< Salmos 102 >

1 Jehová, oye mi oración, y venga mi clamor a ti.
He inoi na te ngakau mamae, i a ia e pehia ana, a maringi a wai ana tana tangi ki te aroaro o Ihowa. Whakarongo ki taku inoi, e Ihowa, kia puta atu taku tangi ki a koe.
2 No escondas de mí tu rostro: en el día de mi angustia inclina a mí tu oreja; el día que te invocare, apresúrate a responderme.
Kaua e huna tou mata ki ahau i te ra e pouri ai ahau; whakatitahatia mai tou taringa ki ahau: hohoro te whakahoki kupu mai ki ahau i te ra e karanga ai ahau.
3 Porque mis días se han consumido como humo; y mis huesos son quemados como en hogar.
Ka memeha hoki oku ra ano he paoa: ka kaia oku wheua ano he motumotu.
4 Mi corazón fue herido, y se secó como la yerba; por lo cual me olvidé de comer mi pan.
Kua pakia toku ngakau, kua memenge, ano he tarutaru; i wareware ai ahau ki te kai i taku taro.
5 Por la voz de mi gemido mis huesos se han pegado a mi carne.
Piri tonu oku iwi ki toku kiri i toku reo aue.
6 Soy semejante al pelícano del desierto: soy como el búho de las soledades.
He rite ahau ki te matuku i te koraha, ki te koukou i te wahi mokemoke.
7 Velo, y soy como el pájaro solitario sobre el tejado.
Mataara tonu ahau; toku rite kei te pihoihoi mokemoke i runga i te tuanui.
8 Cada día me afrentan mis enemigos; los que se enfurecen contra mí, conspiran contra mí.
E tawai ana oku hoariri ki ahau i te ra roa; ko te hunga e porangirangi ana mai ki ahau, ko ahau ta ratou oati.
9 Por lo cual yo como la ceniza a manera de pan; y mi bebida mezclo con lloro,
Kainga ana e ahau te pungarehu ano he taro: whakananua iho toku wai inu ki te roimata.
10 A causa de tu enojo y de tu ira: porque me alzaste, y me arrojaste.
I tou riri hoki, i tou weriweri; nau hoki ahau i hapai ake, a taia atu ano ahau e koe.
11 Mis días son como la sombra que se va: y yo como la yerba me he secado.
He rite oku ra ki te atarangi e whakawairua kau ana: a kua memenge ahau ano he tarutaru.
12 Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás; y tu memoria para generación y generación.
Ko koe ia, e Ihowa, ka mau tonu ake ake, ka maharatia ano koe e nga whakatupuranga katoa.
13 Tú levantándote habrás misericordia de Sión, porque es tiempo de tener misericordia de ella: porque el plazo es llegado.
Tera koe e whakatika, e aroha ki a Hiona; kua taka mai hoki te wa, ae ra, te tino wa, hei atawhainga i a ia.
14 Porque tus siervos amaron sus piedras: y del polvo de ella tuvieron compasión.
E manakohia ana hoki e au pononga ona kohatu, e awangawanga ana ki tona puehu.
15 Y temerán las naciones el nombre de Jehová: y todos los reyes de la tierra tu gloria.
Penei ka wehingia te ingoa o Ihowa e nga tauiwi, tou kororia hoki e nga kingi katoa o te whenua.
16 Por cuanto Jehová habrá edificado a Sión; y será visto en su gloria.
Na Ihowa hoki i hanga a Hiona, kua kitea ia i tona kororia.
17 Habrá mirado a la oración de los solitarios: y no habrá desechado el ruego de ellos.
Kua tahuri ia ki te inoi a te rawakore: kihai i whakahawea ki ta ratou inoi.
18 Escribirse ha esto para la generación postrera: y el pueblo que se criará, alabará a Jehová.
Ka tuhituhia tenei mo to muri whakatupuranga: a ka whakamoemiti ki a Ihowa te iwi meake hanga.
19 Porque miró de lo alto de su santuario: Jehová miró desde los cielos a la tierra,
Mona i titiro iho i te tiketike o tona wahi tapu: i titiro iho a Ihowa i te rangi ki te whenua;
20 Para oír el gemido de los presos: para soltar a los sentenciados a muerte:
Ki te whakarongo ki te aue a te herehere, ki te wewete i te hunga kua motuhia mo te mate;
21 Porque publiquen en Sión el nombre de Jehová: y su alabanza en Jerusalem,
Kia whakapuakina ai te ingo o Ihowa i Hiona, me te whakamoemiti ki a ia i Hiruharama;
22 Cuando los pueblos se congregaren en uno, y los reinos para servir a Jehová.
I te huihuinga o nga iwi, o nga kingitanga, ki te mahi ki a Ihowa.
23 El afligió mi fuerza en el camino, acortó mis días.
Whakangoikoretia iho e ia toku kaha i te ara: kua torutoru i a ia oku ra.
24 Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días; por generación de generaciones son tus años.
I mea ahau, E toku Atua, kaua ahau e tangohia i waenganui o oku ra: kei nga whakatupuranga katoa ou tau.
25 Tú fundaste la tierra antiguamente, y los cielos son obra de tus manos.
Nonamata te whenua i whakaturia ai e koe, a he mahi nga rangi na ou ringa.
26 Ellos perecerán, y tú permanecerás; y todos ellos como un vestido se envejecerán, como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados:
Ko era e hemo atu, ko koe ia e mau tonu: ae ra, ka tawhitotia katoatia me he weweru; ka whakaputaia ketia ratou e koe ano he kakahu, a ka whakaputaia ketia.
27 Mas tú, el mismo, y tus años no se acabarán.
Ko koe ia, ko koe tonu, kahore hoki he mutunga o ou tau.
28 Los hijos de tus siervos habitarán, y su simiente será afirmada delante de ti.
Ka whai nohoanga nga tama a au pononga, ka pumau o ratou uri ki tou aroaro.

< Salmos 102 >