮੇਸ਼਼ਾਣਾਂ ਨਿਵਹੋ ਨੂਨੰ ਪ੍ਰਵਿਕੀਰ੍ਣੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ"||
| وَلَكِنْ بَعْدَ قِيَامِي أَسْبِقُكُمْ إِلَى ٱلْجَلِيلِ». | ٣٢ 32 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਸਮੁੱਥਾਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਗ੍ਰੇ(ਅ)ਹੰ ਗਾਲੀਲੰ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
| فَأَجَابَ بُطْرُسُ وَقَالَ لَهُ: «وَإِنْ شَكَّ فِيكَ ٱلْجَمِيعُ فَأَنَا لَا أَشُكُّ أَبَدًا». | ٣٣ 33 |
ਪਿਤਰਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਭਵਾਂਸ਼੍ਚੇਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਘ੍ਨਰੂਪੋ ਭਵਤਿ, ਤਥਾਪਿ ਮਮ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: إِنَّكَ فِي هَذِهِ ٱللَّيْلَةِ قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ دِيكٌ تُنْكِرُنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ». | ٣٤ 34 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਸ ਉਕ੍ਤਃ, ਤੁਭ੍ਯਮਹੰ ਤਥ੍ਯੰ ਕਥਯਾਮਿ, ਯਾਮਿਨ੍ਯਾਮਸ੍ਯਾਂ ਚਰਣਾਯੁਧਸ੍ਯ ਰਵਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤ੍ਵੰ ਮਾਂ ਤ੍ਰਿ ਰ੍ਨਾਙ੍ਗੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਸਿ|
| قَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «وَلَوِ ٱضْطُرِرْتُ أَنْ أَمُوتَ مَعَكَ لَا أُنْكِرُكَ!». هَكَذَا قَالَ أَيْضًا جَمِيعُ ٱلتَّلَامِيذِ. | ٣٥ 35 |
ਤਤਃ ਪਿਤਰ ਉਦਿਤਵਾਨ੍, ਯਦ੍ਯਪਿ ਤ੍ਵਯਾ ਸਮੰ ਮਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ, ਤਥਾਪਿ ਕਦਾਪਿ ਤ੍ਵਾਂ ਨ ਨਾਙ੍ਗੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ; ਤਥੈਵ ਸਰ੍ੱਵੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ਼੍ਚੋਚੁਃ|
| حِينَئِذٍ جَاءَ مَعَهُمْ يَسُوعُ إِلَى ضَيْعَةٍ يُقَالُ لَهَا جَثْسَيْمَانِي، فَقَالَ لِلتَّلَامِيذِ: «ٱجْلِسُوا هَهُنَا حَتَّى أَمْضِيَ وَأُصَلِّيَ هُنَاكَ». | ٣٦ 36 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਕੰ ਗੇਤ੍ਸ਼ਿਮਾਨੀਨਾਮਕੰ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਅਦਃ ਸ੍ਥਾਨੰ ਗਤ੍ਵਾ ਯਾਵਦਹੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਸ਼਼੍ਯੇ ਤਾਵਦ੍ ਯੂਯਮਤ੍ਰੋਪਵਿਸ਼ਤ|
| ثُمَّ أَخَذَ مَعَهُ بُطْرُسَ وَٱبْنَيْ زَبْدِي، وَٱبْتَدَأَ يَحْزَنُ وَيَكْتَئِبُ. | ٣٧ 37 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਪਿਤਰੰ ਸਿਵਦਿਯਸੁਤੌ ਚ ਸਙ੍ਗਿਨਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਗਤਵਾਨ੍, ਸ਼ੋਕਾਕੁਲੋ(ਅ)ਤੀਵ ਵ੍ਯਥਿਤਸ਼੍ਚ ਬਭੂਵ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «نَفْسِي حَزِينَةٌ جِدًّا حَتَّى ٱلْمَوْتِ. اُمْكُثُوا هَهُنَا وَٱسْهَرُوا مَعِي». | ٣٨ 38 |
