لُوقا 23
| فَقَامَ كُلُّ جُمْهُورِهِمْ وَجَاءُوا بِهِ إِلَى بِيلَاطُسَ، | ١ 1 |
ਤਤਃ ਸਭਾਸ੍ਥਾਃ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾ ਉੱਥਾਯ ਤੰ ਪੀਲਾਤਸੰਮੁਖੰ ਨੀਤ੍ਵਾਪ੍ਰੋਦ੍ਯ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ,
| وَٱبْتَدَأُوا يَشْتَكُونَ عَلَيْهِ قَائِلِينَ: «إِنَّنَا وَجَدْنَا هَذَا يُفْسِدُ ٱلْأُمَّةَ، وَيَمْنَعُ أَنْ تُعْطَى جِزْيَةٌ لِقَيْصَرَ، قَائِلًا: إِنَّهُ هُوَ مَسِيحٌ مَلِكٌ». | ٢ 2 |
ਸ੍ਵਮਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੰ ਰਾਜਾਨੰ ਵਦਨ੍ਤੰ ਕੈਮਰਰਾਜਾਯ ਕਰਦਾਨੰ ਨਿਸ਼਼ੇਧਨ੍ਤੰ ਰਾਜ੍ਯਵਿਪਰ੍ੱਯਯੰ ਕੁਰ੍ੱਤੁੰ ਪ੍ਰਵਰ੍ੱਤਮਾਨਮ੍ ਏਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਵਯੰ|
| فَسَأَلَهُ بِيلَاطُسُ قَائِلًا: «أَنْتَ مَلِكُ ٱلْيَهُودِ؟». فَأَجَابَهُ وَقَالَ: «أَنْتَ تَقُولُ». | ٣ 3 |
ਤਦਾ ਪੀਲਾਤਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਕਿੰ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਰਾਜਾ? ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਤ੍ਵੰ ਸਤ੍ਯਮੁਕ੍ਤਵਾਨ੍|
| فَقَالَ بِيلَاطُسُ لِرُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْجُمُوعِ: «إِنِّي لَا أَجِدُ عِلَّةً فِي هَذَا ٱلْإِنْسَانِ». | ٤ 4 |
ਤਦਾ ਪੀਲਾਤਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਦਿਲੋਕਾਨ੍ ਜਗਾਦ੍, ਅਹਮੇਤਸ੍ਯ ਕਮਪ੍ਯਪਰਾਧੰ ਨਾਪ੍ਤਵਾਨ੍|
| فَكَانُوا يُشَدِّدُونَ قَائِلِينَ: «إِنَّهُ يُهَيِّجُ ٱلشَّعْبَ وَهُوَ يُعَلِّمُ فِي كُلِّ ٱلْيَهُودِيَّةِ مُبْتَدِئًا مِنَ ٱلْجَلِيلِ إِلَى هُنَا». | ٥ 5 |
ਤਤਸ੍ਤੇ ਪੁਨਃ ਸਾਹਮਿਨੋ ਭੂਤ੍ਵਾਵਦਨ੍, ਏਸ਼਼ ਗਾਲੀਲ ਏਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੇ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਿਨ੍ ਯਿਹੂਦਾਦੇਸ਼ੇ ਸਰ੍ੱਵਾੱਲੋਕਾਨੁਪਦਿਸ਼੍ਯ ਕੁਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਿੰ ਗ੍ਰਾਹੀਤਵਾਨ੍|
| فَلَمَّا سَمِعَ بِيلَاطُسُ ذِكْرَ ٱلْجَلِيلِ، سَأَلَ: «هَلِ ٱلرَّجُلُ جَلِيلِيٌّ؟» | ٦ 6 |
ਤਦਾ ਪੀਲਾਤੋ ਗਾਲੀਲਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਨਾਮ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਕਿਮਯੰ ਗਾਲੀਲੀਯੋ ਲੋਕਃ?
