Mga Awit 89

1 Aking aawitin ang kagandahang-loob ng Panginoon magpakailan man: aking ipababatid ng aking bibig ang iyong pagtatapat sa lahat ng sali't saling lahi.

Milosti æu Gospodnje pjevati uvijek, od koljena na koljeno javljaæu istinu tvoju ustima svojima.

2 Sapagka't aking sinabi, Kaawaan ay matatayo magpakailan man: ang pagtatapat mo'y iyong itatatag sa mga kalangitlangitan.

Jer znam da je zavavijek osnovana milost, i na nebesima da si utvrdio istinu svoju, rekavši:

3 Ako'y nakipagtipan sa aking hirang, aking isinumpa kay David na aking lingkod;

“Uèinih zavjet s izbranim svojim, zakleh se Davidu, sluzi svojemu:

4 Ang binhi mo'y itatatag ko magpakailan man, at aking itatayo ang luklukan mo sa lahat ng sali't saling lahi. (Selah)

Dovijeka æu utvrðivati sjeme tvoje i prijesto tvoj ureðivati od koljena do koljena.

5 At pupurihin ng langit ang iyong mga kababalaghan, Oh Panginoon; ang pagtatapat mo naman sa kapulungan ng mga banal.

Nebo kazuje èudesa tvoja, Gospode, i istinu tvoju sabor svetijeh.

6 Sapagka't sino sa langit ang maitutulad sa Panginoon? Sino sa gitna ng mga anak ng makapangyarihan ang gaya ng Panginoon,

Jer ko je nad oblacima ravan Gospodu? ko æe se izjednaèiti s Gospodom meðu sinovima Božijim?

7 Isang Dios na kakilakilabot sa kapulungan ng mga banal, at kinatatakutan ng higit sa lahat na nangasa palibot niya?

Bogu se valja klanjati na saboru svetijeh, strašniji je od svijeh koji su oko njega.

8 Oh Panginoong Dios ng mga hukbo, sino ang makapangyarihang gaya mo, Oh JAH? At ang pagtatapat mo'y nasa palibot mo.

Gospode, Bože nad vojskama! ko je silan kao ti, Bože? I istina je tvoja oko tebe.

9 Iyong pinagpupunuan ang kapalaluan sa dagat: pagka nagsisibangon ang mga alon niyaon ay pinatatahimik mo.

Ti vladaš nad silom morskom; kad podigne vale svoje, ti ih ukroæavaš.

10 Iyong pinagwaraywaray ang Rahab na parang napatay; iyong pinangalat ang iyong mga kaaway ng bisig ng iyong kalakasan.

Ti si oborio oholi Misir kao ranjenika, krjepkom mišicom svojom rasijao si neprijatelje svoje.

11 Ang langit ay iyo, ang lupa ay iyo rin: ang sanglibutan at ang buong narito ay iyong itinatag,

Tvoje je nebo i tvoja je zemlja; ti si sazdao vasiljenu i što je god u njoj.

12 Ang hilagaan at ang timugan ay iyong nilikha; ang Tabor at ang Hermon ay nangagagalak sa iyong pangalan.

Sjever i jug ti si stvorio, Tavor i Ermon o tvom se imenu raduje.

13 Ikaw ay may makapangyarihang bisig: malakas ang iyong kamay, at mataas ang iyong kanang kamay.

Tvoja je mišica krjepka, silna je ruka tvoja, i visoka desnica tvoja.

14 Katuwiran at kahatulan ay patibayan ng iyong luklukan: kagandahang-loob at katotohanan ay nagpapauna sa iyong mukha.

Blagost je i pravda podnožje prijestolu tvojemu, milost i istina ide pred licem tvojim.

15 Mapalad ang bayan na nakakaalam ng masayang tunog: sila'y nagsisilakad, Oh Panginoon, sa liwanag ng iyong mukha.

Blago narodu koji zna trubnu pokliè! Gospode! u svjetlosti lica tvojega oni hode;

16 Sa iyong pangalan ay nangagagalak (sila) buong araw: at sa iyong katuwiran ay nangatataas (sila)

Imenom se tvojim raduju vas dan, i pravdom tvojom uzvišuju se.

