Пәнд-несиһәтләр 16

1 Көңүлдики нийәтләр инсанға тәвәдур; Бирақ тилниң җавави Пәрвәрдигарниң илкидидур.

All’uomo, i disegni del cuore; ma la risposta della lingua vien dall’Eterno.

2 Инсан өзиниң һәммә қилған ишини пак дәп биләр; Лекин қәлбдики нийәтләрни Пәрвәрдигар таразиға селип тартип көрәр.

Tutte le vie dell’uomo a lui sembran pure, ma l’Eterno pesa gli spiriti.

3 Нийәт қилған ишлириңни Пәрвәрдигарға тапшурғин, Шундақ қилғанда планлириң пишип чиқар.

Rimetti le cose tue nell’Eterno, e i tuoi disegni avran buona riuscita.

4 Пәрвәрдигар барлиқ мәвҗудийәтниң һәр бирини мәлум мәхсәт билән апиридә қилған; Һәтта яманларниму балаю-апәт күни үчүн яратқандур.

L’Eterno ha fatto ogni cosa per uno scopo; anche l’empio, per il dì della sventura.

5 Тәкәббурлуққа толған көңүлләрниң һәр бири Пәрвәрдигарға жиркиничликтур; Қол тутушуп бирләшсиму, җазасиз қалмас.

Chi è altero d’animo è in abominio all’Eterno; certo è che non rimarrà impunito.

6 Муһәббәт-шәпқәт вә һәқиқәт билән гуналар кафарәт қилинип йепилар; Пәрвәрдигардин әйминиш адәмләрни яманлиқтин халий қилар.

Con la bontà e con la fedeltà l’iniquità si espia, e col timor dell’Eterno si evita il male.

7 Адәмниң ишлири Пәрвәрдигарни хурсән қилса, У һәтта дүшмәнлириниму униң билән енақлаштурар.

Quando l’Eterno gradisce le vie d’un uomo, riconcilia con lui anche i nemici.

8 Һалал алған аз, Һарам алған көптин әвзәлдур.

Meglio poco con giustizia, che grandi entrate senza equità.

9 Инсан көңлидә өз йолини тохтитар; Амма қәдәмлирини тоғрилайдиған Пәрвәрдигардур.

Il cuor dell’uomo medita la sua via, ma l’Eterno dirige i suoi passi.

10 Һәтта падишаниң ләвлиригә қаритип әпсун оқулсиму, Униң ағзи тоғра һөкүмдин чәтнимәс.

Sulle labbra del re sta una sentenza divina; quando pronunzia il giudizio la sua bocca non erra.

11 Адил тараза-мизанлар Пәрвәрдигарға хастур; Тараза ташлириниң һәммисини У ясиғандур.

La stadera e le bilance giuste appartengono all’Eterno, tutti i pesi del sacchetto son opera sua.

12 Падиша рәзиллик қилса жиркиничликтур, Чүнки тәхт һәққанийәт биләнла мәһкәм турар.

I re hanno orrore di fare il male, perché il trono è reso stabile con la giustizia.

13 Һәққаний сөзлигән ләвләр падишаларниң хурсәнлигидур; Улар дурус сөзлигүчиләрни яхши көрәр.

Le labbra giuste sono gradite ai re; essi amano chi parla rettamente.

14 Падишаһниң қәһри гоя өлүмниң әлчисидур; Бирақ дана киши [униң ғәзивини] тиничландурар.

Ira del re vuol dire messaggeri di morte, ma l’uomo savio la placherà.

15 Падишаһниң чирайиниң нури кишигә җан киргүзәр; Униң шәпқити вақтида яққан «кейинки ямғур»дур.

La serenità del volto del re dà la vita, e il suo favore è come nube di pioggia primaverile.

16 Даналиқ елиш алтун елиштин нәқәдәр әвзәлдур; Йорутулушни таллаш күмүчни таллаштин шунчә үстүндур!

