Psaltaren 109

1 För sångmästaren; av David; en psalm. Min lovsångs Gud, tig icke.

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Boże mojej chwały, nie milcz;

2 Ty sin ogudaktiga mun, sin falska mun hava de upplåtit mot mig, de hava talat mot mig med lögnaktig tunga.

Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;

3 Med hätska ord hava de omgivit mig, de hava begynt strid mot mig utan sak.

Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.

4 Till lön för min kärlek stå de mig emot, men jag beder allenast.

Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się [za nich] modliłem.

5 De hava bevisat mig ont för gott och hat för min kärlek.

Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.

6 Låt en ogudaktig man träda upp emot honom, och låt en åklagare stå på hans högra sida.

Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.

7 När han kommer inför rätta, må han dömas skyldig, och hans bön vare synd.

Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.

8 Blive hans dagar få, hans ämbete tage en annan.

Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.

9 Varde hans barn faderlösa och hans hustru änka.

Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.

10 Må hans barn alltid gå husvilla och tigga och söka sitt bröd fjärran ifrån ödelagda hem.

Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą [z dala] od swoich opustoszałych miejsc.

11 Må ockraren få i sin snara allt vad han äger, och må främmande plundra hans gods.

Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią [owoc] jego pracy.

12 Må ingen finnas, som hyser misskund med honom, och ingen, som förbarmar sig över hans faderlösa.

Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.

13 Hans framtid varde avskuren, i nästa led vare sådanas namn utplånat.

Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.

14 Hans fäders missgärning varde ihågkommen inför HERREN, och hans moders synd varde icke utplånad.

Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.

15 Må den alltid stå inför HERRENS ögon; ja, sådana mäns åminnelse må utrotas från jorden.

Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;

16 Ty han tänkte ju icke på att öva misskund, utan förföljde den som var betryckt och fattig och den vilkens hjärta var bedrövat, för att döda dem.

Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.

17 Han älskade förbannelse, och den kom över honom; han hade icke behag till välsignelse, och den blev fjärran ifrån honom.

Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; [skoro] nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.

18 Han klädde sig i förbannelse såsom i en klädnad, och såsom vatten trängde den in i hans liv och såsom olja in i hans ben.

Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.

19 Den varde honom såsom en mantel att hölja sig i, och såsom en gördel att alltid omgjorda sig med.

Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.

20 Detta vare mina motståndares lön från HERREN, och deras som tala ont mot min själ.

Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.

21 Men du, HERRE, Herre, stå mig bi för ditt namn skull; god är ju din nåd, så må du då rädda mig.

Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.

22 Ty jag är betryckt och fattig, och mitt hjärta är genomborrat i mitt bröst.

[Jestem] bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.

23 Såsom skuggan, när den förlänges, går jag bort; jag ryckes bort såsom en gräshoppssvärm.

Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.

24 Mina knän äro vacklande av fasta, och min kropp förlorar sitt hull.

Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.

25 Till smälek har jag blivit inför dem; när de se mig, skaka de huvudet.

Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; [gdy] mnie widzą, kiwają głowami.

26 Hjälp mig, HERRE, min Gud; fräls mig efter din nåd;

Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;

27 och må de förnimma att det är din hand, att du, HERRE, har gjort det.

Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.

28 Om de förbanna, så välsigna du; om de resa sig upp, så komme de på skam, men må din tjänare få glädja sig.

Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; [gdy] powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.

29 Mina motståndare varde klädda i blygd och höljda i skam såsom i en mantel.

Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.

30 Min mun skall storligen tacka HERREN; mitt ibland många vill jag lova honom.

Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;

31 Ty han står på den fattiges högra sida för att frälsa honom från dem som fördöma hans själ.

Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.