< Job 14 >

1 El hombre nacido de mujer, corto de días, y harto de desabrimiento.
Nongpata mah tapen ih kami loe nawnetta hing nathung raihaih hoiah koi.
2 Que sale como una flor, y luego es cortado; y huye como la sombra, y no permanece.
Anih loe apawk baktiah ampha tahang moe, azaem roep; tahlip baktiah cawnh, cak poe ai.
3 ¿Y sobre este abres tus ojos, y me traes a juicio contigo?
To baktih hmuen pongah mik na padai moe, lokcaekhaih hmaa ah nang caeh haih han maw?
4 ¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.
Mi mah maw kaciim ai thung hoiah kaciim hmuen to sin thai tih? Mi mah doeh sin thai mak ai.
5 Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti: tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.
Kami ih aninawk to kroek moe, khrah nazetto maw oh pae vop, tiah na panoek pae pongah, anih mah poeng thai han ai ah ramri to na sak pae.
6 Si tú le dejares, él dejará de ser: entre tanto deseará, como el jornalero, su día.
Toksak han tlai ih kami baktiah, angmah ih aninawk boeng khoek to, angmah koeh ah oh hanah, anih to angqoi taak ah.
7 Porque si el árbol fuere cortado, aun queda de él esperanza: retoñecerá aun, y sus renuevos no faltarán.
Thing loe pakhruk cadoeh, tadok tacawt let ueloe, tanghang kangtha tacawt let tih, tiah oep han oh.
8 Si se envejeciere en la tierra su raíz, y su tronco fuere muerto en el polvo:
Long thung ih tangzuun loe mitong boeh pongah, long ah akung dueh cadoeh,
9 Al olor del agua reverdecerá, y hará copa, como nueva planta.
tui hmui hoiah tadok let ueloe, thingkung kanawk baktiah tanghang tacawt let tih.
10 Mas cuando el hombre morirá, y será cortado, y perecerá el hombre, ¿dónde estará él?
Toe kami loe duek moe, qong ving; ue, a hinghaih boeng pacoengah loe naa ah maw om vop tih?
11 Las aguas de la mar se fueron, y el río se secó: secóse.
Tuipui tui loe anghmat moe, vacong tui doeh kaang king baktih toengah,
12 Así el hombre yace, y no se tornará a levantar: hasta que no haya cielo, no despertarán, ni recordarán de su sueño.
kami loe angsong moe, angthawk let ai boeh; vannawk anghmaa ai karoek to anglawt mak ai, a iihhaih ahmuen hoi angthawk mak ai boeh.
13 ¡Oh quién me diese que me escondieses en la sepultura, y que me encubrieses, hasta que tu ira reposase; que me pusieses plazo, y te acordases de mí! (Sheol h7585)
Aw taprong thungah na hawk ah, palung na phuihaih dip ai karoek to, tamquta hoi na hawk ah! Kai pahnet han ai ah, ka oh han ih atue to na khaek pae ah. (Sheol h7585)
14 Si el hombre se muriere, ¿ volverá él a vivir? Todos los días de mi edad esperaría, hasta que viniese mi mutación.
Kami loe duek pacoengah hing let tih maw? Karai toksakhaih aninawk loe sawk parai cadoeh, kam khraihaih atue pha ai karoek to ka zing han.
15 Entonces aficionado a la obra de tus manos llamar me has, y yo te responderé.
Nang kawk naah, kang pathim pae han; na ban hoi sak ih hmuen to na koeh.
16 Porque ahora me cuentas los pasos, y no das dilación a mi pecado.
Vaihi loe ka khok tangkannawk to na kroek moe, ka zaehaih to na khen ai boeh.
17 Tienes sellada en manojo mi prevaricación, y añades a mi iniquidad.
Ka sakpazaehaih loe pasah thungah catui ka daeng boeh moe, ka zaehaih nang kraeng pae hmoek boeh.
18 Y ciertamente el monte que cae, desfallece; y las peñas son traspasadas de su lugar.
Tanim thaih mae loe anghmat boeh moe, lungsong doeh a ohhaih ahmuen hoiah angthuih ving boeh.
19 Las piedras son quebrantadas con el agua impetuosa, que se lleva el polvo de la tierra: así haces perder al hombre la esperanza.
Tuinawk mah thlung to maawtsak moe, tui tha mah long to takhawh baktih toengah, kami oephaih to nam rosak.
20 Para siempre serás más fuerte que él, y él irá: demudarás su rostro, y le enviarás.
Kami to na pazawk poe, anih loe anghmat ving boeh; anih ih mikhmai to nam khraisak moe, kalah bangah na patoeh ving.
21 Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; o serán afligidos, y no dará cata en ello.
A capanawk mah pakoehhaih hnu o cadoeh, anih mah panoek ai boeh; nihcae atlim ah krah o cadoeh, anih mah panoek pae ai boeh.
22 Mas mientras su carne estuviere sobre él, se dolerá; y su alma se entristecerá en él.
Toe anih ih ngan to naa ueloe, a hinghaih palungsae tih, tiah a naa.

< Job 14 >