L’acquisto della sapienza oh quanto è migliore di quello dell’oro, e l’acquisto dell’intelligenza preferibile a quel dell’argento!

17 Дурус адәмниң егиз көтирилгән йоли яманлиқтин айрилиштур; Өз йолиға еһтият қилған киши җенини сақлап қалар.

La strada maestra dell’uomo retto è evitare il male; chi bada alla sua via preserva l’anima sua.

18 Мәғрурлуқ һалак болуштин авал келәр, Тәкәббурлуқ жиқилиштин авал келәр.

La superbia precede la rovina, e l’alterezza dello spirito precede la caduta.

19 Кәмтәр болуп мискинләр билән барди-кәлдидә болуш, Тәкәббурлар билән һарам мал бөлүшкәндин әвзәлдур.

Meglio esser umile di spirito coi miseri, che spartir la preda coi superbi.

20 Кимки ишни пәм-парасәт билән қилса пайда тапар; Пәрвәрдигарға таянған болса, бәхит-саадәт көрәр.

Chi presta attenzione alla Parola se ne troverà bene, e beato colui che confida nell’Eterno!

21 Көңли дана киши сәгәк атилар; Йеқимлиқ сөзләр адәмләрниң билимини ашурар.

Il savio di cuore è chiamato intelligente, e la dolcezza delle labbra aumenta il sapere.

22 Пәм-парасәт өзигә егә болғанларға һаятлиқниң булиқидур; Әқилсизләргә тәлим бәрмәкниң өзи әқилсизликтур.

Il senno, per chi lo possiede, è fonte di vita, ma la stoltezza è il castigo degli stolti.

23 Ақиланә кишиниң қәлби ағзидин әқил чиқирар; Униң ләвзигә билимни зиядә қилар.

Il cuore del savio gli rende assennata la bocca, e aumenta il sapere sulle sue labbra.

24 Йеқимлиқ сөзләр гоя һәсәлдур; Көңүлләрни хуш қилип тәнгә давадур.

Le parole soavi sono un favo di miele: dolcezza all’anima, salute al corpo.

25 Адәм балисиға тоғридәк көрүнидиған бир йол бар, Лекин ақивити һалакәткә баридиған йоллардур.

V’è tal via che all’uomo par diritta, ma finisce col menare alla morte.

26 Ишлигүчиниң иштийи уни ишқа салар; Униң қарни униңға һайдакчилик қилар.

La fame del lavoratore lavora per lui, perché la sua bocca lo stimola.

27 Муттәһәм киши яман гәпни колап жүрәр; Униң ләвлири лавулдап турған отқа охшар.

L’uomo cattivo va scavando ad altri del male, sulle sue labbra c’è come un fuoco divorante.

28 Әгир адәм җедәл-маҗира туғдурғучидур; Ғәйвәтчи йеқин достларни айриветәр.

L’uomo perverso semina contese, e il maldicente disunisce gli amici migliori.

29 Зораван киши йеқин адимини аздурар; Уни яман йолға башлап кирәр.

L’uomo violento trascina il compagno, e lo mena per una via non buona.

30 Көзини жумувалған киши яман нийәтни ойлар; Левини чишлигән киши яманлиққа тәйярдур.

Chi chiude gli occhi per macchinar cose perverse, chi si morde le labbra, ha già compiuto il male.

31 Һәққанийәт йолида ақарған чач, Адәмниң шөһрәт таҗидур.

I capelli bianchi sono una corona d’onore; la si trova sulla via della giustizia.

32 Асан аччиқлимайдиған киши палвандин әвзәлдур; Өзини тутувалған шәһәр алғандинму үстүндур.

Chi è lento all’ira val più del prode guerriero; chi padroneggia sé stesso val più di chi espugna città.

33 Чәк етәккә ташланғини билән, Лекин нәтиҗиси пүтүнләй Пәрвәрдигардиндур.

Si gettan le sorti nel grembo, ma ogni decisione vien dall’Eterno.