| وَحِينَ عَلِمَ أَنَّهُ مِنْ سَلْطَنَةِ هِيرُودُسَ، أَرْسَلَهُ إِلَى هِيرُودُسَ، إِذْ كَانَ هُوَ أَيْضًا تِلْكَ ٱلْأَيَّامَ فِي أُورُشَلِيمَ. | ٧ 7 |
ਤਤਃ ਸ ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯਹੇਰੋਦ੍ਰਾਜਸ੍ਯ ਤਦਾ ਸ੍ਥਿਤੇਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
| وَأَمَّا هِيرُودُسُ فَلَمَّا رَأَى يَسُوعَ فَرِحَ جِدًّا، لِأَنَّهُ كَانَ يُرِيدُ مِنْ زَمَانٍ طَوِيلٍ أَنْ يَرَاهُ، لِسَمَاعِهِ عَنْهُ أَشْيَاءَ كَثِيرَةً، وَتَرَجَّى أَنْ يَرَي آيَةً تُصْنَعُ مِنْهُ. | ٨ 8 |
ਤਦਾ ਹੇਰੋਦ੍ ਯੀਸ਼ੁੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਸਨ੍ਤੁਤੋਸ਼਼, ਯਤਃ ਸ ਤਸ੍ਯ ਬਹੁਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤਸ਼੍ਰਵਣਾਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਕਿਞਿਚਦਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਕਰ੍ੰਮ ਪਸ਼੍ਯਤਿ ਇਤ੍ਯਾਸ਼ਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਬਹੁਕਾਲਮਾਰਭ੍ਯ ਤੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਪ੍ਰਯਾਸੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
| وَسَأَلَهُ بِكَلَامٍ كَثِيرٍ فَلَمْ يُجِبْهُ بِشَيْءٍ. | ٩ 9 |
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੰ ਬਹੁਕਥਾਃ ਪਪ੍ਰੱਛ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਸ੍ਯ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁੱਤਰੰ ਨੋਵਾਚ|
| وَوَقَفَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ يَشْتَكُونَ عَلَيْهِ بِٱشْتِدَادٍ، | ١٠ 10 |
ਅਥ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰੋੱਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਃ ਸਾਹਸੇਨ ਤਮਪਵਦਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭਿਰੇ|
| فَٱحْتَقَرَهُ هِيرُودُسُ مَعَ عَسْكَرِهِ وَٱسْتَهْزَأَ بِهِ، وَأَلْبَسَهُ لِبَاسًا لَامِعًا، وَرَدَّهُ إِلَى بِيلَاطُسَ. | ١١ 11 |
ਹੇਰੋਦ੍ ਤਸ੍ਯ ਸੇਨਾਗਣਸ਼੍ਚ ਤਮਵਜ੍ਞਾਯ ਉਪਹਾਸਤ੍ਵੇਨ ਰਾਜਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਪਰਿਧਾਪ੍ਯ ਪੁਨਃ ਪੀਲਾਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਤੰ ਪ੍ਰਾਹਿਣੋਤ੍|
| فَصَارَ بِيلَاطُسُ وَهِيرُودُسُ صَدِيقَيْنِ مَعَ بَعْضِهِمَا فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ، لِأَنَّهُمَا كَانَا مِنْ قَبْلُ فِي عَدَاوَةٍ بَيْنَهُمَا. | ١٢ 12 |
ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਹੇਰੋਦ੍ਪੀਲਾਤਯੋਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵੈਰਭਾਵ ਆਸੀਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੱਦਿਨੇ ਦ੍ਵਯੋ ਰ੍ਮੇਲਨੰ ਜਾਤਮ੍|
