Ordspråksboken 7
1 Min son, tag vara på mina ord, och göm mina bud inom dig.
Mijn zoon, neem mijn woorden in acht, En neem mijn wenken ter harte;
2 Håll mina bud, så får du leva, och bevara min undervisning såsom din ögonsten.
Onderhoud mijn geboden, opdat ge moogt leven, Let op mijn wenken als op de appel van uw oog.
3 Bind dem vid dina fingrar, skriv dem på ditt hjärtas tavla.
Leg ze als een band om uw vingers, Schrijf ze op de tafel van uw hart
4 Säg till visheten: »Du är min syster», och kalla förståndet din förtrogna,
Zeg tot de wijsheid: "gij zijt mijn zuster", Noem het verstand: "een bekende";
5 så att de bevara dig för främmande kvinnor, för din nästas hustru, som talar hala ord.
Opdat ze u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal.
6 Ty ut genom fönstret i mitt hus, fram genom gallret där blickade jag;
Want kijkend door het venster van mijn woning Door de tralies heen,
7 då såg jag bland de fåkunniga, jag blev varse bland de unga en yngling utan förstånd.
Lette ik op het onervaren volk, En zag onder de jongemannen een onverstandigen knaap.
8 Han gick fram på gatan invid hörnet där hon bodde, på vägen till hennes hus skred han fram,
Hij ging langs de straat, dicht bij haar hoek, En sloeg de richting in naar haar huis,
9 skymningen, på aftonen av dagen, nattens dunkel, när mörker rådde
In de schemering, toen de avond viel En het nachtelijk duister.
10 Se, då kom där en kvinna honom till mötes; hennes dräkt var en skökas, och hennes hjärta illfundigt.
Daar komt de vrouw op hem af, Opzichtig gekleed met duidelijke bedoelingen.
11 Yster och lättsinnig var hon, hennes fötter hade ingen ro i hennes hus.
Wat ziet ze er losbandig en lichtzinnig uit, In huis kunnen haar voeten het niet houden;
12 Än var hon på gatan, än var hon på torgen vid vart gathörn stod hon på lur.
Ze loopt de straat, de pleinen op, En bij elke hoek staat ze op wacht!
13 Hon tog nu honom fatt och kysste honom och sade till honom med fräckhet i sin uppsyn:
Ze grijpt hem vast, geeft hem een kus, En zegt tot hem met een onbeschaamd gezicht:
14 »Tackoffer har jag haft att frambära; i dag har jag fått infria mina löften.
Dankoffers had ik te brengen, Vandaag heb ik mijn geloften betaald;
15 Därför gick jag ut till att möta dig jag ville söka upp dig, och nu ha jag funnit dig.
Daarom ging ik naar buiten, u tegemoet, Om u te zoeken, en ik hèb u gevonden.
16 Jag har bäddat min säng med sköna täcken, med brokigt linne från Egypten.
Dekens heb ik op bed gelegd, Bonte dekens van egyptisch lijnwaad;
17 Jag har bestänkt min bädd med myrra, med aloe och med kanel.
Ik heb mijn bed met myrrhe besprenkeld, Met aloë en kaneel.
18 Kom, låt oss förnöja oss med kärlek intill morgonen, och förlusta oss med varandra i älskog.
Kom, laat ons dronken worden van minne, En tot de morgen zwelgen in liefde.
19 Ty min man är nu icke hemma han har rest en lång väg bort.
Mijn man is niet thuis, Hij is op een verre reis;
20 Sin penningpung tog han med sig; först vid fullmånstiden kommer han hem.»
Een buidel geld heeft hij bij zich gestoken, Dus komt hij met volle maan pas terug.
21 Så förleder hon honom med allahanda fagert tal; genom sina läppars halhet förför hon honom.
Door haar radde taal verleidde ze hem, Met haar gladde tong troonde ze hem mee.
22 Han följer efter henne med hast, lik oxen som går för att slaktas, och lik fången som föres bort till straffet för sin dårskap;
Daar loopt de sukkel met haar mee, Als een stier, die naar de slachtbank gaat; Als een hert, dat huppelt naar het net,
23 ja, han följer, till dess pilen genomborrar hans lever, lik fågeln som skyndar till snaran, utan att förstå att det gäller dess liv.
Totdat een pijl hem het hart doorboort; Als een vogel, die scheert naar de strik, En niet vermoedt, dat het om zijn leven gaat.
24 Så hören mig nu, I barn, och given akt på min muns tal.
Welnu dan, kinderen, luistert naar mij, Schenkt uw aandacht aan mijn woorden.
25 Låt icke ditt hjärta vika av till hennes vägar, och förvilla dig ej in på hennes stigar.
Laat u niet op haar wegen verleiden, Dwaalt niet op haar paden rond.
26 Ty många som ligga slagna äro fällda av henne, och stor är hopen av dem hon har dräpt.
Want talrijke slachtoffers heeft ze gemaakt, Velen heeft ze om hals gebracht;
