لُوقا 4
| أَمَّا يَسُوعُ فَرَجَعَ مِنَ ٱلْأُرْدُنِّ مُمْتَلِئًا مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ، وَكَانَ يُقْتَادُ بِٱلرُّوحِ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ | ١ 1 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪੂਰ੍ਣਃ ਸਨ੍ ਯਰ੍ੱਦਨਨਦ੍ਯਾਃ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਤ੍ਮਨਾ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੰ ਨੀਤਃ ਸਨ੍ ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ੱਦਿਨਾਨਿ ਯਾਵਤ੍ ਸ਼ੈਤਾਨਾ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੋ(ਅ)ਭੂਤ੍,
| أَرْبَعِينَ يَوْمًا يُجَرَّبُ مِنْ إِبْلِيسَ. وَلَمْ يَأْكُلْ شَيْئًا فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ. وَلَمَّا تَمَّتْ جَاعَ أَخِيرًا. | ٢ 2 |
ਕਿਞ੍ਚ ਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਦਿਨਾਨਿ ਭੋਜਨੰ ਵਿਨਾ ਸ੍ਥਿਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਕਾਲੇ ਪੂਰ੍ਣੇ ਸ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਿਤਵਾਨ੍|
| وَقَالَ لَهُ إِبْلِيسُ: «إِنْ كُنْتَ ٱبْنَ ٱللهِ، فَقُلْ لِهَذَا ٱلْحَجَرِ أَنْ يَصِيرَ خُبْزًا». | ٣ 3 |
ਤਤਃ ਸ਼ੈਤਾਨਾਗਤ੍ਯ ਤਮਵਦਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਚੇਦੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰਾਨੇਤਾਨ੍ ਆਜ੍ਞਯਾ ਪੂਪਾਨ੍ ਕੁਰੁ|
| فَأَجَابَهُ يَسُوعُ قَائِلًا: «مَكْتُوبٌ: أَنْ لَيْسَ بِٱلْخُبْزِ وَحْدَهُ يَحْيَا ٱلْإِنْسَانُ، بَلْ بِكُلِّ كَلِمَةٍ مِنَ ٱللهِ». | ٤ 4 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਲਿਪਿਰੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਮਨੁਜਃ ਕੇਵਲੇਨ ਪੂਪੇਨ ਨ ਜੀਵਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਾਭਿਰਾਜ੍ਞਾਭਿ ਰ੍ਜੀਵਤਿ|
| ثُمَّ أَصْعَدَهُ إِبْلِيسُ إِلَى جَبَلٍ عَالٍ وَأَرَاهُ جَمِيعَ مَمَالِكِ ٱلْمَسْكُونَةِ فِي لَحْظَةٍ مِنَ ٱلزَّمَانِ. | ٥ 5 |
ਤਦਾ ਸ਼ੈਤਾਨ੍ ਤਮੁੱਚੰ ਪਰ੍ੱਵਤੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਨਿਮਿਸ਼਼ੈਕਮਧ੍ਯੇ ਜਗਤਃ ਸਰ੍ੱਵਰਾਜ੍ਯਾਨਿ ਦਰ੍ਸ਼ਿਤਵਾਨ੍|
| وَقَالَ لَهُ إِبْلِيسُ: «لَكَ أُعْطِي هَذَا ٱلسُّلْطَانَ كُلَّهُ وَمَجْدَهُنَّ، لِأَنَّهُ إِلَيَّ قَدْ دُفِعَ، وَأَنَا أُعْطِيهِ لِمَنْ أُرِيدُ. | ٦ 6 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤਮਵਾਦੀਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਮ੍ ਏਤਦ੍ ਵਿਭਵੰ ਪ੍ਰਤਾਪਞ੍ਚ ਤੁਭ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ ਤਨ੍ ਮਯਿ ਸਮਰ੍ਪਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਯੰ ਪ੍ਰਤਿ ਮਮੇੱਛਾ ਜਾਯਤੇ ਤਸ੍ਮੈ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ,
| فَإِنْ سَجَدْتَ أَمَامِي يَكُونُ لَكَ ٱلْجَمِيعُ». | ٧ 7 |
