Job 4

1 Entonces intervino Elifaz temanita:

Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

2 Si intentamos razonar contigo te será molesto. Pero, ¿quién puede refrenarse de hablar?

Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?

3 Ciertamente tú enseñabas a muchos y fortalecías las manos débiles.

Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.

4 Tus palabras levantaban al que tropezaba y afirmabas las rodillas decaídas.

Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.

5 Pero ahora te sucede a ti. Te desalientas, te tocó a ti y te turbas.

A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.

6 ¿No es tu temor a ʼElohim tu confianza, y la integridad de tus procedimientos tu esperanza?

Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?

7 Te ruego que recuerdes: ¿Quién pereció jamás por ser inocente? ¿Dónde fueron destruidos los rectos?

Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?

8 Según veo, los que aran iniquidad y siembran aflicción, las cosechan.

Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.

9 Por el aliento de ʼElohim perecen, y por el soplo de su ira son consumidos.

Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.

10 El rugido del león, la voz fiera de la leona y los dientes de sus cachorros son quebrados.

Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.

11 El león viejo perece por falta de presa, y los cachorros de la leona se dispersan.

Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.

12 Entonces un mensaje me llegó a hurtadillas, y mi oído percibió un susurro de él

Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.

13 en inquietantes visiones nocturnas, cuando el sueño profundo cae sobre los hombres.

W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;

14 Un terror se apoderó de mí, y todos mis huesos se estremecieron.

Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.

15 Al pasar un espíritu frente a mí se eriza el pelo de mi cuerpo.

Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.

16 Se detiene, pero no distingo su semblante. Una apariencia está delante de mis ojos, hay silencio… y oigo una voz reposada:

Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:

17 ¿Será el hombre más justo que ʼElohim? ¿El hombre, más puro que su Hacedor?

Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?

18 Ciertamente en sus esclavos no confía, y a sus ángeles atribuye insensatez.

Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;

19 ¡Cuánto más los que viven en casas de barro cimentadas en el polvo serán desmenuzados por la polilla!

O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.

20 Entre la mañana y la tarde son destruidos, y sin que alguno se dé cuenta, perecen para siempre.

Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.

21 ¿No les son arrancadas las cuerdas de sus tiendas? En ellas mueren, pero no adquirieron sabiduría.

Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.