مَرْقُس 1
| بَدْءُ إِنْجِيلِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ ٱبْنِ ٱللهِ، | ١ 1 |
ਈਸ਼੍ਵਰਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦਾਰਮ੍ਭਃ|
| كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ فِي ٱلْأَنْبِيَاءِ: «هَا أَنَا أُرْسِلُ أَمَامَ وَجْهِكَ مَلَاكِي، ٱلَّذِي يُهَيِّئُ طَرِيقَكَ قُدَّامَكَ. | ٢ 2 |
ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਗ੍ਰਨ੍ਥੇਸ਼਼ੁ ਲਿਪਿਰਿੱਥਮਾਸ੍ਤੇ, ਪਸ਼੍ਯ ਸ੍ਵਕੀਯਦੂਤਨ੍ਤੁ ਤਵਾਗ੍ਰੇ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮ੍ਯਹਮ੍| ਗਤ੍ਵਾ ਤ੍ਵਦੀਯਪਨ੍ਥਾਨੰ ਸ ਹਿ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| صَوْتُ صَارِخٍ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ: أَعِدُّوا طَرِيقَ ٱلرَّبِّ، ٱصْنَعُوا سُبُلَهُ مُسْتَقِيمَةً». | ٣ 3 |
"ਪਰਮੇਸ਼ਸ੍ਯ ਪਨ੍ਥਾਨੰ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕੁਰੁਤ ਸਰ੍ੱਵਤਃ| ਤਸ੍ਯ ਰਾਜਪਥਞ੍ਚੈਵ ਸਮਾਨੰ ਕੁਰੁਤਾਧੁਨਾ| " ਇਤ੍ਯੇਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਤਃ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ਰਵਃ||
| كَانَ يُوحَنَّا يُعَمِّدُ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ وَيَكْرِزُ بِمَعْمُودِيَّةِ ٱلتَّوْبَةِ لِمَغْفِرَةِ ٱلْخَطَايَا. | ٤ 4 |
ਸਏਵ ਯੋਹਨ੍ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਮੱਜਿਤਵਾਨ੍ ਤਥਾ ਪਾਪਮਾਰ੍ਜਨਨਿਮਿੱਤੰ ਮਨੋਵ੍ਯਾਵਰ੍ੱਤਕਮੱਜਨਸ੍ਯ ਕਥਾਞ੍ਚ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤਵਾਨ੍|
| وَخَرَجَ إِلَيْهِ جَمِيعُ كُورَةِ ٱلْيَهُودِيَّةِ وَأَهْلُ أُورُشَلِيمَ وَٱعْتَمَدُوا جَمِيعُهُمْ مِنْهُ فِي نَهْرِ ٱلْأُرْدُنِّ، مُعْتَرِفِينَ بِخَطَايَاهُمْ. | ٥ 5 |
ਤਤੋ ਯਿਹੂਦਾਦੇਸ਼ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰਨਿਵਾਸਿਨਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਬਹਿ ਰ੍ਭੂਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮਾਗਤ੍ਯ ਸ੍ਵਾਨਿ ਸ੍ਵਾਨਿ ਪਾਪਾਨ੍ਯਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯਰ੍ੱਦਨਨਦ੍ਯਾਂ ਤੇਨ ਮੱਜਿਤਾ ਬਭੂਵੁਃ|
| وَكَانَ يُوحَنَّا يَلْبَسُ وَبَرَ ٱلْإِبِلِ، وَمِنْطَقَةً مِنْ جِلْدٍ عَلَى حَقْوَيْهِ، وَيَأْكُلُ جَرَادًا وَعَسَلًا بَرِّيًّا. | ٦ 6 |
ਅਸ੍ਯ ਯੋਹਨਃ ਪਰਿਧੇਯਾਨਿ ਕ੍ਰਮੇਲਕਲੋਮਜਾਨਿ, ਤਸ੍ਯ ਕਟਿਬਨ੍ਧਨੰ ਚਰ੍ੰਮਜਾਤਮ੍, ਤਸ੍ਯ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਣਿ ਚ ਸ਼ੂਕਕੀਟਾ ਵਨ੍ਯਮਧੂਨਿ ਚਾਸਨ੍|
