Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
Steingeiti, veit du når ho kidar? Vaktar du riderne åt hindi?
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
Tel måna’rne dei gjeng med unge, og kjenner du deira fødetid?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
Dei bøygjer seg, fø’r sine ungar, so er det slutt med deira rider.
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
På marki kidi veks seg store, spring burt og kjem’kje att til deim.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
Kven let villasnet renna fritt, tok bandet av det skjerre dyr,
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
som eg gav øydemark til heim, den salte steppa til ein bustad?
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
Det lær åt byen med sitt ståk, slepp høyra skjenn frå drivaren.
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
Det finn seg beite millom fjell, og leitar upp kvart grøne strå.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
Skal tru villuksen vil deg tena, og natta yver ved di krubba?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
Kann du til fori honom tøyma, horvar han dalar etter deg?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
Lit du på honom for hans styrke? Og yverlet du han ditt arbeid?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
Trur du han til å føra grøda heim og draga henne inn i løda?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
Struss-hoa flaksar kåt med vengen, men viser fjør og veng morskjærleik?
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
Nei, ho legg sine egg på jordi, og let so sanden verma deim;
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
ho gløymer at ein fot kann treda og villdyr trakka deim i kras.
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
Hardt fer ho åt med sine ungar, som var dei ikkje hennar eigne; for fåfengt stræv ho ikkje ræddast.
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
For Gud let henne gløyma visdom, han ei tiletla henne vit.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
Men når ho baskar seg i veg, ho lær åt både hest og mann.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
Skal tru um du gjev hesten kraft og klæder halsen hans med mån?
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
Let du han som grashoppen springa alt med han frøser skræmeleg.
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
Glad i si kraft han marki skrapar og fer so fram mot væpna flokk.
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
Han urædd er og lær åt rædsla, for sverdet ei han vender um,
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
det skranglar pilhus yver honom, det blenkjer spjot til styng og skot.
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
Med ståk og bråk han slukar jordi, ustyrleg når stridsluren gjeng.
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
Han kneggjar: «Hui!» når luren læt, han verar striden langan leid, med skrik frå hovdingar og herrop!
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
Flyg hauken upp ved ditt forstand og spilar vengjerne mot sud?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
Stig ørnen høgt av di du byd, og byggjer reiret sitt i høgdi?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
Han bur på berg og held seg der, på kvasse tind og høge nut.
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
Derfrå han spæjar etter mat, hans augo yver viddi skodar.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
Hans ungar gløypar i seg blod; der det finst lik, der er han og.»
