Аюп 19

1 Аюп җававән мундақ деди: —

Entonces Job respondió:

2 «Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?

¿Hasta cuándo afligen mi alma y me muelen con palabras?

3 Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.

Ya me insultaron diez veces. ¿No se avergüenzan de ultrajarme?

4 Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.

Si en verdad yo erré, mi error recae sobre mí.

5 Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,

Pero si ustedes se engrandecen contra mí, y alegan mi oprobio contra mí,

6 Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;

sepan que ʼElohim me trastornó y me envolvió en su red.

7 Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.

Ciertamente grito: ¡Violencia! Y no se me escucha. Doy voces, y no hay justicia.

8 У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.

Él bloqueó mi camino para que no pase. Puso oscuridad sobre mi senda.

9 У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.

Me despojó de mi honor y quitó la corona de mi cabeza.

10 У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.

Me destroza por todos lados y perezco. Arrancó mi esperanza como un árbol.

11 Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.

Su ira se encendió contra mí. Me considera su enemigo.

12 Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.

Llegaron sus tropas unidas, se atrincheran contra mí y acamparon alrededor de mi vivienda.

13 У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.

Alejó a mis hermanos de mí. Mis conocidos, como extraños, se apartaron de mí.

14 Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.

Me fallaron mis parientes, me olvidan mis amigos.

15 Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.

Los que viven en mi casa y mis esclavas me miran como extraño. Soy forastero ante ellos.

16 Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.

Llamo a mi esclavo, y no responde. Con mi propia boca tengo que rogarle.

17 Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.

Mi aliento fue repulsivo a mi esposa y odioso ante mis propios hermanos.

18 Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.

Hasta los niños me desprecian, y al levantarme hablan contra mí.

19 Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.

Todos mis amigos íntimos me aborrecen. Los que yo amaba se volvieron contra mí.

20 Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.

Mi piel y mi carne se pegan a mis huesos, y quedé solo con la piel de mis dientes.

21 Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.

Ustedes, amigos míos, tengan compasión de mí. Porque me golpeó la mano de ʼElohim.

22 Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!

¿Por qué me persiguen como ʼElohim, y no se sacian de escarnecerme?

23 Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!

¡Ojalá mis palabras fueran escritas! ¡Ojalá fueran escritas en un rollo!

24 Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!

¡Que fueran talladas con cincel de hierro y plomo para siempre en la roca!

25 Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!

Yo sé que mi Redentor vive, y al fin se levantará sobre el polvo,

26 Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!

Después de deshecha mi piel, en mi carne veré a ʼElohim,

27 Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!

a Quien veré por mí mismo. Mis ojos lo verán, y no los de otro. Mi corazón desfallece dentro de mí.

28 Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,

Porque si la raíz de mi situación está en mí mismo, entonces, ¿por qué dicen ustedes: Persigámoslo?

29 Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».

¡Teman ustedes ante la espada! Porque llenos de ira están los castigos de la espada, para que sepan que hay un juicio.