17 Sapagka't ikaw ang kaluwalhatian ng kanilang kalakasan: at sa iyong lingap ay matataas ang aming sungay.

Jer si ti krasota sile njihove, i po milosti tvojoj uzvišuje se rog naš.

18 Sapagka't ang aming kalasag ay ukol sa Panginoon; at ang aming hari ay sa banal ng Israel.

Jer je od Gospoda obrana naša, i od svetoga Izrailjeva car naš.

19 Nang magkagayo'y nagsalita ka sa pangitain sa iyong mga banal, at iyong sinabi, Aking ipinagkatiwala ang saklolo sa isang makapangyarihan; Aking itinaas ang isang hirang mula sa bayan.

Tada si govorio u utvari vjernima svojim, i rekao: “poslah pomoæ junaku, uzvisih izbranoga svojega iz naroda.

20 Aking nasumpungan si David na aking lingkod; Aking pinahiran siya ng aking banal na langis:

Naðoh Davida slugu svojega, svetim uljem svojim pomazah ga.

21 Na siyang itatatag ng aking kamay; palakasin naman siya ng aking bisig.

Ruka æe moja biti jednako s njim, i mišica moja krijepiæe ga.

22 Hindi dadahas sa kaniya ang kaaway; ni dadalamhatiin man siya ng anak ng kasamaan.

Neæe ga neprijatelj nadvladati, i sin bezakonja neæe mu dosaditi.

23 At ibubuwal ko ang kaniyang mga kaaway sa harap niya, at sasaktan ko ang nangagtatanim sa kaniya.

Potræu pred licem njegovijem neprijatelje njegove, i nenavidnike njegove poraziæu.

24 Nguni't ang pagtatapat ko at ang kagandahang-loob ko ay sasa kaniya; at sa pangalan ko'y matataas ang kaniyang sungay.

Istina je moja i milost moja s njim; i u moje ime uzvisiæe se rog njegov.

25 Akin namang ilalapag ang kaniyang kamay sa dagat, at ang kaniyang kanan ay sa mga ilog.

Pružiæu na more ruku njegovu, i na rijeke desnicu njegovu.

26 Siya'y dadaing sa akin, Ikaw ay Ama ko, Dios ko, at malaking bato ng aking kaligtasan.

On æe me zvati: ti si otac moj, Bog moj i grad spasenja mojega.

27 Akin namang gagawin siyang panganay ko, na pinakamataas sa mga hari sa lupa.

I ja æu ga uèiniti prvencem, višim od careva zemaljskih.

28 Ang kagandahang-loob ko'y aking iingatan sa kaniya magpakailan man, at ang tipan ko'y mananayong matibay sa kaniya.

Dovijeka æu mu hraniti milost svoju, i zavjet je moj s njim vjeran.

29 Ang kaniya namang binhi ay pananatilihin ko magpakailan man, at ang luklukan niya'y parang mga araw ng langit.

Produljiæu sjeme njegovo dovijeka, i prijesto njegov kao dane nebeske.

30 Kung pabayaan ng kaniyang mga anak ang kautusan ko, at hindi magsilakad sa aking mga kahatulan;

Ako sinovi njegovi ostave zakon moj, i ne uzidu u zapovijestima mojim;

31 Kung kanilang salangsangin ang mga palatuntunan ko, at hindi ingatan ang mga utos ko;

Ako pogaze uredbe moje, i zapovijesti mojih ne saèuvaju,

32 Kung magkagayo'y aking dadalawin ng pamalo ang kanilang mga pagsalangsang, at ng mga hampas ang kanilang kasamaan.

Onda æu ih pokarati prutom za nepokornost, i ranama za bezakonje njihovo;

33 Nguni't ang aking kagandahang-loob ay hindi ko lubos na aalisin sa kaniya, ni akin mang titiisin na ang pagtatapat ko'y magkulang.

Ali milosti svoje neæu uzeti od njega, niti æu prevrnuti istinom svojom;

34 Ang tipan ko'y hindi ko sisirain, ni akin mang babaguhin ang bagay na lumabas sa aking mga labi.

Neæu pogaziti zavjeta svojega, i što je izašlo iz usta mojih neæu poreæi.