ਤਾਨਵਾਦੀੱਚ ਮ੍ਰੁʼਤਿਯਾਤਨੇਵ ਮਤ੍ਪ੍ਰਾਣਾਨਾਂ ਯਾਤਨਾ ਜਾਯਤੇ, ਯੂਯਮਤ੍ਰ ਮਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਜਾਗ੍ਰੁʼਤ|
| ثُمَّ تَقَدَّمَ قَلِيلًا وَخَرَّ عَلَى وَجْهِهِ، وَكَانَ يُصَلِّي قَائِلًا: «يَا أَبَتَاهُ، إِنْ أَمْكَنَ فَلْتَعْبُرْ عَنِّي هَذِهِ ٱلْكَأْسُ، وَلَكِنْ لَيْسَ كَمَا أُرِيدُ أَنَا بَلْ كَمَا تُرِيدُ أَنْتَ». | ٣٩ 39 |
ਤਤਃ ਸ ਕਿਞ੍ਚਿੱਦੂਰੰ ਗਤ੍ਵਾਧੋਮੁਖਃ ਪਤਨ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ, ਹੇ ਮਤ੍ਪਿਤਰ੍ਯਦਿ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਕੰਸੋ(ਅ)ਯੰ ਮੱਤੋ ਦੂਰੰ ਯਾਤੁ; ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਦਿੱਛਾਵਤ੍ ਨ ਭਵਤੁ, ਤ੍ਵਦਿੱਛਾਵਦ੍ ਭਵਤੁ|
| ثُمَّ جَاءَ إِلَى ٱلتَّلَامِيذِ فَوَجَدَهُمْ نِيَامًا، فَقَالَ لِبُطْرُسَ: «أَهَكَذَا مَا قَدَرْتُمْ أَنْ تَسْهَرُوا مَعِي سَاعَةً وَاحِدَةً؟ | ٤٠ 40 |
ਤਤਃ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨੁਪੇਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਨਿਦ੍ਰਤੋ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਪਿਤਰਾਯ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਯੂਯੰ ਮਯਾ ਸਾਕੰ ਦਣ੍ਡਮੇਕਮਪਿ ਜਾਗਰਿਤੁੰ ਨਾਸ਼ਨ੍ਕੁਤ?
| اِسْهَرُوا وَصَلُّوا لِئَلَّا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ. أَمَّا ٱلرُّوحُ فَنَشِيطٌ وَأَمَّا ٱلْجَسَدُ فَضَعِيفٌ». | ٤١ 41 |
ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਯਾਂ ਨ ਪਤਿਤੁੰ ਜਾਗ੍ਰੁʼਤ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵਞ੍ਚ; ਆਤ੍ਮਾ ਸਮੁਦ੍ਯਤੋਸ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਪੁ ਰ੍ਦੁਰ੍ੱਬਲੰ|
| فَمَضَى أَيْضًا ثَانِيَةً وَصَلَّى قَائِلًا: «يَا أَبَتَاهُ، إِنْ لَمْ يُمْكِنْ أَنْ تَعْبُرَ عَنِّي هَذِهِ ٱلْكَأْسُ إِلَّا أَنْ أَشْرَبَهَا، فَلْتَكُنْ مَشِيئَتُكَ». | ٤٢ 42 |
ਸ ਦ੍ਵਿਤੀਯਵਾਰੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ, ਹੇ ਮੱਤਾਤ, ਨ ਪੀਤੇ ਯਦਿ ਕੰਸਮਿਦੰ ਮੱਤੋ ਦੂਰੰ ਯਾਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤ੍ਵਦਿੱਛਾਵਦ੍ ਭਵਤੁ|
| ثُمَّ جَاءَ فَوَجَدَهُمْ أَيْضًا نِيَامًا، إِذْ كَانَتْ أَعْيُنُهُمْ ثَقِيلَةً. | ٤٣ 43 |
ਸ ਪੁਨਰੇਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਨਿਦ੍ਰਤੋ ਦਦਰ੍ਸ਼, ਯਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨੇਤ੍ਰਾਣਿ ਨਿਦ੍ਰਯਾ ਪੂਰ੍ਣਾਨ੍ਯਾਸਨ੍|
| فَتَرَكَهُمْ وَمَضَى أَيْضًا وَصَلَّى ثَالِثَةً قَائِلًا ذَلِكَ ٱلْكَلَامَ بِعَيْنِهِ. | ٤٤ 44 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਾਨ੍ ਵਿਹਾਯ ਵ੍ਰਜਿਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਵਾਰੰ ਪੂਰ੍ੱਵਵਤ੍ ਕਥਯਨ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|