| فَدَعَا بِيلَاطُسُ رُؤَسَاءَ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْعُظَمَاءَ وَٱلشَّعْبَ، | ١٣ 13 |
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਪੀਲਾਤਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਨ੍ ਸ਼ਾਸਕਾਨ੍ ਲੋਕਾਂਸ਼੍ਚ ਯੁਗਪਦਾਹੂਯ ਬਭਾਸ਼਼ੇ,
| وَقَالَ لَهُمْ: «قَدْ قَدَّمْتُمْ إِلَيَّ هَذَا ٱلْإِنْسَانَ كَمَنْ يُفْسِدُ ٱلشَّعْبَ. وَهَا أَنَا قَدْ فَحَصْتُ قُدَّامَكُمْ وَلَمْ أَجِدْ فِي هَذَا ٱلْإِنْسَانِ عِلَّةً مِمَّا تَشْتَكُونَ بِهِ عَلَيْهِ. | ١٤ 14 |
ਰਾਜ੍ਯਵਿਪਰ੍ੱਯਯਕਾਰਕੋਯਮ੍ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਮੇਨੰ ਮਮ ਨਿਕਟਮਾਨੈਸ਼਼੍ਟ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ ਅਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਪਿ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਾਪਵਾਦਾਨੁਰੂਪੇਣਾਸ੍ਯ ਕੋਪ੍ਯਪਰਾਧਃ ਸਪ੍ਰਮਾਣੋ ਨ ਜਾਤਃ,
| وَلَا هِيرُودُسُ أَيْضًا، لِأَنِّي أَرْسَلْتُكُمْ إِلَيْهِ. وَهَا لَا شَيْءَ يَسْتَحِقُّ ٱلْمَوْتَ صُنِعَ مِنْهُ. | ١٥ 15 |
ਯੂਯਞ੍ਚ ਹੇਰੋਦਃ ਸੰਨਿਧੌ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਾ ਮਯਾ ਤਤ੍ਰਾਸ੍ਯ ਕੋਪ੍ਯਪਰਾਧਸ੍ਤੇਨਾਪਿ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਃ| ਪਸ਼੍ਯਤਾਨੇਨ ਵਧਹੇਤੁਕੰ ਕਿਮਪਿ ਨਾਪਰਾੱਧੰ|
| فَأَنَا أُؤَدِّبُهُ وَأُطْلِقُهُ». | ١٦ 16 |
ਤਸ੍ਮਾਦੇਨੰ ਤਾਡਯਿਤ੍ਵਾ ਵਿਹਾਸ੍ਯਾਮਿ|
| وَكَانَ مُضْطَرًّا أَنْ يُطْلِقَ لَهُمْ كُلَّ عِيدٍ وَاحِدًا، | ١٧ 17 |
ਤਤ੍ਰੋਤ੍ਸਵੇ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕੋ ਮੋਚਯਿਤਵ੍ਯਃ|
| فَصَرَخُوا بِجُمْلَتِهِمْ قَائِلِينَ: «خُذْ هَذَا! وَأَطْلِقْ لَنَا بَارَابَاسَ!». | ١٨ 18 |
ਇਤਿ ਹੇਤੋਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰੋੱਚੈਰੇਕਦਾ ਪ੍ਰੋਚੁਃ, ਏਨੰ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਬਰੱਬਾਨਾਮਾਨੰ ਮੋਚਯ|
| وَذَاكَ كَانَ قَدْ طُرِحَ فِي ٱلسِّجْنِ لِأَجْلِ فِتْنَةٍ حَدَثَتْ فِي ٱلْمَدِينَةِ وَقَتْلٍ. | ١٩ 19 |
ਸ ਬਰੱਬਾ ਨਗਰ ਉਪਪ੍ਲਵਵਧਾਪਰਾਧਾਭ੍ਯਾਂ ਕਾਰਾਯਾਂ ਬੱਧ ਆਸੀਤ੍|
| فَنَادَاهُمْ أَيْضًا بِيلَاطُسُ وَهُوَ يُرِيدُ أَنْ يُطْلِقَ يَسُوعَ، | ٢٠ 20 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੀਲਾਤੋ ਯੀਸ਼ੁੰ ਮੋਚਯਿਤੁੰ ਵਾਞ੍ਛਨ੍ ਪੁਨਸ੍ਤਾਨੁਵਾਚ|
| فَصَرَخُوا قَائِلِينَ: «ٱصْلِبْهُ! ٱصْلِبْهُ!». | ٢١ 21 |
ਤਥਾਪ੍ਯੇਨੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਵ੍ਯਧ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਵ੍ਯਧੇਤਿ ਵਦਨ੍ਤਸ੍ਤੇ ਰੁਰੁਵੁਃ|
