لُوقا 9
| وَدَعَا تَلَامِيذَهُ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، وَأَعْطَاهُمْ قُوَّةً وَسُلْطَانًا عَلَى جَمِيعِ ٱلشَّيَاطِينِ وَشِفَاءِ أَمْرَاضٍ، | ١ 1 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨਾਹੂਯ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਿਤੁੰ ਰੋਗਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਤੇਭ੍ਯਃ ਸ਼ਕ੍ਤਿਮਾਧਿਪਤ੍ਯਞ੍ਚ ਦਦੌ|
| وَأَرْسَلَهُمْ لِيَكْرِزُوا بِمَلَكُوتِ ٱللهِ وَيَشْفُوا ٱلْمَرْضَى. | ٢ 2 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁਮ੍ ਰੋਗਿਣਾਮਾਰੋਗ੍ਯੰ ਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰੇਰਣਕਾਲੇ ਤਾਨ੍ ਜਗਾਦ|
| وَقَالَ لَهُمْ: «لَا تَحْمِلُوا شَيْئًا لِلطَّرِيقِ: لَا عَصًا وَلَا مِزْوَدًا وَلَا خُبْزًا وَلَا فِضَّةً، وَلَا يَكُونُ لِلْوَاحِدِ ثَوْبَانِ. | ٣ 3 |
ਯਾਤ੍ਰਾਰ੍ਥੰ ਯਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰਪੁਟਕੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਮੁਦ੍ਰਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਵਸ੍ਤ੍ਰਮ੍, ਏਸ਼਼ਾਂ ਕਿਮਪਿ ਮਾ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ|
| وَأَيُّ بَيْتٍ دَخَلْتُمُوهُ فَهُنَاكَ أَقِيمُوا، وَمِنْ هُنَاكَ ٱخْرُجُوا. | ٤ 4 |
ਯੂਯਞ੍ਚ ਯੰਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਥ ਨਗਰਤ੍ਯਾਗਪਰ੍ੱਯਨਤੰ ਤੰਨਿਵੇਸ਼ਨੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
| وَكُلُّ مَنْ لَا يَقْبَلُكُمْ فَٱخْرُجُوا مِنْ تِلْكَ ٱلْمَدِينَةِ، وَٱنْفُضُوا ٱلْغُبَارَ أَيْضًا عَنْ أَرْجُلِكُمْ شَهَادَةً عَلَيْهِمْ». | ٥ 5 |
ਤਤ੍ਰ ਯਦਿ ਕਸ੍ਯਚਿਤ੍ ਪੁਰਸ੍ਯ ਲੋਕਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਨ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਮਾੰਨਗਰਾਦ੍ ਗਮਨਕਾਲੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਰੁੱਧੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਦਧੂਲੀਃ ਸਮ੍ਪਾਤਯਤ|
| فَلَمَّا خَرَجُوا كَانُوا يَجْتَازُونَ فِي كُلِّ قَرْيَةٍ يُبَشِّرُونَ وَيَشْفُونَ فِي كُلِّ مَوْضِعٍ. | ٦ 6 |
ਅਥ ਤੇ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪੀਡਿਤਾਨ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨ੍ ਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਗ੍ਰਾਮੇਸ਼਼ੁ ਭ੍ਰਮਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭਿਰੇ|
| فَسَمِعَ هِيرُودُسُ رَئِيسُ ٱلرُّبْعِ بِجَمِيعِ مَا كَانَ مِنْهُ، وَٱرْتَابَ، لِأَنَّ قَوْمًا كَانُوا يَقُولُونَ: «إِنَّ يُوحَنَّا قَدْ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ». | ٧ 7 |
ਏਤਰ੍ਹਿ ਹੇਰੋਦ੍ ਰਾਜਾ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਰ੍ੱਵਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਭ੍ਰੁʼਸ਼ਮੁਦ੍ਵਿਵਿਜੇ
| وَقَوْمًا: «إِنَّ إِيلِيَّا ظَهَرَ». وَآخَرِينَ: «إِنَّ نَبِيًّا مِنَ ٱلْقُدَمَاءِ قَامَ». | ٨ 8 |
ਯਤਃ ਕੇਚਿਦੂਚੁਰ੍ਯੋਹਨ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁਦਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍| ਕੇਚਿਦੂਚੁਃ, ਏਲਿਯੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦੱਤਵਾਨ੍; ਏਵਮਨ੍ਯਲੋਕਾ ਊਚੁਃ ਪੂਰ੍ੱਵੀਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਸਮੁੱਥਿਤਃ|
| فَقَالَ هِيرُودُسُ: «يُوحَنَّا أَنَا قَطَعْتُ رَأْسَهُ. فَمَنْ هُوَ هَذَا ٱلَّذِي أَسْمَعُ عَنْهُ مِثْلَ هَذَا؟». وَكَانَ يَطْلُبُ أَنْ يَرَاهُ. | ٩ 9 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਹੇਰੋਦੁਵਾਚ ਯੋਹਨਃ ਸ਼ਿਰੋ(ਅ)ਹਮਛਿਨਦਮ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਯਸ੍ਯੇਦ੍ਰੁʼੱਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਮਿ ਸ ਕਃ? ਅਥ ਸ ਤੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਐੱਛਤ੍|