| وَكَانَ يَكْرِزُ قَائِلًا: «يَأْتِي بَعْدِي مَنْ هُوَ أَقْوَى مِنِّي، ٱلَّذِي لَسْتُ أَهْلًا أَنْ أَنْحَنِيَ وَأَحُلَّ سُيُورَ حِذَائِهِ. | ٧ 7 |
ਸ ਪ੍ਰਚਾਰਯਨ੍ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ, ਅਹੰ ਨਮ੍ਰੀਭੂਯ ਯਸ੍ਯ ਪਾਦੁਕਾਬਨ੍ਧਨੰ ਮੋਚਯਿਤੁਮਪਿ ਨ ਯੋਗ੍ਯੋਸ੍ਮਿ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਮੱਤੋ ਗੁਰੁਤਰ ਏਕਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ੋ ਮਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗੱਛਤਿ|
| أَنَا عَمَّدْتُكُمْ بِٱلْمَاءِ، وَأَمَّا هُوَ فَسَيُعَمِّدُكُمْ بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ». | ٨ 8 |
ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਜਲੇ ਮੱਜਿਤਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾਨਿ ਸੰਮੱਜਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| وَفِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ جَاءَ يَسُوعُ مِنْ نَاصِرَةِ ٱلْجَلِيلِ وَٱعْتَمَدَ مِنْ يُوحَنَّا فِي ٱلْأُرْدُنِّ. | ٩ 9 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਕਾਲੇ ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਨਾਸਰਦ੍ਗ੍ਰਾਮਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਰਾਗਤ੍ਯ ਯੋਹਨਾ ਯਰ੍ੱਦਨਨਦ੍ਯਾਂ ਮੱਜਿਤੋ(ਅ)ਭੂਤ੍|
| وَلِلْوَقْتِ وَهُوَ صَاعِدٌ مِنَ ٱلْمَاءِ رَأَى ٱلسَّمَاوَاتِ قَدِ ٱنْشَقَّتْ، وَٱلرُّوحَ مِثْلَ حَمَامَةٍ نَازِلًا عَلَيْهِ. | ١٠ 10 |
ਸ ਜਲਾਦੁੱਥਿਤਮਾਤ੍ਰੋ ਮੇਘਦ੍ਵਾਰੰ ਮੁਕ੍ਤੰ ਕਪੋਤਵਤ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਯੋਪਰਿ ਅਵਰੋਹਨ੍ਤਮਾਤ੍ਮਾਨਞ੍ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
| وَكَانَ صَوْتٌ مِنَ ٱلسَّمَاوَاتِ: «أَنْتَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ ٱلَّذِي بِهِ سُرِرْتُ». | ١١ 11 |
ਤ੍ਵੰ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯਃ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਤ੍ਵੱਯੇਵ ਮਮਮਹਾਸਨ੍ਤੋਸ਼਼ ਇਯਮਾਕਾਸ਼ੀਯਾ ਵਾਣੀ ਬਭੂਵ|
| وَلِلْوَقْتِ أَخْرَجَهُ ٱلرُّوحُ إِلَى ٱلْبَرِّيَّةِ، | ١٢ 12 |
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਲੇ ਆਤ੍ਮਾ ਤੰ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਮਧ੍ਯੰ ਨਿਨਾਯ|
| وَكَانَ هُنَاكَ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ أَرْبَعِينَ يَوْمًا يُجَرَّبُ مِنَ ٱلشَّيْطَانِ. وَكَانَ مَعَ ٱلْوُحُوشِ. وَصَارَتِ ٱلْمَلَائِكَةُ تَخْدِمُهُ. | ١٣ 13 |