| ثُمَّ جَاءَ إِلَى تَلَامِيذِهِ وَقَالَ لَهُمْ: «نَامُوا ٱلْآنَ وَٱسْتَرِيحُوا! هُوَذَا ٱلسَّاعَةُ قَدِ ٱقْتَرَبَتْ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلْخُطَاةِ. | ٤٥ 45 |
ਤਤਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨੁਪਾਗਤ੍ਯ ਗਦਿਤਵਾਨ੍, ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤੰ ਸ਼ਯਾਨਾਃ ਕਿੰ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮ੍ਯਥ? ਪਸ਼੍ਯਤ, ਸਮਯ ਉਪਾਸ੍ਥਾਤ੍, ਮਨੁਜਸੁਤਃ ਪਾਪਿਨਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯਤੇ|
| قُومُوا نَنْطَلِقْ! هُوَذَا ٱلَّذِي يُسَلِّمُنِي قَدِ ٱقْتَرَبَ!». | ٤٦ 46 |
ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠਤ, ਵਯੰ ਯਾਮਃ, ਯੋ ਮਾਂ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਮਸਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਪਸ਼੍ਯਤ, ਸ ਸਮੀਪਮਾਯਾਤਿ|
| وَفِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ، إِذَا يَهُوذَا أَحَدُ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ قَدْ جَاءَ وَمَعَهُ جَمْعٌ كَثِيرٌ بِسُيُوفٍ وَعِصِيٍّ مِنْ عِنْدِ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَشُيُوخِ ٱلشَّعْبِ. | ٤٧ 47 |
ਏਤਤ੍ਕਥਾਕਥਨਕਾਲੇ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਮੇਕੋ ਯਿਹੂਦਾਨਾਮਕੋ ਮੁਖ੍ਯਯਾਜਕਲੋਕਪ੍ਰਾਚੀਨੈਃ ਪ੍ਰਹਿਤਾਨ੍ ਅਸਿਧਾਰਿਯਸ਼਼੍ਟਿਧਾਰਿਣੋ ਮਨੁਜਾਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਸਮੀਪਮੁਪਤਸ੍ਥੌ|
| وَٱلَّذِي أَسْلَمَهُ أَعْطَاهُمْ عَلَامَةً قَائِلًا: «ٱلَّذِي أُقَبِّلُهُ هُوَ هُوَ. أَمْسِكُوهُ». | ٤٨ 48 |
ਅਸੌ ਪਰਕਰੇਸ਼਼੍ਵਰ੍ਪਯਿਤਾ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤਾਨ੍ ਇੱਥੰ ਸਙ੍ਕੇਤਯਾਮਾਸ, ਯਮਹੰ ਚੁਮ੍ਬਿਸ਼਼੍ਯੇ, ਸੋ(ਅ)ਸੌ ਮਨੁਜਃ, ਸਏਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧਾਰ੍ੱਯਤਾਂ|
| فَلِلْوَقْتِ تَقَدَّمَ إِلَى يَسُوعَ وَقَالَ: «ٱلسَّلَامُ يا سَيِّدِي!» وَقَبَّلَهُ. | ٤٩ 49 |
ਤਦਾ ਸ ਸਪਦਿ ਯੀਸ਼ੁਮੁਪਾਗਤ੍ਯ ਹੇ ਗੁਰੋ, ਪ੍ਰਣਮਾਮੀਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤੰ ਚੁਚੁਮ੍ਬੇ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «يَا صَاحِبُ، لِمَاذَا جِئْتَ؟». حِينَئِذٍ تَقَدَّمُوا وَأَلْقَوْا ٱلْأَيَادِيَ عَلَى يَسُوعَ وَأَمْسَكُوهُ. | ٥٠ 50 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮੁਵਾਚ, ਹੇ ਮਿਤ੍ਰੰ ਕਿਮਰ੍ਥਮਾਗਤੋਸਿ? ਤਦਾ ਤੈਰਾਗਤ੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਰਾਕ੍ਰਮ੍ਯ ਦਘ੍ਰੇ|
