< Псалтирь 77 >

1 В конец, о Идифуме, псалом Асафу. Гласом моим ко Господу воззвах, гласом моим к Богу, и внят ми.
Psalmus Asaph, in finem, pro Idithum. Voce mea ad Dominum clamavi: voce mea ad Deum, et intendit mihi.
2 В день скорби моея Бога взысках рукама моима, нощию пред ним, и не прельщен бых: отвержеся утешитися душа моя.
In die tribulationis meae Deum exquisivi, manibus meis nocte contra eum: et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea,
3 Помянух Бога и возвеселихся, поглумляхся, и малодушствоваше дух мой.
memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum: et defecit spiritus meus.
4 Предваристе стражбы очи мои: смятохся и не глаголах.
Anticipaverunt vigilias oculi mei: turbatus sum, et non sum locutus.
5 Помыслих дни первыя, и лета вечная помянух, и поучахся:
Cogitavi dies antiquos: et annos aeternos in mente habui.
6 нощию сердцем моим глумляхся, и тужаше дух мой:
Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
7 еда во веки отринет Господь и не приложит благоволити паки?
Numquid in aeternum proiiciet Deus: aut non apponet ut complacitior sit adhuc?
8 Или до конца милость Свою отсечет, сконча глаголгол от рода в род?
Aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem?
9 Еда забудет ущедрити Бог? Или удержит во гневе Своем щедроты Своя?
Aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas?
10 И рех: ныне начах, сия измена десницы Вышняго.
Et dixi nunc coepi: haec mutatio dexterae Excelsi.
11 Помянух дела Господня: яко помяну от начала чудеса Твоя,
Memor fui operum Domini: quia memor ero ab initio mirabilium tuorum,
12 и поучуся во всех делех Твоих, и в начинаниих Твоих поглумлюся.
Et meditabor in omnibus operibus tuis: et in adinventionibus tuis exercebor.
13 Боже, во святем путь Твой: кто Бог велий, яко Бог наш?
Deus in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?
14 Ты еси Бог творяй чудеса: сказал еси в людех силу Твою,
tu es Deus qui facis mirabilia. Notam fecisti in populis virtutem tuam:
15 избавил еси мышцею Твоею люди Твоя, сыны Иаковли и Иосифовы.
redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Iacob, et Ioseph.
16 Видеша Тя воды, Боже, видеша Тя воды и убояшася: смятошася бездны.
Viderunt te aquae Deus, viderunt te aquae: et timuerunt, et turbatae sunt abyssi.
17 Множество шума вод: глас даша облацы, ибо стрелы Твоя преходят.
Multitudo sonitus aquarum: vocem dederunt nubes. Etenim sagittae tuae transeunt:
18 Глас грома Твоего в колеси, осветиша молния твоя вселенную: подвижеся и трепетна бысть земля.
vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuae orbi terrae: commota est et contremuit terra.
19 В мори путие Твои, и стези Твоя в водах многих, и следы Твои не познаются.
In mari via tua, et semitae tuae in aquis multis: et vestigia tua non cognoscentur.
20 Наставил еси яко овцы люди Твоя рукою Моисеовою и Ааронею.
Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.

< Псалтирь 77 >