ਤ੍ਵੰ ਚੇਨ੍ਮਾਂ ਭਜਸੇ ਤਰ੍ਹਿ ਸਰ੍ੱਵਮੇਤਤ੍ ਤਵੈਵ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| فَأَجَابَهُ يَسُوعُ وَقَالَ: «ٱذْهَبْ يَا شَيْطَانُ! إِنَّهُ مَكْتُوبٌ: لِلرَّبِّ إِلَهِكَ تَسْجُدُ وَإِيَّاهُ وَحْدَهُ تَعْبُدُ». | ٨ 8 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਦੂਰੀ ਭਵ ਸ਼ੈਤਾਨ੍ ਲਿਪਿਰਾਸ੍ਤੇ, ਨਿਜੰ ਪ੍ਰਭੁੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੰ ਭਜਸ੍ਵ ਕੇਵਲੰ ਤਮੇਵ ਸੇਵਸ੍ਵ ਚ|
| ثُمَّ جَاءَ بِهِ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَأَقَامَهُ عَلَى جَنَاحِ ٱلْهَيْكَلِ وَقَالَ لَهُ: «إِنْ كُنْتَ ٱبْنَ ٱللهِ فَٱطْرَحْ نَفْسَكَ مِنْ هُنَا إِلَى أَسْفَلُ، | ٩ 9 |
ਅਥ ਸ਼ੈਤਾਨ੍ ਤੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਮਨ੍ਦਿਰਸ੍ਯ ਚੂਡਾਯਾ ਉਪਰਿ ਸਮੁਪਵੇਸ਼੍ਯ ਜਗਾਦ ਤ੍ਵੰ ਚੇਦੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਸ੍ਥਾਨਾਦਿਤੋ ਲਮ੍ਫਿਤ੍ਵਾਧਃ
| لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: أَنَّهُ يُوصِي مَلَائِكَتَهُ بِكَ لِكَيْ يَحْفَظُوكَ، | ١٠ 10 |
ਪਤ ਯਤੋ ਲਿਪਿਰਾਸ੍ਤੇ, ਆਜ੍ਞਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ੍ਵੀਯਾਨ੍ ਦੂਤਾਨ੍ ਸ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ|
| وَأَنَّهُمْ عَلَى أَيَادِيهِمْ يَحْمِلُونَكَ لِكَيْ لَا تَصْدِمَ بِحَجَرٍ رِجْلَكَ». | ١١ 11 |
ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਸਰ੍ੱਵਮਾਰ੍ਗੇ ਤ੍ਵਾਂ ਤੇਨ ਤ੍ਵੱਚਰਣੇ ਯਥਾ| ਨ ਲਗੇਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰਾਘਾਤਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਧਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤੇ ਤਥਾ|
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «إِنَّهُ قِيلَ: لَا تُجَرِّبِ ٱلرَّبَّ إِلَهَكَ». | ١٢ 12 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤਮ੍ ਇਦਮਪ੍ਯੁਕ੍ਤਮਸ੍ਤਿ ਤ੍ਵੰ ਸ੍ਵਪ੍ਰਭੁੰ ਪਰੇਸ਼ੰ ਮਾ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਸ੍ਵ|
| وَلَمَّا أَكْمَلَ إِبْلِيسُ كُلَّ تَجْرِبَةٍ فَارَقَهُ إِلَى حِينٍ. | ١٣ 13 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ਼ੈਤਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਸਮਾਪ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ਣਾੱਤੰ ਤ੍ਯਕ੍ਤ੍ਵਾ ਯਯੌ|
| وَرَجَعَ يَسُوعُ بِقُوَّةِ ٱلرُّوحِ إِلَى ٱلْجَلِيلِ، وَخَرَجَ خَبَرٌ عَنْهُ فِي جَمِيعِ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ. | ١٤ 14 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਾਤ੍ਮਪ੍ਰਭਾਵਾਤ੍ ਪੁਨਰ੍ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੰ ਗਤਸ੍ਤਦਾ ਤਤ੍ਸੁਖ੍ਯਾਤਿਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ੰ ਵ੍ਯਾਨਸ਼ੇ|
| وَكَانَ يُعَلِّمُ فِي مَجَامِعِهِمْ مُمَجَّدًا مِنَ ٱلْجَمِيعِ. | ١٥ 15 |
ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹੇਸ਼਼ੁ ਉਪਦਿਸ਼੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੈਃ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਿਤੋ ਬਭੂਵ|
| وَجَاءَ إِلَى ٱلنَّاصِرَةِ حَيْثُ كَانَ قَدْ تَرَبَّى. وَدَخَلَ ٱلْمَجْمَعَ حَسَبَ عَادَتِهِ يَوْمَ ٱلسَّبْتِ وَقَامَ لِيَقْرَأَ، | ١٦ 16 |
ਅਥ ਸ ਸ੍ਵਪਾਲਨਸ੍ਥਾਨੰ ਨਾਸਰਤ੍ਪੁਰਮੇਤ੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਸ੍ਵਾਚਾਰਾਦ੍ ਭਜਨਗੇਹੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਪਠਿਤੁਮੁੱਤਸ੍ਥੌ|
| فَدُفِعَ إِلَيْهِ سِفْرُ إِشَعْيَاءَ ٱلنَّبِيِّ. وَلَمَّا فَتَحَ ٱلسِّفْرَ وَجَدَ ٱلْمَوْضِعَ ٱلَّذِي كَانَ مَكْتُوبًا فِيهِ: | ١٧ 17 |
ਤਤੋ ਯਿਸ਼ਯਿਯਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਪੁਸ੍ਤਕੇ ਤਸ੍ਯ ਕਰਦੱਤੇ ਸਤਿ ਸ ਤਤ੍ ਪੁਸ੍ਤਕੰ ਵਿਸ੍ਤਾਰ੍ੱਯ ਯਤ੍ਰ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਣਾਨਿ ਵਚਨਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਪਪਾਠ|
| «رُوحُ ٱلرَّبِّ عَلَيَّ، لِأَنَّهُ مَسَحَنِي لِأُبَشِّرَ ٱلْمَسَاكِينَ، أَرْسَلَنِي لِأَشْفِيَ ٱلْمُنْكَسِرِي ٱلْقُلُوبِ، لِأُنَادِيَ لِلْمَأْسُورِينَ بِٱلْإِطْلَاقِ ولِلْعُمْيِ بِٱلْبَصَرِ، وَأُرْسِلَ ٱلْمُنْسَحِقِينَ فِي ٱلْحُرِّيَّةِ، | ١٨ 18 |
ਆਤ੍ਮਾ ਤੁ ਪਰਮੇਸ਼ਸ੍ਯ ਮਦੀਯੋਪਰਿ ਵਿਦ੍ਯਤੇ| ਦਰਿਦ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਵਕ੍ਤੁੰ ਮਾਂ ਸੋਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਵਾਨ੍| ਭਗ੍ਨਾਨ੍ਤਃ ਕਰਣਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਸੁਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨ੍ ਕਰ੍ੱਤੁਮੇਵ ਚ| ਬਨ੍ਦੀਕ੍ਰੁʼਤੇਸ਼਼ੁ ਲੋਕੇਸ਼਼ੁ ਮੁਕ੍ਤੇ ਰ੍ਘੋਸ਼਼ਯਿਤੁੰ ਵਚਃ| ਨੇਤ੍ਰਾਣਿ ਦਾਤੁਮਨ੍ਧੇਭ੍ਯਸ੍ਤ੍ਰਾਤੁੰ ਬੱਧਜਨਾਨਪਿ|
| وَأَكْرِزَ بِسَنَةِ ٱلرَّبِّ ٱلْمَقْبُولَةِ». | ١٩ 19 |
ਪਰੇਸ਼ਾਨੁਗ੍ਰਹੇ ਕਾਲੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁਮੇਵ ਚ| ਸਰ੍ੱਵੈਤਤ੍ਕਰਣਾਰ੍ਥਾਯ ਮਾਮੇਵ ਪ੍ਰਹਿਣੋਤਿ ਸਃ||
| ثُمَّ طَوَى ٱلسِّفْرَ وَسَلَّمَهُ إِلَى ٱلْخَادِمِ، وَجَلَسَ. وَجَمِيعُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْمَجْمَعِ كَانَتْ عُيُونُهُمْ شَاخِصَةً إِلَيْهِ. | ٢٠ 20 |
ਤਤਃ ਪੁਸ੍ਤਕੰ ਬਦ੍ੱਵਾ ਪਰਿਚਾਰਕਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤੇ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਚਾਸਨੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਃ, ਤਤੋ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹੇ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਆਸਨ੍ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ(ਅ)ਨਨ੍ਯਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਯਾ ਤੰ ਵਿਲੁਲੋਕਿਰੇ|
