Аюп 29

1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —

Og Job blev ved å fremføre sin visdomstale og sa:

2 «Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!

Å, om jeg hadde det som i fordums måneder, som i de dager da Gud vernet om mig,

3 У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!

da hans lampe skinte over mitt hode, da jeg ved hans lys vandret gjennem mørket,

4 Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!

slik som jeg hadde det i min modne manndoms dager, da Guds vennskap hvilte over mitt telt,

5 Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;

da den Allmektige ennu var med mig, og jeg hadde mine barn omkring mig,

6 Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;

da mine føtter badet sig i melk, og berget ved mitt hus lot bekker av olje strømme frem!

7 Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,

Når jeg gikk op til porten i byen og inntok mitt sete på torvet,

8 Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,

da drog de unge sig unda ved synet av mig, og de gråhårede reiste sig og blev stående;

9 Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.

høvdinger lot være å tale og la hånden på sin munn;

10 Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.

de fornemme tidde stille, og deres tunge blev hengende ved ganen.

11 Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.

Enhver som hørte om mig, priste mig lykkelig, og hver den som så mig, gav mig lovord.

12 Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.

For jeg berget armingen som ropte om hjelp, og den farløse som ingen hjelper hadde.

13 Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.

Den som var sin undergang nær, velsignet mig, og enkens hjerte fikk jeg til å juble.

14 Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.

Jeg klædde mig i rettferdighet, og den opslo sin bolig i mig; rettsinn bar jeg som kappe og hue.

15 Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.

Øine var jeg for den blinde, og føtter var jeg for den halte.

16 Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.

En far var jeg for de fattige, og ukjente folks sak gransket jeg.

17 Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.

Jeg knuste den urettferdiges kjever og rev byttet bort fra hans tenner.

18 Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;

Jeg tenkte da: I mitt rede skal jeg få dø, og mine dager skal bli tallrike som sand.

19 Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;

Min rot skal ligge åpen for vann, og nattens dugg skal falle på mine grener.

20 Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.

Min ære blir alltid ny, og min bue forynges i min hånd.

21 Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.

Mig hørte de på, de ventet og lyttet i taushet til mitt råd.

22 Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.

Når jeg hadde talt, tok de ikke til orde igjen, og min tale dryppet ned over dem.

23 Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!

De ventet på min tale som på regn, de åpnet sin munn som for vårregn.

24 Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.

Når de var motløse, smilte jeg til dem, og mitt åsyns lys kunde de ikke formørke.

25 Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».

Fikk jeg lyst til å gå til dem, da satt jeg der som høvding og tronte som en konge i sin krigerskare, lik en som trøster de sørgende.