رومیان 2

۱ 1 لهذا‌ای آدمی که حکم می‌کنی، هر‌که باشی عذری نداری زیرا که به آنچه بردیگری حکم می‌کنی، فتوا بر خود می‌دهی، زیراتو که حکم می‌کنی، همان کارها را به عمل می‌آوری.

Therefore you have nothing to say in your own defence, whoever you are who set yourself up as a judge. In judging others you condemn yourself, for you who set yourself up as a judge do the very same things.

۲ 2 و می‌دانیم که حکم خدا بر کنندگان چنین اعمال بر‌حق است.

And we know that God’s judgment falls unerringly on those who do them.

۳ 3 پس‌ای آدمی که برکنندگان چنین اعمال حکم می‌کنی و خود همان را می‌کنی، آیا گمان می‌بری که تو از حکم خداخواهی رست؟

You who judge those that do such things and yet are yourself guilty of them – do you suppose that you of all people will escape God’s judgment?

۴ 4 یا آنکه دولت مهربانی و صبر وحلم او را ناچیز می‌شماری و نمی دانی که مهربانی خدا تو را به توبه می‌کشد؟

Or do you think lightly of his abundant kindness, patience, and forbearance, not realising that his kindness is meant to lead you to repentance?

۵ 5 و به‌سبب قساوت و دل ناتوبه‌کار خود، غضب را ذخیره می‌کنی برای خود در روز غضب و ظهور داوری عادله خدا

Hard-hearted and impenitent as you are, you are storing up for yourself wrath on the day of wrath, when God’s justice as a judge will be revealed;

۶ 6 که به هر کس برحسب اعمالش جزاخواهد داد:

for he will give to everyone what their actions deserve.

۷ 7 اما به آنانی که با صبر در اعمال نیکوطالب جلال و اکرام و بقایند، حیات جاودانی را؛ (aiōnios g166)

To those who, by perseverance in doing good, aim at glory, honour, and all that is imperishable, he will give immortal life; (aiōnios g166)

۸ 8 و اما به اهل تعصب که اطاعت راستی نمی کنندبلکه مطیع ناراستی می‌باشند، خشم و غضب

while as to those who are factious, and disobedient to truth but obedient to evil, wrath and anger, distress and despair,

۹ 9 وعذاب و ضیق بر هر نفس بشری که مرتکب بدی می‌شود، اول بر یهود و پس بر یونانی؛

will fall on every human being who persists in wrongdoing – on the Jew first, but also on the Greek.

۱۰ 10 لکن جلال و اکرام و سلامتی بر هر نیکوکار، نخست بریهود و بر یونانی نیز.

But there will be glory, honour, and peace for everyone who does right – for the Jew first, but also for the Greek,

۱۱ 11 زیرا نزد خدا طرفداری نیست،

since God shows no partiality.

۱۲ 12 زیراآنانی که بدون شریعت گناه کنند، بی‌شریعت نیزهلاک شوند و آنانی که با شریعت گناه کنند، ازشریعت بر ایشان حکم خواهد شد.

All who, when they sin, are without Law will also perish without Law; while all who, when they sin, are under Law, will be judged as being under Law.

۱۳ 13 از آن جهت که شنوندگان شریعت در حضور خدا عادل نیستند بلکه کنندگان شریعت عادل شمرده خواهند شد.

It is not those who hear the words of a Law that are righteous before God, but it is those who obey it that will be pronounced righteous.

۱۴ 14 زیرا هرگاه امت هایی که شریعت ندارند کارهای شریعت را به طبیعت به‌جا آرند، اینان هرچند شریعت ندارند، برای خود شریعت هستند،

When Gentiles, who have no Law, do instinctively what the Law requires, they, though they have no Law, are a Law to themselves;

۱۵ 15 چونکه از ایشان ظاهر می‌شود که عمل شریعت بر دل ایشان مکتوب است و ضمیرایشان نیز گواهی می‌دهد و افکار ایشان با یکدیگریا مذمت می‌کنند یا عذر می‌آورند،

for they show the demands of the Law written on their hearts; their consciences corroborating it, while in their thoughts they argue either in self-accusation or, it may be, in self-defence –

۱۶ 16 در روزی که خدا رازهای مردم را داوری خواهد نمود به وساطت عیسی مسیح برحسب بشارت من.

on the day when God passes judgment on people’s inmost lives, as the good news that I tell declares that he will do through Christ Jesus.