| وَإِذَا وَاحِدٌ مِنَ ٱلَّذِينَ مَعَ يَسُوعَ مَدَّ يَدَهُ وَٱسْتَلَّ سَيْفَهُ وَضَرَبَ عَبْدَ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ، فَقَطَعَ أُذْنَهُ. | ٥١ 51 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਙ੍ਗਿਨਾਮੇਕਃ ਕਰੰ ਪ੍ਰਸਾਰ੍ੱਯ ਕੋਸ਼਼ਾਦਸਿੰ ਬਹਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯ ਦਾਸਮੇਕਮਾਹਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਕਰ੍ਣੰ ਚਿੱਛੇਦ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «رُدَّ سَيْفَكَ إِلَى مَكَانِهِ. لِأَنَّ كُلَّ ٱلَّذِينَ يَأْخُذُونَ ٱلسَّيْفَ بِٱلسَّيْفِ يَهْلِكُونَ! | ٥٢ 52 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਜਗਾਦ, ਖਡ੍ਗੰ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨੇ ਨਿਧੇਹਿ ਯਤੋ ਯੇ ਯੇ ਜਨਾ ਅਸਿੰ ਧਾਰਯਨ੍ਤਿ, ਤਏਵਾਸਿਨਾ ਵਿਨਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| أَتَظُنُّ أَنِّي لَا أَسْتَطِيعُ ٱلْآنَ أَنْ أَطْلُبَ إِلَى أَبِي فَيُقَدِّمَ لِي أَكْثَرَ مِنِ ٱثْنَيْ عَشَرَ جَيْشًا مِنَ ٱلْمَلَائِكَةِ؟ | ٥٣ 53 |
ਅਪਰੰ ਪਿਤਾ ਯਥਾ ਮਦਨ੍ਤਿਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਨਾਂ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਾਹਿਨੀਤੋ(ਅ)ਧਿਕੰ ਪ੍ਰਹਿਣੁਯਾਤ੍ ਮਯਾ ਤਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯੇਦਾਨੀਮੇਵ ਤਥਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ, ਤ੍ਵਯਾ ਕਿਮਿੱਥੰ ਜ੍ਞਾਯਤੇ?
| فَكَيْفَ تُكَمَّلُ ٱلْكُتُبُ: أَنَّهُ هَكَذَا يَنْبَغِي أَنْ يَكُونَ؟». | ٥٤ 54 |
ਤਥਾ ਸਤੀੱਥੰ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਧਰ੍ੰਮਪੁਸ੍ਤਕਸ੍ਯ ਯਦਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਤਤ੍ ਕਥੰ ਸਿਧ੍ਯੇਤ੍?
| فِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ قَالَ يَسُوعُ لِلْجُمُوعِ: «كَأَنَّهُ عَلَى لِصٍّ خَرَجْتُمْ بِسُيُوفٍ وَعِصِيٍّ لِتَأْخُذُونِي! كُلَّ يَوْمٍ كُنْتُ أَجْلِسُ مَعَكُمْ أُعَلِّمُ فِي ٱلْهَيْكَلِ وَلَمْ تُمْسِكُونِي. | ٥٥ 55 |
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਜਨਨਿਵਹੰ ਜਗਾਦ, ਯੂਯੰ ਖਡ੍ਗਯਸ਼਼੍ਟੀਨ੍ ਆਦਾਯ ਮਾਂ ਕਿੰ ਚੌਰੰ ਧਰ੍ੱਤੁਮਾਯਾਤਾਃ? ਅਹੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਕਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਸਮੁਪਾਦਿਸ਼ੰ, ਤਦਾ ਮਾਂ ਨਾਧਰਤ;
| وَأَمَّا هَذَا كُلُّهُ فَقَدْ كَانَ لِكَيْ تُكَمَّلَ كُتُبُ ٱلْأَنْبِيَاءِ». حِينَئِذٍ تَرَكَهُ ٱلتَّلَامِيذُ كُلُّهُمْ وَهَرَبُوا. | ٥٦ 56 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਵਾਕ੍ਯਾਨਾਂ ਸੰਸਿੱਧਯੇ ਸਰ੍ੱਵਮੇਤਦਭੂਤ੍| ਤਦਾ ਸਰ੍ੱਵੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤੰ ਵਿਹਾਯ ਪਲਾਯਨ੍ਤ|
