Salmos 139

1 Oh Yavé, Tú me escudriñaste y conociste.

Gospode! ti me kušaš i znaš.

2 Tú sabes cuándo me siento Y cuándo me pongo en pie, De lejos entiendes mi pensamiento.

Ti znaš kad sjedem i kad ustanem; ti znaš pomisli moje izdaleka;

3 Vigilas cuando camino Y cuando reposo, Y estás íntimamente familiarizado con todos mis caminos.

Kad hodim i kad se odmaram, ti si oko mene, i sve putove moje vidiš.

4 Aun antes que haya una palabra en mi lengua, Ciertamente, oh Yavé, Tú la sabes toda.

Još nema rijeèi na jeziku mom, a ti, Gospode, gle, veæ sve znaš.

5 Me rodeaste por detrás y por delante, Y pusiste tu mano sobre mí.

Sastrag i sprijed ti si me zaklonio, i stavio na me ruku svoju.

6 [Tal] conocimiento es demasiado maravilloso para mí. Alto es, no puedo alcanzarlo.

Èudno je za me znanje tvoje, visoko, ne mogu da ga dokuèim.

7 ¿A dónde puedo irme de tu Espíritu? ¿O a dónde puedo huir de tu Presencia?

Kuda bih otišao od duha tvojega, i od lica tvojega kuda bih utekao?

8 Si subo al cielo, allí estás Tú, Y si en el Seol preparo mi cama, Mira, allí estás Tú. (Sheol h7585)

Da izaðem na nebo, ti si ondje. Da siðem u pakao, ondje si. (Sheol h7585)

9 Si tomo las alas del alba Y vivo en la parte más remota del mar,

Da se dignem na krilima od zore, i preselim se na kraj mora:

10 Aun allí me guiará tu mano Y me sostendrá tu mano derecha.

I ondje æe me ruka tvoja voditi, i držati me desnica tvoja.

11 Si digo: Ciertamente la oscuridad me cubrirá, La luz a mi alrededor será la noche.

Da reèem: da ako me mrak sakrije; ali je i noæ kao vidjelo oko mene.

12 Aun la oscuridad no es oscura para Ti, La noche resplandece como el día. Lo mismo son la oscuridad y la luz.

Ni mrak neæe zamraèiti od tebe, i noæ je svijetla kao dan: mrak je kao vidjelo.

13 Tú formaste mis órganos internos. Me tejiste en el vientre de mi madre.

Jer si ti stvorio što je u meni, sastavio si me u utrobi matere moje.

14 Te doy gracias, Porque soy temerosa y maravillosamente formado. Maravillosas son tus obras, Y mi alma lo sabe muy bien.

Hvalim te, što sam divno sazdan. Divna su djela tvoja, i duša moja to zna dobro.

15 No fueron encubiertos de Ti mis huesos, Cuando en secreto fui hecho, Y entretejido en las profundidades de la tierra.

Nijedna se kost moja nije sakrila od tebe, ako i jesam sazdan tajno, otkan u dubini zemaljskoj.

16 Tus ojos vieron mi embrión, Y en tu rollo estaban escritos todos Los días que me fueron ordenados, Cuando aún [no existía] uno de ellos.

Zametak moj vidješe oèi tvoje, u knjizi je tvojoj sve to zapisano, i dani zabilježeni, kad ih još nije bilo nijednoga.

17 ¡Oh ʼEL, cuán preciosos me son tus pensamientos! ¡Cuán inmensa es la suma de ellos!

Kako su mi nedokuèljive pomisli tvoje, Bože! Kako im je velik broj!

18 Si los cuento, serían más que la arena. Cuando despierto, aún estoy contigo.

Da ih brojim, više ih je nego pijeska. Kad se probudim, još sam s tobom.

19 ¡Oh ʼEloah, si mataras al perverso, Si, por tanto, se alejan de mí los hombres sanguinarios!

Da hoæeš, Bože, ubiti bezbožnika! Krvopije, idite od mene.

20 Porque hablan contra Ti perversamente, Y tus enemigos toman [tu Nombre] en vano.

Oni govore ružno na tebe; uzimaju ime tvoje uzalud neprijatelji tvoji.

21 Oh Yavé, ¿No aborrezco a los que te aborrecen? ¿No repugno a los que se levantan contra Ti?

Zar da ne mrzim na one, koji na te mrze, Gospode, i da se ne gadim na one koji ustaju na tebe?

22 Con absoluto odio los aborrezco. Son mis enemigos.

Punom mrzošæu mrzim na njih; neprijatelji su mi.

23 Escudríñame, oh ʼEL, y conoce mi corazón. Pruébame y conoce mis ansiosos pensamientos,

Okušaj me, Bože, i poznaj srce moje, ispitaj me, i poznaj pomisli moje.

24 Ve si hay en mí camino de perversidad Y guíame en el camino eterno.

I vidi jesam li na zlu putu, i vodi me na put vjeèni.