۱۷ 17 پس اگر تو مسمی به یهود هستی و برشریعت تکیه می‌کنی و به خدا فخر می‌نمایی،

But, perhaps, you bear the name of “Jew,” and are relying on Law, and boast of belonging to God, and understand his will,

۱۸ 18 و اراده او را می‌دانی و از شریعت تربیت یافته، چیزهای افضل را می‌گزینی،

and, having been carefully instructed from the Law, have learned to appreciate the finer moral distinctions.

۱۹ 19 و یقین داری که خود هادی کوران و نور ظلمتیان

Perhaps you are confident that you are a guide to the blind, a light to those who are in the dark, an instructor of the unintelligent,

۲۰ 20 و مودب جاهلان و معلم اطفال هستی و در شریعت صورت معرفت و راستی را داری،

and a teacher of the childish, because in the Law you possess the outline of all knowledge and truth.

۲۱ 21 پس‌ای کسی‌که دیگران را تعلیم می‌دهی، چرا خود رانمی آموزی؟ و وعظ می‌کنی که دزدی نباید کرد، آیا خود دزدی می‌کنی؟

Why, then, you teacher of others, don’t you teach yourself? Do you preach against stealing, and yet steal?

۲۲ 22 و از زنا کردن نهی می‌کنی، آیا خود زانی نیستی؟ و از بتها نفرت داری، آیا خود معبدها را غارت نمی کنی؟

Do you forbid adultery, and yet commit adultery? Do you loathe idols, and yet plunder temples?

۲۳ 23 و به شریعت فخر می‌کنی، آیا به تجاوز از شریعت خدا را اهانت نمی کنی؟

Boasting, as you do, of your Law, do you dishonour God by breaking the Law?

۲۴ 24 زیرا که به‌سبب شمادر میان امت‌ها اسم خدا را کفر می‌گویند، چنانکه مکتوب است.

For, as scripture says – “The Gentiles insult God’s name because of you”!

۲۵ 25 زیرا ختنه سودمند است هرگاه به شریعت عمل نمایی. اما اگر از شریعت تجاوزنمایی، ختنه تو نامختونی گشته است.

Circumcision has its value, if you are obeying the Law. But, if you are a breaker of the Law, your circumcision is no better than uncircumcision.

۲۶ 26 پس اگرنامختونی، احکام شریعت را نگاه دارد، آیانامختونی او ختنه شمرده نمی شود؟

If, then, an uncircumcised man pays regard to the requirements of the Law, won’t he, although not circumcised, be regarded by God as if he were?

۲۷ 27 ونامختونی طبیعی هرگاه شریعت را به‌جا آرد، حکم خواهد کرد بر تو که با وجود کتب و ختنه ازشریعت تجاوز می‌کنی.

Indeed, the person who, owing to his birth, remains uncircumcised, and yet scrupulously obeys the Law, will condemn you, who, for all your written Law and your circumcision, are yet a breaker of the Law.

۲۸ 28 زیرا آنکه در ظاهراست، یهودی نیست و آنچه در ظاهر در جسم است، ختنه نی.

For a man who is only a Jew outwardly is not a real Jew; nor is outward bodily circumcision real circumcision. The real Jew is the person who is a Jew in soul;

۲۹ 29 بلکه یهود آن است که در باطن باشد و ختنه آنکه قلبی باشد، در روح نه در حرف که مدح آن نه از انسان بلکه از خداست.

and the real circumcision is the circumcision of the heart, a spiritual and not a literal thing. Such a person wins praise from God, though not from people.