کارهای رسولان 26

۱ 1 اغریپاس به پولس گفت: «مرخصی که کیفیت خود را بگویی.»

Turning to Paul, Agrippa said, ‘You are at liberty to speak for yourself.’ Then Paul stretched out his hand and began his defence.

۲ 2 که «ای اغریپاس پادشاه، سعادت خود را در این می‌دانم که امروز درحضور تو حجت بیاورم، درباره همه شکایتهایی که یهود از من می‌دارند.

‘I have been congratulating myself, King Agrippa,’ he said, ‘that it is before you that I have to make my defence today, with regard to all the charges brought against me by my own people,

۳ 3 خصوص چون تو درهمه رسوم و مسایل یهود عالم هستی، پس از تومستدعی آنم که تحمل فرموده، مرا بشنوی.

especially as you are so well-versed in all the customs and questions of the Jewish world. I beg you therefore to give me a patient hearing.

۴ 4 رفتار مرا از جوانی چونکه از ابتدا در میان قوم خود در اورشلیم بسر می‌بردم، تمامی یهودمی دانند

My life, then, from youth upwards, was passed, from the very first, among my own nation, and in Jerusalem, and is within the knowledge of all Jews;

۵ 5 و مرا از اول می‌شناسند هر گاه بخواهند شهادت دهند که به قانون پارساترین فرقه دین خود فریسی می‌بودم.

and they have always known – if they choose to give evidence – that, in accordance with the very strictest form of our religion, I lived a true Pharisee.

۶ 6 والحال به‌سبب امید آن وعده‌ای که خدا به اجداد ما داد، بر من ادعا می‌کنند.

Even now, it is because of my hope in the promise given by God to our ancestors that I stand here on my trial –

۷ 7 و حال آنکه دوازده سبط ماشبانه‌روز بجد و جهد عبادت می‌کنند محض امید تحصیل همین وعده که بجهت همین امید، ای اغریپاس پادشاه، یهود بر من ادعا می‌کنند.

A promise which our twelve tribes, by earnest service night and day, hope to see fulfilled. It is for this hope, your Majesty, that I am accused – and by Jews themselves!

۸ 8 «شما چرا محال می‌پندارید که خدا مردگان را برخیزاند؟

Why do you all hold it incredible that God should raise the dead?

۹ 9 من هم در خاطر خود می‌پنداشتم که به نام عیسی ناصری مخالفت بسیار کردن واجب است،

I myself, it is true, once thought it my duty to oppose in every way the name of Jesus of Nazareth;

۱۰ 10 چنانکه در اورشلیم هم کردم واز روسای کهنه قدرت یافته، بسیاری از مقدسین را در زندان حبس می‌کردم و چون ایشان را می کشتند، در فتوا شریک می‌بودم.

and I actually did so at Jerusalem. Acting on the authority of the chief priests, I myself threw many of the people of Christ into prison, and, when it was proposed to put them to death, I gave my vote for it.

۱۱ 11 و در همه کنایس بارها ایشان را زحمت رسانیده، مجبورمی ساختم که کفر گویند و بر ایشان به شدت دیوانه گشته تا شهرهای بعید تعاقب می‌کردم.

Time after time, in every synagogue, I tried by punishments to force them to blaspheme. So frantic was I against them, that I pursued them even to towns beyond our borders.

۱۲ 12 در این میان هنگامی که با قدرت و اجازت ازروسای کهنه به دمشق می‌رفتم،

It was while I was traveling to Damascus on an errand of this kind, entrusted with full powers by the chief priests,

۱۳ 13 در راه، ای پادشاه، در وقت ظهر نوری را از آسمان دیدم، درخشنده تر از خورشید که در دور من و رفقایم تابید.

that at midday, your Majesty, I saw right in my path, coming from the heavens, a light brighter than the glare of the sun, which shone all round me and those traveling with me.

۱۴ 14 و چون همه بر زمین افتادیم، هاتفی راشنیدم که مرا به زبان عبرانی مخاطب ساخته، گفت: “ای شاول، شاول، چرا بر من جفا می‌کنی؟ تو را بر میخها لگد زدن دشوار است.”

We all fell to the ground, and then I heard a voice saying to me in Hebrew – “Saul, Saul, why are you persecuting me? By kicking against the goad you are punishing yourself.”

۱۵ 15 من گفتم: “خداوندا تو کیستی؟” گفت: “من عیسی هستم که تو بر من جفا می‌کنی.

