< Salmos 49 >
1 Oíd esto todos los pueblos: escuchád todos los habitadores del mundo:
2 Así los hijos de los hombres como los hijos de los varones: juntamente el rico y el pobre.
Ty ambane naho ty ambone, ty mpañaleale miharo ami’ty rarake.
3 Mi boca hablará sabidurías: y el pensamiento de mi corazón inteligencias.
Hivolan-kihitse ty vavako, vaho ho ereñeren-troko ty hilala.
4 Acomodaré a ejemplos mi oído: declararé con la arpa mi enigma.
Hatokilako mb’am- pandrazañan-drehake ty sofiko. ho ventareko an-dokanga ty tafatòñoko,
5 ¿Por qué temeré en los días de adversidad, cuando la iniquidad de mis calcañares me cercará?
Ino ty hahahembañ’ ahiko an-tsan-kankàñe, ie miarikoboñe ahy ty hatsivokara’ o mpañonjo-tomitse amakoo,
6 Los que confían en sus haciendas, y en la multitud de sus riquezas se jactan;
o mpiato amo fanaña’eoo, vaho mirengevok’ ami’ty habei’ o vara’eo?
7 Ninguno redimiendo redimirá al hermano: ni dará a Dios su rescate.
Leo ondaty raike, ndra manao akore, tsy hahavoavily ty ain-dongo’e, ndra hibanabana jebañe aman’Añahare ho aze—
8 Porque la redención de su alma es de gran precio: y no se hará jamás,
Loho sarotse ty vilin’ ai’e, tsy mete tsy hadoke kitro katroke:
9 Que viva adelante para siempre: y nunca vea la sepultura.
—t’ie ho veloñe nainai’e, tsy hahaoniñ’ i koboñey,
10 Porque se ve que los sabios mueren juntamente: el insensato y el ignorante perecen, y dejan a otros sus riquezas.
ie oni’e te mihomake o mahihitseo; songa mikenkañe ty minè naho i dagola, vaho apo’e amo ila’eo ty vara’e.
11 En su íntimo piensan que sus casas son eternas: sus habitaciones para generación y generación: llamaron sus tierras de sus nombres.
Ty fitsakorean-tro’ iareo t’ie tsy ho modo o akiba’eo, naho ty fimoneña’ iareo mb’an-tariratse iaby kitro añ’afe’e, ie atao’e amy añara’ey i tane’ey.
12 Mas el hombre no permanecerá en honra: es semejante a las bestias que mueren.
Toe tsy mahatan-ty asi’e ondatio; le manahake o bibio t’ie mate.
13 Este es su camino, su locura: y sus descendientes corren por el dicho de ellos. (Selah)
Zay ty fombà’ o sèretseo, naho o mandimbe iareoo, ze miantoke ty enta’ iareoo. Selà
14 Como ovejas son puestos en la sepultura, la muerte los pastorea; y los rectos se enseñorearon de ellos por la mañana: y su apariencia se envejece en la sepultura de su morada. (Sheol )
Hoe añondry iereo tinendry ho mb’an-kibory ao, ho mpiara’iareo ty havilasy; ho fehe’ o vañoñeo te maraindray; ho a’ i tsikeokeokey ty vinta’ iareo hihomak’ ao, tsy hanaña’ iareo akiba ka. (Sheol )
15 Ciertamente Dios redimirá mi vida del poder de la sepultura, cuando me tomará. (Selah) (Sheol )
Fe ho jebañen’ Añahare ami’ty haozara’ o kiborio ty fiaiko, le ho rambese’e. Selà (Sheol )
16 No temas cuando se enriquece alguno: cuando aumenta la gloria de su casa.
Ko hemban-drehe naho mihamaro ty vara’ ondaty, naho mitombo ty enge’ i anjomba’ey;
17 Porque en su muerte no tomará nada: ni su gloria descenderá en pos de él.
F’ie mihomake, tsy eo ty hendese’e. tsy hañorik’ aze higodañe ao ty enge’e.
18 Porque mientras viviere, será su vida bendita: y tú serás loado cuando fueres bueno.
Eka! nitata’e ty fiai’e te niveloñe: Nitsiririeñe t’ie niraorao.
19 El entrará a la generación de sus padres: para siempre no verán luz.
Homb’am-pimoneñan-droae’e ao re; tsy ho isa’e ka ty hazavàñe.
20 El hombre en honra que no entiende, semejante es a las bestias que mueren.
T’indaty iasiañe, mete tsy maharendreke t’ie, manahake o bibio, hihomake.