Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Alors Job répondit,

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

« Jusqu'à quand me tourmenterez-vous, et m'écraser avec des mots?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Vous m'avez fait dix fois des reproches. Vous n'avez pas honte de m'attaquer.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

S'il est vrai que j'ai fait une erreur, mon erreur reste avec moi-même.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Si vous vous glorifiez contre moi, et plaidez contre moi mon opprobre,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

savent maintenant que Dieu m'a subverti, et m'a entouré de son filet.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

« Voici, je crie au mal, mais on ne m'écoute pas. Je crie à l'aide, mais il n'y a pas de justice.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Il a muré mon chemin pour que je ne puisse pas passer, et a mis les ténèbres sur mes chemins.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Il m'a dépouillé de ma gloire, et a enlevé la couronne de ma tête.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Il m'a brisé de toutes parts, et je suis parti. Il a arraché mon espoir comme un arbre.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Il a aussi enflammé sa colère contre moi. Il me compte parmi ses adversaires.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Ses troupes montent ensemble, construire une rampe de siège contre moi, et camper autour de ma tente.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

« Il a éloigné mes frères de moi. Mes connaissances sont complètement éloignées de moi.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Mes proches sont partis. Mes amis familiers m'ont oublié.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Ceux qui habitent dans ma maison et mes servantes me considèrent comme un étranger. Je suis un étranger à leurs yeux.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

J'appelle mon serviteur, et il ne me répond pas. Je le supplie avec ma bouche.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Mon souffle est offensant pour ma femme. Je suis détestable pour les enfants de ma propre mère.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Même les jeunes enfants me méprisent. Si je me lève, ils parlent contre moi.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Tous mes amis familiers m'abhorrent. Ceux que j'aimais se sont retournés contre moi.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Mes os collent à ma peau et à ma chair. Je m'en suis sorti par la peau des dents.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

« Ayez pitié de moi. Ayez pitié de moi, vous mes amis, car la main de Dieu m'a touché.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Pourquoi me persécutez-vous comme Dieu, et ne sont pas satisfaits de ma chair?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

« Oh, si mes paroles étaient maintenant écrites! Oh, qu'ils soient inscrits dans un livre!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Qu'avec une plume de fer et du plomb ils ont été gravés dans la roche pour toujours!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Quant à moi, je sais que mon Rédempteur est vivant. A la fin, il se tiendra sur la terre.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Après que ma peau soit détruite, alors je verrai Dieu dans ma chair,

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

que je verrai, moi aussi, de mon côté. Mes yeux verront, et pas comme un étranger. « Mon cœur se consume en moi.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Si vous dites: « Comme nous le persécuterons! parce que la racine du problème se trouve en moi,

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

craignez l'épée, car la colère amène les châtiments de l'épée, afin que vous sachiez qu'il y a un jugement. »