| فَٱبْتَدَأَ يَقُولُ لَهُمْ: «إِنَّهُ ٱلْيَوْمَ قَدْ تَمَّ هَذَا ٱلْمَكْتُوبُ فِي مَسَامِعِكُمْ». | ٢١ 21 |
ਅਨਨ੍ਤਰਮ੍ ਅਦ੍ਯੈਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਲਿਖਿਤਵਚਨਾਨਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਸਿੱਧਾਨਿ ਸ ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਥਯਿਤੁਮਾਰੇਭੇ|
| وَكَانَ ٱلْجَمِيعُ يَشْهَدُونَ لَهُ وَيَتَعَجَّبُونَ مِنْ كَلِمَاتِ ٱلنِّعْمَةِ ٱلْخَارِجَةِ مِنْ فَمِهِ، وَيَقُولُونَ: «أَلَيْسَ هَذَا ٱبْنَ يُوسُفَ؟». | ٢٢ 22 |
ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਨ੍ਵਰਜ੍ਯਨ੍ਤ, ਕਿਞ੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਮੁਖਾੰਨਿਰ੍ਗਤਾਭਿਰਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਕਥਾਭਿਸ਼੍ਚਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ ਕਿਮਯੰ ਯੂਸ਼਼ਫਃ ਪੁਤ੍ਰੋ ਨ?
| فَقَالَ لَهُمْ: «عَلَى كُلِّ حَالٍ تَقُولُونَ لِي هَذَا ٱلْمَثَلَ: أَيُّهَا ٱلطَّبِيبُ ٱشْفِ نَفْسَكَ! كَمْ سَمِعْنَا أَنَّهُ جَرَى فِي كَفْرِنَاحُومَ، فَٱفْعَلْ ذَلِكَ هُنَا أَيْضًا فِي وَطَنِكَ». | ٢٣ 23 |
ਤਦਾ ਸੋ(ਅ)ਵਾਦੀਦ੍ ਹੇ ਚਿਕਿਤ੍ਸਕ ਸ੍ਵਮੇਵ ਸ੍ਵਸ੍ਥੰ ਕੁਰੁ ਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮਿ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਦਸ਼੍ਰੌਸ਼਼੍ਮ ਤਾਃ ਸਰ੍ਵਾਃ ਕ੍ਰਿਯਾ ਅਤ੍ਰ ਸ੍ਵਦੇਸ਼ੇ ਕੁਰੁ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਯੂਯਮੇਵਾਵਸ਼੍ਯੰ ਮਾਂ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਥ|
| وَقَالَ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَيْسَ نَبِيٌّ مَقْبُولًا فِي وَطَنِهِ. | ٢٤ 24 |
ਪੁਨਃ ਸੋਵਾਦੀਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਕੋਪਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਸ੍ਵਦੇਸ਼ੇ ਸਤ੍ਕਾਰੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ|
| وَبِالْحَقِّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ أَرَامِلَ كَثِيرَةً كُنَّ فِي إِسْرَائِيلَ فِي أَيَّامِ إِيلِيَّا حِينَ أُغْلِقَتِ ٱلسَّمَاءُ مُدَّةَ ثَلَاثِ سِنِينَ وَسِتَّةِ أَشْهُرٍ، لَمَّا كَانَ جُوعٌ عَظِيمٌ فِي ٱلْأَرْضِ كُلِّهَا، | ٢٥ 25 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਚ੍ਮਿ, ਏਲਿਯਸ੍ਯ ਜੀਵਨਕਾਲੇ ਯਦਾ ਸਾਰ੍ੱਧਤ੍ਰਿਤਯਵਰ੍ਸ਼਼ਾਣਿ ਯਾਵਤ੍ ਜਲਦਪ੍ਰਤਿਬਨ੍ਧਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਦੇਸ਼ੇ ਮਹਾਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ ਅਜਨਿਸ਼਼੍ਟ ਤਦਾਨੀਮ੍ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੋ ਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯੇ ਬਹ੍ਵ੍ਯੋ ਵਿਧਵਾ ਆਸਨ੍,