| وَلَمَّا رَجَعَ ٱلرُّسُلُ أَخْبَرُوهُ بِجَمِيعِ مَا فَعَلُوا، فَأَخَذَهُمْ وَٱنْصَرَفَ مُنْفَرِدًا إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ لِمَدِينَةٍ تُسَمَّى بَيْتَ صَيْدَا. | ١٠ 10 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਗਤ੍ਯ ਯਾਨਿ ਯਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਚਕ੍ਰੁਸ੍ਤਾਨਿ ਯੀਸ਼ਵੇ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਬੈਤ੍ਸੈਦਾਨਾਮਕਨਗਰਸ੍ਯ ਵਿਜਨੰ ਸ੍ਥਾਨੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਗੁਪ੍ਤੰ ਜਗਾਮ|
| فَٱلْجُمُوعُ إِذْ عَلِمُوا تَبِعُوهُ، فَقَبِلَهُمْ وَكَلَّمَهُمْ عَنْ مَلَكُوتِ ٱللهِ، وَٱلْمُحْتَاجُونَ إِلَى ٱلشِّفَاءِ شَفَاهُمْ. | ١١ 11 |
ਪਸ਼੍ਚਾਲ੍ ਲੋਕਾਸ੍ਤਦ੍ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਯੁਃ; ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਨਯਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸਙ੍ਗਮੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਚਿਕਿਤ੍ਸਯਾ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮ੍ ਆਸੀਤ੍ ਤਾਨ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨ੍ ਚਕਾਰ ਚ|
| فَٱبْتَدَأَ ٱلنَّهَارُ يَمِيلُ. فَتَقَدَّمَ ٱلِٱثْنَا عَشَرَ وَقَالُوا لَهُ: «ٱصْرِفِ ٱلْجَمْعَ لِيَذْهَبُوا إِلَى ٱلْقُرَى وَٱلضِّيَاعِ حَوَالَيْنَا فَيَبِيتُوا وَيَجِدُوا طَعَامًا، لِأَنَّنَا هَهُنَا فِي مَوْضِعٍ خَلَاءٍ». | ١٢ 12 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਦਿਵਾਵਸੰਨੇ ਸਤਿ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਯੀਸ਼ੋਰਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਵਯਮਤ੍ਰ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਸ੍ਥਾਨੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮਃ, ਤਤੋ ਨਗਰਾਣਿ ਗ੍ਰਾਮਾਣਿ ਗਤ੍ਵਾ ਵਾਸਸ੍ਥਾਨਾਨਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕ੍ਰੇਤੁੰ ਜਨਨਿਵਹੰ ਭਵਾਨ੍ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜਤੁ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَعْطُوهُمْ أَنْتُمْ لِيَأْكُلُوا». فَقَالُوا: «لَيْسَ عِنْدَنَا أَكْثَرُ مِنْ خَمْسَةِ أَرْغِفَةٍ وَسَمَكَتَيْنِ، إِلَّا أَنْ نَذْهَبَ وَنَبْتَاعَ طَعَامًا لِهَذَا ٱلشَّعْبِ كُلِّهِ». | ١٣ 13 |
ਤਦਾ ਸ ਉਵਾਚ, ਯੂਯਮੇਵ ਤਾਨ੍ ਭੇਜਯਧ੍ਵੰ; ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਰਸ੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟੇ ਕੇਵਲੰ ਪਞ੍ਚ ਪੂਪਾ ਦ੍ਵੌ ਮਤ੍ਸ੍ਯੌ ਚ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਅਤਏਵ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰਮ੍ ਇਤ੍ਵਾ ਨਿਮਿੱਤਮੇਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਨ ਕ੍ਰੀਤੇਸ਼਼ੁ ਨ ਭਵਤਿ|
| لِأَنَّهُمْ كَانُوا نَحْوَ خَمْسَةِ آلَافِ رَجُلٍ. فَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «أَتْكِئُوهُمْ فِرَقًا خَمْسِينَ خَمْسِينَ». | ١٤ 14 |
ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਪਞ੍ਚਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਆਸਨ੍|
| فَفَعَلُوا هَكَذَا، وَأَتْكَأُوا ٱلْجَمِيعَ. | ١٥ 15 |
ਤਦਾ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਜਗਾਦ ਪਞ੍ਚਾਸ਼ਤ੍ ਪਞ੍ਚਾਸ਼ੱਜਨੈਃ ਪੰਕ੍ਤੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਾਨੁਪਵੇਸ਼ਯਤ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਤਦਨੁਸਾਰੇਣ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨੁਪਵੇਸ਼ਯਾਪਾਸੁਃ|
| فَأَخَذَ ٱلْأَرْغِفَةَ ٱلْخَمْسَةَ وَٱلسَّمَكَتَيْنِ، وَرَفَعَ نَظَرَهُ نَحْوَ ٱلسَّمَاءِ وَبَارَكَهُنَّ، ثُمَّ كَسَّرَ وَأَعْطَى ٱلتَّلَامِيذَ لِيُقَدِّمُوا لِلْجَمْعِ. | ١٦ 16 |
ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਪਞ੍ਚ ਪੂਪਾਨ੍ ਮੀਨਦ੍ਵਯਞ੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਕੀਰ੍ੱਤਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ ਭਙ੍ਕ੍ਤਾ ਚ ਲੋਕੇਭ੍ਯਃ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਣਾਰ੍ਥੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਾਮ੍ਬਭੂਵ|
