Psaltaren 30

1 En psalm, en sång av David, vid templets invigning. Jag vill upphöja dig, HERRE, ty du har dragit mig ur djupet, du har icke låtit mina fiender glädja sig över mig.

Ko e Saame mo e Hiva ʻi he hūfia ʻae fale ʻo Tevita. Te u fakafetaʻi kiate koe, ʻE Sihova; he kuo ke hiki hake au, pea naʻe ʻikai te ke tuku ke fiefia ʻa hoku ngaahi fili kiate au.

2 HERRE, min Gud, jag ropade till dig, och du helade mig.

‌ʻE Sihova ko hoku ʻOtua, naʻaku tangi kiate koe, pea kuo ke fakamoʻui au.

3 HERRE, du förde min själ upp ur dödsriket, du tog mig levande ut från dem som foro ned i graven. (Sheol h7585)

‌ʻE Sihova, kuo ke ʻohake hoku laumālie mei hētesi: kuo ke fakatolonga ʻeku moʻui, ke ʻoua naʻaku ʻalu hifo ki he luo. (Sheol h7585)

4 Lovsjungen HERREN, I hans fromme, och prisen hans heliga namn.

Hiva kia Sihova, ʻakimoutolu ko ʻene kakai māʻoniʻoni, pea ʻatu ʻae fakafetaʻi ʻi he manatu ki heʻene māʻoniʻoni.

5 Ty ett ögonblick varar hans vrede, men hela livet hans nåd; om aftonen gästar gråt, men om morgonen kommer jubel.

He ʻoku hangē ko e kemo ʻoe mata hono houhau; ʻoku ai ʻae moʻui ʻi heʻene ʻofa: kapau ʻe ai ha tangi ʻi he pō, ʻe hoko ʻae fiefia ʻi he pongipongi.

6 Jag sade, när det gick mig väl: »Jag skall aldrig vackla.»

Pea ʻi heʻeku monūʻia naʻaku pehē, “ʻE ʻikai te u ngaueue ʻo lauikuonga.”

7 HERRE, i din nåd hade du gjort mitt berg starkt; men du fördolde ditt ansikte, då förskräcktes jag.

‌ʻE Sihova, kuo ke fokotuʻumaʻu ʻi hoʻo ʻofa ʻae mālohi ki hoku moʻunga: naʻa ke fufū ho fofonga, pea ne u mamahi ai.

8 Till dig, HERRE, ropade jag, och till Herren bad jag:

Naʻaku tangi kiate koe, ʻE Sihova; pea ne u fai ʻeku kole tāumaʻu kia Sihova.

9 »Vad vinning har du av mitt blod, eller därav att jag far ned i graven? Kan stoftet tacka dig, kan det förkunna din trofasthet?

“Ko e hā hono ʻaonga ʻo hoku toto, ʻo kau ka ʻalu hifo ki he luo? ʻE fakafetaʻi ʻae efu kiate koe? ʻe fakahā ʻe ia hoʻo moʻoni?

10 Hör, o HERRE, och var mig nådig; HERRE, var min hjälpare.»

Fanongo mai, ʻE Sihova, pea ke ʻaloʻofa mai kiate au: ʻE Sihova, ke ke hoko ko e tokoni kiate au.”

11 Då förvandlade du min klagan i fröjdesprång; du klädde av mig sorgens dräkt och omgjordade mig med glädje.

Kuo ke liliu kiate au ʻeku tangi ko e meʻe hopohopo: kuo ke vete hoku tauangaʻa, pea fakavala ʻaki au ʻae fiefia;

12 Därför skall min ära lovsjunga dig, utan att tystna; HERRE, min Gud, jag vill tacka dig evinnerligen.

Koeʻuhi ke hiva ʻaki ʻe hoku ʻelelo ʻae fakafetaʻi kiate koe, pea ʻoua naʻa longo pē. ʻE Sihova ko hoku ʻOtua, te u ʻatu ʻae fakafetaʻi kiate koe ʻo taʻengata.