< Mezmurlar 49 >

1 Müzik şefi için - Korahoğulları'nın mezmuru Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,
Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme. Høyr dette, alle folk, vend øyra til, alle de som bur i verdi,
2 Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!
både låge og høge, rik og fatig, alle saman!
3 Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,
Min munn skal tala visdom, og det som mitt hjarta tenkjer upp, er vit.
4 Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.
Eg vil bøygja mitt øyra til fyndord, eg vil lata upp mi gåta til harpeljod.
5 Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?
Kvi skal eg ottast i dei vonde dagar, når vondskap av mine forfylgjarar kringset meg,
6 Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.
dei som set si lit til sitt gods og rosar seg av sin store rikdom?
7 Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı'ya fidye veremez.
Ein mann kann ikkje løysa ut ein bror, kann ikkje gjeva Gud løysepengar for honom
8 Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.
- utløysingi av deira liv er for dyr, og han let det vera til æveleg tid -
9 Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.
so han skulde halda ved å liva for alltid og ikkje sjå gravi.
10 Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.
Nei, han må sjå: Vismenner døyr, dåre og fåviting gjeng burt alle saman og let sitt gods etter seg til andre.
11 Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak, Topraklarına kendi adlarını verseler bile.
Deira inste tanke er at deira hus skal standa æveleg, deira bustader frå ætt til ætt; dei kallar sin jorder etter sine namn.
12 Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.
Men eit menneskje i høg vyrdnad vert ikkje verande; han er lik dyri, dei må tagna.
13 Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. (Sela)
So gjeng det deim som er fulle av tru til seg sjølve, og etter deim fylgjer dei som likar deira tale. (Sela)
14 Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak. (Sheol h7585)
Som sauer vert dei førde ned i helheimen, dauden gjæter deim, og dei trurøkne tred deim ned, når morgonen renn; og deira skapnad vert øydelagd av helheimen, so dei hev ingen heimstad lenger. (Sheol h7585)
15 Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak. (Sela) (Sheol h7585)
Men Gud skal løysa ut mi sjæl or handi på helheimen; for han skal taka meg til seg. (Sela) (Sheol h7585)
16 Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.
Ottast ikkje når ein mann vert rik, når hans hus kjem til stor æra!
17 Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.
For han skal ingen ting taka med seg når han døyr; hans æra skal ikkje fara ned etter honom.
18 Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.
Um han og velsignar si sjæl i si livstid, og dei prisar deg for di du gjer deg gode dagar,
19 Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.
so skal du då koma til di fedreætt, dei som ikkje ser ljoset i all æva.
20 Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.
Eit menneskje i høg vyrdnad, som ikkje hev vit, vert lik dyri; dei må tagna.

< Mezmurlar 49 >