| فَأَكَلُوا وَشَبِعُوا جَمِيعًا. ثُمَّ رُفِعَ مَا فَضَلَ عَنْهُمْ مِنَ ٱلْكِسَرِ ٱثْنَتَا عَشْرَةَ قُفَّةً. | ١٧ 17 |
ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਿੰ ਗਤਾ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਨਾਞ੍ਚ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ ਡੱਲਕਾਨ੍ ਸੰਜਗ੍ਰੁʼਹੁਃ|
| وَفِيمَا هُوَ يُصَلِّي عَلَى ٱنْفِرَادٍ كَانَ ٱلتَّلَامِيذُ مَعَهُ. فَسَأَلَهُمْ قَائِلًا: «مَنْ تَقُولُ ٱلْجُمُوعُ أَنِّي أَنَا؟». | ١٨ 18 |
ਅਥੈਕਦਾ ਨਿਰ੍ਜਨੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਹ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਕਾਲੇ ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਲੋਕਾ ਮਾਂ ਕੰ ਵਦਨ੍ਤਿ?
| فَأَجَابُوا وَقَالوا: «يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ. وَآخَرُونَ: إِيلِيَّا. وَآخَرُونَ: إِنَّ نَبِيًّا مِنَ ٱلْقُدَمَاءِ قَامَ». | ١٩ 19 |
ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਾਚੁਃ, ਤ੍ਵਾਂ ਯੋਹਨ੍ਮੱਜਕੰ ਵਦਨ੍ਤਿ; ਕੇਚਿਤ੍ ਤ੍ਵਾਮ੍ ਏਲਿਯੰ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਪੂਰ੍ੱਵਕਾਲਿਕਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉਦਤਿਸ਼਼੍ਠਦ੍ ਇਤ੍ਯਪਿ ਕੇਚਿਦ੍ ਵਦਨ੍ਤਿ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «وَأَنْتُمْ، مَنْ تَقُولُونَ أَنِّي أَنَا؟» فَأَجَابَ بُطْرُسُ وَقَالَ: «مَسِيحُ ٱللهِ!». | ٢٠ 20 |
ਤਦਾ ਸ ਉਵਾਚ, ਯੂਯੰ ਮਾਂ ਕੰ ਵਦਥ? ਤਤਃ ਪਿਤਰ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ਃ|
| فَٱنْتَهَرَهُمْ وَأَوْصَى أَنْ لَا يَقُولُوا ذَلِكَ لِأَحَدٍ، | ٢١ 21 |
ਤਦਾ ਸ ਤਾਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਢਮਾਦਿਦੇਸ਼, ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦਪਿ ਮਾ ਕਥਯਤ|
| قَائِلًا: «إِنَّهُ يَنْبَغِي أَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ يَتَأَلَّمُ كَثِيرًا، وَيُرْفَضُ مِنَ ٱلشُّيُوخِ وَرُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، وَيُقْتَلُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ». | ٢٢ 22 |
ਸ ਪੁਨਰੁਵਾਚ, ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੇਣ ਵਹੁਯਾਤਨਾ ਭੋਕ੍ਤਵ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕੈਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕੈਰਧ੍ਯਾਪਕੈਸ਼੍ਚ ਸੋਵਜ੍ਞਾਯ ਹਨ੍ਤਵ੍ਯਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਵਸੇ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਤੇਨੋੱਥਾਤਵ੍ਯਮ੍|
| وَقَالَ لِلْجَمِيعِ: «إِنْ أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَأْتِيَ وَرَائِي، فَلْيُنْكِرْ نَفْسَهُ وَيَحْمِلْ صَلِيبَهُ كُلَّ يَوْمٍ، وَيَتْبَعْنِي. | ٢٣ 23 |
ਅਪਰੰ ਸ ਸਰ੍ੱਵਾਨੁਵਾਚ, ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦਿ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਨ੍ਤੁੰ ਵਾਞ੍ਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਸ੍ਵੰ ਦਾਮ੍ਯਤੁ, ਦਿਨੇ ਦਿਨੇ ਕ੍ਰੁਸ਼ੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਚ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗੱਛਤੁ|
| فَإِنَّ مَنْ أَرَادَ أَنْ يُخَلِّصَ نَفْسَهُ يُهْلِكُهَا، وَمَنْ يُهْلِكُ نَفْسَهُ مِنْ أَجْلِي فَهَذَا يُخَلِّصُهَا. | ٢٤ 24 |
ਯਤੋ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਰਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼ਤਿ ਸ ਤਾਨ੍ ਹਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਹਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਤਾਨ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| لِأَنَّهُ مَاذَا يَنْتَفِعُ ٱلْإِنْسَانُ لَوْ رَبِحَ ٱلْعَالَمَ كُلَّهُ، وَأَهْلَكَ نَفْسَهُ أَوْ خَسِرَهَا؟ | ٢٥ 25 |
ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦਿ ਸਰ੍ੱਵੰ ਜਗਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਹਾਰਯਤਿ ਸ੍ਵਯੰ ਵਿਨਸ਼੍ਯਤਿ ਚ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਕੋ ਲਾਭਃ?
