Job 9

1 Potem je Job odgovoril in rekel:

Eyüp şöyle yanıtladı:

2 »Vem, to je tako res. Toda kako bi človek mogel biti pravičen z Bogom?

“Biliyorum, gerçekten öyledir, Ama Tanrı'nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?

3 Če se hoče pričkati z njim, mu ne more odgovoriti eno od tisočih.

Biri O'nunla tartışmak istese, Binde bir bile O'na yanıt veremez.

4 On je moder v srcu in mogočen v moči; kdo se je utrdil zoper njega in je uspel?

O'nun bilgisi derin, gücü eşsizdir, Kim O'na direndi de ayakta kaldı?

5 Ki odstranja gore in ne vedo, ki jih prevrača v svoji jezi.

O dağları yerinden oynatır da, Dağlar farkına varmaz, Öfkeyle altüst eder onları.

6 Ki trese zemljo iz njenega kraja in njeni stebri trepetajo.

Dünyayı yerinden oynatır, Direklerini titretir.

7 Ki zapoveduje soncu in ta ne vzhaja in pečati zvezde.

Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, Yıldızları mühürler.

8 Ki sam razprostira nebo in stopa po valovih morja.

O'dur tek başına gökleri geren, Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.

9 Ki dela Arktur, Orion, Gostosevce in južne sobe.

Büyük Ayı'yı, Oryon'u, Ülker'i, Güney takımyıldızlarını yaratan O'dur.

10 Ki dela velike stvari neodkrite, da, in čudeže brez števila.

Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O'dur.

11 Glej! Hodi poleg mene, jaz pa ga ne vidim; gre tudi naprej, toda jaz ga ne zaznavam.

İşte, yanımdan geçer, O'nu göremem, Geçip gider, farkına bile varmam.

12 Glej, odvzema, kdo ga lahko ovira? Kdo mu bo rekel: ›Kaj delaš?‹

Evet, O avını kaparsa, kim O'nu durdurabilir? Kim O'na, ‘Ne yapıyorsun’ diyebilir?

13 Če Bog ne bo umaknil svoje jeze, se ponosni pomočniki sklonijo pod njim.

Tanrı öfkesini dizginlemez, Rahav'ın yardımcıları bile O'nun ayağına kapanır.

14 Kako mnogo manj bi mu jaz mogel odgovoriti in izbrati svoje besede, da razpravljam z njim?

“Nerde kaldı ki, ben O'na yanıt vereyim, O'nunla tartışmak için söz bulayım?

15 Kateremu, čeprav bi bil pravičen, vendar ne bi mogel odgovoriti, temveč bi naredil ponižno prošnjo svojemu sodniku.

Haklı olsam da O'na yanıt veremez, Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.

16 Če sem klical in mi je odgovoril, vendar ne bi verjel, da je prisluhnil mojemu glasu.

O'nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.

17 Kajti lomi me z viharjem in brez razloga množi moje rane.

O beni kasırgayla eziyor, Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.

18 Ne bo mi pustil, da zajamem sapo, temveč me napolnjuje z grenkobo.

Soluk almama izin vermiyor, Ancak beni acıya doyuruyor.

19 Če govorim o moči, glej, on je močan, če pa o sodbi, kdo mi bo določil čas zagovarjanja?

Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! Adalet sorunuysa, kim O'nu mahkemeye çağırabilir?

20 Če jaz sebe opravičim, me bodo moja lastna usta obsodila. Če rečem: ›Jaz sem popoln, ‹ se bo izkazalo, da sem sprevržen.

Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.

21 Čeprav bi bil popoln, vendar ne bi poznal svoje duše; preziral bi svoje življenje.

“Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, Yaşamımı hor görüyorum.

22 To je ena stvar, zato sem rekel to: ›On uničuje popolnega in zlobnega.‹

Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, ‘O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.’

23 Če nadloga nenadoma ubije, se bo posmehoval ob sojenju nedolžnih.

Kırbaç ansızın ölüm saçınca, O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.

24 Zemlja je dana v roko zlobnega. On zakriva obličja njenih sodnikov. Če ne, kje in kdo je on?

Dünya kötülerin eline verilmiş, Yargıçların gözünü kapayan O'dur. O değilse, kimdir?

25 Torej moji dnevi so hitrejši kakor tekač. Odletijo proč, ničesar dobrega ne vidijo.

“Günlerim koşucudan çabuk, İyilik görmeden geçmekte.

26 Minili so kakor nagle ladje, kakor orel, ki hiti k plenu.

Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, Avının üstüne süzülen kartal gibi.

27 Če rečem: ›Pozabil bom svojo pritožbo, prenehal bom s svojo potrtostjo in se potolažil, ‹

‘Acılarımı unutayım, Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim’ desem,

28 se bojim vseh svojih bridkosti, vem, da me ne boš imel za nedolžnega.

Bütün dertlerimden yılarım, Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.

29 Če sem zloben, zakaj se potem trudim zaman?

Madem suçlanacağım, Neden boş yere uğraşayım?

30 Če se umijem s snežnico in svoje roke naredim čiste kot še nikoli,

Sabun otuyla yıkansam, Ellerimi kül suyuyla temizlesem,

31 me boš vendar pahnil v jarek in moja lastna oblačila me bodo prezirala.

Beni yine pisliğe batırırsın, Giysilerim bile benden tiksinir.

32 Kajti on ni človek, kakor sem jaz, da bi mu odgovoril in bi skupaj prišla na sodbo.

O benim gibi bir insan değil ki, O'na yanıt vereyim, Birlikte mahkemeye gideyim.

33 Niti ni tukaj kakršnegakoli razsodnika med nama, da bi lahko svojo roko položil na naju oba.

Keşke aramızda bir hakem olsa da, Elini ikimizin üstüne koysa!

34 Naj svojo palico vzame od mene in naj me njegov strah ne straši.

Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.

35 Potem bi govoril in se ga ne bi bal, toda z menoj ni tako.

O zaman konuşur, O'ndan korkmazdım, Ama bu durumda bir şey yapamam.