| وَٱلَّذِينَ أَمْسَكُوا يَسُوعَ مَضَوْا بِهِ إِلَى قَيَافَا رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ، حَيْثُ ٱجْتَمَعَ ٱلْكَتَبَةُ وَٱلشُّيُوخُ. | ٥٧ 57 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇ ਮਨੁਜਾ ਯੀਸ਼ੁੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯਤ੍ਰਾਧ੍ਯਾਪਕਪ੍ਰਾਞ੍ਚਃ ਪਰਿਸ਼਼ਦੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤ ਉਪਾਵਿਸ਼ਨ੍ ਤਤ੍ਰ ਕਿਯਫਾਨਾਮਕਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯਾਨ੍ਤਿਕੰ ਨਿਨ੍ਯੁਃ|
| وَأَمَّا بُطْرُسُ فَتَبِعَهُ مِنْ بَعِيدٍ إِلَى دَارِ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ، فَدَخَلَ إِلَى دَاخِلٍ وَجَلَسَ بَيْنَ ٱلْخُدَّامِ لِيَنْظُرَ ٱلنِّهَايَةَ. | ٥٨ 58 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਕਿੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਵੇੱਤੁੰ ਪਿਤਰੋ ਦੂਰੇ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਵ੍ਰਜਿਤ੍ਵਾ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯਾੱਟਾਲਿਕਾਂ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਦਾਸੈਃ ਸਹਿਤ ਉਪਾਵਿਸ਼ਤ੍|
| وَكَانَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلشُّيُوخُ وَٱلْمَجْمَعُ كُلُّهُ يَطْلُبُونَ شَهَادَةَ زُورٍ عَلَى يَسُوعَ لِكَيْ يَقْتُلُوهُ، | ٥٩ 59 |
ਤਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਪ੍ਰਾਚੀਨਮਨ੍ਤ੍ਰਿਣਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਯੀਸ਼ੁੰ ਹਨ੍ਤੁੰ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਅਲਿਪ੍ਸਨ੍ਤ,
| فَلَمْ يَجِدُوا. وَمَعَ أَنَّهُ جَاءَ شُهُودُ زُورٍ كَثِيرُونَ، لَمْ يَجِدُوا. وَلَكِنْ أَخِيرًا تَقَدَّمَ شَاهِدَا زُورٍ | ٦٠ 60 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਲੇਭਿਰੇ| ਅਨੇਕੇਸ਼਼ੁ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਵਾਗਤੇਸ਼਼੍ਵਪਿ ਤੰਨ ਪ੍ਰਾਪੁਃ|
| وَقَالَا: «هَذَا قَالَ: إِنِّي أَقْدِرُ أَنْ أَنْقُضَ هَيْكَلَ ٱللهِ، وَفِي ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ أَبْنِيهِ». | ٦١ 61 |
ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਦ੍ਵੌ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣਾਵਾਗਤ੍ਯ ਜਗਦਤੁਃ, ਪੁਮਾਨਯਮਕਥਯਤ੍, ਅਹਮੀਸ਼੍ਵਰਮਨ੍ਦਿਰੰ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਦਿਨਤ੍ਰਯਮਧ੍ਯੇ ਤੰਨਿਰ੍ੰਮਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ|
| فَقَامَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ وَقَالَ لَهُ: «أَمَا تُجِيبُ بِشَيْءٍ؟ مَاذَا يَشْهَدُ بِهِ هَذَانِ عَلَيْكَ؟». | ٦٢ 62 |
ਤਦਾ ਮਹਾਯਾਜਕ ਉੱਥਾਯ ਯੀਸ਼ੁਮ੍ ਅਵਾਦੀਤ੍| ਤ੍ਵੰ ਕਿਮਪਿ ਨ ਪ੍ਰਤਿਵਦਸਿ? ਤ੍ਵਾਮਧਿ ਕਿਮੇਤੇ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਵਦਨ੍ਤਿ?