| لِأَنَّ مَنِ ٱسْتَحَى بِي وَبِكَلَامِي، فَبِهَذَا يَسْتَحِي ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مَتَى جَاءَ بِمَجْدِهِ وَمَجْدِ ٱلْآبِ وَٱلْمَلَائِكَةِ ٱلْقِدِّيسِينَ. | ٢٦ 26 |
ਪੁਨ ਰ੍ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਂ ਮਮ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਾ ਲੱਜਾਸ੍ਪਦੰ ਜਾਨਾਤਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੋ ਯਦਾ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਪਿਤੁਸ਼੍ਚ ਪਵਿਤ੍ਰਾਣਾਂ ਦੂਤਾਨਾਞ੍ਚ ਤੇਜੋਭਿਃ ਪਰਿਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਦਾ ਸੋਪਿ ਤੰ ਲੱਜਾਸ੍ਪਦੰ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਤਿ|
| حَقًّا أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مِنَ ٱلْقِيَامِ هَهُنَا قَوْمًا لَا يَذُوقُونَ ٱلْمَوْتَ حَتَّى يَرَوْا مَلَكُوتَ ٱللهِ». | ٢٧ 27 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜਤ੍ਵੰ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਨਾਸ੍ਵਾਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਃ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਅਤ੍ਰ ਸ੍ਥਨੇ(ਅ)ਪਿ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨਾਃ ਸਨ੍ਤਿ|
| وَبَعْدَ هَذَا ٱلْكَلَامِ بِنَحْوِ ثَمَانِيَةِ أَيَّامٍ، أَخَذَ بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا وَيَعْقُوبَ وَصَعِدَ إِلَى جَبَلٍ لِيُصَلِّيَ. | ٢٨ 28 |
ਏਤਦਾਖ੍ਯਾਨਕਥਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਪ੍ਰਾਯੇਣਾਸ਼਼੍ਟਸੁ ਦਿਨੇਸ਼਼ੁ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਸ ਪਿਤਰੰ ਯੋਹਨੰ ਯਾਕੂਬਞ੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁੰ ਪਰ੍ੱਵਤਮੇਕੰ ਸਮਾਰੁਰੋਹ|
| وَفِيمَا هُوَ يُصَلِّي صَارَتْ هَيْئَةُ وَجْهِهِ مُتَغَيِّرَةً، وَلِبَاسُهُ مُبْيَضًّا لَامِعًا. | ٢٩ 29 |
ਅਥ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਕਾਲੇ ਤਸ੍ਯ ਮੁਖਾਕ੍ਰੁʼਤਿਰਨ੍ਯਰੂਪਾ ਜਾਤਾ, ਤਦੀਯੰ ਵਸ੍ਤ੍ਰਮੁੱਜ੍ਵਲਸ਼ੁਕ੍ਲੰ ਜਾਤੰ|
| وَإِذَا رَجُلَانِ يَتَكَلَّمَانِ مَعَهُ، وَهُمَا مُوسَى وَإِيلِيَّا، | ٣٠ 30 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਮੂਸਾ ਏਲਿਯਸ਼੍ਚੋਭੌ ਤੇਜਸ੍ਵਿਨੌ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੌ
| اللَّذَانِ ظَهَرَا بِمَجْدٍ، وَتَكَلَّمَا عَنْ خُرُوجِهِ ٱلَّذِي كَانَ عَتِيدًا أَنْ يُكَمِّلَهُ فِي أُورُشَلِيمَ. | ٣١ 31 |
ਤੌ ਤੇਨ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰੇ ਯੋ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਃ ਸਾਧਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦੀਯਾਂ ਕਥਾਂ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਥਯਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਾਤੇ|
| وَأَمَّا بُطْرُسُ وَٱللَّذَانِ مَعَهُ فَكَانُوا قَدْ تَثَقَّلُوا بِٱلنَّوْمِ. فَلَمَّا ٱسْتَيْقَظُوا رَأَوْا مَجْدَهُ، وَٱلرَّجُلَيْنِ ٱلْوَاقِفَيْنِ مَعَهُ. | ٣٢ 32 |
ਤਦਾ ਪਿਤਰਾਦਯਃ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗਿਨੋ ਨਿਦ੍ਰਯਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾ ਆਸਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਜਾਗਰਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਤੇਜਸ੍ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੌ ਜਨੌ ਚ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ|
| وَفِيمَا هُمَا يُفَارِقَانِهِ قَالَ بُطْرُسُ لِيَسُوعَ «يَا مُعَلِّمُ، جَيِّدٌ أَنْ نَكُونَ هَهُنَا. فَلْنَصْنَعْ ثَلَاثَ مَظَالَّ: لَكَ وَاحِدَةً، وَلِمُوسَى وَاحِدَةً، وَلِإِيلِيَّا وَاحِدَةً». وَهُوَ لَا يَعْلَمُ مَا يَقُولُ. | ٣٣ 33 |