| وَلَمْ يُرْسَلْ إِيلِيَّا إِلَى وَاحِدَةٍ مِنْهَا، إِلَّا إِلَى ٱمْرَأَةٍ أَرْمَلَةٍ، إِلَى صَرْفَةِ صَيْدَاءَ. | ٢٦ 26 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੀਦੋਨ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯਸਾਰਿਫਤ੍ਪੁਰਨਿਵਾਸਿਨੀਮ੍ ਏਕਾਂ ਵਿਧਵਾਂ ਵਿਨਾ ਕਸ੍ਯਾਸ਼੍ਚਿਦਪਿ ਸਮੀਪੇ ਏਲਿਯਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤੋ ਨਾਭੂਤ੍|
| وَبُرْصٌ كَثِيرُونَ كَانُوا فِي إِسْرَائِيلَ فِي زَمَانِ أَلِيشَعَ ٱلنَّبِيِّ، وَلَمْ يُطَهَّرْ وَاحِدٌ مِنْهُمْ إِلَّا نُعْمَانُ ٱلسُّرْيَانِيُّ». | ٢٧ 27 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਇਲੀਸ਼ਾਯਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਵਿਦ੍ਯਮਾਨਤਾਕਾਲੇ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲ੍ਦੇਸ਼ੇ ਬਹਵਃ ਕੁਸ਼਼੍ਠਿਨ ਆਸਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੁਰੀਯਦੇਸ਼ੀਯੰ ਨਾਮਾਨ੍ਕੁਸ਼਼੍ਠਿਨੰ ਵਿਨਾ ਕੋਪ੍ਯਨ੍ਯਃ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤੋ ਨਾਭੂਤ੍|
| فَٱمْتَلَأَ غَضَبًا جَمِيعُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْمَجْمَعِ حِينَ سَمِعُوا هَذَا، | ٢٨ 28 |
ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਭਜਨਗੇਹਸ੍ਥਿਤਾ ਲੋਕਾਃ ਸਕ੍ਰੋਧਮ੍ ਉੱਥਾਯ
| فَقَامُوا وَأَخْرَجُوهُ خَارِجَ ٱلْمَدِينَةِ، وَجَاءُوا بِهِ إِلَى حَافَّةِ ٱلْجَبَلِ ٱلَّذِي كَانَتْ مَدِينَتُهُمْ مَبْنِيَّةً عَلَيْهِ حَتَّى يَطْرَحُوهُ إِلَى أَسْفَلٍ. | ٢٩ 29 |
ਨਗਰਾੱਤੰ ਬਹਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯਸ੍ਯ ਸ਼ਿਖਰਿਣ ਉਪਰਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਗਰੰ ਸ੍ਥਾਪਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਤਸ੍ਮਾੰਨਿਕ੍ਸ਼਼ੇਪ੍ਤੁੰ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਖਰੰ ਤੰ ਨਿਨ੍ਯੁਃ
| أَمَّا هُوَ فَجَازَ فِي وَسْطِهِمْ وَمَضَى. | ٣٠ 30 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯਾਦਪਸ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੰ ਜਗਾਮ|
| وَٱنْحَدَرَ إِلَى كَفْرِنَاحُومَ، مَدِينَةٍ مِنَ ٱلْجَلِيلِ، وَكَانَ يُعَلِّمُهُمْ فِي ٱلسُّبُوتِ. | ٣١ 31 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੁਰ੍ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮ੍ਨਗਰ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਲੋਕਾਨੁਪਦੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਰਬ੍ਧਵਾਨ੍|
| فَبُهِتُوا مِنْ تَعْلِيمِهِ، لِأَنَّ كَلَامَهُ كَانَ بِسُلْطَانٍ. | ٣٢ 32 |
ਤਦੁਪਦੇਸ਼ਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਚਮੱਚਕ੍ਰੁ ਰ੍ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਕਥਾ ਗੁਰੁਤਰਾ ਆਸਨ੍|
| وَكَانَ فِي ٱلْمَجْمَعِ رَجُلٌ بِهِ رُوحُ شَيْطَانٍ نَجِسٍ، فَصَرَخَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ | ٣٣ 33 |
