< Mezmurlar 73 >

1 Asaf'ın mezmuru Tanrı gerçekten İsrail'e, Yüreği temiz olanlara karşı iyidir.
Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.
2 Ama benim ayaklarım neredeyse tökezlemiş, Adımlarım az kalsın kaymıştı.
Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.
3 Çünkü kötülerin gönencini gördükçe, Küstahları kıskanıyordum.
For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.
4 Onlar acı nedir bilmezler, Bedenleri sağlıklı ve semizdir.
For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.
5 Başkalarının derdini bilmez, Onlar gibi çile çekmezler.
Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.
6 Bu yüzden gurur onların gerdanlığı, Zorbalık onları örten bir giysi gibidir.
Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.
7 Şişmanlıktan gözleri dışarı fırlar, İçleri kötülük kazanı gibi kaynar.
Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.
8 İnsanlarla eğlenir, kötü niyetle konuşur, Tepeden bakar, baskıyla tehdit ederler.
Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.
9 Göklere karşı ağızlarını açarlar, Boş sözleri yeryüzünü dolaşır.
Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.
10 Bu yüzden halk onlardan yana döner, Sözlerini ağzı açık dinler.
Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.
11 Derler ki, “Tanrı nasıl bilir? Bilgisi var mı Yüceler Yücesi'nin?”
Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»
12 İşte böyledir kötüler, Hep tasasız, sürekli varlıklarını artırırlar.
Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.
13 Anlaşılan boş yere yüreğimi temiz tutmuşum, Ellerimi yıkamışım suçsuzum diye.
Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,
14 Gün boyu içim içimi yiyor, Her sabah azap çekiyorum.
eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.
15 “Ben de onlar gibi konuşayım” deseydim, Senin çocuklarına ihanet etmiş olurdum.
Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.
16 Bunu anlamak için düşündüğümde, Zor geldi bana,
Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg
17 Tanrı'nın Tapınağı'na girene dek; O zaman anladım sonlarının ne olacağını.
- til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.
18 Gerçekten onları kaygan yere koyuyor, Yıkıma sürüklüyorsun.
Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.
19 Nasıl da bir anda yok oluyor, Siliniveriyorlar dehşet içinde!
Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.
20 Uyanan birisi için rüya nasılsa, Sen de uyanınca, ya Rab, Hor göreceksin onların görüntüsünü.
Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.
21 Kalbim kırıldığında, İçim acı dolduğunda,
Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,
22 Akılsız ve bilgisizdim, Karşında bir hayvan gibi.
då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.
23 Yine de sürekli seninleyim, Sağ elimden tutarsın beni.
Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.
24 Öğütlerinle yol gösterir, Beni sonunda yüceliğe eriştirirsin.
Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.
25 Senden başka kimim var göklerde? İstemem senden başkasını yeryüzünde.
Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.
26 Bedenim ve yüreğim tükenebilir, Ama Tanrı yüreğimde güç, Bana düşen paydır sonsuza dek.
Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.
27 Kuşkusuz yok olacak senden uzak duranlar, Ortadan kaldıracaksın sana vefasızlık edenleri.
For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.
28 Ama benim için en iyisi Tanrı'ya yakın olmaktır; Bütün işlerini duyurayım diye Sığınak yaptım Egemen RAB'bi kendime.
Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.

< Mezmurlar 73 >