Аюп 15

1 Теманлиқ Елифаз буниңға җававән мундақ деди: —

Éliphaz de Théman prit la parole et dit:

2 Данишмән кишиниң қуруқ шамалдәк сәпсәтә билән җавап бериши тоғриму? [Данишмән] қосиғини иссиқ мәшриқ шамили билән тойғузса боламду?

Le sage répond-il par un vain savoir? Se gonfle-t-il la poitrine du vent d’orient?

3 Пайдисиз сөзләр билән, Тайини йоқ гәпләр билән муназирилишиши мувапиқму?

Est-ce par d’inutiles propos qu’il se défend? Est-ce par des discours qui ne servent à rien?

4 Бәрһәқ, сән иман-ихласни йоқ қиливәтмәкчисән, Худаниң алдида дуа-истиқамәткә тосалғу болисән.

Toi, tu détruis même la crainte de Dieu, Tu anéantis tout mouvement de piété devant Dieu.

5 Чүнки қәбиһлигиң ағзиңға сөз салиду, Сән мәккарларниң тилини таллап қоллинисән.

Ton iniquité dirige ta bouche, Et tu prends le langage des hommes rusés.

6 Мән әмәс, бәлки өз ағзиң өзүңниң гунайиңни бекитиду, Өз ләвлириң саңа қарши гувалиқ бериду.

Ce n’est pas moi, c’est ta bouche qui te condamne. Ce sont tes lèvres qui déposent contre toi.

7 Сән инсанлар ичидә тунҗа болуп туғулғанму? Сән тағ-даванлардин авал апиридә болғанму?

Es-tu né le premier des hommes? As-tu été enfanté avant les collines?

8 Тәңриниң мәхпий кеңишини аңлап кәлгәнмусән? Даналиқ сән биләнла чәклинәмду?

As-tu reçu les confidences de Dieu? As-tu dérobé la sagesse à ton profit?

9 Сән билгәнләрни бизниң билмәйдиғанлиримиз барму? Сән чүшәнгәнни бизниң чүшәнмәйдиғинимиз барму?

Que sais-tu que nous ne sachions pas? Quelle connaissance as-tu que nous n’ayons pas?

10 Ақсақаллар һәм қерилар бизниң тәрипимиздә туриду, Улар сениң атаңдинму яшта чоңдур.

Il y a parmi nous des cheveux blancs, des vieillards, Plus riches de jours que ton père.

11 Тәңриниң тәсәллилири, Йәни саңа мулайимлиқ билән ейтқан мошу сөз сән үчүн азлиқ қиламду?

Tiens-tu pour peu de chose les consolations de Dieu, Et les paroles qui doucement se font entendre à toi?…

12 Немишкә көңүлниң кәйнигә кирип кетисән? Көзүңни немигә пақиритисән?

Où ton cœur t’entraîne-t-il, Et que signifie ce roulement de tes yeux?

13 Шундақ қилип сән роһуңни Тәңригә қарши турғуздуң, Еғизиңдин шундақ сөзләрниң чиқишиға йол қоюватисән!

Quoi! C’est contre Dieu que tu tournes ta colère Et que ta bouche exhale de pareils discours!

14 Инсан немә еди? Өз-өзини паклалиғидәк? Анидин туғулған адәм балиси немә еди? Һәққаний болалиғидәк?

Qu’est-ce que l’homme, pour qu’il soit pur? Celui qui est né de la femme peut-il être juste?

15 Қара, [Худа] Өз муқәддәслиригиму ишәнмигән йәрдә, Асманларму униң нәзиридә пак болмиған йәрдә,

Si Dieu n’a pas confiance en ses saints, Si les cieux ne sont pas purs devant lui,

16 Жиркинчлик болған, сесип кәткән, Қәбиһликни су ичкәндәк ичидиған инсан балиси зади қандақ болар?

Combien moins l’être abominable et pervers, L’homme qui boit l’iniquité comme l’eau!

17 Мән саңа көрситәй, маңа қулақ сал; Көзүм көргәнни баян қилмақчимән.

Je vais te parler, écoute-moi! Je raconterai ce que j’ai vu,

18 Данишмәнләр ата-бовилиридин буларни аңлиған, Йошурмай буларни баян қилған: —

Ce que les sages ont fait connaître, Ce qu’ils ont révélé, l’ayant appris de leurs pères.