| وَأَمَّا يَسُوعُ فَكَانَ سَاكِتًا. فَأَجَابَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ وَقَالَ لَهُ: «أَسْتَحْلِفُكَ بِٱللهِ ٱلْحَيِّ أَنْ تَقُولَ لَنَا: هَلْ أَنْتَ ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱللهِ؟». | ٦٣ 63 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਮੌਨੀਭੂਯ ਤਸ੍ਯੌ| ਤਤੋ ਮਹਾਯਾਜਕ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਤ੍ਵਾਮ੍ ਅਮਰੇਸ਼੍ਵਰਨਾਮ੍ਨਾ ਸ਼ਪਯਾਮਿ, ਤ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰੋ(ਅ)ਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੋ ਭਵਸਿ ਨਵੇਤਿ ਵਦ|
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «أَنْتَ قُلْتَ! وَأَيْضًا أَقُولُ لَكُمْ: مِنَ ٱلْآنَ تُبْصِرُونَ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ جَالِسًا عَنْ يَمِينِ ٱلْقُوَّةِ، وَآتِيًا عَلَى سَحَابِ ٱلسَّمَاءِ». | ٦٤ 64 |
ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਤ੍ਵੰ ਸਤ੍ਯਮੁਕ੍ਤਵਾਨ੍; ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤਥ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ, ਇਤਃਪਰੰ ਮਨੁਜਸੁਤੰ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਮਤੋ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਗਗਣਸ੍ਥੰ ਜਲਧਰਾਨਾਰੁਹ੍ਯਾਯਾਨ੍ਤੰ ਵੀਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੇ|
| فَمَزَّقَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ حِينَئِذٍ ثِيَابَهُ قَائِلًا: «قَدْ جَدَّفَ! مَا حَاجَتُنَا بَعْدُ إِلَى شُهُودٍ؟ هَا قَدْ سَمِعْتُمْ تَجْدِيفَهُ! | ٦٥ 65 |
ਤਦਾ ਮਹਾਯਾਜਕੋ ਨਿਜਵਸਨੰ ਛਿੱਤ੍ਵਾ ਜਗਾਦ, ਏਸ਼਼ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਨਿਨ੍ਦਿਤਵਾਨ੍, ਅਸ੍ਮਾਕਮਪਰਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇਣ ਕਿੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ? ਪਸ਼੍ਯਤ, ਯੂਯਮੇਵਾਸ੍ਯਾਸ੍ਯਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਨਿਨ੍ਦਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤਵਨ੍ਤਃ,
| مَاذَا تَرَوْنَ؟». فَأَجَابُوا وَقَالُوا: «إِنَّهُ مُسْتَوْجِبُ ٱلْمَوْتِ». | ٦٦ 66 |
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਿੰ ਵਿਵਿਚ੍ਯਤੇ? ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਚੁਃ, ਵਧਾਰ੍ਹੋ(ਅ)ਯੰ|
| حِينَئِذٍ بَصَقُوا فِي وَجْهِهِ وَلَكَمُوهُ، وَآخَرُونَ لَطَمُوهُ | ٦٧ 67 |
ਤਤੋ ਲੋਕੈਸ੍ਤਦਾਸ੍ਯੇ ਨਿਸ਼਼੍ਠੀਵਿਤੰ ਕੇਚਿਤ੍ ਪ੍ਰਤਲਮਾਹਤ੍ਯ ਕੇਚਿੱਚ ਚਪੇਟਮਾਹਤ੍ਯ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ,
| قَائِلِينَ: «تَنَبَّأْ لَنَا أَيُّهَا ٱلْمَسِيحُ، مَنْ ضَرَبَكَ؟». | ٦٨ 68 |
ਹੇ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਤ੍ਵਾਂ ਕਸ਼੍ਚਪੇਟਮਾਹਤਵਾਨ੍? ਇਤਿ ਗਣਯਿਤ੍ਵਾ ਵਦਾਸ੍ਮਾਨ੍|
