< Job 29 >

1 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:
욥이 또 비사를 들어 가로되
2 Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos, secundum dies quibus Deus custodiebat me?
내가 이전 달과 하나님이 나를 보호하시던 날에 지내던것 같이 되었으면
3 Quando splendebat lucerna ejus super caput meum, et ad lumen ejus ambulabam in tenebris:
그 때는 그의 등불이 내 머리에 비취었고 내가 그 광명을 힘입어 흑암에 행하였었느니라
4 sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo:
나의 강장하던 날과 같이 지내었으면 그 때는 하나님의 우정이 내 장막 위에 있었으며
5 quando erat Omnipotens mecum, et in circuitu meo pueri mei:
그 때는 전능자가 오히려 나와 함께 계셨으며 나의 자녀들이 나를 둘러 있었으며
6 quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei:
뻐터가 내 발자취를 씻기며 반석이 나를 위하여 기름 시내를 흘러 내었으며
7 quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi.
그 때는 내가 나가서 성문에 이르기도 하며 내 자리를 거리에 베풀기도 하였었느니라
8 Videbant me juvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
나를 보고 소년들은 숨으며 노인들은 일어나서 서며
9 Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
방백들은 말을 참고 손으로 입을 가리우며
10 Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
귀인들은 소리를 금하니 그 혀가 입 천장에 붙었었느니라
11 Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi:
귀가 들은즉 나를 위하여 축복하고 눈이 본즉 나를 위하여 증거 하였었나니
12 eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum cui non esset adjutor.
이는 내가 부르짖는 빈민과 도와줄 자 없는 고아를 건졌음이라
13 Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
망하게 된 자도 나를 위하여 복을 빌었으며 과부의 마음이 나로 인하여 기뻐 노래하였었느니라
14 Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo.
내가 의로 옷을 삼아 입었으며 나의 공의는 도포와 면류관 같았었느니라
15 Oculus fui cæco, et pes claudo.
나는 소경의 눈도 되고 절뚝발이의 발도 되고
16 Pater eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam.
빈궁한 자의 아비도 되며 생소한 자의 일을 사실하여 주었으며
17 Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
불의한 자의 어금니를 꺽고 그 잇사이에서 겁탈한 물건을 빼어 내었었느니라
18 Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
내가 스스로 말하기를 나는 내 보금자리에서 선종하리라 나의 날은 모래 같이 많을 것이라
19 Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
내 뿌리는 물로 뻗어나가고 내 가지는 밤이 맞도록 이슬에 젖으 며
20 Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
내 영광은 내게 새로와지고 내 활은 내 손에서 날로 강하여지느니라 하였었노라
21 Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
무리는 내 말을 들으며 나의 가르치기를 잠잠히 기다리다가
22 Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
내가 말한 후에 그들이 말을 내지 못하였었나니 나의 말이 그들에게 이슬같이 됨이니라
23 Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
그들이 나 바라기를 비 같이 하였으며 입을 벌리기를 늦은 비 기다리듯 하였으므로
24 Siquando ridebam ad eos, non credebant: et lux vultus mei non cadebat in terram.
그들이 의지 없을 때에 내가 함소하여 동정하면 그들이 나의 얼굴 빛을 무색하게 아니하였었느니라
25 Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.
내가 그들의 길을 택하고 으뜸으로 앉았었나니 왕이 군중에 거함도 같았고 애곡하는 자를 위로하는 사람도 같았었느니라

< Job 29 >