ਅਥ ਸ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ੱਦਿਨਾਨਿ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਵਨ੍ਯਪਸ਼ੁਭਿਃ ਸਹ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਸ਼ੈਤਾਨਾ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਃ; ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਸ੍ਤੰ ਸਿਸ਼਼ੇਵਿਰੇ|
| وَبَعْدَمَا أُسْلِمَ يُوحَنَّا جَاءَ يَسُوعُ إِلَى ٱلْجَلِيلِ يَكْرِزُ بِبِشَارَةِ مَلَكُوتِ ٱللهِ | ١٤ 14 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੋਹਨਿ ਬਨ੍ਧਨਾਲਯੇ ਬੱਧੇ ਸਤਿ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਮਾਗਤ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਨ੍ ਕਥਯਾਮਾਸ,
| وَيَقُولُ: «قَدْ كَمَلَ ٱلزَّمَانُ وَٱقْتَرَبَ مَلَكُوتُ ٱللهِ، فَتُوبُوا وَآمِنُوا بِٱلْإِنْجِيلِ». | ١٥ 15 |
ਕਾਲਃ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯਞ੍ਚ ਸਮੀਪਮਾਗਤੰ; ਅਤੋਹੇਤੋ ਰ੍ਯੂਯੰ ਮਨਾਂਸਿ ਵ੍ਯਾਵਰ੍ੱਤਯਧ੍ਵੰ ਸੁਸੰਵਾਦੇ ਚ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਤ|
| وَفِيمَا هُوَ يَمْشِي عِنْدَ بَحْرِ ٱلْجَلِيلِ أَبْصَرَ سِمْعَانَ وَأَنْدَرَاوُسَ أَخَاهُ يُلْقِيَانِ شَبَكَةً فِي ٱلْبَحْرِ، فَإِنَّهُمَا كَانَا صَيَّادَيْنِ. | ١٦ 16 |
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਗਾਲੀਲੀਯਸਮੁਦ੍ਰਸ੍ਯ ਤੀਰੇ ਗੱਛਨ੍ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤਾ ਅਨ੍ਦ੍ਰਿਯਨਾਮਾ ਚ ਇਮੌ ਦ੍ਵੌ ਜਨੌ ਮਤ੍ਸ੍ਯਧਾਰਿਣੌ ਸਾਗਰਮਧ੍ਯੇ ਜਾਲੰ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ਤੌ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਾਵਵਦਤ੍,
| فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «هَلُمَّ وَرَائِي فَأَجْعَلُكُمَا تَصِيرَانِ صَيَّادَيِ ٱلنَّاسِ». | ١٧ 17 |
ਯੁਵਾਂ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗੱਛਤੰ, ਯੁਵਾਮਹੰ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਧਾਰਿਣੌ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
| فَلِلْوَقْتِ تَرَكَا شِبَاكَهُمَا وَتَبِعَاهُ. | ١٨ 18 |
ਤਤਸ੍ਤੌ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਮੇਵ ਜਾਲਾਨਿ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਜਗ੍ਮਤੁਃ|
