< Псалтирь 22 >

1 В конец, о заступлении утреннем, псалом Давиду. Боже, Боже мой, вонми ми, вскую оставил мя еси? Далече от спасения моего словеса грехопадений моих.
Psalmus David, in finem pro susceptione matutina. Deus Deus meus respice in me: quare me dereliquisti? longe a salute mea verba delictorum meorum.
2 Боже мой, воззову во дни, и не услышиши, и в нощи, и не в безумие мне.
Deus meus clamabo per diem, et non exaudies: et nocte, et non ad insipientiam mihi.
3 Ты же во Святем живеши, хвало Израилева.
Tu autem in sancto habitas, Laus Israel.
4 На Тя уповаша отцы наши: уповаша, и избавил еси я:
In te speraverunt patres nostri: speraverunt, et liberasti eos.
5 к Тебе воззваша, и спасошася: на Тя уповаша, и не постыдешася.
Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt: in te speraverunt, et non sunt confusi.
6 Аз же есмь червь, а не человек, поношение человеков и уничижение людий.
Ego autem sum vermis, et non homo: opprobrium hominum, et abiectio plebis.
7 Вси видящии мя поругашамися, глаголаша устнами, покиваша главою:
Omnes videntes me, deriserunt me: locuti sunt labiis, et moverunt caput.
8 упова на Господа, да избавит его, да спасет его, яко хощет его.
Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum.
9 Яко Ты еси исторгий мя из чрева, упование мое от сосцу матере моея.
Quoniam tu es, qui extraxisti me de ventre: spes mea ab uberibus matris meae.
10 К Тебе привержен есмь от ложесн, от чрева матере моея Бог мой еси Ты.
In te proiectus sum ex utero: de ventre matris meae Deus meus es tu,
11 Да не отступиши от мене, яко скорбь близ, яко несть помогаяй ми.
ne discesseris a me: Quoniam tribulatio proxima est: quoniam non est qui adiuvet.
12 Обыдоша мя телцы мнози, юнцы тучнии одержаша мя:
Circumdederunt me vituli multi: tauri pingues obsederunt me.
13 отверзоша на мя уста своя, яко лев восхищаяй и рыкаяй.
Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens.
14 Яко вода излияхся, и разсыпашася вся кости моя: бысть сердце мое яко воск таяй посреде чрева моего.
Sicut aqua effusus sum: et dispersa sunt omnia ossa mea. Factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.
15 Изсше яко скудель крепость моя, и язык мой прильпе гортани моему, и в персть смерти свел мя еси.
Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhaesit faucibus meis: et in pulverem mortis deduxisti me.
16 Яко обыдоша мя пси мнози, сонм лукавых одержаша мя: ископаша руце мои и нозе мои.
Quoniam circumdederunt me canes multi: concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos:
17 Изчетоша вся кости моя: тии же смотриша и презреша мя.
dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me:
18 Разделиша ризы моя себе, и о одежди моей меташа жребий.
diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem.
19 Ты же, Господи, не удали помощь твою от мене: на заступление мое вонми.
Tu autem Domine ne elongaveris auxilium tuum a me: ad defensionem meam conspice.
20 Избави от оружия душу мою, и из руки песии единородную мою.
Erue a framea Deus animam meam: et de manu canis unicam meam:
21 Спаси мя от уст львовых, и от рог единорожь смирение мое.
Salva me ex ore leonis: et a cornibus unicornium humilitatem meam.
22 Повем имя Твое братии моей, посреде церкве воспою Тя.
Narrabo nomen tuum fratribus meis: in medio ecclesiae laudabo te.
23 Боящиися Господа, восхвалите Его, все семя Иаковле, прославите Его, да убоится же от Него все семя Израилево:
Qui timetis Dominum laudate eum: universum semen Iacob glorificate eum:
24 яко не уничижи, ниже негодова молитвы нищаго, ниже отврати лице Свое от мене, и егда воззвах к Нему, услыша мя.
Timeat eum omne semen Israel: quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis: Nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum exaudivit me.
25 От Тебе похвала моя, в церкви велицей исповемся Тебе: молитвы моя воздам пред боящимися Его.
Apud te laus mea in ecclesia magna: vota mea reddam in conspectu timentium eum.
26 Ядят убозии, и насытятся, и восхвалят Господа взыскающии Его: жива будут сердца их в век века.
Edent pauperes, et saturabuntur: et laudabunt Dominum qui requirunt eum: vivent corda eorum in saeculum saeculi.
27 Помянутся и обратятся ко Господу вси концы земли, и поклонятся пред Ним вся отечествия язык:
Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terrae: Et adorabunt in conspectu eius universae familiae Gentium.
28 яко Господне есть царствие, и Той обладает языки.
Quoniam Domini est regnum: et ipse dominabitur Gentium.
29 Ядоша и поклонишася вси тучнии земли: пред Ним припадут вси низходящии в землю: и душа моя тому живет.
Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terrae: in conspectu eius cadent omnes qui descendunt in terram.
30 И семя мое поработает Ему: возвестит Господеви род грядущий:
Et anima mea illi vivet: et semen meum serviet ipsi.
31 и возвестят правду Его людем рождшымся, яже сотвори Господь.
Annunciabitur Domino generatio ventura: et annunciabunt caeli iustitiam eius populo qui nascetur, quem fecit Dominus.

< Псалтирь 22 >