ਤਦਾਨੀਂ ਤਦ੍ਭਜਨਗੇਹਸ੍ਥਿਤੋ(ਅ)ਮੇਧ੍ਯਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤ ਏਕੋ ਜਨ ਉੱਚੈਃ ਕਥਯਾਮਾਸ,
| قَائِلًا: «آهِ! مَا لَنَا وَلَكَ يَا يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ؟ أَتَيْتَ لِتُهْلِكَنَا! أَنَا أَعْرِفُكَ مَنْ أَنْتَ: قُدُّوسُ ٱللهِ!». | ٣٤ 34 |
ਹੇ ਨਾਸਰਤੀਯਯੀਸ਼ੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਨ੍ ਤ੍ਯਜ, ਤ੍ਵਯਾ ਸਹਾਸ੍ਮਾਕੰ ਕਃ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਃ? ਕਿਮਸ੍ਮਾਨ੍ ਵਿਨਾਸ਼ਯਿਤੁਮਾਯਾਸਿ? ਤ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪਵਿਤ੍ਰੋ ਜਨ ਏਤਦਹੰ ਜਾਨਾਮਿ|
| فَٱنْتَهَرَهُ يَسُوعُ قَائِلًا: «ٱخْرَسْ! وَٱخْرُجْ مِنْهُ!». فَصَرَعَهُ ٱلشَّيْطَانُ فِي ٱلْوَسْطِ وَخَرَجَ مِنْهُ وَلَمْ يَضُرَّهُ شَيْئًا. | ٣٥ 35 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾਵਦਤ੍ ਮੌਨੀ ਭਵ ਇਤੋ ਬਹਿਰ੍ਭਵ; ਤਤਃ ਸੋਮੇਧ੍ਯਭੂਤਸ੍ਤੰ ਮਧ੍ਯਸ੍ਥਾਨੇ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਕਿਞ੍ਚਿਦਪ੍ਯਹਿੰਸਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਗਤਵਾਨ੍|
| فَوَقَعَتْ دَهْشَةٌ عَلَى ٱلْجَمِيعِ، وَكَانُوا يُخَاطِبُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا قَائِلِينَ: «مَا هَذِهِ ٱلْكَلِمَةُ؟ لِأَنَّهُ بِسُلْطَانٍ وَقُوَّةٍ يَأْمُرُ ٱلْأَرْوَاحَ ٱلنَّجِسَةَ فَتَخْرُجُ!». | ٣٦ 36 |
ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਸ਼੍ਚਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ ਕੋਯੰ ਚਮਤ੍ਕਾਰਃ| ਏਸ਼਼ ਪ੍ਰਭਾਵੇਣ ਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣ ਚਾਮੇਧ੍ਯਭੂਤਾਨ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਤਿ ਤੇਨੈਵ ਤੇ ਬਹਿਰ੍ਗੱਛਨ੍ਤਿ|
| وَخَرَجَ صِيتٌ عَنْهُ إِلَى كُلِّ مَوْضِعٍ فِي ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ. | ٣٧ 37 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ੍ਥਦੇਸ਼ਾਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਸੁਖ੍ਯਾਤਿਰ੍ਵ੍ਯਾਪ੍ਨੋਤ੍|
| وَلَمَّا قَامَ مِنَ ٱلْمَجْمَعِ دَخَلَ بَيْتَ سِمْعَانَ. وَكَانَتْ حَمَاةُ سِمْعَانَ قَدْ أَخَذَتْهَا حُمَّى شَدِيدَةٌ. فَسَأَلُوهُ مِنْ أَجْلِهَا. | ٣٨ 38 |
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਭਜਨਗੇਹਾਦ੍ ਬਹਿਰਾਗਤ੍ਯ ਸ਼ਿਮੋਨੋ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਵੇਸ਼ ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਰੂਰ੍ਜ੍ਵਰੇਣਾਤ੍ਯਨ੍ਤੰ ਪੀਡਿਤਾਸੀਤ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਨਯੰ ਚਕ੍ਰੁਃ|
| فَوَقَفَ فَوْقَهَا وَٱنْتَهَرَ ٱلْحُمَّى فَتَرَكَتْهَا! وَفِي ٱلْحَالِ قَامَتْ وَصَارَتْ تَخْدُمُهُمْ. | ٣٩ 39 |
ਤਤਃ ਸ ਤਸ੍ਯਾਃ ਸਮੀਪੇ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਜ੍ਵਰੰ ਤਰ੍ਜਯਾਮਾਸ ਤੇਨੈਵ ਤਾਂ ਜ੍ਵਰੋ(ਅ)ਤ੍ਯਾਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਤਤਃ ਸਾ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਮ੍ ਉੱਥਾਯ ਤਾਨ੍ ਸਿਸ਼਼ੇਵੇ|