| ثُمَّ ٱجْتَازَ مِنْ هُنَاكَ قَلِيلًا فَرَأَى يَعْقُوبَ بْنَ زَبْدِي وَيُوحَنَّا أَخَاهُ، وَهُمَا فِي ٱلسَّفِينَةِ يُصْلِحَانِ ٱلشِّبَاكَ. | ١٩ 19 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਦੂਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸ ਸਿਵਦੀਪੁਤ੍ਰਯਾਕੂਬ੍ ਤਦ੍ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਯੋਹਨ੍ ਚ ਇਮੌ ਨੌਕਾਯਾਂ ਜਾਲਾਨਾਂ ਜੀਰ੍ਣਮੁੱਧਾਰਯਨ੍ਤੌ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਾਵਾਹੂਯਤ੍|
| فَدَعَاهُمَا لِلْوَقْتِ. فَتَرَكَا أَبَاهُمَا زَبْدِي فِي ٱلسَّفِينَةِ مَعَ ٱلْأَجْرَى وَذَهَبَا وَرَاءَهُ. | ٢٠ 20 |
ਤਤਸ੍ਤੌ ਨੌਕਾਯਾਂ ਵੇਤਨਭੁਗ੍ਭਿਃ ਸਹਿਤੰ ਸ੍ਵਪਿਤਰੰ ਵਿਹਾਯ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦੀਯਤੁਃ|
| ثُمَّ دَخَلُوا كَفْرَنَاحُومَ، وَلِلْوَقْتِ دَخَلَ ٱلْمَجْمَعَ فِي ٱلسَّبْتِ وَصَارَ يُعَلِّمُ. | ٢١ 21 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮ੍ਨਾਮਕੰ ਨਗਰਮੁਪਸ੍ਥਾਯ ਸ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਦਿਵਸੇ ਭਜਨਗ੍ਰਹੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਸਮੁਪਦਿਦੇਸ਼|
| فَبُهِتُوا مِنْ تَعْلِيمِهِ لِأَنَّهُ كَانَ يُعَلِّمُهُمْ كَمَنْ لَهُ سُلْطَانٌ وَلَيْسَ كَٱلْكَتَبَةِ. | ٢٢ 22 |
ਤਸ੍ਯੋਪਦੇਸ਼ਾੱਲੋਕਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ ਯਤਃ ਸੋਧ੍ਯਾਪਕਾਇਵ ਨੋਪਦਿਸ਼ਨ੍ ਪ੍ਰਭਾਵਵਾਨਿਵ ਪ੍ਰੋਪਦਿਦੇਸ਼|
| وَكَانَ فِي مَجْمَعِهِمْ رَجُلٌ بِهِ رُوحٌ نَجِسٌ، فَصَرَخَ | ٢٣ 23 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹੇ ਅਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤੇਨ ਗ੍ਰਸ੍ਤ ਏਕੋ ਮਾਨੁਸ਼਼ ਆਸੀਤ੍| ਸ ਚੀਤ੍ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕੇ
| قَائِلًا: «آهِ! مَا لَنَا وَلَكَ يَا يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ؟ أَتَيْتَ لِتُهْلِكَنَا! أَنَا أَعْرِفُكَ مَنْ أَنْتَ: قُدُّوسُ ٱللهِ!». | ٢٤ 24 |
ਭੋ ਨਾਸਰਤੀਯ ਯੀਸ਼ੋ ਤ੍ਵਮਸ੍ਮਾਨ੍ ਤ੍ਯਜ, ਤ੍ਵਯਾ ਸਹਾਸ੍ਮਾਕੰ ਕਃ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਃ? ਤ੍ਵੰ ਕਿਮਸ੍ਮਾਨ੍ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਸਮਾਗਤਃ? ਤ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪਵਿਤ੍ਰਲੋਕ ਇਤ੍ਯਹੰ ਜਾਨਾਮਿ|
| فَٱنْتَهَرَهُ يَسُوعُ قَائِلًا: «ٱخْرَسْ! وَٱخْرُجْ مِنْهُ!». | ٢٥ 25 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾ ਜਗਾਦ ਤੂਸ਼਼੍ਣੀਂ ਭਵ ਇਤੋ ਬਹਿਰ੍ਭਵ ਚ|
| فَصَرَعَهُ ٱلرُّوحُ ٱلنَّجِسُ وَصَاحَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ وَخَرَجَ مِنْهُ. | ٢٦ 26 |
