Зәбур 114

1 Исраил Мисирдин, Яқуп җәмәти ят тиллиқ әлләрдин чиққанда,

Quand Israël sortit de l’Egypte, la maison de Jacob du milieu d’un peuple à la langue barbare,

2 Шу чағда Йәһуда [Худаниң] муқәддәс җайи, Исраил униң сәлтинити болди,

Juda devint son sanctuaire, Israël, le domaine de son empire.

3 Деңиз буни көрүп бәдәр қачти, Иордан дәрияси кәйнигә янди;

La mer le vit et se mit à fuir, le Jourdain retourna en arrière,

4 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиди.

les montagnes bondirent comme des béliers, les collines comme des agneaux.

5 Әй деңиз, сән немә болдуң, қачқили? Иордан дәрияси, йолуңдин янғили?

Qu’as-tu, ô mer, pour t’enfuir, Jourdain, pour retourner en arrière?

6 Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиғили?

Montagnes, pourquoi bondissez-vous comme des béliers, et vous collines, comme des agneaux?

7 И йәр йүзи, Рәбниң җамалидин, Яқупниң Худасиниң җамалидин тәврән;

A l’aspect du Seigneur, tremble, ô terre, à l’aspect du Dieu de Jacob,

8 У қорам ташни көлчәккә, Чақмақ тешини мол булақ сулириға айландуриду.

qui change le rocher en nappe d’eau, le granit en sources jaillissantes!