ਅਥ ਤਯੋਰੁਭਯੋ ਰ੍ਗਮਨਕਾਲੇ ਪਿਤਰੋ ਯੀਸ਼ੁੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਗੁਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਥਾਨੇ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਿਤਿਃ ਸ਼ੁਭਾ, ਤਤ ਏਕਾ ਤ੍ਵਦਰ੍ਥਾ, ਏਕਾ ਮੂਸਾਰ੍ਥਾ, ਏਕਾ ਏਲਿਯਾਰ੍ਥਾ, ਇਤਿ ਤਿਸ੍ਰਃ ਕੁਟ੍ਯੋਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ੰਮੀਯਨ੍ਤਾਂ, ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਸ ਨ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ|
| وَفِيمَا هُوَ يَقُولُ ذَلِكَ كَانَتْ سَحَابَةٌ فَظَلَّلَتْهُمْ. فَخَافُوا عِنْدَمَا دَخَلُوا فِي ٱلسَّحَابَةِ. | ٣٤ 34 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਵਦਨਕਾਲੇ ਪਯੋਦ ਏਕ ਆਗਤ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਮੁਪਰਿ ਛਾਯਾਂ ਚਕਾਰ, ਤਤਸ੍ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਤਯੋਃ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ਾਤ੍ ਤੇ ਸ਼ਸ਼ਙ੍ਕਿਰੇ|
| وَصَارَ صَوْتٌ مِنَ ٱلسَّحَابَةِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ. لَهُ ٱسْمَعُوا». | ٣٥ 35 |
ਤਦਾ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਯੋਦਾਦ੍ ਇਯਮਾਕਾਸ਼ੀਯਾ ਵਾਣੀ ਨਿਰ੍ਜਗਾਮ, ਮਮਾਯੰ ਪ੍ਰਿਯਃ ਪੁਤ੍ਰ ਏਤਸ੍ਯ ਕਥਾਯਾਂ ਮਨੋ ਨਿਧੱਤ|
| وَلَمَّا كَانَ ٱلصَّوْتُ وُجِدَ يَسُوعُ وَحْدَهُ، وَأَمَّا هُمْ فَسَكَتُوا وَلَمْ يُخْبِرُوا أَحَدًا فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ بِشَيْءٍ مِمَّا أَبْصَرُوهُ. | ٣٦ 36 |
ਇਤਿ ਸ਼ਬ੍ਦੇ ਜਾਤੇ ਤੇ ਯੀਸ਼ੁਮੇਕਾਕਿਨੰ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਤਦਾਨੀਂ ਤਸ੍ਯ ਦਰ੍ਸ਼ਨਸ੍ਯ ਵਾਚਮੇਕਾਮਪਿ ਨੋਕ੍ਤ੍ਵਾ ਮਨਃਸੁ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸੁਃ|
| وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلتَّالِي إِذْ نَزَلُوا مِنَ ٱلْجَبَلِ، ٱسْتَقْبَلَهُ جَمْعٌ كَثِيرٌ. | ٣٧ 37 |
ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਤੇਸ਼਼ੁ ਤਸ੍ਮਾੱਛੈਲਾਦ੍ ਅਵਰੂਢੇਸ਼਼ੁ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਆਜਗ੍ਮੁਃ|
| وَإِذَا رَجُلٌ مِنَ ٱلْجَمْعِ صَرَخَ قَائِلًا: «يَا مُعَلِّمُ، أَطْلُبُ إِلَيْكَ. اُنْظُرْ إِلَى ٱبْنِي، فَإِنَّهُ وَحِيدٌ لِي. | ٣٨ 38 |
ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯਾਦ੍ ਏਕੋ ਜਨ ਉੱਚੈਰੁਵਾਚ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਅਹੰ ਵਿਨਯੰ ਕਰੋਮਿ ਮਮ ਪੁਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰਤਿ ਕ੍ਰੁʼਪਾਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਕਰੋਤੁ, ਮਮ ਸ ਏਵੈਕਃ ਪੁਤ੍ਰਃ|
| وَهَا رُوحٌ يَأْخُذُهُ فَيَصْرُخُ بَغْتَةً، فَيَصْرَعُهُ مُزْبِدًا، وَبِٱلْجَهْدِ يُفَارِقُهُ مُرَضِّضًا إِيَّاهُ. | ٣٩ 39 |
ਭੂਤੇਨ ਧ੍ਰੁʼਤਃ ਸਨ੍ ਸੰ ਪ੍ਰਸਭੰ ਚੀੱਛਬ੍ਦੰ ਕਰੋਤਿ ਤਨ੍ਮੁਖਾਤ੍ ਫੇਣਾ ਨਿਰ੍ਗੱਛਨ੍ਤਿ ਚ, ਭੂਤ ਇੱਥੰ ਵਿਦਾਰ੍ੱਯ ਕ੍ਲਿਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਯਸ਼ਸ੍ਤੰ ਨ ਤ੍ਯਜਤਿ|
| وَطَلَبْتُ مِنْ تَلَامِيذِكَ أَنْ يُخْرِجُوهُ فَلَمْ يَقْدِرُوا». | ٤٠ 40 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੰ ਭੂਤੰ ਤ੍ਯਾਜਯਿਤੁੰ ਤਵ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸਮੀਪੇ ਨ੍ਯਵੇਦਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਨ ਸ਼ੇਕੁਃ|