ਤਤਃ ਸੋ(ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤਸ੍ਤੰ ਸਮ੍ਪੀਡ੍ਯ ਅਤ੍ਯੁਚੈਸ਼੍ਚੀਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਨਿਰ੍ਜਗਾਮ|
| فَتَحَيَّرُوا كُلُّهُمْ، حَتَّى سَأَلَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا قَائِلِينَ: «مَا هَذَا؟ مَا هُوَ هَذَا ٱلتَّعْلِيمُ ٱلْجَدِيدُ؟ لِأَنَّهُ بِسُلْطَانٍ يَأْمُرُ حَتَّى ٱلْأَرْوَاحَ ٱلنَّجِسَةَ فَتُطِيعُهُ!». | ٢٧ 27 |
ਤੇਨੈਵ ਸਰ੍ੱਵੇ ਚਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ, ਅਹੋ ਕਿਮਿਦੰ? ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ(ਅ)ਯੰ ਨਵ੍ਯ ਉਪਦੇਸ਼ਃ? ਅਨੇਨ ਪ੍ਰਭਾਵੇਨਾਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤੇਸ਼਼੍ਵਾਜ੍ਞਾਪਿਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇ ਤਦਾਜ੍ਞਾਨੁਵਰ੍ੱਤਿਨੋ ਭਵਨ੍ਤਿ|
| فَخَرَجَ خَبَرُهُ لِلْوَقْتِ فِي كُلِّ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ بِٱلْجَلِيلِ. | ٢٨ 28 |
ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਯਸ਼ੋ ਗਾਲੀਲਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ੍ਥਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਪ੍ਨੋਤ੍|
| وَلَمَّا خَرَجُوا مِنَ ٱلْمَجْمَعِ جَاءُوا لِلْوَقْتِ إِلَى بَيْتِ سِمْعَانَ وَأَنْدَرَاوُسَ مَعَ يَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا، | ٢٩ 29 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਦ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਭੂਤ੍ਵਾ ਯਾਕੂਬ੍ਯੋਹਨ੍ਭ੍ਯਾਂ ਸਹ ਸ਼ਿਮੋਨ ਆਨ੍ਦ੍ਰਿਯਸ੍ਯ ਚ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਵਿਸ਼ੁਃ|
| وَكَانَتْ حَمَاةُ سِمْعَانَ مُضْطَجِعَةً مَحْمُومَةً، فَلِلْوَقْتِ أَخْبَرُوهُ عَنْهَا. | ٣٠ 30 |
ਤਦਾ ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਰੂਰ੍ਜ੍ਵਰਪੀਡਿਤਾ ਸ਼ੱਯਾਯਾਮਾਸ੍ਤ ਇਤਿ ਤੇ ਤੰ ਝਟਿਤਿ ਵਿਜ੍ਞਾਪਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ|
| فَتَقَدَّمَ وَأَقَامَهَا مَاسِكًا بِيَدِهَا، فَتَرَكَتْهَا ٱلْحُمَّى حَالًا وَصَارَتْ تَخْدِمُهُمْ. | ٣١ 31 |
ਤਤਃ ਸ ਆਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯਾ ਹਸ੍ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਾਮੁਦਸ੍ਥਾਪਯਤ੍; ਤਦੈਵ ਤਾਂ ਜ੍ਵਰੋ(ਅ)ਤ੍ਯਾਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਤਤਃ ਪਰੰ ਸਾ ਤਾਨ੍ ਸਿਸ਼਼ੇਵੇ|
| وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ، إِذْ غَرَبَتِ ٱلشَّمْسُ، قَدَّمُوا إِلَيْهِ جَمِيعَ ٱلسُّقَمَاءِ وَٱلْمَجَانِينَ. | ٣٢ 32 |
