< Job 22 >

1 Y respondió Elifaz Temanita, y dijo:
To naah Teman acaeng Eliphaz mah,
2 ¿Traerá el hombre provecho a Dios? porque el sabio a sí mismo aprovecha.
palungha kami loe angmah han ih ni atho oh, kami loe Sithaw han amekhaih oh maw?
3 ¿Tiene su contentamiento el Omnipotente en que tú seas justificado? ¿o le viene algún provecho de que tú hagas perfectos tus caminos?
Na toenghaih mah Thacak Sithaw anghoesak tih maw? Coek koi om ai tuinuen hoihaih rang hoiah anih han tih amekhaih maw oh?
4 ¿Si porque te teme, te castigará, y vendrá contigo a juicio?
Sithaw ka zit pongah anih mah ang thuitaek, tiah na poek maw? Anih loe lokcaekhaih ahmuen ah nang hoi nawnto caeh tih maw?
5 Por cierto tu malicia es grande: y tus maldades no tienen fin.
Na zaehaih loe paroeai len, na zaehaih loe kroek laek ai pop pongah na ai maw hae tiah na oh?
6 Porque prendaste a tus hermanos sin causa, e hiciste desnudar las ropas de los desnudos.
Nang loe nam nawkamyanawk ih hmuenmae to na lak pae, nihcae ih khukbuen to na khringh pae moe, bangkrai ah na suek.
7 No diste de beber agua al cansado, y al hambriento detuviste el pan.
Angpho kami tuinaek hanah na paek ai, zok amthlam kami doeh buh na pacah ai.
8 Empero el violento tuvo la tierra, y el honrado habitó en ella.
Thacak kami loe long to a tawnh; khingya koi kaom kami loe to ah khosak.
9 Las viudas enviaste vacías, y los brazos de los huérfanos fueron quebrados,
Toe lamhmainawk to bangkrai ah na patoeh ving moe, ampa tawn ai kaminawk ih ban to nang khaehsak.
10 Por tanto hay lazos al derredor de ti, y te turba espanto repentino:
To pongah ni nang loe thaangnawk mah ang takui o khoep moe, zithaih mah raihaih ang paek;
11 O tinieblas, porque no veas; y abundancia de agua te cubre.
to tih ai boeh loe na hnu thai ai ih, vinghaih mah raihaih ang paek moe, paroeai pop tuinawk mah ang uem.
12 ¿No está Dios en la altura de los cielos? Mira la altura de las estrellas como son altas.
Sithaw loe kasang van ah na ai maw oh? Van ih cakaehnawk loe nasetto maw sang o, tiah khen ah!
13 ¿Dirás pues: Qué sabe Dios? ¿cómo juzgará por medio de la oscuridad?
Toe nang mah loe, Sithaw mah kawbangmaw panoek tih? Anih loe kathah tamai kamnum thung hoiah lokcaek thai tih maw?
14 Las nubes son su escondedero, y no ve: y por el cerco del cielo se pasea.
Kathah parai tamai mah anih to khuk khoep pongah, anih mah hnu mak ai; anih loe van amhaehaih loklam ranui ah ni amkaeh, tiah na thuih.
15 ¿Quieres tú guardar la senda antigua, que pisaron los varones perversos?
Kasae kaminawk caehhaih loklam kangquem to na pazui han maw?
16 Los cuales fueron cortados antes de tiempo: cuyo fundamento fue como un río derramado:
Nihcae loe atue akoep ai naah amro o moe, nihcae angdoethaih ahmuen doeh tui mah lak pae king.
17 Que decían a Dios: Apártate de nosotros: ¿y qué nos ha de hacer el Omnipotente?
Nihcae mah Sithaw khaeah, Kaicae hae na caeh taak ah; Thacak Sithaw mah kaicae han timaw sah thai tang tih, tiah thuih o.
18 Habiendo él henchido sus casas de bienes. Por tanto el consejo de ellos lejos sea de mí.
Sithaw mah kahoih hmuen hoiah nihcae ih im to koisak; toe kai loe kasae kaminawk ih poekhaih to kang qoi taak.
19 Verán los justos, y gozarse han, y el inocente los escarnecerá.
Nihcae amrohaih to katoeng kaminawk mah hnuk o naah, anghoe o; zaehaih tawn ai kaminawk mah nihcae to pahnui o thuih.
20 ¿Fue cortada nuestra substancia, habiendo consumido el fuego el resto de ellos?
Kaicae ih misanawk loe amro o tangtang boeh, kanghmat nihcae ih hmuennawk doeh hmai mah kangh boih boeh.
21 Ahora pues conciértate con él, y tendrás paz, y por ello te vendrá bien.
Sithaw khae ang paek o ah loe, anih hoi angdaeh oh; to tiah na sak o nahaeloe nang khaeah khosak hoihaih angzo tih.
22 Toma ahora la ley de su boca, y pon sus palabras en tu corazón.
Anih pakha thung hoi tacawt daan to talawk ah loe, anih ih lok to na palung thungah khrum ah.
23 Si te tornares hasta el Omnipotente, serás edificado: alejarás de tu tienda la iniquidad.
Thacak Sithaw khaeah nam laem o nahaeloe, anih mah na raemh let tih; na ohhaih kahni imthung hoiah na sakpazaehaih to takhoe ving nahaeloe,
24 Y tendrás más oro que tierra, y como piedras de arroyos, oro de Ofir.
sui to maiphu baktih, Ophir ih sui to tuipui ih thlung baktiah na patung tih.
25 Y tu oro será el Todopoderoso; y tendrás plata a montones.
Ue, Thacak Sithaw loe nang ih sui ah om ueloe, atho kana sumkanglung paroeai na tawn tih.
26 Porque entonces te deleitarás en el Omnipotente, y alzarás a Dios tu rostro.
To tiah nahaeloe Thacak Sithaw pongah anghoehaih na tawn ueloe, Sithaw to na doeng tahang tih.
27 Orarás a él, y él te oirá, y pagarás tus votos.
Anih khaeah lawk na thuih naah, anih mah na tahngai pae tih; to tiah lokkamhaih to na koepsak tih.
28 Y determinarás la cosa, y serte ha firme, y sobre tus caminos resplandecerá luz.
Na patoep ih hmuen to angcoeng ueloe, na caehhaih loklam to aang tih.
29 Cuando los otros fueren abatidos, dirás tú: Ensalzamiento: y al humilde de ojos salvará.
Kaminawk pakhrak tathuk naah, nang loe pakoehhaih ah ka oh, tiah na thui tih; mi tlim ah khosah kami loe Sithaw mah pahlong tih.
30 Un inocente escapará una isla: y en la limpieza de tus manos será guardada.
Anih mah zaehaih tawn kami to pahlong tih; kaciim na ban hoiah anih to pahlong tih, tiah a naa.

< Job 22 >