Eyüp 11

1 Naamalı Sofar şöyle yanıtladı:

Na Naamani Sofar buaa sɛ,

2 “Bunca söz yanıtsız mı kalsın? Çok konuşan haklı mı sayılsın?

“Ɛnsɛ sɛ wɔyi saa nsɛm yi ano anaa? Ɛsɛ sɛ wɔbu saa ɔkasafoɔ yi bem anaa?

3 Saçmalıkların karşısında sussun mu insanlar? Sen alay edince kimse seni utandırmasın mı?

Wo nsɛm hunu no bɛma nnipa ayɛ komm anaa? Sɛ wodi fɛ a obiara renka wʼanim anaa?

4 Tanrı'ya, ‘İnancım arıdır’ diyorsun, ‘Senin gözünde temizim.’

Woka kyerɛ Onyankopɔn sɛ, ‘Me gyidie ho nni asɛm na meyɛ pɛ wɔ wʼani so.’

5 Ama keşke Tanrı konuşsa, Sana karşı ağzını açsa da,

Ao, anka mepɛ sɛ Onyankopɔn kasa, anka ɔnkasa ntia wo

6 Bilgeliğin sırlarını bildirse! Çünkü bilgelik çok yönlüdür. Bil ki, Tanrı günahlarından bazılarını unuttu bile.

na ɔmmue nyansa mu ahintasɛm so nkyerɛ wo, ɛfiri sɛ nyansa turodoo yɛ afanu. Hunu yei sɛ, Onyankopɔn werɛ afiri wo bɔne no bi mpo.

7 “Tanrı'nın derin sırlarını anlayabilir misin? Her Şeye Gücü Yeten'in sınırlarına ulaşabilir misin?

“Wobɛtumi ate Onyankopɔn anwanwadeɛ ase anaa? Wobɛtumi abɔre ahunu deɛ Otumfoɔ no tumi kɔpem anaa?

8 Onlar gökler kadar yüksektir, ne yapabilirsin? Ölüler diyarından derindir, nasıl anlayabilirsin? (Sheol h7585)

Ɛkorɔn sene ɔsoro, ɛdeɛn na wobɛtumi ayɛ? Emu dɔ sene damena ase tɔnn, ɛdeɛn na wobɛtumi ahunu? (Sheol h7585)

9 Ölçüleri yeryüzünden uzun, Denizden geniştir.

Ne nsusuiɛ mu ware sene asase na ɛtrɛ sene ɛpo.

10 “Gelip seni hapsetse, mahkemeye çağırsa, Kim O'na engel olabilir?

“Sɛ ɔba na ɔde wo to nneduadan mu ansa na wasi nkonnwa a, hwan na ɔbɛtumi asi no ɛkwan?

11 Çünkü O yalancıları tanır, Kötülüğü görür de dikkate almaz mı?

Ampa ara ɔhyɛ nnipa nnaadaafoɔ nso; na sɛ ɔhunu amumuyɛ a, ɔnhyɛ ne nso anaa?

12 Ne zaman yaban eşeği insan doğurursa, Aptal da o zaman sağduyulu olur.

Nanso ogyimifoɔ rentumi nyɛ onyansafoɔ sɛdeɛ wɔrentumi nwo afunumu ba sɛ onipa no.

13 “O'na yüreğini adar, Ellerini açarsan,

“Na sɛ wode wʼakoma ma no na wopagya wo nsa kyerɛ no,

14 İşlediğin günahı kendinden uzaklaştırır, Çadırında haksızlığa yer vermezsen,

sɛ wogyaa bɔne a wokura no mu na woamma amumuyɛ antena wo ntomadan mu a,

15 Utanmadan başını kaldırır, Sağlam ve korkusuz olabilirsin.

ɛnneɛ, wobɛpagya wo ti a womfɛre; wobɛgyina pintinn a wonsuro.

16 Sıkıntılarını unutur, Akıp gitmiş sular gibi anarsın onları.

Wo werɛ bɛfiri wʼahokyere, na ɛbɛyɛ wo sɛ nsuo a asene korɔ.

17 Yaşamın öğlen güneşinden daha parlak olur, Karanlık sabaha döner.

Wʼabrabɔ bɛhyerɛn asene owigyinaeɛ, na esum bɛyɛ sɛ adekyeɛ hann.

18 Güven duyarsın, çünkü umudun olur, Çevrene bakıp güvenlik içinde yatarsın.

Wobɛnya banbɔ, ɛfiri sɛ anidasoɔ wɔ hɔ; wobɛhwɛ wo ho ahyia, na wahome asomdwoeɛ mu.

19 Uzanırsın, korkutan olmaz, Birçokları senden lütuf diler.

Wobɛda ahome, na obi renhunahuna wo, na bebree bɛhwehwɛ mmoa afiri wo nkyɛn.

20 Ama kötülerin gözlerinin feri sönecek, Kaçacak yer bulamayacaklar, Tek umutları son soluklarını vermek olacak.”

Amumuyɛfoɔ ani bɛfira, wɔrentumi nnwane; na wɔn anidasoɔ bɛdane owuo ahomeguo.”