ਅਥਾਸ੍ਤੰ ਗਤੇ ਰਵੌ ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਕਾਲੇ ਸਤਿ ਲੋਕਾਸ੍ਤਤ੍ਸਮੀਪੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਰੋਗਿਣੋ ਭੂਤਧ੍ਰੁʼਤਾਂਸ਼੍ਚ ਸਮਾਨਿਨ੍ਯੁਃ|
| وَكَانَتِ ٱلْمَدِينَةُ كُلُّهَا مُجْتَمِعَةً عَلَى ٱلْبَابِ. | ٣٣ 33 |
ਸਰ੍ੱਵੇ ਨਾਗਰਿਕਾ ਲੋਕਾ ਦ੍ਵਾਰਿ ਸੰਮਿਲਿਤਾਸ਼੍ਚ|
| فَشَفَى كَثِيرِينَ كَانُوا مَرْضَى بِأَمْرَاضٍ مُخْتَلِفَةٍ، وَأَخْرَجَ شَيَاطِينَ كَثِيرَةً، وَلَمْ يَدَعِ ٱلشَّيَاطِينَ يَتَكَلَّمُونَ لِأَنَّهُمْ عَرَفُوهُ. | ٣٤ 34 |
ਤਤਃ ਸ ਨਾਨਾਵਿਧਰੋਗਿਣੋ ਬਹੂਨ੍ ਮਨੁਜਾਨਰੋਗਿਣਸ਼੍ਚਕਾਰ ਤਥਾ ਬਹੂਨ੍ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਾਞ੍ਚਕਾਰ ਤਾਨ੍ ਭੂਤਾਨ੍ ਕਿਮਪਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁੰ ਨਿਸ਼਼ਿਸ਼਼ੇਧ ਚ ਯਤੋਹੇਤੋਸ੍ਤੇ ਤਮਜਾਨਨ੍|
| وَفِي ٱلصُّبْحِ بَاكِرًا جِدًّا قَامَ وَخَرَجَ وَمَضَى إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ، وَكَانَ يُصَلِّي هُنَاكَ، | ٣٥ 35 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸੋ(ਅ)ਤਿਪ੍ਰਤ੍ਯੂਸ਼਼ੇ ਵਸ੍ਤੁਤਸ੍ਤੁ ਰਾਤ੍ਰਿਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸਮੁੱਥਾਯ ਬਹਿਰ੍ਭੂਯ ਨਿਰ੍ਜਨੰ ਸ੍ਥਾਨੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ|
| فَتَبِعَهُ سِمْعَانُ وَٱلَّذِينَ مَعَهُ. | ٣٦ 36 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤਤ੍ਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਤਵਨ੍ਤਃ|
| وَلَمَّا وَجَدُوهُ قَالُوا لَهُ: «إِنَّ ٱلْجَمِيعَ يَطْلُبُونَكَ». | ٣٧ 37 |
ਤਦੁੱਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤਮਵਦਨ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਮ੍ਰੁʼਗਯਨ੍ਤੇ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «لِنَذْهَبْ إِلَى ٱلْقُرَى ٱلْمُجَاوِرَةِ لِأَكْرِزَ هُنَاكَ أَيْضًا، لِأَنِّي لِهَذَا خَرَجْتُ». | ٣٨ 38 |
ਤਦਾ ਸੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍ ਆਗੱਛਤ ਵਯੰ ਸਮੀਪਸ੍ਥਾਨਿ ਨਗਰਾਣਿ ਯਾਮਃ, ਯਤੋ(ਅ)ਹੰ ਤਤ੍ਰ ਕਥਾਂ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਬਹਿਰਾਗਮਮ੍|
| فَكَانَ يَكْرِزُ فِي مَجَامِعِهِمْ فِي كُلِّ ٱلْجَلِيلِ وَيُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ. | ٣٩ 39 |
ਅਥ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹੇਸ਼਼ੁ ਕਥਾਃ ਪ੍ਰਚਾਰਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ ਭੂਤਾਨਤ੍ਯਾਜਯਞ੍ਚ|
