Eyüp 10

1 “Yaşamımdan usandım, Özgürce yakınacak, İçimdeki acıyla konuşacağım.

“Abrabɔ afono me; enti mɛka mʼasɛm a meremfa hwee nsie na mɛkasa afiri me kra yeadie mu.

2 Tanrı'ya: Beni suçlama diyeceğim, Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.

Mɛka akyerɛ Onyankopɔn sɛ: Mmu me kumfɔ, na mmom kyerɛ kwaadu a wobɔ me.

3 Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek, Kendi ellerinin emeğini reddedip Kötülerin tasarılarını onaylamak?

Sɛ wohyɛ me so a, ɛdeɛn na wonya? Adɛn enti na wopo wo nsa ano adwuma na wosere hwɛ amumuyɛfoɔ nhyehyɛeɛ?

4 Sende insan gözü mü var? İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?

Wowɔ ɔhonam mu ani anaa? Wohunu adeɛ te sɛ ɔdasani anaa?

5 Günlerin ölümlü birinin günleri gibi, Yılların insanın yılları gibi mi ki,

Wo nkwa nna te sɛ ɔdasani anaa wo mfeɛ te sɛ onipa,

6 Suçumu arıyor, Günahımı araştırıyorsun?

a enti ɛsɛ sɛ wohwehwɛ me mfomsoɔ na wopɛɛpɛɛ me bɔne mu?

7 Kötü olmadığımı, Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.

Ɛwom sɛ wonim sɛ menni fɔ deɛ, nanso obiara nso rentumi nnye me mfiri wo nsam.

8 “Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı, Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?

“Wo nsa na ɛnwonoo me na ɛbɔɔ me. Afei wobɛdane wo ho asɛe me anaa?

9 Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin, Beni yine toprağa mı döndüreceksin?

Kae sɛ wonwonoo me sɛ dɔteɛ. Na wobɛdane me ayɛ me mfuturo bio?

10 Beni süt gibi dökmedin mi, Peynir gibi katılaştırmadın mı?

Woanhwie me sɛ nufosuo no womaa me mu piiɛ sɛ kyiisi,

11 Bana et ve deri giydirdin, Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.

amfa wedeɛ ne honam ankata me ho ankeka nnompe ne ntini antoatoa mu anaa?

12 Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin, İlgin ruhumu korudu.

Womaa me nkwa, yii ayamyɛ kyerɛɛ me, na ɔhwɛsie mu, wohwɛɛ me honhom so.

13 “Ama bunları yüreğinde gizledin, Biliyorum aklındakini:

“Nanso yei na wode siee wʼakoma mu; na menim sɛ na yei wɔ wʼadwene mu.

14 Günah işleseydim, beni gözlerdin, Suçumu cezasız bırakmazdın.

Sɛ meyɛɛ bɔne a anka wobɛhwɛ me na wobɛma me ɛso asotwe.

15 Suçluysam, vay başıma! Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum, Çünkü utanç doluyum, çaresizim.

Na sɛ medi fɔ a, nnome nka me! Na sɛ mpo medi bem a, merentumi mpagya me ti, ɛfiri sɛ aniwuo ahyɛ me ma na mʼamanehunu amene me.

16 Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar, Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.

Na sɛ mepagya me ti a, wodɛɛdɛɛ me sɛ gyata, na bio woda wo tumi nwanwa no adi tia me.

17 Bana karşı yeni tanıklar çıkarır, Öfkeni artırırsın. Orduların dalga dalga üzerime geliyor.

Wode adansefoɔ foforɔ bɛtia me na woma wʼabofuo ano yɛ den wɔ me so; wʼakodɔm tu ba me so ɛberɛ biara.

18 “Niçin doğmama izin verdin? Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!

“Adɛn enti na woma wɔwoo me? Ɛkaa me nko a anka mewuiɛ ansa na ani bi rehunu me.

19 Hiç var olmamış olurdum, Rahimden mezara taşınırdım.

Anka mamma nkwa yi mu, anaasɛ wosoaa me firi awotwaa mu de me kɔɔ damena mu tee a, anka ɛyɛ.

20 Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı? Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;

Aka kakra na me nna atwam, gyaa me na menya anigyeɛ ɛberɛ tiawa bi

21 Dönüşü olmayan yere gitmeden önce, Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,

ansa na makɔ koransane kusuuyɛ ne sunsumma kabii asase so,

22 Zifiri karanlık diyarına, Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına, Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.”

asase a ɛyɛ anadwo sum kabii, sunsumma tumm ne sakasaka, baabi a ɛhɔ hann mpo te sɛ esum.”