< Job 21 >

1 Y respondió Job, y dijo:
Ano ra ko Hopa; i mea ia,
2 Oíd atentamente mi palabra, y sea esto por vuestros consuelos.
Ata whakarongo mai ki taku kupu, a hei tenei he kupu whakamarie mai ma koutou.
3 Soportádme, y yo hablaré; y después que hubiere hablado, escarnecéd.
Tukua ahau, a ka korero hoki ahau; a ka mutu aku korero, haere tonu ta koutou tawai.
4 ¿Hablo yo a algún hombre? y si es así, ¿por qué no se angustiará mi espíritu?
Ahau nei, ki te tangata koia taku amuamu? A he aha ahau te manawanui ai?
5 Mirádme, y espantáos, y ponéd la mano sobre la boca.
Titiro mai ki ahau, miharo ai; kopania atu te ringa ki te mangai.
6 Que cuando yo me acuerdo, me asombro; y toma temblor mi carne.
Mahara kau ahau, ka wehi, mau pu te wehi o oku kikokiko.
7 ¿Por qué viven los impíos, y se envejecen, y aun crecen en riquezas?
He aha te hunga kino i ora ai, i koroheke ai, ae, i marohirohi ai to ratou kaha?
8 Su simiente con ellos, compuesta delante de ellos; y sus renuevos delante de sus ojos.
Pumau tonu o ratou uri ki to ratou taha ki to ratou aroaro, a ko a ratou whanau kei ta ratou tirohanga atu.
9 Sus casas seguras de temor, ni hay sobre ellos azote de Dios.
O ratou whare kei runga i te rangimarie, kahore he wehi, kahore hoki a te Atua patu ki a ratou.
10 Sus toros engendran y no yerran: paren sus vacas y no amueven.
E kaha ana tana puru ki te ekeeke, kahore hoki e he; ka whanau tana kau, kahore hoki he whakatahe.
11 Echan sus chiquitos como manada de ovejas, y sus hijos andan saltando.
E tukua mai ana e ratou a ratou kohungahunga ano he kahui hipi, e pekepeke ana a ratou tamariki.
12 A son de tamboril y de vihuela saltan; y se huelgan al son del órgano.
He hunga hapai ratou i te timipera, i te hapa, e koa ana ki te tangi o te okana.
13 Gastan sus días en bien, y en un momento descienden a la sepultura. (Sheol h7585)
O ratou ra pau tonu i runga i te ahuareka, kitea rawatia ake kua heke ki te po. (Sheol h7585)
14 Y dicen a Dios: Apártate de nosotros, que no queremos el conocimiento de tus caminos.
Koia ratou i mea ai ki te Atua, Mawehe atu i a matou; kahore hoki o matou hiahia kia matau ki ou ara.
15 ¿Quién es el Todopoderoso para que le sirvamos? ¿y de qué nos aprovechará que oremos a él?
He aha ra te Runga Rawa e mahi ai matou ki a ia? He aha hoki te rawa ki a matou ki te inoi ki a ia?
16 He aquí, que su bien no está en su mano: el consejo de los impíos lejos esté de mí.
Nana, kahore he pai mo ratou i o ratou ringa ake: matara atu i ahau te whakaaro o te hunga kino.
17 ¡Oh cuántas veces la antorcha de los impíos es apagada; y viene sobre ellos su contrición; y con su ira Dios les reparte dolores!
Pehea te maha o nga matenga o te rama a te hunga kino? O nga panga mai ano hoki o to ratou aitua ki a ratou? O te tuwhanga mai a te Atua i nga mamae i a ia e riri ana?
18 Serán como la paja delante del viento, y como el tamo que arrebata el torbellino.
E rite ai ratou ki te kakau witi i mua i te hau, ki te papapa e kahakina atu ana e te paroro?
19 Dios guardará para sus hijos su violencia; y le dará su pago, para que conozca.
E mea ana koutou, E rongoatia ana e te Atua tona kino hei mea mo ana tamariki. Mana e utu tera ki a ia tonu, kia mohio ai ia.
20 Verán sus ojos su quebranto; y beberá de la ira del Todopoderoso.
Tukua kia kite ona ake kanohi i tona hunanga, a tukua ia kia inu i te riri o te Kaha Rawa.
21 Porque ¿qué deleite tendrá él de su casa después de sí, siendo cortado el número de sus meses?
He aha hoki tana manako ki tona whare i muri i a ia? ka poroa hoki ona marama i waenga?
22 ¿Enseñará él a Dios sabiduría, juzgando él las alturas?
E whakaako ianei tetahi i te Atua ki te matauranga? Ko te kaiwhakawa hoki ia mo te hunga whakakake.
23 Este morirá en la fortaleza de su hermosura todo quieto y pacífico.
Tenei tangata, mate iho ia, pakari rawa ano hoki ona kaha, ata takoto ana ana mea katoa, kahore hoki he raruraru.
24 Sus pechos están llenos de leche, y sus huesos serán regados de tuétano.
Ki tonu ona u i te waiu, a e makuku ana ona wheua i te hinu.
25 Y estotro morirá con amargo ánimo, y no comerá con bien.
Mate iho hoki tera tangata, kawa tonu tona wairua, kahore hoki he pai hei kai mana.
26 Juntamente yacerán sobre la tierra, y gusanos los cubrirán.
Ka takoto ngatahi raua ki te puehu, a ko te iro hei hipoki mo raua.
27 He aquí, que yo conozco vuestros pensamientos, y las imaginaciones que contra mí forjáis.
Nana, e mohio ana ahau ki o koutou whakaaro, ki ta koutou ngarahu nanakia ano hoki moku.
28 Porque decís: ¿Qué es de la casa del príncipe? ¿y qué es de la tienda de las moradas de los impíos?
E ki ana hoki koutou, Kei hea te whare o te rangatira? Kei hea hoki te teneti i noho ai te hunga kino?
29 ¿No habéis preguntado a los que pasan por los caminos, cuyas señas no negaréis?
Kahore ianei koutou i ui ki te hunga e haere atu ana i te ara? Kahore ranei koutou i mohio ki a ratou tohu?
30 Que el malo es guardado del día de la contrición, del día de las iras son llevados.
Kei te rongoa nei hoki te tangata kono mo te ra o te whakangaro; ka whakaputaina ratou i te ra o te riri.
31 ¿Quién le denunciará en su cara su camino? ¿y de lo que él hizo, quién le dará el pago?
Ko wai e whakaatu i tona ara ki tona aroaro? Ko wai hoki hei hoatu i te utu mo tana mahi ki a ia?
32 Porque él ya será llevado a los sepulcros, y en el montón permanecerá.
Heoi ka kawea ia ki te urupa; kei te puranga he wahi mona.
33 Los terrones del arroyo le serán ya dulces; y tras de él será llevado todo hombre, y antes de él no hay número.
Ka reka ki a ia nga pokuru o te awaawa, ka whai mai ano hoki nga tangata katoa i a ia; e kore nei hoki e taea te tatau te hunga i mua i a ia.
34 ¿Cómo pues me consoláis en vano, pues vuestras respuestas quedan por mentira?
He pehea ra ta koutou whakamarie tinihanga i ahau, e toe na hoki te he i roto i a koutou kupu e whakahoki mai na?

< Job 21 >