< Job 13 >

1 He aquí que todas estas cosas han visto mis ojos, y oído y entendido para sí mis oídos.
Ecce omnia haec vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula.
2 Como vosotros lo sabéis, lo sé yo: no soy menos que vosotros.
Secundum scientiam vestram et ego novi: nec inferior vestri sum.
3 Mas yo hablaría con el Todopoderoso, y querría disputar con Dios.
Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio:
4 Que ciertamente vosotros sois componedores de mentira, todos vosotros sois médicos de nada.
Prius vos ostendens fabricatores mendacii, et cultores perversorum dogmatum.
5 Ojalá callando callarais del todo, porque os fuera en lugar de sabiduría.
Atque utinam taceretis, ut putaremini esse sapientes.
6 Oíd pues ahora mi disputa, y estád atentos a los argumentos de mis labios.
Audite ergo correptionem meam, et iudicium labiorum meorum attendite.
7 ¿Habéis de hablar iniquidad por Dios? ¿habéis de hablar por él engaño?
Numquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos?
8 ¿Habéis vosotros de hacerle honra? ¿habéis de pleitear vosotros por Dios?
Numquid faciem eius accipitis, et pro Deo iudicare nitimini?
9 ¿Sería bueno que él os escudriñase? ¿Burlaros heis con él, como quien se burla con algún hombre?
Aut placebit ei quem celare nihil potest? aut decipietur ut homo, vestris fraudulentiis?
10 El arguyendo os argüirá duramente, si en lo secreto le hicieseis tal honra.
Ipse vos arguet, quoniam in abscondito faciem eius accipitis.
11 Ciertamente su alteza os había de espantar, y su pavor había de caer sobre vosotros.
Statim ut se commoverit, turbabit vos, et terror eius irruet super vos.
12 Vuestras memorias serán comparadas a la ceniza, y vuestros cuerpos como cuerpos de lodo.
Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestrae.
13 Escuchádme, y hablaré yo, y véngame después lo que viniere.
Tacete paulisper ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit.
14 ¿Por qué quitaré yo mi carne con mis dientes, y pondré mi alma en mi palma?
Quare lacero carnes meas dentibus meis, et animam meam porto in manibus meis?
15 Aun cuando me matare, en él esperaré: empero mis caminos defenderé delante de él.
Etiam si occiderit me, in ipso sperabo: verumtamen vias meas in conspectu eius arguam.
16 Y él también me será salud, porque no entrará en su presencia el impío.
Et ipse erit salvator meus: non enim veniet in conspectu eius omnis hypocrita.
17 Oíd con atención mi razón, y mi denunciación con vuestros oídos.
Audite sermonem meum, et aenigmata percipite auribus vestris.
18 He aquí ahora, que si yo me apercibiere a juicio, yo sé que seré justificado.
Si fuero iudicatus, scio quod iustus inveniar.
19 ¿Quién es el que pleiteará conmigo? porque si ahora callase, me moriría.
Quis est qui iudicetur mecum? veniat: quare tacens consumor?
20 A lo menos dos cosas no hagas conmigo, y entonces no me esconderé de tu rostro.
Duo tantum ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar:
21 Aparta de mí tu mano, y no me asombre tu terror:
Manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat.
22 Y llama, y yo responderé: o yo hablaré, y respóndeme tú:
Voca me, et ego respondebo tibi: aut certe loquar, et tu responde mihi.
23 ¿Cuántas iniquidades y pecados tengo yo? Házme entender mi prevaricación y mi pecado.
Quantas habeo iniquitates et peccata, scelera mea et delicta ostende mihi.
24 ¿Por qué escondes tu rostro, y me cuentas por tu enemigo?
Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum?
25 ¿A la hoja arrebatada del aire has de quebrantar? ¿y a una arista seca has de perseguir?
Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris:
26 ¿Por qué escribes contra mí amarguras, y me haces cargo de los pecados de mi mocedad;
Scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiae meae.
27 Y pones mis pies en el cepo, y guardas todos mis caminos, imprimiéndolo a las raíces de mis pies?
Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti:
28 Siendo el hombre como carcoma que se envejece: y como vestido que se come de polilla.
Qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.

< Job 13 >