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلْجِيلُ غَيْرُ ٱلْمُؤْمِنِ وَٱلْمُلْتَوِي إِلَى مَتَى أَكُونُ مَعَكُمْ وَأَحْتَمِلُكُمْ؟ قَدِّمِ ٱبْنَكَ إِلَى هُنَا!». | ٤١ 41 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਾਦੀਤ੍, ਰੇ ਆਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨ੍ ਵਿਪਥਗਾਮਿਨ੍ ਵੰਸ਼ ਕਤਿਕਾਲਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਾਮ੍ਯਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਆਚਰਣਾਨਿ ਚ ਸਹਿਸ਼਼੍ਯੇ? ਤਵ ਪੁਤ੍ਰਮਿਹਾਨਯ|
| وَبَيْنَمَا هُوَ آتٍ مَزَّقَهُ ٱلشَّيْطَانُ وَصَرَعَهُ، فَٱنْتَهَرَ يَسُوعُ ٱلرُّوحَ ٱلنَّجِسَ، وَشَفَى ٱلصَّبِيَّ وَسَلَّمَهُ إِلَى أَبِيهِ. | ٤٢ 42 |
ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਮਿੰਨਾਗਤਮਾਤ੍ਰੇ ਭੂਤਸ੍ਤੰ ਭੂਮੌ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਵਿਦਦਾਰ; ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮਮੇਧ੍ਯੰ ਭੂਤੰ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾ ਬਾਲਕੰ ਸ੍ਵਸ੍ਥੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਰਿ ਸਮਰ੍ਪਯਾਮਾਸ|
| فَبُهِتَ ٱلْجَمِيعُ مِنْ عَظَمَةِ ٱللهِ. وَإِذْ كَانَ ٱلْجَمِيعُ يَتَعَجَّبُونَ مِنْ كُلِّ مَا فَعَلَ يَسُوعُ، قَالَ لِتَلَامِيذِهِ: | ٤٣ 43 |
ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਾਸ਼ਕ੍ਤਿਮ੍ ਇਮਾਂ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੇ ਚਮੱਚਕ੍ਰੁਃ; ਇੱਥੰ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਰ੍ੱਵਾਭਿਃ ਕ੍ਰਿਯਾਭਿਃ ਸਰ੍ੱਵੈਰ੍ਲੋਕੈਰਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੇ ਮਨ੍ਯਮਾਨੇ ਸਤਿ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ,
| «ضَعُوا أَنْتُمْ هَذَا ٱلْكَلَامَ فِي آذَانِكُمْ: إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ سَوْفَ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلنَّاسِ». | ٤٤ 44 |
ਕਥੇਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਰ੍ਣੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤੁ, ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੋ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
| وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا هَذَا ٱلْقَوْلَ، وَكَانَ مُخْفًى عَنْهُمْ لِكَيْ لَا يَفْهَمُوهُ، وَخَافُوا أَنْ يَسْأَلُوهُ عَنْ هَذَا ٱلْقَوْلِ. | ٤٥ 45 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਤਾਂ ਕਥਾਂ ਨ ਬੁਬੁਧਿਰੇ, ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵਾਭਾਵਾਤ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਅਭਿਪ੍ਰਾਯਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਬੋਧਗਮ੍ਯੋ ਨ ਬਭੂਵ; ਤਸ੍ਯਾ ਆਸ਼ਯਃ ਕ ਇਤ੍ਯਪਿ ਤੇ ਭਯਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨ ਸ਼ੇਕੁਃ|
| وَدَاخَلَهُمْ فِكْرٌ مَنْ عَسَى أَنْ يَكُونَ أَعْظَمَ فِيهِمْ؟ | ٤٦ 46 |
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਕਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਃ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤੇ ਮਿਥੋ ਵਿਵਾਦੰ ਚਕ੍ਰੁਃ|
| فَعَلِمَ يَسُوعُ فِكْرَ قَلْبِهِمْ، وَأَخَذَ وَلَدًا وَأَقَامَهُ عِنْدَهُ، | ٤٧ 47 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨੋਭਿਪ੍ਰਾਯੰ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਬਾਲਕਮੇਕੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਨਿਕਟੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤਾਨ੍ ਜਗਾਦ,
| وَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ قَبِلَ هَذَا ٱلْوَلَدَ بِٱسْمِي يَقْبَلُنِي، وَمَنْ قَبِلَنِي يَقْبَلُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي، لِأَنَّ ٱلْأَصْغَرَ فِيكُمْ جَمِيعًا هُوَ يَكُونُ عَظِيمًا». | ٤٨ 48 |
