Mezmurlar 44

1 Müzik şefi için - Korahoğulları'nın Maskili Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, Atalarımız anlattı bize, Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.

Dios, con nuestros oídos hemos oído, nuestros padres nos han contado la obra que hiciste en sus tiempos, en los tiempos antiguos.

2 Elinle ulusları kovdun, Ama atalarımıza yer verdin; Halkları kırdın, Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.

Tú con tu mano echaste a las naciones, y los plantaste a ellos: afligiste los pueblos, y los enviaste.

3 Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; Çünkü sen onları sevdin.

Porque no heredaron la tierra por su espada, ni su brazo les libró; si no tu diestra, y tu brazo, y la luz de tu rostro, por que los amaste.

4 Ey Tanrı, kralım sensin, Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!

Tú eres mi Rey o! Dios: manda saludes a Jacob.

5 Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.

Por ti acornearemos a nuestros enemigos: en tu nombre atropellaremos a nuestros adversarios.

6 Çünkü ben yayıma güvenmem, Kılıcım da beni kurtarmaz;

Porque no confiaré en mi arco, ni mi espada me salvará.

7 Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, Bizden nefret edenleri utanca boğan.

Porque tú nos has guardado de nuestros enemigos: y a los que nos aborrecieron, has avergonzado.

8 Her gün Tanrı'yla övünür, Sonsuza dek adına şükran sunarız. (Sela)

En Dios nos alabamos todo el día; y para siempre loaremos tu nombre. (Selah)

9 Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.

También nos has desechado, y nos has hecho avergonzar; y no sales en nuestros ejércitos.

10 Düşman karşısında bizi gerilettin, Bizden tiksinenler bizi soydu.

Hicístenos volver atrás del enemigo: y los que nos aborrecieron, nos saquearon para sí.

11 Kasaplık koyuna çevirdin bizi, Ulusların arasına dağıttın.

Pusístenos como a ovejas para comer: y esparcístenos entre las naciones.

12 Yok pahasına sattın halkını, Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.

Has vendido a tu pueblo de balde; y no pujaste en sus precios.

13 Bizi komşularımızın yüzkarası, Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.

Pusístenos por vergüenza a nuestros vecinos, por escarnio y por burla a nuestros al derredores.

14 Ulusların diline düşürdün bizi, Gülüyor halklar halimize.

Pusístenos por proverbio entre las naciones; por movimiento de cabeza en los pueblos.

15 Rezilliğim gün boyu karşımda, Utancımdan yerin dibine geçtim

Cada día mi vergüenza está delante de mí, y la confusión de mi rostro me cubre,

16 Hakaret ve sövgü duya duya, Öç almak isteyen düşman karşısında.

De la voz del que me avergüenza y deshonra; del enemigo, y del que se venga.

17 Bütün bunlar başımıza geldi, Yine de seni unutmadık, Antlaşmana ihanet etmedik,

Todo esto nos ha venido, y no nos hemos olvidado de ti; y no hemos faltado a tu concierto.

18 Döneklik etmedik, Adımlarımız senin yolundan sapmadı.

No se ha vuelto atrás nuestro corazón; y no se han apartado nuestros pasos de tus caminos;

19 Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.

Cuando nos quebrantaste en el lugar de los dragones, y nos cubriste con sombra de muerte.

20 Eğer Tanrımız'ın adını unutsaydık, Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,

Si nos olvidásemos del nombre de nuestro Dios; y si alzásemos nuestras manos a dios ajeno;

21 Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? Çünkü O yürekteki gizleri bilir.

¿Dios no demandaría esto? porque él conoce los secretos del corazón.

22 Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, Kasaplık koyun sayılıyoruz.

Porque por tu causa nos matan cada día; somos tenidos como ovejas para el degolladero.

23 Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun? Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!

Despierta, ¿por qué duermes, Señor? Despierta, no te alejes para siempre.

24 Niçin yüzünü gizliyorsun? Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?

¿Por qué escondes tu rostro, y te olvidas de nuestra aflicción, y de nuestra opresión?

25 Çünkü yere serildik, Bedenimiz toprağa yapıştı.

Porque nuestra alma se ha agobiado hasta el polvo: nuestro vientre está pegado con la tierra.

26 Kalk, yardım et bize! Kurtar bizi sevgin uğruna!

Levántate para ayudarnos; y redímenos por tu misericordia.