Jobi 30
1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.
« Mais maintenant, ceux qui sont plus jeunes que moi me tournent en dérision, dont j'ai considéré les pères comme indignes d'être mis avec mes chiens de berger.
2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.
A quoi me sert la force de leurs mains? des hommes chez qui l'âge mûr a péri?
3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,
Ils sont décharnés par le manque et la famine. Ils rongent la terre aride, dans la pénombre du désert et de la désolation.
4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.
Ils cueillent des herbes salées près des buissons. Les racines de l'arbre à balais sont leur nourriture.
5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.
Ils sont chassés du milieu des hommes. Ils crient après eux comme après un voleur,
6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;
de sorte qu'ils vivent dans des vallées effrayantes, et dans les trous de la terre et des rochers.
7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;
Ils braillent dans les buissons. Ils sont rassemblés sous les orties.
8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.
Ce sont des enfants de fous, oui, des enfants de méchants. Ils ont été chassés du pays à coups de fouet.
9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.
« Maintenant, je suis devenu leur chant. Oui, je suis un mot d'ordre pour eux.
10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.
Ils m'abhorrent, ils se tiennent à l'écart de moi, et n'hésitez pas à me cracher au visage.
11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.
Car il a détaché son cordon, et m'a fait souffrir; et ils se sont libérés de toute contrainte devant moi.
12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.
A ma droite se lève la populace. Ils ont repoussé mes pieds. Ils ont jeté contre moi leurs méthodes de destruction.
13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.
Ils marquent mon chemin. Ils favorisent ma destruction sans l'aide de personne.
14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.
Ils arrivent comme par une large brèche. Ils s'enroulent au milieu des ruines.
15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.
Les terreurs se sont retournées contre moi. Ils chassent mon honneur comme le vent. Mon bien-être s'est éteint comme un nuage.
16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.
« Maintenant mon âme est répandue au-dedans de moi. Des jours d'affliction se sont emparés de moi.
17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.
Au temps de la nuit, mes os sont percés en moi, et les douleurs qui me rongent ne prennent aucun repos.
18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.
Mon vêtement est défiguré par une grande force. Il me lie comme le col de ma tunique.
19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,
Il m'a jeté dans la boue. Je suis devenu comme de la poussière et des cendres.
20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.
Je crie vers toi, et tu ne me réponds pas. Je me lève, et tu me regardes.
21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.
Tu t'es retourné pour être cruel envers moi. De la force de ta main, tu me persécutes.
22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.
Tu me soulèves au vent, et tu me pousses avec lui. Vous me dissolvez dans la tempête.
23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.
Car je sais que tu me feras mourir, à la maison désignée pour tous les vivants.
24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.
« Cependant, on ne tend pas la main dans sa chute? Ou dans sa calamité donc crier au secours?
25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?
N'ai-je pas pleuré sur celui qui était dans la détresse? Mon âme n'a-t-elle pas été affligée par les nécessiteux?
26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.
J'ai cherché le bien, et le mal est venu. Quand j'ai attendu la lumière, l'obscurité est venue.
27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.
Mon cœur est troublé, et ne se repose pas. Des jours d'affliction sont venus sur moi.
28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.
Je suis en deuil sans le soleil. Je me lève dans l'assemblée, et je crie à l'aide.
29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.
Je suis un frère pour les chacals, et un compagnon des autruches.
30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.
Ma peau devient noire et se détache de moi. Mes os sont brûlés par la chaleur.
31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.
C'est pourquoi ma harpe s'est changée en deuil, et ma pipe dans la voix de ceux qui pleurent.