| فَقَالَ لَهُمْ ثَالِثَةً: «فَأَيَّ شَرٍّ عَمِلَ هَذَا؟ إِنِّي لَمْ أَجِدْ فِيهِ عِلَّةً لِلْمَوْتِ، فَأَنَا أُؤَدِّبُهُ وَأُطْلِقُهُ». | ٢٢ 22 |
ਤਤਃ ਸ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਵਾਰੰ ਜਗਾਦ ਕੁਤਃ? ਸ ਕਿੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍? ਨਾਹਮਸ੍ਯ ਕਮਪਿ ਵਧਾਪਰਾਧੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਃ ਕੇਵਲੰ ਤਾਡਯਿਤ੍ਵਾਮੁੰ ਤ੍ਯਜਾਮਿ|
| فَكَانُوا يَلِجُّونَ بِأَصْوَاتٍ عَظِيمَةٍ طَالِبِينَ أَنْ يُصْلَبَ. فَقَوِيَتْ أَصْوَاتُهُمْ وَأَصْوَاتُ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ. | ٢٣ 23 |
ਤਥਾਪਿ ਤੇ ਪੁਨਰੇਨੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਵ੍ਯਧ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋੱਚੈਰ੍ਦ੍ਰੁʼਢੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ;
| فَحَكَمَ بِيلَاطُسُ أَنْ تَكُونَ طِلْبَتُهُمْ. | ٢٤ 24 |
ਤਤਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਦੀਨਾਂ ਕਲਰਵੇ ਪ੍ਰਬਲੇ ਸਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਰੂਪੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਪੀਲਾਤ ਆਦਿਦੇਸ਼|
| فَأَطْلَقَ لَهُمُ ٱلَّذِي طُرِحَ فِي ٱلسِّجْنِ لِأَجْلِ فِتْنَةٍ وَقَتْلٍ، ٱلَّذِي طَلَبُوهُ، وَأَسْلَمَ يَسُوعَ لِمَشِيئَتِهِمْ. | ٢٥ 25 |
ਰਾਜਦ੍ਰੋਹਵਧਯੋਰਪਰਾਧੇਨ ਕਾਰਾਸ੍ਥੰ ਯੰ ਜਨੰ ਤੇ ਯਯਾਚਿਰੇ ਤੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾਮਿੱਛਾਯਾਂ ਸਮਾਰ੍ਪਯਤ੍|
| وَلَمَّا مَضَوْا بِهِ أَمْسَكُوا سِمْعَانَ، رَجُلًا قَيْرَوَانِيًّا كَانَ آتِيًا مِنَ ٱلْحَقْلِ، وَوَضَعُوا عَلَيْهِ ٱلصَّلِيبَ لِيَحْمِلَهُ خَلْفَ يَسُوعَ. | ٢٦ 26 |
ਅਥ ਤੇ ਯੀਸ਼ੁੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯਾਨ੍ਤਿ, ਏਤਰ੍ਹਿ ਗ੍ਰਾਮਾਦਾਗਤੰ ਸ਼ਿਮੋਨਨਾਮਾਨੰ ਕੁਰੀਣੀਯੰ ਜਨੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੋਃ ਪਸ਼੍ਚਾੰਨੇਤੁੰ ਤਸ੍ਯ ਸ੍ਕਨ੍ਧੇ ਕ੍ਰੁਸ਼ਮਰ੍ਪਯਾਮਾਸੁਃ|
| وَتَبِعَهُ جُمْهُورٌ كَثِيرٌ مِنَ ٱلشَّعْبِ، وَٱلنِّسَاءِ ٱللَّوَاتِي كُنَّ يَلْطِمْنَ أَيْضًا وَيَنُحْنَ عَلَيْهِ. | ٢٧ 27 |
ਤਤੋ ਲੋਕਾਰਣ੍ਯਮਧ੍ਯੇ ਬਹੁਸ੍ਤ੍ਰਿਯੋ ਰੁਦਤ੍ਯੋ ਵਿਲਪਨ੍ਤ੍ਯਸ਼੍ਚ ਯੀਸ਼ੋਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਯੁਃ|
| فَٱلْتَفَتَ إِلَيْهِنَّ يَسُوعُ وَقَالَ: «يَا بَنَاتِ أُورُشَلِيمَ، لَا تَبْكِينَ عَلَيَّ بَلِ ٱبْكِينَ عَلَى أَنْفُسِكُنَّ وَعَلَى أَوْلَادِكُنَّ، | ٢٨ 28 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਵ੍ਯਾਘੁਟ੍ਯ ਤਾ ਉਵਾਚ, ਹੇ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੋ ਨਾਰ੍ੱਯੋ ਯੁਯੰ ਮਦਰ੍ਥੰ ਨ ਰੁਦਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਾਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵਾਪਤ੍ਯਾਰ੍ਥਞ੍ਚ ਰੁਦਿਤਿ;
