Аюп 9

1 Аюп җававән мундақ деди: —

Job prit la parole et dit:

2 Вай, сениңла тоғра, [дунияни] һәқиқәтән сән дегәндәк дәп билимән! Бирақ инсан балиси қандақ қилип Тәңри алдида һәққаний болалисун?

Je sais bien qu’il en est ainsi; Comment l’homme serait-il juste devant Dieu?

3 Һәтта әгәр бириси униң билән дәвалишишқа петиналиса, Шу [киши] мәсилиләрниң миңдин биригиму җавап берәлмәйду.

S’il voulait contester avec lui, Sur mille choses il ne pourrait répondre à une seule.

4 Униң қәлбидә чоңқур даналиқ бардур, У зор күч-қудрәткә егидур; Кимму Униңға қарши чиқип, жүригини том қилип, Кейин теч-аман қалған?

A lui la sagesse et la toute-puissance: Qui lui résisterait impunément?

5 У тағларни ғәзивидә ғулатқанда, Уларға һеч билдүрмәйла уларни жулуп ташлайду.

Il transporte soudain les montagnes, Il les renverse dans sa colère.

6 У йәр-зиминни тәвритип өз орнидин қозғитиду, Шуниң билән униң түврүклири титрәп кетиду.

Il secoue la terre sur sa base, Et ses colonnes sont ébranlées.

7 У қуяшқа көтирилмә дәп сөз қилсила, у қопмайду; У [халиса] юлтузларниңму нурини печәтләп қоялайду.

Il commande au soleil, et le soleil ne paraît pas; Il met un sceau sur les étoiles.

8 Асманларни кәң яйғучи пәқәт удур, У деңиз долқунлири үстигә дәссәп жүриду.

Seul, il étend les cieux, Il marche sur les hauteurs de la mer.

9 У йәттә қарақчи юлтуз, Орион юлтуз түркүми вә қәлб юлтуз топини, Җәнубий юлтуз түркүмлириниму яратқан.

Il a créé la Grande Ourse, l’Orion et les Pléiades, Et les étoiles des régions australes.

10 У һесаплиғусиз улуқ ишларни, Санап түгитәлмәйдиған карамәт ишларни қилиду.

Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre.

11 Қара, У йенимдин өтиду, бирақ мән Уни көрмәймән; У өтүп кетиду, бирақ Уни байқалмаймән.

Voici, il passe près de moi, et je ne le vois pas, Il s’en va, et je ne l’aperçois pas.

12 Мана, У елип кетиду, ким Уни Өз йолидин яндуралисун? Ким Униңдин: «Немә қиливатисән» дәп сорашқа петиналисун?

S’il enlève, qui s’y opposera? Qui lui dira: Que fais-tu?

13 Тәңри ғәзивини қайтурувалмайду; Раһабниң ярдәмчилири Униң айиғиға баш егиду.

Dieu ne retire point sa colère; Sous lui s’inclinent les appuis de l’orgueil.

14 Шундақ туруқлуқ, мән қандақму униңға җавап берәләйттим. Мән муназирә қилғидәк қандақ сөзләрни таллалайттим?

Et moi, comment lui répondre? Quelles paroles choisir?

15 Мабада мән һәққаний болсамму, Мән йәнила Униңға җавап берәлмәйттим; Мән пәқәт сотчимға илтиҗала қилалайттим.

Quand je serais juste, je ne répondrais pas; Je ne puis qu’implorer mon juge.

16 Мән Униңға илтиҗа қилған вә У маңа җавап бәргән болсиму, Мән техи Униң садайимни аңлиғанлиғиға ишәш қилалмиған болаттим;

Et quand il m’exaucerait, si je l’invoque, Je ne croirais pas qu’il eût écouté ma voix,

17 У боран-чапқунлар билән мени езиду, У ярилиримни сәвәпсиз көпәйтмәкта.

Lui qui m’assaille comme par une tempête, Qui multiplie sans raison mes blessures,

18 У маңа һәтта нәпәс елишқиму рухсәт бәрмәйду, Әксичә У маңа дәрд-әләмни жүкливәтти.

Qui ne me laisse pas respirer, Qui me rassasie d’amertume.

