< Salmos 49 >

1 Oíd esto todos los pueblos: escuchád todos los habitadores del mundo:
2 Así los hijos de los hombres como los hijos de los varones: juntamente el rico y el pobre.
Ty ambane naho ty ambone, ty mpañaleale miharo ami’ty rarake.
3 Mi boca hablará sabidurías: y el pensamiento de mi corazón inteligencias.
Hivolan-kihitse ty vavako, vaho ho ereñeren-troko ty hilala.
4 Acomodaré a ejemplos mi oído: declararé con la arpa mi enigma.
Hatokilako mb’am- pandrazañan-drehake ty sofiko. ho ventareko an-dokanga ty tafatòñoko,
5 ¿Por qué temeré en los días de adversidad, cuando la iniquidad de mis calcañares me cercará?
Ino ty hahahembañ’ ahiko an-tsan-kankàñe, ie miarikoboñe ahy ty hatsivokara’ o mpañonjo-tomitse amakoo,
6 Los que confían en sus haciendas, y en la multitud de sus riquezas se jactan;
o mpiato amo fanaña’eoo, vaho mirengevok’ ami’ty habei’ o vara’eo?
7 Ninguno redimiendo redimirá al hermano: ni dará a Dios su rescate.
Leo ondaty raike, ndra manao akore, tsy hahavoavily ty ain-dongo’e, ndra hibanabana jebañe aman’Añahare ho aze—
8 Porque la redención de su alma es de gran precio: y no se hará jamás,
Loho sarotse ty vilin’ ai’e, tsy mete tsy hadoke kitro katroke:
9 Que viva adelante para siempre: y nunca vea la sepultura.
—t’ie ho veloñe nainai’e, tsy hahaoniñ’ i koboñey,
10 Porque se ve que los sabios mueren juntamente: el insensato y el ignorante perecen, y dejan a otros sus riquezas.
ie oni’e te mihomake o mahihitseo; songa mikenkañe ty minè naho i dagola, vaho apo’e amo ila’eo ty vara’e.
11 En su íntimo piensan que sus casas son eternas: sus habitaciones para generación y generación: llamaron sus tierras de sus nombres.
Ty fitsakorean-tro’ iareo t’ie tsy ho modo o akiba’eo, naho ty fimoneña’ iareo mb’an-tariratse iaby kitro añ’afe’e, ie atao’e amy añara’ey i tane’ey.
12 Mas el hombre no permanecerá en honra: es semejante a las bestias que mueren.
Toe tsy mahatan-ty asi’e ondatio; le manahake o bibio t’ie mate.
13 Este es su camino, su locura: y sus descendientes corren por el dicho de ellos. (Selah)
Zay ty fombà’ o sèretseo, naho o mandimbe iareoo, ze miantoke ty enta’ iareoo. Selà
14 Como ovejas son puestos en la sepultura, la muerte los pastorea; y los rectos se enseñorearon de ellos por la mañana: y su apariencia se envejece en la sepultura de su morada. (Sheol h7585)
Hoe añondry iereo tinendry ho mb’an-kibory ao, ho mpiara’iareo ty havilasy; ho fehe’ o vañoñeo te maraindray; ho a’ i tsikeokeokey ty vinta’ iareo hihomak’ ao, tsy hanaña’ iareo akiba ka. (Sheol h7585)
15 Ciertamente Dios redimirá mi vida del poder de la sepultura, cuando me tomará. (Selah) (Sheol h7585)
Fe ho jebañen’ Añahare ami’ty haozara’ o kiborio ty fiaiko, le ho rambese’e. Selà (Sheol h7585)
16 No temas cuando se enriquece alguno: cuando aumenta la gloria de su casa.
Ko hemban-­drehe naho mihamaro ty vara’ ondaty, naho mitombo ty enge’ i anjomba’ey;
17 Porque en su muerte no tomará nada: ni su gloria descenderá en pos de él.
F’ie mihomake, tsy eo ty hendese’e. tsy hañorik’ aze higodañe ao ty enge’e.
18 Porque mientras viviere, será su vida bendita: y tú serás loado cuando fueres bueno.
Eka! nitata’e ty fiai’e te niveloñe: Nitsiririeñe t’ie niraorao.
19 El entrará a la generación de sus padres: para siempre no verán luz.
Homb’am-pimoneñan-droae’e ao re; tsy ho isa’e ka ty hazavàñe.
20 El hombre en honra que no entiende, semejante es a las bestias que mueren.
T’indaty iasiañe, mete tsy maharendreke t’ie, manahake o bibio, hihomake.

< Salmos 49 >