< Psalmorum 56 >

1 In finem, Pro populo, qui a Sanctis longe factus est, David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth. Miserere mei Deus, quoniam conculcavit me homo: tota die impugnans tribulavit me.
Начальнику хора. О голубице, безмолвствующей в удалении. Писание Давида, когда Филистимляне захватили его в Гефе. Помилуй меня, Боже! ибо человек хочет поглотить меня; нападая всякий день, теснит меня.
2 Conculcaverunt me inimici mei tota die: quoniam multi bellantes adversum me.
Враги мои всякий день ищут поглотить меня, ибо много восстающих на меня, о, Всевышний!
3 Ab altitudine diei timebo: ego vero in te sperabo.
Когда я в страхе, на Тебя я уповаю.
4 In Deo laudabo sermones meos, in Deo speravi: non timebo quid faciat mihi caro.
В Боге восхвалю я слово Его; на Бога уповаю, не боюсь; что сделает мне плоть?
5 Tota die verba mea execrabantur: adversum me omnes cogitationes eorum, in malum.
Всякий день извращают слова мои; все помышления их обо мне - на зло:
6 Inhabitabunt et abscondent: ipsi calcaneum meum observabunt. Sicut sustinuerunt animam meam,
собираются, притаиваются, наблюдают за моими пятами, чтобы уловить душу мою.
7 pro nihilo salvos facies illos: in ira populos confringes.
Неужели они избегнут воздаяния за неправду свою? Во гневе низложи, Боже, народы.
8 Deus, vitam meam annunciavi tibi: posuisti lacrymas meas in conspectu tuo, Sicut et in promissione tua:
У Тебя исчислены мои скитания; положи слезы мои в сосуд у Тебя, - не в книге ли они Твоей?
9 tunc convertentur inimici mei retrorsum: In quacumque die invocavero te: ecce cognovi quoniam Deus meus es.
Враги мои обращаются назад, когда я взываю к Тебе, из этого я узнаю, что Бог за меня.
10 In Deo laudabo verbum, in Domino laudabo sermonem:
В Боге восхвалю я слово Его, в Господе восхвалю слово Его.
11 in Deo speravi, non timebo quid faciat mihi homo.
На Бога уповаю, не боюсь; что сделает мне человек?
12 In me sunt Deus vota tua, quæ reddam, laudationes tibi.
На мне, Боже, обеты Тебе; Тебе воздам хвалы,
13 Quoniam eripuisti animam meam de morte, et pedes meos de lapsu: ut placeam coram Deo in lumine viventium.
ибо Ты избавил душу мою от смерти, да и ноги мои от преткновения, чтобы я ходил пред лицем Божиим во свете живых.

< Psalmorum 56 >