Eyüp 19

1 Eyüp şöyle yanıtladı:

Na Hiob kasaa bio sɛ,

2 “Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

“Mobɛhyɛ me aniɛyaa na mode nsɛm abubu me akɔsi da bɛn?

3 On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

Mpɛn edu nie a moasopa me; mo ani nwu sɛ moto hyɛ me so.

4 Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

Sɛ ɛyɛ nokorɛ sɛ mafom ɛkwan a, me mfomsoɔ yɛ me nko ara asɛm.

5 Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

Sɛ ampa sɛ mobɛma mo ho so wɔ me so na mode mʼanimguaseɛ ayɛ adanseɛ atia me a,

6 Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

ɛnneɛ monhunu sɛ Onyankopɔn ayɛ me bɔne na ɔde nʼatena atwa me ho ahyia.

7 “İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

“Ɛwom sɛ mesu sɛ, ‘Wɔafom me’ deɛ, nanso obiara mmua me; meteam pɛ mmoa, nanso atɛntenenee biara nni hɔ.

8 Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

Wasi me ɛkwan enti mentumi mensene; wama mʼakwan so aduru sum.

9 Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

Wayi mʼanimuonyam afiri me so na watu mʼahenkyɛ afiri me ti so.

10 Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

Wasɛe me akwannuasa nyinaa so de awie me; watu mʼanidasoɔ ase te sɛ dua.

11 Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

Nʼabufuo huru tia me; na wakan me afra nʼatamfoɔ mu.

12 Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

Nʼakodɔm ba anibereɛ so; wɔsisi mpie de tia me na wɔtwa me ntomadan ho hyia.

13 “Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

“Wayi me nuammarima afiri me ho; na mʼamanifoɔ nso, watwe wɔn ho koraa.

14 Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

Mʼabusuafoɔ kɔ; na me nnamfonom werɛ afiri me.

15 Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

Mʼahɔhoɔ ne me mmaawa bu me sɛ ɔhɔhoɔ; mete sɛ ɔnanani ma wɔn.

16 Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

Mefrɛ me ɔsomfoɔ, na ɔmmua; mpo, mete mʼano srɛ no.

17 Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

Me home bɔn me yere; me ho afono mʼankasa nuammarima.

18 Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

Mpo, mmarimmaa nkumaa bu me animtiaa; sɛ mepue a wɔdi me ho fɛw.

19 Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

Me nnamfo berɛboɔ kyiri me; mʼadɔfoɔ asɔre atia me.

20 Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

Maka honam ne nnompe, na ɛkaa kakraa bi, anka merewu.

21 “Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.

“Monhunu me mmɔbɔ, me nnamfonom, monhunu mmɔbɔ, na Onyankopɔn nsa abɔ me.

22 Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

Adɛn enti na motaa me so, sɛdeɛ Onyankopɔn yɛ no? Na mommfa me honam mu yea yi saa ara?

23 “Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

“Ao, anka wɔmfa me nsɛm nhyɛ nwoma mu, anka wɔntwerɛ wɔ nwoma mmobɔeɛ so,

24 Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

anka wɔmfa dadeɛ twerɛdua nyiyi wɔ sumpii so, anaa wɔnkrukyire wɔ abotan so afebɔɔ.

25 Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

Menim sɛ me odimafoɔ te ase, na awieeɛ no ɔbɛsɔre agyina asase so.

26 Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.

Na sɛ me wedeɛ wie sɛe a, mede mʼani bɛhunu Onyankopɔn.

27 O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

Me ara mɛhunu no mede mʼani, na ɛnyɛ obi foforɔ ani, bɛhunu no. Mʼakoma ho pere no wɔ me mu.

28 Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

“Sɛ moka sɛ, ‘Yɛbɛteetee no, ɛfiri sɛ ɔhaw no firi ɔno ara’ a,

29 Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”

ɛsɛ sɛ mosuro akofena no. Abufuo nam akofena so de asotwe bɛba, na mobɛhunu sɛ atemmuo wɔ hɔ.”