19 Күч-қудрәт тоғрисида гәп қилсақ, мана, Униңдин күчлүк [йәнә башқа ким] бар? Адаләткә кәлсәк, ким Уни сотқа чақиралисун?!

Recourir à la force? Il est tout-puissant. A la justice? Qui me fera comparaître?

20 Мән өзүмни ақлимақчи болсам, өз ағзим өзүмни гунаға патурар, Қосурсиз болған болсам, У йәнила мени әгир дәп бекитәр.

Suis-je juste, ma bouche me condamnera; Suis-je innocent, il me déclarera coupable.

21 Бирақ мән әслидә ейибсиз едим. Мәйли, өзүмниң қандақ болидиғанлиғим билән пәрвайим пәләк! Өз җенимдин тойдум!

Innocent! Je le suis; mais je ne tiens pas à la vie, Je méprise mon existence.

22 Һәммә иш охшаш екән; шуңа мән дәймәнки, У дурусларниму, яманларниму охшашла йоқитиду.

Qu’importe après tout? Car, j’ose le dire, Il détruit l’innocent comme le coupable.

23 Туюқсиз бешиға қаза келип өлсә, У бегуналарға қилинған бу синаққа қарап күлиду.

Si du moins le fléau donnait soudain la mort!… Mais il se rit des épreuves de l’innocent.

24 Йәр йүзи яманларниң қолиға тапшурулди; Бирақ У сотчиларниң көзлирини бу адаләтсизликни көрәлмәйдиған қилип қойиду; Мошундақ қилғучи У болмай, йәнә ким болсун?

La terre est livrée aux mains de l’impie; Il voile la face des juges. Si ce n’est pas lui, qui est-ce donc?

25 Мениң күнлирим йәлтапанниң жүгүрүшидинму тез өтиду; Улар мәндин қечип кетиду, Уларниң һеч қандақ яхшилиғи йоқтур.

Mes jours sont plus rapides qu’un courrier; Ils fuient sans avoir vu le bonheur;

26 Улар қомуш кемиләрдәк чапсан өтүп кетиду; Алғур бүркүт овни тутқили шуңғуғандәк тез маңиду.

Ils passent comme les navires de jonc, Comme l’aigle qui fond sur sa proie.

27 Әгәр: «Налә-пәрядтин тохтап, Чирайимни тутулдурмай хуш чирай болай» десәмму,

Si je dis: Je veux oublier mes souffrances, Laisser ma tristesse, reprendre courage,

28 Мән йәнила азаплиримниң һәммисидин қорқуп жүримән; Чүнки Сени мени бегуна һесаплимайду дәп билимән.

Je suis effrayé de toutes mes douleurs. Je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.

29 Мән һаман әйиплик адәм болсам, Мән беһудә җапа тартип немә қилай?

Je serai jugé coupable; Pourquoi me fatiguer en vain?

30 Һәтта қар сүйи билән жуюнуп, Қолумни шунчә пакизлиған болсамму,

Quand je me laverais dans la neige, Quand je purifierais mes mains avec du savon,

31 Сән йәнила мени әврәзгә чөмүлдүрисәнки, Өз кийимимму мәндин нәпрәтлинидиған болиду!

Tu me plongerais dans la fange, Et mes vêtements m’auraient en horreur.

32 Чүнки У мән Униңға җавап берәлигидәк, маңа охшаш адәм әмәс. Мениң Униң билән сотта дәвалашқичилигим йоқтур.

Il n’est pas un homme comme moi, pour que je lui réponde, Pour que nous allions ensemble en justice.

33 Оттуримизда һәр иккимизни өз қоли билән тәң тутидиған келиштүргүчи болсиди!

Il n’y a pas entre nous d’arbitre, Qui pose sa main sur nous deux.

34 У Өзиниң тайиғини мәндин жирақ қилсун, Униң вәһимиси мени қорқатмисун;

Qu’il retire sa verge de dessus moi, Que ses terreurs ne me troublent plus;

35 Шундила мән Униңдин қорқмай сөзләләйттим; Бирақ әһвалим ундақ әмәстур!

Alors je parlerai et je ne le craindrai pas. Autrement, je ne suis point à moi-même.