ਯੋ ਜਨੋ ਮਮ ਨਾਮ੍ਨਾਸ੍ਯ ਬਾਲਾਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਵਿਦਧਾਤਿ ਸ ਮਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਵਿਦਧਾਤਿ, ਯਸ਼੍ਚ ਮਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਵਿਦਧਾਤਿ ਸ ਮਮ ਪ੍ਰੇਰਕਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਵਿਦਧਾਤਿ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇਯਃ ਸ੍ਵੰ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਾਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰੰ ਜਾਨੀਤੇ ਸ ਏਵ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| فَأجَابَ يُوحَنَّا وَقَالَ: «يَا مُعَلِّمُ، رَأَيْنَا وَاحِدًا يُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ بِٱسْمِكَ فَمَنَعْنَاهُ، لِأَنَّهُ لَيْسَ يَتْبَعُ مَعَنَا». | ٤٩ 49 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੋਹਨ੍ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ ਹੇ ਪ੍ਰਭੇ ਤਵ ਨਾਮ੍ਨਾ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਨ੍ਤੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ਮ੍ ਏਕੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਨ੍ਤੋ ਵਯੰ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਾਮਿਤ੍ਵਾਤ੍ ਤੰ ਨ੍ਯਸ਼਼ੇਧਾਮ੍| ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ,
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لَا تَمْنَعُوهُ، لِأَنَّ مَنْ لَيْسَ عَلَيْنَا فَهُوَ مَعَنَا». | ٥٠ 50 |
ਤੰ ਮਾ ਨਿਸ਼਼ੇਧਤ, ਯਤੋ ਯੋ ਜਨੋਸ੍ਮਾਕੰ ਨ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਃ ਸ ਏਵਾਸ੍ਮਾਕੰ ਸਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਭਵਤਿ|
| وَحِينَ تَمَّتِ ٱلْأَيَّامُ لِٱرْتِفَاعِهِ ثَبَّتَ وَجْهَهُ لِيَنْطَلِقَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، | ٥١ 51 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਯਾਰੋਹਣਸਮਯ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸ ਸ੍ਥਿਰਚੇਤਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਪ੍ਰਤਿ ਯਾਤ੍ਰਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤ੍ਯਾਗ੍ਰੇ ਦੂਤਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
| وَأَرْسَلَ أَمَامَ وَجْهِهِ رُسُلًا، فَذَهَبُوا وَدَخَلُوا قَرْيَةً لِلسَّامِرِيِّينَ حَتَّى يُعِدُّوا لَهُ. | ٥٢ 52 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਗਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਯੋਜਨੀਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਸੰਗ੍ਰਹੀਤੁੰ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯਾਨਾਂ ਗ੍ਰਾਮੰ ਪ੍ਰਵਿਵਿਸ਼ੁਃ|
| فَلَمْ يَقْبَلُوهُ لِأَنَّ وَجْهَهُ كَانَ مُتَّجِهًا نَحْوَ أُورُشَلِيمَ. | ٥٣ 53 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਨਗਰੰ ਯਾਤਿ ਤਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਨ ਚਕ੍ਰੁਃ|
| فَلَمَّا رَأَى ذَلِكَ تِلْمِيذَاهُ يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا، قَالَا: «يَارَبُّ، أَتُرِيدُ أَنْ نَقُولَ أَنْ تَنْزِلَ نَارٌ مِنَ ٱلسَّمَاءِ فَتُفْنِيَهُمْ، كَمَا فَعَلَ إِيلِيَّا أَيْضًا؟». | ٥٤ 54 |
ਅਤਏਵ ਯਾਕੂਬ੍ਯੋਹਨੌ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੌ ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਜਗਦਤੁਃ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਏਲਿਯੋ ਯਥਾ ਚਕਾਰ ਤਥਾ ਵਯਮਪਿ ਕਿੰ ਗਗਣਾਦ੍ ਆਗਨ੍ਤੁਮ੍ ਏਤਾਨ੍ ਭਸ੍ਮੀਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਵਹ੍ਨਿਮਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਃ? ਭਵਾਨ੍ ਕਿਮਿੱਛਤਿ?