| وَعِنْدَ غُرُوبِ ٱلشَّمْسِ، جَمِيعُ ٱلَّذِينَ كَانَ عِنْدَهُمْ سُقَمَاءُ بِأَمْرَاضٍ مُخْتَلِفَةٍ قَدَّمُوهُمْ إِلَيْهِ، فَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَى كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ وَشَفَاهُمْ. | ٤٠ 40 |
ਅਥ ਸੂਰ੍ੱਯਾਸ੍ਤਕਾਲੇ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਯੇ ਯੇ ਜਨਾ ਨਾਨਾਰੋਗੈਃ ਪੀਡਿਤਾ ਆਸਨ੍ ਲੋਕਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਨਿਨ੍ਯੁਃ, ਤਦਾ ਸ ਏਕੈਕਸ੍ਯ ਗਾਤ੍ਰੇ ਕਰਮਰ੍ਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤਾਨਰੋਗਾਨ੍ ਚਕਾਰ|
| وَكَانَتْ شَيَاطِينُ أَيْضًا تَخْرُجُ مِنْ كَثِيرِينَ وَهِيَ تَصْرُخُ وَتَقُولُ: «أَنْتَ ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱللهِ!». فَٱنْتَهَرَهُمْ وَلَمْ يَدَعْهُمْ يَتَكَلَّمُونَ، لِأَنَّهُمْ عَرَفُوهُ أَنَّهُ ٱلْمَسِيحُ. | ٤١ 41 |
ਤਤੋ ਭੂਤਾ ਬਹੁਭ੍ਯੋ ਨਿਰ੍ਗਤ੍ਯ ਚੀਤ੍ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਚ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ ਤ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰੋ(ਅ)ਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਤ੍ਰਾਤਾ; ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੋਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਤ੍ਰਾਤੇਤਿ ਤੇ ਵਿਵਿਦੁਰੇਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਤਾਨ੍ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾ ਤਦ੍ਵਕ੍ਤੁੰ ਨਿਸ਼਼ਿਸ਼਼ੇਧ|
| وَلَمَّا صَارَ ٱلنَّهَارُ خَرَجَ وَذَهَبَ إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ، وَكَانَ ٱلْجُمُوعُ يُفَتِّشُونَ عَلَيْهِ. فَجَاءُوا إِلَيْهِ وَأَمْسَكُوهُ لِئَلَّا يَذْهَبَ عَنْهُمْ. | ٤٢ 42 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਪ੍ਰਭਾਤੇ ਸਤਿ ਸ ਵਿਜਨਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਤਸ੍ਥੇ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਜਨਾਸ੍ਤਮਨ੍ਵਿੱਛਨ੍ਤਸ੍ਤੰਨਿਕਟੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰਗਮਨਾਰ੍ਥੰ ਤਮਨ੍ਵਰੁਨ੍ਧਨ੍|
| فَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّهُ يَنْبَغِي لِي أَنْ أُبَشِّرَ ٱلْمُدُنَ ٱلْأُخَرَ أَيْضًا بِمَلَكُوتِ ٱللهِ، لِأَنِّي لِهَذَا قَدْ أُرْسِلْتُ». | ٤٣ 43 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਾਨ੍ ਜਗਾਦ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁਮ੍ ਅਨ੍ਯਾਨਿ ਪੁਰਾਣ੍ਯਪਿ ਮਯਾ ਯਾਤਵ੍ਯਾਨਿ ਯਤਸ੍ਤਦਰ੍ਥਮੇਵ ਪ੍ਰੇਰਿਤੋਹੰ|
| فَكَانَ يَكْرِزُ فِي مَجَامِعِ ٱلْجَلِيلِ. | ٤٤ 44 |
ਅਥ ਗਾਲੀਲੋ ਭਜਨਗੇਹੇਸ਼਼ੁ ਸ ਉਪਦਿਦੇਸ਼|