| لِأَنَّهُ هُوَذَا أَيَّامٌ تَأْتِي يَقُولُونَ فِيهَا: طُوبَى لِلْعَوَاقِرِ وَٱلْبُطُونِ ٱلَّتِي لَمْ تَلِدْ وَٱلثُّدِيِّ ٱلَّتِي لَمْ تُرْضِعْ! | ٢٩ 29 |
ਪਸ਼੍ਯਤ ਯਃ ਕਦਾਪਿ ਗਰ੍ਭਵਤ੍ਯੋ ਨਾਭਵਨ੍ ਸ੍ਤਨ੍ਯਞ੍ਚ ਨਾਪਾਯਯਨ੍ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਰ੍ਵਨ੍ਧ੍ਯਾ ਯਦਾ ਧਨ੍ਯਾ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਸ ਕਾਲ ਆਯਾਤਿ|
| حِينَئِذٍ يَبْتَدِئُونَ يَقُولُونَ لِلْجِبَالِ: ٱسْقُطِي عَلَيْنَا! وَلِلْآكَامِ: غَطِّينَا! | ٣٠ 30 |
ਤਦਾ ਹੇ ਸ਼ੈਲਾ ਅਸ੍ਮਾਕਮੁਪਰਿ ਪਤਤ, ਹੇ ਉਪਸ਼ੈਲਾ ਅਸ੍ਮਾਨਾੱਛਾਦਯਤ ਕਥਾਮੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਲੋਕਾ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
| لِأَنَّهُ إِنْ كَانُوا بِٱلْعُودِ ٱلرَّطْبِ يَفْعَلُونَ هَذَا، فَمَاذَا يَكُونُ بِٱلْيَابِسِ؟». | ٣١ 31 |
ਯਤਃ ਸਤੇਜਸਿ ਸ਼ਾਖਿਨਿ ਚੇਦੇਤਦ੍ ਘਟਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਸ਼ਾਖਿਨਿ ਕਿੰ ਨ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ?
| وَجَاءُوا أَيْضًا بِٱثْنَيْنِ آخَرَيْنِ مُذْنِبَيْنِ لِيُقْتَلَا مَعَهُ. | ٣٢ 32 |
ਤਦਾ ਤੇ ਹਨ੍ਤੁੰ ਦ੍ਵਾਵਪਰਾਧਿਨੌ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਨਿਨ੍ਯੁਃ|
| وَلَمَّا مَضَوْا بِهِ إِلَى ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي يُدْعَى «جُمْجُمَةَ» صَلَبُوهُ هُنَاكَ مَعَ ٱلْمُذْنِبَيْنِ، وَاحِدًا عَنْ يَمِينِهِ وَٱلْآخَرَ عَنْ يَسَارِهِ. | ٣٣ 33 |
ਅਪਰੰ ਸ਼ਿਰਃਕਪਾਲਨਾਮਕਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤੰ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਵਿਵਿਧੁਃ; ਤੱਦ੍ਵਯੋਰਪਰਾਧਿਨੋਰੇਕੰ ਤਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੋ ਤਦਨ੍ਯੰ ਵਾਮੇ ਕ੍ਰੁਸ਼ੇ ਵਿਵਿਧੁਃ|
| فَقَالَ يَسُوعُ: «يَا أَبَتَاهُ، ٱغْفِرْ لَهُمْ، لِأَنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ مَاذَا يَفْعَلُونَ». وَإِذِ ٱقْتَسَمُوا ثِيَابَهُ ٱقْتَرَعُوا عَلَيْهَا. | ٣٤ 34 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਕਥਯਤ੍, ਹੇ ਪਿਤਰੇਤਾਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਮਸ੍ਵ ਯਤ ਏਤੇ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤਨ੍ ਨ ਵਿਦੁਃ; ਪਸ਼੍ਚਾੱਤੇ ਗੁਟਿਕਾਪਾਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਵਿਭਜ੍ਯ ਜਗ੍ਰੁʼਹੁਃ|
| وَكَانَ ٱلشَّعْبُ وَاقِفِينَ يَنْظُرُونَ، وَٱلرُّؤَسَاءُ أَيْضًا مَعَهُمْ يَسْخَرُونَ بِهِ قَائِلِينَ: «خَلَّصَ آخَرِينَ، فَلْيُخَلِّصْ نَفْسَهُ إِنْ كَانَ هُوَ ٱلْمَسِيحَ مُخْتَارَ ٱللهِ!». | ٣٥ 35 |