“Who are you, Lord?” I asked. And the Lord said, “I am Jesus, whom you are persecuting;

۱۶ 16 و لیکن برخاسته، بر پابایست زیرا که بر تو ظاهر شدم تا تو را خادم وشاهد مقرر گردانم بر آن چیزهایی که مرا در آنهادیده‌ای و بر آنچه به تو در آن ظاهر خواهم شد.

but get up and stand upright; for I have appeared to you in order to appoint you a servant and a witness of those revelations of me which you have already had, and of those in which I will yet appear to you,

۱۷ 17 و تو را رهایی خواهم داد از قوم و از امت هایی که تو را به نزد آنها خواهم فرستاد،

since I am choosing you out from your own people and from the Gentiles, to whom I now send you,

۱۸ 18 تا چشمان ایشان را باز کنی تا از ظلمت به سوی نور و ازقدرت شیطان به‌جانب خدا برگردند تا آمرزش گناهان و میراثی در میان مقدسین بوسیله ایمانی که بر من است بیابند.”

to open their eyes, and to turn them from darkness to light, and from the power of Satan to God; so that they may receive pardon for their sins, and a place among those who have become God’s people, by faith in me.”

۱۹ 19 آن وقت‌ای اغریپاس پادشاه، رویای آسمانی را نافرمانی نورزیدم.

After that, King Agrippa, I did not fail to obey the heavenly vision;

۲۰ 20 بلکه نخست آنانی را که در دمشق بودند و در اورشلیم و درتمامی مرز و بوم یهودیه و امت‌ها را نیز اعلام می‌نمودم که توبه کنند و به سوی خدا بازگشت نمایند و اعمال لایقه توبه را به‌جا آورند.

on the contrary, first to those at Damascus and Jerusalem, and then through the whole of Judea, and to the Gentiles as well, I began to preach repentance and conversion to God, and a life befitting that repentance.

۲۱ 21 به‌سبب همین امور یهود مرا در هیکل گرفته، قصد قتل من کردند.

This is why some men seized me in the Temple, and made attempts on my life.

۲۲ 22 اما از خدا اعانت یافته، تا امروزباقی ماندم و خرد و بزرگ را اعلام می‌نمایم وحرفی نمی گویم، جز آنچه انبیا و موسی گفتند که می‌بایست واقع شود،

However I have received help from God to this very day, and so stand here, and bear my testimony to high and low alike – without adding a word to what the prophets, as well as Moses, declared should happen –

۲۳ 23 که مسیح می‌بایست زحمت بیند و نوبر قیامت مردگان گشته، قوم وامت‌ها را به نور اعلام نماید.»

That the Christ must suffer, and that, by rising from the dead, he was destined to be the first to bring news of light, not only to our nation, but also to the Gentiles.’

۲۴ 24 چون او بدین سخنان، حجت خود رامی آورد، فستوس به آواز بلند گفت: «ای پولس دیوانه هستی! کثرت علم تو را دیوانه کرده است!»

While Paul was making this defence, Festus called out loudly, ‘You are mad, Paul; your great learning is driving you mad.’

۲۵ 25 گفت: «ای فستوس گرامی، دیوانه نیستم بلکه سخنان راستی و هوشیاری را می‌گویم.

‘I am not mad, your Excellency,’ he replied. ‘On the contrary, the statements that I am making are true and sober.

۲۶ 26 زیراپادشاهی که در حضور او به دلیری سخن می‌گویم، از این امور مطلع است، چونکه مرا یقین است که هیچ‌یک از این مقدمات بر او مخفی نیست، زیرا که این امور در خلوت واقع نشد.

Indeed, the king knows about these matters, so I speak before him without constraint. I am sure that there is nothing whatever of what I have been telling him that has escaped his attention; for all this has not been done in a corner.

۲۷ 27 ‌ای اغریپاس پادشاه، آیا به انبیا ایمان آورده‌ای؟ می‌دانم که ایمان داری!»

King Agrippa, do you believe the prophets? I know you do.’

۲۸ 28 اغریپاس به پولس گفت: «به قلیل ترغیب می‌کنی که من مسیحی بگردم؟»

But Agrippa said to Paul, ‘You are soon trying to make a Christian of me!’

۲۹ 29 پولس گفت: «از خداخواهش می‌داشتم یا به قلیل یا به کثیر، نه‌تنها توبلکه جمیع این اشخاصی که امروز سخن مرامی شنوند مثل من گردند، جز این زنجیرها!»

‘Whether it is soon or late,’ answered Paul, ‘I pray to God that not only you, but all who are listening to me, might today become just what I am myself – except for these chains!’

۳۰ 30 چون این را گفت، پادشاه و والی و برنیکی وسایر مجلسیان برخاسته،

Then the king rose, with the Governor and Bernice and those who had been sitting with them,

۳۱ 31 رفتند و با یکدیگرگفتگو کرده، گفتند: «این شخص هیچ عملی مستوجب قتل یا حبس نکرده است.»

and, after retiring, discussed the case among themselves. ‘There is nothing,’ they said, ‘deserving death or imprisonment in this man’s conduct’;

۳۲ 32 واغریپاس به فستوس گفت: «اگر این مرد به قیصررفع دعوی خود نمی کرد، او را آزاد کردن ممکن می‌بود.»

and, speaking to Festus, Agrippa added, ‘The man might have been discharged, if he had not appealed to the Emperor.’