| أَمَّا بُطْرُسُ فَكَانَ جَالِسًا خَارِجًا فِي ٱلدَّارِ، فَجَاءَتْ إِلَيْهِ جَارِيَةٌ قَائِلَةً: «وَأَنْتَ كُنْتَ مَعَ يَسُوعَ ٱلْجَلِيلِيِّ!». | ٦٩ 69 |
ਪਿਤਰੋ ਬਹਿਰਙ੍ਗਨ ਉਪਵਿਸ਼ਤਿ, ਤਦਾਨੀਮੇਕਾ ਦਾਸੀ ਤਮੁਪਾਗਤ੍ਯ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਤ੍ਵੰ ਗਾਲੀਲੀਯਯੀਸ਼ੋਃ ਸਹਚਰਏਕਃ|
| فَأَنْكَرَ قُدَّامَ ٱلْجَمِيعِ قَائِلًا: «لَسْتُ أَدْرِي مَا تَقُولِينَ!». | ٧٠ 70 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ ਅਨਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਵਾਦੀਤ੍, ਤ੍ਵਯਾ ਯਦੁਚ੍ਯਤੇ, ਤਦਰ੍ਥਮਹੰ ਨ ਵੇਦ੍ਮਿ|
| ثُمَّ إِذْ خَرَجَ إِلَى ٱلدِّهْلِيزِ رَأَتْهُ أُخْرَى، فَقَالَتْ لِلَّذِينَ هُنَاكَ: «وَهَذَا كَانَ مَعَ يَسُوعَ ٱلنَّاصِرِيِّ!». | ٧١ 71 |
ਤਦਾ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਬਹਿਰ੍ਦ੍ਵਾਰੰ ਗਤੇ (ਅ)ਨ੍ਯਾ ਦਾਸੀ ਤੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤਤ੍ਰਤ੍ਯਜਨਾਨਵਦਤ੍, ਅਯਮਪਿ ਨਾਸਰਤੀਯਯੀਸ਼ੁਨਾ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਆਸੀਤ੍|
| فَأَنْكَرَ أَيْضًا بِقَسَمٍ: «إِنِّي لَسْتُ أَعْرِفُ ٱلرَّجُلَ!». | ٧٢ 72 |
ਤਤਃ ਸ ਸ਼ਪਥੇਨ ਪੁਨਰਨਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਤੰ ਨਰੰ ਨ ਪਰਿਚਿਨੋਮਿ|
| وَبَعْدَ قَلِيلٍ جَاءَ ٱلْقِيَامُ وَقَالُوا لِبُطْرُسَ: «حَقًّا أَنْتَ أَيْضًا مِنْهُمْ، فَإِنَّ لُغَتَكَ تُظْهِرُكَ!». | ٧٣ 73 |
ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਪਰੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੋ ਜਨਾ ਏਤ੍ਯ ਪਿਤਰਮ੍ ਅਵਦਨ੍, ਤ੍ਵਮਵਸ਼੍ਯੰ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕ ਇਤਿ ਤ੍ਵਦੁੱਚਾਰਣਮੇਵ ਦ੍ਯੋਤਯਤਿ|
| فَٱبْتَدَأَ حِينَئِذٍ يَلْعَنُ وَيَحْلِفُ: «إِنِّي لَا أَعْرِفُ ٱلرَّجُلَ!». وَلِلْوَقْتِ صَاحَ ٱلدِّيكُ. | ٧٤ 74 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੋ(ਅ)ਭਿਸ਼ਪ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਤੰ ਜਨੰ ਨਾਹੰ ਪਰਿਚਿਨੋਮਿ, ਤਦਾ ਸਪਦਿ ਕੁੱਕੁਟੋ ਰੁਰਾਵ|
| فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ كَلَامَ يَسُوعَ ٱلَّذِي قَالَ لَهُ: «إِنَّكَ قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ ٱلدِّيكُ تُنْكِرُنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ». فَخَرَجَ إِلَى خَارِجٍ وَبَكَى بُكَاءً مُرًّا. | ٧٥ 75 |
ਕੁੱਕੁਟਰਵਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਕ੍ ਤ੍ਵੰ ਮਾਂ ਤ੍ਰਿਰਪਾਹ੍ਨੋਸ਼਼੍ਯਸੇ, ਯੈਸ਼਼ਾ ਵਾਗ੍ ਯੀਸ਼ੁਨਾਵਾਦਿ ਤਾਂ ਪਿਤਰਃ ਸੰਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਬਹਿਰਿਤ੍ਵਾ ਖੇਦਾਦ੍ ਭ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਚਕ੍ਰਨ੍ਦ|