19 (Пәқәт шуларғила, [йәни ата-бовилириғила] йәр-зимин тапшурулған еди, Уларниң арисидин ят адәм өтүшкә петиналмайтти)

A eux seuls appartenait le pays, Et parmi eux nul étranger n’était encore venu.

20 — Рәзил адәм барлиқ күнлиридә азаплиниду, Залим кишигә жиллар санақлиқла бекитилгәндур.

Le méchant passe dans l’angoisse tous les jours de sa vie, Toutes les années qui sont le partage de l’impie.

21 Униң қулиқиға вәһимиләрниң авази кириду, Баяшатлиғида булаңчи униң устигә бесип чүшиду.

La voix de la terreur retentit à ses oreilles; Au sein de la paix, le dévastateur va fondre sur lui;

22 Қараңғулуқтин қутулушқа униң көзи йәтмәйду, У қилич билән чепилишқа сақланғандур.

Il n’espère pas échapper aux ténèbres, Il voit l’épée qui le menace;

23 У аш издәп: «Зади нәдин тепилар?» дәп йолда тенәп жүриду, У зулмәт күниниң униңға йеқинлашқанлиғини билиду.

Il court çà et là pour chercher du pain, Il sait que le jour des ténèbres l’attend.

24 Дәрд-әләм һәм азап униңға вәһимә қилиду, Һуҗумға тәйяр болған падишадәк униң үстидин ғәлибә қилиду.

La détresse et l’angoisse l’épouvantent, Elles l’assaillent comme un roi prêt à combattre;

25 Чүнки у Тәңригә қарши қолини көтәргән, Һәммигә қадирға күч көрсәтмәкчи болған,

Car il a levé la main contre Dieu, Il a bravé le Tout-Puissant,

26 Шуңа у бойнини қаттиқ қилип, Көп қәвәтлик қалқанни көтирип униңға қарап етилиду.

Il a eu l’audace de courir à lui Sous le dos épais de ses boucliers.

27 Йүзини яғ басқан болсиму, Беқинлири сәмрәп кәткән болсиму,

Il avait le visage couvert de graisse, Les flancs chargés d’embonpoint;

28 У харабә шәһәрләрдә, Адәм қонғуси кәлмәйдиған, Кесәк дүвилири болушқа бекитилгән өйләрдә яшайду;

Et il habite des villes détruites, Des maisons abandonnées, Sur le point de tomber en ruines.

29 У һеч бейимайду, Униң мал-мүлки болса үзүлүп қалиду, Униң тәәллуқатлири зимин үстидә кеңәймәйду.

Il ne s’enrichira plus, sa fortune ne se relèvera pas, Sa prospérité ne s’étendra plus sur la terre.

30 У қараңғулуқтин қечип қутулалмайду, Ялқун униң шахлирини көйдүрүп қурутиду, [Худаниң] бир нәпәси билән у [дуниядин] кетиду.

Il ne pourra se dérober aux ténèbres, La flamme consumera ses rejetons, Et Dieu le fera périr par le souffle de sa bouche.

31 У сахтилиққа таянмисун! У алдинип кәткән, шуңа сахтилиқниң өзи униң инъами болиду;

S’il a confiance dans le mal, il se trompe, Car le mal sera sa récompense.

32 Униң күни техи тошмай турупла, Униң шехи техи көкирип болмайла, бу ишлар әмәлгә ашурулиду.

Elle arrivera avant le terme de ses jours, Et son rameau ne verdira plus.

33 Үзүм тели силкинип, тоң үзүмләр чүшүрүветилгәндәк, Зәйтун дәриғиниң чечиги ечилипла төкүлүп кәткәндәк болиду.

Il sera comme une vigne dépouillée de ses fruits encore verts, Comme un olivier dont on a fait tomber les fleurs.

34 Чүнки ипласларниң җәмәти туғмас болиду, От пара йегәнләрниң чедирлирини көйдүриветиду.

La maison de l’impie deviendra stérile, Et le feu dévorera la tente de l’homme corrompu.

35 [Бирақ] улар [һәрдайим] яманлиқни ойлап, қәбиһлик туғдуриду, Көңлидә һаман һейлә-микир тәйярлайду.

Il conçoit le mal et il enfante le mal, Il mûrit dans son sein des fruits qui le trompent.