ਤਤ੍ਰ ਲੋਕਸੰਘਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਦਦਰ੍ਸ਼; ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਾਸਕਾਸ਼੍ਚ ਤਮੁਪਹਸ੍ਯ ਜਗਦੁਃ, ਏਸ਼਼ ਇਤਰਾਨ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਯਦੀਸ਼੍ਵਰੇਣਾਭਿਰੁਚਿਤੋ (ਅ)ਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਸ੍ਤ੍ਰਾਤਾ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ੍ਵਮਧੁਨਾ ਰਕ੍ਸ਼਼ਤੁ|
| وَٱلْجُنْدُ أَيْضًا ٱسْتَهْزَأُوا بِهِ وَهُمْ يَأْتُونَ وَيُقَدِّمُونَ لَهُ خَلًّا، | ٣٦ 36 |
ਤਦਨ੍ਯਃ ਸੇਨਾਗਣਾ ਏਤ੍ਯ ਤਸ੍ਮੈ ਅਮ੍ਲਰਸੰ ਦਤ੍ਵਾ ਪਰਿਹਸ੍ਯ ਪ੍ਰੋਵਾਚ,
| قَائِلِينَ: «إِنْ كُنْتَ أَنْتَ مَلِكَ ٱلْيَهُودِ فَخَلِّصْ نَفْسَكَ!». | ٣٧ 37 |
ਚੇੱਤ੍ਵੰ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਰਾਜਾਸਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ੍ਵੰ ਰਕ੍ਸ਼਼|
| وَكَانَ عُنْوَانٌ مَكْتُوبٌ فَوْقَهُ بِأَحْرُفٍ يُونَانِيَّةٍ وَرُومَانِيَّةٍ وَعِبْرَانِيَّةٍ: «هَذَا هُوَ مَلِكُ ٱلْيَهُودِ». | ٣٨ 38 |
ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਰਾਜੇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਯੂਨਾਨੀਯਰੋਮੀਯੇਬ੍ਰੀਯਾਕ੍ਸ਼਼ਰੈ ਰ੍ਲਿਖਿਤੰ ਤੱਛਿਰਸ ਊਰ੍ੱਧ੍ਵੇ(ਅ)ਸ੍ਥਾਪ੍ਯਤ|
| وَكَانَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْمُذْنِبَيْنِ ٱلْمُعَلَّقَيْنِ يُجَدِّفُ عَلَيْهِ قَائِلًا: «إِنْ كُنْتَ أَنْتَ ٱلْمَسِيحَ، فَخَلِّصْ نَفْسَكَ وَإِيَّانَا!». | ٣٩ 39 |
ਤਦੋਭਯਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵਯੋ ਰ੍ਵਿੱਧੌ ਯਾਵਪਰਾਧਿਨੌ ਤਯੋਰੇਕਸ੍ਤੰ ਵਿਨਿਨ੍ਦ੍ਯ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਚੇੱਤ੍ਵਮ੍ ਅਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੋਸਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ੍ਵਮਾਵਾਞ੍ਚ ਰਕ੍ਸ਼਼|
| فَأجَابَ ٱلْآخَرُ وَٱنْتَهَرَهُ قَائِلًا: «أَوَلَا أَنْتَ تَخَافُ ٱللهَ، إِذْ أَنْتَ تَحْتَ هَذَا ٱلْحُكْمِ بِعَيْنِهِ؟ | ٤٠ 40 |
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਨ੍ਯਸ੍ਤੰ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾਵਦਤ੍, ਈਸ਼੍ਵਰਾੱਤਵ ਕਿਞ੍ਚਿਦਪਿ ਭਯੰ ਨਾਸ੍ਤਿ ਕਿੰ? ਤ੍ਵਮਪਿ ਸਮਾਨਦਣ੍ਡੋਸਿ,
| أَمَّا نَحْنُ فَبِعَدْلٍ، لِأَنَّنَا نَنَالُ ٱسْتِحْقَاقَ مَا فَعَلْنَا، وَأَمَّا هَذَا فَلَمْ يَفْعَلْ شَيْئًا لَيْسَ فِي مَحَلِّهِ». | ٤١ 41 |
ਯੋਗ੍ਯਪਾਤ੍ਰੇ ਆਵਾਂ ਸ੍ਵਸ੍ਵਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਸਮੁਚਿਤਫਲੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਨੇਨ ਕਿਮਪਿ ਨਾਪਰਾੱਧੰ|