| فَٱلْتَفَتَ وَٱنْتَهَرَهُمَا وَقَالَ: «لَسْتُمَا تَعْلَمَانِ مِنْ أَيِّ رُوحٍ أَنْتُمَا! | ٥٥ 55 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਮੁਖੰ ਪਰਾਵਰ੍ਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾ ਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨੋਭਾਵਃ ਕਃ, ਇਤਿ ਯੂਯੰ ਨ ਜਾਨੀਥ|
| لِأَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ لَمْ يَأْتِ لِيُهْلِكَ أَنْفُسَ ٱلنَّاسِ، بَلْ لِيُخَلِّصَ». فَمَضَوْا إِلَى قَرْيَةٍ أُخْرَى. | ٥٦ 56 |
ਮਨੁਜਸੁਤੋ ਮਨੁਜਾਨਾਂ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਨਾਗੱਛਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮ੍ ਆਗੱਛਤ੍| ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਇਤਰਗ੍ਰਾਮੰ ਤੇ ਯਯੁਃ|
| وَفِيمَا هُمْ سَائِرُونَ فِي ٱلطَّرِيقِ قَالَ لَهُ وَاحِدٌ: «يَا سَيِّدُ، أَتْبَعُكَ أَيْنَمَا تَمْضِي». | ٥٧ 57 |
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਪਥਿ ਗਮਨਕਾਲੇ ਜਨ ਏਕਸ੍ਤੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਵਾਨ੍ ਯਤ੍ਰ ਯਾਤਿ ਭਵਤਾ ਸਹਾਹਮਪਿ ਤਤ੍ਰ ਯਾਸ੍ਯਾਮਿ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِلثَّعَالِبِ أَوْجِرَةٌ، وَلِطُيُورِ ٱلسَّمَاءِ أَوْكَارٌ، وَأَمَّا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فَلَيْسَ لَهُ أَيْنَ يُسْنِدُ رَأْسَهُ». | ٥٨ 58 |
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮੁਵਾਚ, ਗੋਮਾਯੂਨਾਂ ਗਰ੍ੱਤਾ ਆਸਤੇ, ਵਿਹਾਯਸੀਯਵਿਹਗਾਨਾਂ ਨੀਡਾਨਿ ਚ ਸਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਾਨਵਤਨਯਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰਃ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਸ੍ਥਾਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ|
| وَقَالَ لِآخَرَ: «ٱتْبَعْنِي». فَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، ٱئْذَنْ لِي أَنْ أَمْضِيَ أَوَّلًا وَأَدْفِنَ أَبِي». | ٥٩ 59 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਇਤਰਜਨੰ ਜਗਾਦ, ਤ੍ਵੰ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਏਹਿ; ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਪਿਤਰੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਮਾਮਾਦਿਸ਼ਤੁ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «دَعِ ٱلْمَوْتَى يَدْفِنُونَ مَوْتَاهُمْ، وَأَمَّا أَنْتَ فَٱذْهَبْ وَنَادِ بِمَلَكُوتِ ٱللهِ». | ٦٠ 60 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਯਨ੍ਤੁ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਵੰ ਗਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਪ੍ਰਚਾਰਯ|
| وَقَالَ آخَرُ أَيْضًا: «أَتْبَعُكَ يَا سَيِّدُ، وَلَكِنِ ٱئْذَنْ لِي أَوَّلًا أَنْ أُوَدِّعَ ٱلَّذِينَ فِي بَيْتِي». | ٦١ 61 |
ਤਤੋਨ੍ਯਃ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਮਯਾਪਿ ਭਵਤਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗੰਸ੍ਯਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਮਮ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸ੍ਯ ਪਰਿਜਨਾਨਾਮ੍ ਅਨੁਮਤਿੰ ਗ੍ਰਹੀਤੁਮ੍ ਅਹਮਾਦਿਸ਼੍ਯੈ ਭਵਤਾ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لَيْسَ أَحَدٌ يَضَعُ يَدَهُ عَلَى ٱلْمِحْرَاثِ وَيَنْظُرُ إِلَى ٱلْوَرَاءِ يَصْلُحُ لِمَلَكُوتِ ٱللهِ». | ٦٢ 62 |
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਯੋ ਜਨੋ ਲਾਙ੍ਗਲੇ ਕਰਮਰ੍ਪਯਿਤ੍ਵਾ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਪਸ਼੍ਯਤਿ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯੰ ਨਾਰ੍ਹਤਿ|
