Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Blagoslavljaj Gospoda, oh moja duša. Oh Gospod, moj Bog, ti si tako velik, oblečen si s častjo in veličanstvom.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Ki se pokrivaš s svetlobo kakor z obleko, ki razteguješ nebo kakor zaveso.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Ki polagaš bruna svojih sob v vodah, ki delaš oblake [za] svoj bojni voz, ki hodiš na perutih vetra.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Ki svoje angele delaš za duhove, svoje služabnike za goreč ogenj.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Ki polagaš temelje zemlji, da na veke ne bo odstranjena.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Pokrivaš jo z globinami kakor z obleko; vode stojijo nad gorami.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

Ob tvojem oštevanju so zbežale, ob glasu tvojega groma so odhitele.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Gredo gor po gorah, gredo dol po dolinah, na kraj, ki si ga ti osnoval zanje.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Postavil si mejo, da je ne morejo prečkati, da se ponovno ne obrnejo in ne pokrijejo zemlje.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

On izvire pošilja v doline, ki tečejo med hribi.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

Dajejo piti vsaki poljski živali, divji osli si gasijo žejo.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Poleg njih bo perjad neba, ki žvrgoli med mladikami, imela svoje prebivališče.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Iz svojih sob namaka hribe; zemlja je nasičena s sadom tvojih del.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Travi povzroča, da raste za živino in zelišče za služenje človeku, da lahko obrodi hrano iz zemlje

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

in vino, da razveseljuje človekovo srce in olje, da njegovemu obrazu stori, da zasveti in kruh, ki utrjuje človekovo srce.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Gospodova drevesa so polna soka, libanonske cedre, ki jih je posadil,

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

kjer si ptice pletejo svoja gnezda; glede štorklje, so ciprese njena hiša.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Visoki hribi so zatočišče za divje koze in skale za kunce.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Luno je določil za obdobja, sonce pozna svoje zahajanje.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Delaš temo in je noč, ko vse gozdne živali lazijo naprej.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

Mladi levi rjovejo za svojim plenom in iščejo svojo hrano od Boga.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Sonce vzhaja, zberejo se skupaj in se zleknejo v svoje brloge.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Človek hodi naprej k svojemu delu in k svojemu trudu do večera.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Oh Gospod, kako mnogotera so tvoja dela! V modrosti si jih vsa naredil; zemlja je polna tvojih bogastev.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Tako je to veliko in široko morje, v katerem so brezštevilne plazeče stvari, tako majhne kakor velike živali.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Tam se vozijo ladje, tam je ta leviatán, ki si ga naredil, da se igra v njem.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Vsi ti čakajo nate, da jim lahko daš njihovo hrano v pravšnjem obdobju.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

To jim daješ, pobirajo; odpiraš svojo roko, nasičujejo se z dobrim.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Skrivaš svoj obraz, preplašijo se; jemlješ njihov dih, poginejo in se vrnejo k svojemu prahu.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Svojega duha pošiljaš naprej, ustvarjeni so; in obnavljaš obličje zemlje.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Gospodova slava bo vztrajala na veke. Gospod se bo veselil v svojih delih.

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Gleda na zemljo in ta se trese; dotika se hribov in se kadijo.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Dokler živim, bom prepeval Gospodu; dokler imam svoj obstoj, bom prepeval hvalo svojemu Bogu.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Moje premišljevanje o njem bo prijetno; veselil se bom v Gospodu.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Naj bodo grešniki použiti z zemlje in naj zlobnega ne bo več. Blagoslavljaj Gospoda, oh moja duša. Hvalite Gospoda.