< Job 20 >

1 Y respondió Sofar Naamatita, y dijo:
Katahi ka whakautua e Topara Naamati; i mea ia,
2 Por cierto mis pensamientos me hacen responder, y por tanto me apresuro.
Na kona oku whakaaro i whakahoki kupu ake ai i roto i ahau; na reira ano ahau i hohoro ai.
3 El castigo de mi vergüenza he oído, y el espíritu de mi inteligencia me hace responder.
Kua rongo ahau i te whakahe moku, e pa ai te whakama ki ahau, a na te wairua o toku ngakau mahara te kupu whakahoki ki ahau.
4 ¿Esto no sabes que fue siempre, desde el tiempo que fue puesto el hombre sobre la tierra:
Kahore ranei koe i mohio ki tenei i mua noa atu, i te wa ra ano i whakanohoia ai te tangata ki runga ki te whenua;
5 Que la alegría de los impíos es breve, y el gozo del hipócrita, por un momento?
He poto te wa e whakamanamana ai te tangata kino, a ko te hari o te tangata atuakore he wheriko kau?
6 Si subiere hasta el cielo su altura, y su cabeza tocare en las nubes,
Ahakoa eke noa tona nui ki nga rangi, a pa atu tona mahunga ki nga kapua;
7 Como su mismo estiércol perecerá para siempre: los que le vieren, dirán: ¿Qué es de él?
Ka memeha atu ano ia a ake ake, ka pera ano me tona paru: ko te hunga kua kite i a ia, ka mea, Kei hea ia?
8 Como sueño volará, y no será hallado; e irse ha como una visión nocturna.
Ka rere atu ia ano he moemoea, e kore ano hoki e kitea: ae ka aia atu ia, ano he rekanga kanohi no te po.
9 El ojo que le viere, nunca más le verá: ni su lugar le verá más.
Ko te kanohi i kite i a ia e kore e kite ano; a heoi ano tirohanga a tona wahi ki a ia.
10 Sus hijos pobres andarán rogando, y sus manos tornarán lo que él robó.
E whakamanawareka ana tamariki i nga rawakore, ma ona ringa ano e whakahoki ona rawa.
11 Sus huesos están llenos de sus mocedades: y con él serán sepultadas en el polvo.
E ki ana ona wheua i te tamarikitanga; engari ka takoto tahi me ia i roto i te puehu.
12 Si el mal se endulzó en su boca, si lo ocultaba debajo de su lengua:
Ahakoa reka te kino i roto i tona mangai, ahakoa huna e ia i raro i tona arero;
13 Si le parecía bien, y no lo dejaba; mas antes lo detenía entre su paladar:
Ahakoa manawapatia noatia e ia, a kahore e mahue i a ia, heoi pupuri tonu i roto i tona mangai;
14 Su comida se mudará en sus entrañas: hiel de áspides [se tornará] dentro de él.
Otira ka puta ke tana kai i roto i ona whekau, ko te au o nga ahipi i roto i a ia.
15 Comió haciendas, mas vomitarlas ha: de su vientre las sacará Dios.
I horomia e ia te taonga, ka ruakina mai ano e ia; ma te Atua e akiri mai i roto i tona kopu.
16 Veneno de áspides chupará: lengua de víbora le matará.
Ka ngotea e ia te huware whakamate o nga ahipi; ka mate ano ia i te arero o te waipera.
17 No verá los arroyos, las riberas de los ríos de miel y de manteca.
E kore ia e kite i nga awa, i nga wai rere o te honi, o te pata.
18 Restituirá el trabajo ajeno conforme a la hacienda que tomó: y no tragará, ni gozará.
Ko tana i uaua ai ka whakahokia e ia, e kore ano e horomia; ko tana utu ka rite ki ona taonga; e kore ano e koa ki reira.
19 Por cuanto molió, dejó pobres: robó casas, y no las edificó;
Nana hoki i tukino nga rawakore, whakarerea iho; murua ana e ia he whare, a e kore e hanga ano e ia.
20 Por tanto él no sentirá sosiego en su vientre, ni escapará con su codicia.
I te mea kahore ia i kite i te tatutanga i roto i a ia, e kore ano etahi o nga mea e matea nuitia ana e ia e mau ki a ia.
21 No quedó nada que no comiese: por tanto su bien no será durable.
Kahore tetahi mea i toe i kore te horomia e ia; no reira e kore tetahi mea pai ona e mau tonu.
22 Cuando fuere lleno su bastimento, tendrá angustia, toda mano del trabajado le acometerá.
I a ia e whiwhi nui nei i te rawa, e rawakore ano ia; ka tae mai ki a ia nga ringa katoa o te hunga kei roto i te mata.
23 Cuando se pusiere a henchir su vientre, Dios enviará sobre él la ira de su furor; y lloverá sobre él y sobre su comida.
I a ia ka mea ki te whakaki i tona kopu, ka maka mai e te Atua te kaha o tona riri ki runga ki a ia, a ka ringihia iho ki a ia, i a ia ano e kai ana.
24 Huirá de las armas de hierro, y pasarle ha el arco de acero.
Ka rere atu ia i te patu rino, ka tu ia i te kopere parahi, puta pu.
25 Desvainará, y sacará saeta de su aljaba, y saldrá resplandeciendo por su hiel: sobre él vendrán terrores.
E unuhia ana, kua puta mai i roto i te tinana, ina, puta mai ana te mata wheriko i roto i tona au: kua tau nga wehi ki a ia.
26 Todas tinieblas están guardadas para sus secretos, fuego no soplado le devorará: su sucesor será quebrantado en su tienda.
Ko te pouri katoa kei te takoto mai mo ana taonga: ka kainga ia e te ahi, kihai i puhia e te tangata; ma reira e pau ai te toenga i roto i tona teneti.
27 Los cielos descubrirán su iniquidad: y la tierra estará contra él.
Ka whakakitea mai tona he e nga rangi ka whakatika mai ano te whenua ki a ia.
28 Los renuevos de su casa serán trasportados; y serán derramados en el día de su furor.
Ko nga hua o tona whare ka riro: ka rere, ano he wai, ona mea i te ra e riri ai ia.
29 Esta es la parte que Dios apareja al hombre impío; y esta es la heredad que Dios le señala por su palabra.
Ko ta te Atua wahi tenei ma te tangata kino, ko te taonga tupu i kiia e te Atua mona.

< Job 20 >