Eyüp 4
1 Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
Et Éliphaz, le Thémanite, répondit et dit:
2 “Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?
Si nous essayons de t’adresser une parole, en seras-tu irrité? Mais qui pourrait se retenir de parler?
3 Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,
Voici, tu en as enseigné beaucoup, et tu as fortifié les mains languissantes;
4 Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.
Tes paroles ont tenu droit celui qui chancelait, et tu as affermi les genoux qui ployaient;
5 Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.
Mais maintenant [le malheur] est venu sur toi, et tu es irrité; il t’atteint, et tu es troublé.
6 Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?
Ta crainte [de Dieu] n’est-elle pas ta confiance, et l’intégrité de tes voies, ton espérance?
7 “Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?
Souviens-toi, je te prie, qui a péri étant innocent? et où les hommes droits ont-ils été détruits?
8 Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.
Selon ce que j’ai vu, ceux qui labourent l’iniquité et qui sèment la misère, la moissonnent.
9 Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.
Ils périssent par le souffle de Dieu, et sont consumés par le souffle de ses narines.
10 Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.
Le rugissement du lion et la voix du [lion] rugissant [sont étouffés], et les dents des jeunes lions sont brisées;
11 Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.
Le fort lion périt faute de proie, et les petits de la lionne sont dispersés.
12 “Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.
Une parole vint à moi secrètement, et mon oreille en saisit la susurration,
13 Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
Au milieu des pensées que font naître les visions de la nuit, quand un sommeil profond tombe sur les hommes;
14 Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.
La frayeur vint sur moi, et le frisson, et elle fit trembler la multitude de mes os;
15 Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.
Et un esprit passa devant moi: les cheveux de ma chair se dressèrent.
16 Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:
Il se tint là; je ne reconnus pas son apparence: une forme était devant mes yeux. J’entendis un léger murmure et une voix:
17 ‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
Un mortel sera-t-il plus juste que Dieu, l’homme sera-t-il plus pur que celui qui l’a fait?
18 Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,
Voici, il ne se fie pas à ses serviteurs, et ses anges il les charge de folie;
19 Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
Combien plus à ceux qui habitent dans des maisons d’argile dont le fondement est dans la poussière, qui sont écrasés comme la teigne!
20 Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
Du matin au soir, ils sont frappés; ils périssent pour toujours sans qu’on y fasse attention.
21 İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’
Leurs cordes ne leur sont-elles pas arrachées? Ils meurent, et sans sagesse.
