< Psalmorum 104 >

1 Ipsi David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
Благослови, душа моя, Господа! Господи, Боже мой! Ты дивно велик, Ты облечен славою и величием;
2 amictus lumine sicut vestimento: Extendens cælum sicut pellem:
Ты одеваешься светом, как ризою, простираешь небеса, как шатер;
3 qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
устрояешь над водами горние чертоги Твои, делаешь облака Твоею колесницею, шествуешь на крыльях ветра.
4 Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
Ты творишь ангелами Твоими духов, служителями Твоими - огонь пылающий.
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
Ты поставил землю на твердых основах: не поколеблется она во веки и веки.
6 Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquæ.
Бездною, как одеянием, покрыл Ты ее, на горах стоят воды.
7 Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
От прещения Твоего бегут они, от гласа грома Твоего быстро уходят;
8 Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
восходят на горы, нисходят в долины, на место, которое Ты назначил для них.
9 Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
Ты положил предел, которого не перейдут, и не возвратятся покрыть землю.
10 Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquæ.
Ты послал источники в долины: между горами текут воды,
11 Potabunt omnes bestiæ agri: expectabunt onagri in siti sua.
поят всех полевых зверей; дикие ослы утоляют жажду свою.
12 Super ea volucres cæli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
При них обитают птицы небесные, из среды ветвей издают голос.
13 Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
Ты напояешь горы с высот Твоих, плодами дел Твоих насыщается земля.
14 Producens fœnum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
Ты произращаешь траву для скота, и зелень на пользу человека, чтобы произвести из земли пищу,
15 et vinum lætificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
и вино, которое веселит сердце человека, и елей, от которого блистает лице его, и хлеб, который укрепляет сердце человека.
16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
Насыщаются древа Господа, кедры Ливанские, которые Он насадил;
17 illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
на них гнездятся птицы: ели - жилище аисту,
18 montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
высокие горы - сернам; каменные утесы - убежище зайцам.
19 Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
Он сотворил луну для указания времен, солнце знает свой запад.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ.
Ты простираешь тьму и бывает ночь: во время нее бродят все лесные звери;
21 Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
львы рыкают о добыче и просят у Бога пищу себе.
22 Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
Восходит солнце, и они собираются и ложатся в свои логовища;
23 Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
выходит человек на дело свое и на работу свою до вечера.
24 Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
Как многочисленны дела Твои, Господи! Все соделал Ты премудро; земля полна произведений Твоих.
25 Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
Это - море великое и пространное: там пресмыкающиеся, которым нет числа, животные малые с большими;
26 illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
там плавают корабли, там этот левиафан, которого Ты сотворил играть в нем.
27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
Все они от Тебя ожидают, чтобы Ты дал им пищу их в свое время.
28 Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
Даешь им - принимают, отверзаешь руку Твою - насыщаются благом;
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
скроешь лице Твое - мятутся, отнимешь дух их - умирают и в персть свою возвращаются;
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terræ.
пошлешь дух Твой - созидаются, и Ты обновляешь лице земли.
31 Sit gloria Domini in sæculum: lætabitur Dominus in operibus suis:
Да будет Господу слава во веки; да веселится Господь о делах Своих!
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
Призирает на землю, и она трясется; прикасается к горам, и дымятся.
33 Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
Буду петь Господу во всю жизнь мою, буду петь Богу моему, доколе есмь.
34 Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
Да будет благоприятна Ему песнь моя; буду веселиться о Господе.
35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.
Да исчезнут грешники с земли, и беззаконных да не будет более. Благослови, душа моя, Господа! Аллилуия!

< Psalmorum 104 >