| فَأَتَى إِلَيْهِ أَبْرَصُ يَطْلُبُ إِلَيْهِ جَاثِيًا وَقَائِلًا لَهُ: «إِنْ أَرَدْتَ تَقْدِرْ أَنْ تُطَهِّرَنِي». | ٤٠ 40 |
ਅਨਨ੍ਤਰਮੇਕਃ ਕੁਸ਼਼੍ਠੀ ਸਮਾਗਤ੍ਯ ਤਤ੍ਸੰਮੁਖੇ ਜਾਨੁਪਾਤੰ ਵਿਨਯਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯਦਿ ਭਵਾਨ੍ ਇੱਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਾਂ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
| فَتَحَنَّنَ يَسُوعُ وَمَدَّ يَدَهُ وَلَمَسَهُ وَقَالَ لَهُ: «أُرِيدُ، فَٱطْهُرْ!». | ٤١ 41 |
ਤਤਃ ਕ੍ਰੁʼਪਾਲੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਃ ਕਰੌ ਪ੍ਰਸਾਰ੍ੱਯ ਤੰ ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮਾਸ
| فَلِلْوَقْتِ وَهُوَ يَتَكَلَّمُ ذَهَبَ عَنْهُ ٱلْبَرَصُ وَطَهَرَ. | ٤٢ 42 |
ਮਮੇੱਛਾ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤ੍ਵੰ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤੋ ਭਵ| ਏਤਤ੍ਕਥਾਯਾਃ ਕਥਨਮਾਤ੍ਰਾਤ੍ ਸ ਕੁਸ਼਼੍ਠੀ ਰੋਗਾਨ੍ਮੁਕ੍ਤਃ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
| فَٱنْتَهَرَهُ وَأَرْسَلَهُ لِلْوَقْتِ، | ٤٣ 43 |
ਤਦਾ ਸ ਤੰ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜਨ੍ ਗਾਢਮਾਦਿਸ਼੍ਯ ਜਗਾਦ
| وَقَالَ لَهُ: «ٱنْظُرْ، لَا تَقُلْ لِأَحَدٍ شَيْئًا، بَلِ ٱذْهَبْ أَرِ نَفْسَكَ لِلْكَاهِنِ وَقَدِّمْ عَنْ تَطْهِيرِكَ مَا أَمَرَ بِهِ مُوسَى، شَهَادَةً لَهُمْ». | ٤٤ 44 |
ਸਾਵਧਾਨੋ ਭਵ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਕਮਪਿ ਮਾ ਵਦ; ਸ੍ਵਾਤ੍ਮਾਨੰ ਯਾਜਕੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯ, ਲੋਕੇਭ੍ਯਃ ਸ੍ਵਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤੇਃ ਪ੍ਰਮਾਣਦਾਨਾਯ ਮੂਸਾਨਿਰ੍ਣੀਤੰ ਯੱਦਾਨੰ ਤਦੁਤ੍ਸ੍ਰੁʼਜਸ੍ਵ ਚ|
| وَأَمَّا هُوَ فَخَرَجَ وَٱبْتَدَأَ يُنَادِي كَثِيرًا وَيُذِيعُ ٱلْخَبَرَ، حَتَّى لَمْ يَعُدْ يَقْدِرُ أَنْ يَدْخُلَ مَدِينَةً ظَاهِرًا، بَلْ كَانَ خَارِجًا فِي مَوَاضِعَ خَالِيَةٍ، وَكَانُوا يَأْتُونَ إِلَيْهِ مِنْ كُلِّ نَاحِيَةٍ. | ٤٥ 45 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਇੱਥੰ ਵਿਸ੍ਤਾਰ੍ੱਯ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭੇ ਤੇਨੈਵ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਃ ਸਪ੍ਰਕਾਸ਼ੰ ਨਗਰੰ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੋਤ੍ ਤਤੋਹੇਤੋਰ੍ਬਹਿਃ ਕਾਨਨਸ੍ਥਾਨੇ ਤਸ੍ਯੌ; ਤਥਾਪਿ ਚਤੁਰ੍ੱਦਿਗ੍ਭ੍ਯੋ ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮਾਯਯੁਃ|