| ثُمَّ قَالَ لِيَسُوعَ: «ٱذْكُرْنِي يَارَبُّ مَتَى جِئْتَ فِي مَلَكُوتِكَ». | ٤٢ 42 |
ਅਥ ਸ ਯੀਸ਼ੁੰ ਜਗਾਦ ਹੇ ਪ੍ਰਭੇ ਭਵਾਨ੍ ਸ੍ਵਰਾਜ੍ਯਪ੍ਰਵੇਸ਼ਕਾਲੇ ਮਾਂ ਸ੍ਮਰਤੁ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: إِنَّكَ ٱلْيَوْمَ تَكُونُ مَعِي فِي ٱلْفِرْدَوْسِ». | ٤٣ 43 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵਾਂ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਤ੍ਵਮਦ੍ਯੈਵ ਮਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਪਰਲੋਕਸ੍ਯ ਸੁਖਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਸਿ|
| وَكَانَ نَحْوُ ٱلسَّاعَةِ ٱلسَّادِسَةِ، فَكَانَتْ ظُلْمَةٌ عَلَى ٱلْأَرْضِ كُلِّهَا إِلَى ٱلسَّاعَةِ ٱلتَّاسِعَةِ. | ٤٤ 44 |
ਅਪਰਞ੍ਚ ਦ੍ਵਿਤੀਯਯਾਮਾਤ੍ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਯਾਮਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਰਵੇਸ੍ਤੇਜਸੋਨ੍ਤਰ੍ਹਿਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਦੇਸ਼ੋ(ਅ)ਨ੍ਧਕਾਰੇਣਾਵ੍ਰੁʼਤੋ
| وَأَظْلَمَتِ ٱلشَّمْسُ، وَٱنْشَقَّ حِجَابُ ٱلْهَيْكَلِ مِنْ وَسْطِهِ. | ٤٥ 45 |
ਮਨ੍ਦਿਰਸ੍ਯ ਯਵਨਿਕਾ ਚ ਛਿਦ੍ਯਮਾਨਾ ਦ੍ਵਿਧਾ ਬਭੂਵ|
| وَنَادَى يَسُوعُ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ وَقَالَ: «يَا أَبَتَاهُ، فِي يَدَيْكَ أَسْتَوْدِعُ رُوحِي». وَلَمَّا قَالَ هَذَا أَسْلَمَ ٱلرُّوحَ. | ٤٦ 46 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰੁੱਚੈਰੁਵਾਚ, ਹੇ ਪਿਤ ਰ੍ਮਮਾਤ੍ਮਾਨੰ ਤਵ ਕਰੇ ਸਮਰ੍ਪਯੇ, ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਜਹੌ|
| فَلَمَّا رَأَى قَائِدُ ٱلْمِئَةِ مَا كَانَ، مَجَّدَ ٱللهَ قَائِلًا: «بِٱلْحَقِيقَةِ كَانَ هَذَا ٱلْإِنْسَانُ بَارًّا!». | ٤٧ 47 |
ਤਦੈਤਾ ਘਟਨਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤਿਰੀਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯਮੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਅਯੰ ਨਿਤਾਨ੍ਤੰ ਸਾਧੁਮਨੁਸ਼਼੍ਯ ਆਸੀਤ੍|
| وَكُلُّ ٱلْجُمُوعِ ٱلَّذِينَ كَانُوا مُجْتَمِعِينَ لِهَذَا ٱلْمَنْظَرِ، لَمَّا أَبْصَرُوا مَا كَانَ، رَجَعُوا وَهُمْ يَقْرَعُونَ صُدُورَهُمْ. | ٤٨ 48 |
ਅਥ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਗਤਾਸ੍ਤੇ ਤਾ ਘਟਨਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਵਕ੍ਸ਼਼ਃਸੁ ਕਰਾਘਾਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਵ੍ਯਾਚੁਟ੍ਯ ਗਤਾਃ|
| وَكَانَ جَمِيعُ مَعَارِفِهِ، وَنِسَاءٌ كُنَّ قَدْ تَبِعْنَهُ مِنَ ٱلْجَلِيلِ، وَاقِفِينَ مِنْ بَعِيدٍ يَنْظُرُونَ ذَلِكَ. | ٤٩ 49 |
ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਜ੍ਞਾਤਯੋ ਯਾ ਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਸ਼੍ਚ ਗਾਲੀਲਸ੍ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧਮਾਯਾਤਾਸ੍ਤਾ ਅਪਿ ਦੂਰੇ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ|
| وَإِذَا رَجُلٌ ٱسْمُهُ يُوسُفُ، وَكَانَ مُشِيرًا وَرَجُلًا صَالِحًا بَارًّا. | ٥٠ 50 |
ਤਦਾ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਂ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਕ੍ਰਿਯਾਞ੍ਚਾਸੰਮਨ੍ਯਮਾਨ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜਤ੍ਵਮ੍ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣੋ
| هَذَا لَمْ يَكُنْ مُوافِقًا لِرَأْيِهِمْ وَعَمَلِهِمْ، وَهُوَ مِنَ ٱلرَّامَةِ مَدِينَةٍ لِلْيَهُودِ. وَكَانَ هُوَ أَيْضًا يَنْتَظِرُ مَلَكُوتَ ٱللهِ. | ٥١ 51 |
ਯਿਹੂਦਿਦੇਸ਼ੀਯੋ (ਅ)ਰਿਮਥੀਯਨਗਰੀਯੋ ਯੂਸ਼਼ਫ੍ਨਾਮਾ ਮਨ੍ਤ੍ਰੀ ਭਦ੍ਰੋ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ਼੍ਚ ਪੁਮਾਨ੍
| هَذَا تَقَدَّمَ إِلَى بِيلَاطُسَ وَطَلَبَ جَسَدَ يَسُوعَ، | ٥٢ 52 |
ਪੀਲਾਤਾਨ੍ਤਿਕੰ ਗਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਦੇਹੰ ਯਯਾਚੇ|
| وَأَنْزَلَهُ، وَلَفَّهُ بِكَتَّانٍ، وَوَضَعَهُ فِي قَبْرٍ مَنْحُوتٍ حَيْثُ لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ وُضِعَ قَطُّ. | ٥٣ 53 |
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਵਪੁਰਵਰੋਹ੍ਯ ਵਾਸਸਾ ਸੰਵੇਸ਼਼੍ਟ੍ਯ ਯਤ੍ਰ ਕੋਪਿ ਮਾਨੁਸ਼਼ੋ ਨਾਸ੍ਥਾਪ੍ਯਤ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ਼ੈਲੇ ਸ੍ਵਾਤੇ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਤਦਸ੍ਥਾਪਯਤ੍|
| وَكَانَ يَوْمُ ٱلِٱسْتِعْدَادِ وَٱلسَّبْتُ يَلُوحُ. | ٥٤ 54 |
ਤੱਦਿਨਮਾਯੋਜਨੀਯੰ ਦਿਨੰ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰਸ਼੍ਚ ਸਮੀਪਃ|
| وَتَبِعَتْهُ نِسَاءٌ كُنَّ قَدْ أَتَيْنَ مَعَهُ مِنَ ٱلْجَلِيلِ، وَنَظَرْنَ ٱلْقَبْرَ وَكَيْفَ وُضِعَ جَسَدُهُ. | ٥٥ 55 |
ਅਪਰੰ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਗਾਲੀਲ ਆਗਤਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦਿਤ੍ਵਾ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਤਤ੍ਰ ਯਥਾ ਵਪੁਃ ਸ੍ਥਾਪਿਤੰ ਤੱਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ
| فَرَجَعْنَ وَأَعْدَدْنَ حَنُوطًا وَأَطْيَابًا. وَفِي ٱلسَّبْتِ ٱسْتَرَحْنَ حَسَبَ ٱلْوَصِيَّةِ. | ٥٦ 56 |
ਵ੍ਯਾਘੁਟ੍ਯ ਸੁਗਨ੍ਧਿਦ੍ਰਵ੍ਯਤੈਲਾਨਿ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਵਿਧਿਵਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮੰ ਚਕ੍ਰੁਃ|