35 Minsan ay sumampa ako sa pamamagitan ng aking kabanalan. Hindi ako magbubulaan kay David;

Jednom se zakleh svetošæu svojom; zar da slažem Davidu?

36 Ang kaniyang binhi ay mananatili magpakailan man; at ang kaniyang luklukan ay parang araw sa harap ko.

Sjeme æe njegovo trajati dovijeka, i prijesto njegov kao sunce preda mnom;

37 Matatatag magpakailan man na parang buwan, at tapat na saksi sa langit. (Selah)

On æe stajati uvijek kao mjesec i vjerni svjedok u oblacima.”

38 Nguni't iyong itinakuwil at tinanggihan, ikaw ay napoot sa iyong pinahiran ng langis.

A sad si odbacio i zanemario, razgnjevio si se na pomazanika svojega;

39 Iyong kinayamutan ang tipan ng iyong lingkod: iyong nilapastangan ang kaniyang putong sa pagtatapon sa lupa.

Zanemario si zavjet sa slugom svojim, bacio si na zemlju vijenac njegov.

40 Iyong ibinuwal ang lahat niyang mga bakod: iyong dinala sa pagkaguho ang kaniyang mga katibayan.

Razvalio si sve ograde njegove, gradove njegove obratio si u zidine.

41 Lahat na nagsisidaan sa lansangan ay nagsisisamsam sa kaniya. Siya'y naging kadustaan sa kaniyang mga kalapit.

Plijene ga svi koji prolaze onuda, posta potsmijeh u susjeda svojijeh.

42 Iyong itinaas ang kanan ng kaniyang mga kaaway; iyong pinagalak ang lahat niyang mga kaaway.

Uzvisio si desnicu neprijatelja njegovijeh, obradovao si sve protivnike njegove.

43 Oo, iyong ibinaligtad ang talim ng kaniyang tabak, at hindi mo itinayo siya sa pakikibaka.

Zavratio si ostrice maèa njegova, i nijesi ga ukrijepio u boju;

44 Iyong pinapaglikat ang kaniyang kakinangan. At iyong ibinagsak ang kaniyang luklukan sa lupa.

Uzeo si mu svjetlost, i prijesto njegov oborio si na zemlju;

45 Iyong pinaikli ang mga kaarawan ng kaniyang kabinataan: iyong tinakpan siya ng kahihiyan. (Selah)

Skratio si dane mladosti njegove i obukao ga u sramotu.

46 Hanggang kailan, Oh Panginoon, magkukubli ka magpakailan man? Hanggang kailan magniningas ang iyong poot na parang apoy?

Dokle æeš se, Gospode, jednako odvraæati, dokle æe kao oganj plamtjeti gnjev tvoj?

47 Oh alalahanin mo kung gaano kaikli ang aking panahon: sa anong pagkawalang kabuluhan nilalang mo ang lahat ng mga anak ng mga tao.

Opomeni se kakav je vijek moj, kako si ni na što stvorio sve sinove Adamove?

48 Sinong tao ang mabubuhay at hindi makakakita ng kamatayan, na magliligtas ng kaniyang kaluluwa sa kapangyarihan ng Sheol? (Selah) (Sheol h7585)

Koji je èovjek živio i nije smrti vidio, i izbavio dušu svoju iz ruku paklenijeh? (Sheol h7585)

49 Panginoon, saan nandoon ang iyong dating mga kagandahang-loob, na iyong isinumpa kay David sa iyong pagtatapat?

Gdje su preðašnje milosti tvoje, Gospode? Kleo si se Davidu istinom svojom.

50 Alalahanin mo Panginoon, ang kadustaan ng iyong mga lingkod; kung paanong taglay ko sa aking sinapupunan ang pagdusta ng lahat na makapangyarihang bayan;

Opomeni se, Gospode, prijekora sluga svojih, koji nosim u njedrima svojim od svijeh silnijeh naroda,

51 Na idinusta ng iyong mga kaaway, Oh Panginoon, na kanilang idinusta sa mga bakas ng iyong pinahiran ng langis.

Kojim kore neprijatelji tvoji, Gospode, kojim kore trag pomazanika tvojega.

52 Purihin ang Panginoon, magpakailan man. Siya nawa, at Siya nawa.

Blagosloven Gospod uvijek! Amin, amin.