Ordspråksboken 19

1 En fattig man, den i sine fromhet vandrar, är bättre än en vrång man med sina läppar, den dock en dåre är.

Pli bona estas malriĉulo, kiu iras en sia senkulpeco, Ol homo, kiu estas malicbuŝulo kaj malsaĝulo.

2 Der man icke med förnuft handlar, der går det intet väl till; och den som snar är på fötterna, han stöter sig.

Vivo sen prudento ne estas bona; Kaj kiu tro rapidas, tiu maltrafas la vojon.

3 Ens menniskos galenskap förförer hans väg, att hans hjerta emot Herran vredgas.

Malsaĝeco de homo erarigas lian vojon, Kaj lia koro koleras la Eternulon.

4 Gods gör många vänner; men den fattige varder af sinom vännom förlåten.

Riĉeco donas multon da amikoj; Sed malriĉulo estas forlasata de sia amiko.

5 Ett falskt vittne blifver icke ostraffadt; och den der lögn dristeliga talar, han skall icke undslippa.

Falsa atestanto ne restos sen puno; Kaj kiu elspiras mensogojn, tiu ne saviĝos.

6 Månge vakta uppå Förstans person; och alle äro dens vänner, som skänker gifver.

Multaj serĉas favoron de malavarulo; Kaj ĉiu estas amiko de homo, kiu donas donacojn.

7 Den fattiga hata alle hans bröder, ja, ock hans vänner draga sig långt ifrå honom; och den som sig uppå ord förlåter, han får intet.

Ĉiuj fratoj de malriĉulo lin malamas; Tiom pli malproksimiĝas de li liaj amikoj! Li havas esperon pri vortoj, kiuj ne estos plenumitaj.

8 Den der klok är, han älskar sitt lif; och den förståndige finner godt.

Kiu akiras prudenton, tiu amas sian animon; Kiu gardas saĝon, tiu trovas bonon.

9 Ett falskt vittne blifver icke ostraffadt; och den der lögn dristeliga talar, han skall förgås.

Falsa atestanto ne restos sen puno; Kaj kiu elspiras mensogojn, tiu pereos.

10 Dem galna höfves icke väl goda dagar, mycket mindre enom tjenare att råda öfver Förstar.

Al malsaĝulo ne konvenas agrablaĵo; Ankoraŭ malpli konvenas al sklavo regi super princoj.

11 Den der tålig är, han är en klok menniska; och det är honom ärligit, att han odygd öfverse kan.

Saĝo de homo faras lin pacienca; Kaj gloro por li estas pardoni pekon.

12 Konungens ogunst är såsom ens ungs lejons rytande; men hans gunst är såsom dagg på gräs.

Kiel kriego de leono estas la kolero de reĝo; Kaj lia favoro estas kiel roso sur herbo.

13 En galen son är sins faders sorg, och en trätosam qvinna ett stadigt drypande.

Pereo por sia patro estas malsaĝa filo; Kaj malpacema edzino estas kiel konstanta gutado.

14 Hus och ägodelar ärfvas af föräldrom; men en förnuftig hustru kommer af Herranom.

Domo kaj havo estas heredataj post gepatroj; Sed saĝa edzino estas de la Eternulo.

15 Lathet hafver sömn med sig, och en fåfäng själ skall hunger lida.

Mallaboremeco enigas en profundan dormon, Kaj animo maldiligenta suferos malsaton.

16 Den som budet bevarar, han bevarar sitt lif; men den sin väg föraktar, han skall dö.

Kiu konservas moralordonon, tiu konservas sian animon; Sed kiu ne atentas Lian vojon, tiu mortos.

17 Den som förbarmar sig öfver den fattiga, han lånar Herranom; han skall vedergälla honom godt igen.

Kiu kompatas malriĉulon, tiu pruntedonas al la Eternulo, Kaj Tiu redonos al li por lia bonfaro.

18 Tukta din son, medan något hopp är; men låt icke dina själ dragas till att döda honom;

Punu vian filon, dum ekzistas espero, Sed via koro ne deziru lian pereon.

19 Ty stor harm kommer skada åstad; derföre låt honom lös, så kan du mer tukta honom.

Koleranto devas esti punata; Ĉar se vi lin indulgos, li fariĝos ankoraŭ pli kolerema.

20 Hör råd, och tag vid tuktan, att du sedan må vis varda.

Aŭskultu konsilon kaj akceptu admonon, Por ke vi poste estu saĝa.

21 Mång anslag äro uti ens mans hjerta; men Herrans råd blifver beståndandes.

Multaj estas la intencoj en la koro de homo, Sed la decido de la Eternulo restas fortike.

22 Menniskona pryder hennes välgerning; och en fattig man är bättre än en ljugare.

Ornamo estas por la homo lia bonfaro; Kaj pli bona estas malriĉulo, ol homo mensogema.

23 Herrans fruktan fordrar till lifs; och skall mätt varda, att intet ondt skall hemsöka henne.

Timo antaŭ la Eternulo kondukas al vivo, Al sateco, kaj al evito de malbono.

24 Den late gömmer sina hand i barmen, och förer henne icke till munnen igen.

Mallaboremulo metas sian manon en la poton, Kaj eĉ al sia buŝo li ĝin ne relevas.

25 Slår man bespottaren, så blifver den fåkunnige vis; straffar man en förståndigan, så varder han förnuftig.

Se vi batos blasfemanton, sensciulo fariĝos atenta; Se oni punas saĝulon, li komprenas la instruon.

26 Den som fadren förlägger, och modrena fördrifver, han är ett skamligit och förbannadt barn.

Kiu ruinigas patron kaj forpelas patrinon, Tiu estas filo hontinda kaj malbeninda.

27 Låt af, min son, att höra den tuktan, som förer ifrå förnuftig Iäro.

Ĉesu, mia filo, aŭskulti admonon Kaj tamen dekliniĝi de la vortoj de la instruo.

28 Ett vrångt vittne bespottar domen; och de ogudaktigas mun uppslukar orätthetena.

Fripona atestanto mokas juĝon; Kaj la buŝo de malvirtuloj englutas maljustaĵon.

29 Bespottarom är straff beredt, och slag på de dårars rygg.

La blasfemantojn atendas punoj, Kaj batoj la dorson de malsaĝuloj.