Псалтирь 147

1 Хвалите Господа, яко благ псалом: Богови нашему да усладится хваление.

Louvai ao SENHOR, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus; porque agradável e merecido [é] o louvor.

2 Зиждай Иерусалима Господь: разсеяния Израилева соберет:

O SENHOR edifica a Jerusalém; [e] ajunta os dispersos de Israel.

3 изцеляяй сокрушенныя сердцем и обязуяй сокрушения их:

Ele sara aos de coração partido, e os cura de suas dores.

4 изчитаяй множество звезд, и всем им имена нарицаяй.

Ele conta o número das estrelas; chama todas elas pelos seus nomes.

5 Велий Господь наш, и велия крепость Его, и разума Его несть числа.

O nosso Senhor é grande e muito poderoso; seu entendimento é incomensurável.

6 Приемляй кроткия Господь, смиряяй же грешники до земли.

O SENHOR levanta aos mansos; [e] abate aos perversos até a terra.

7 Начните Господеви во исповедании, пойте Богови нашему в гуслех:

Cantai ao SENHOR em agradecimento; cantai louvores ao nosso Deus com harpa.

8 одевающему небо облаки, уготовляющему земли дождь: прозябающему на горах траву и злак на службу человеком:

Ele que cobre o céu com nuvens, que prepara chuva para a terra, que faz os montes produzirem erva;

9 дающему скотом пищу их, и птенцем врановым призывающым Его.

Que dá ao gado seu pasto; e [também] aos filhos dos corvos, quando clamam.

10 Не в силе констей восхощет, ниже в лыстех мужеских благоволит:

Ele não se agrada da força do cavalo, nem se contenta com as pernas do homem.

11 благоволит Господь в боящихся Его и во уповающих на милость Его.

O SENHOR se agrada dos que o temem, daqueles que esperam por sua bondade.

12 Похвали, Иерусалиме, Господа, хвали Бога твоего, Сионе:

Louva, Jerusalém, ao SENHOR; celebra ao teu Deus, ó Sião.

13 яко укрепи вереи врат твоих, благослови сыны твоя в тебе.

Porque ele fortifica os ferrolhos de tuas portas; ele abençoa a teus filhos dentro de ti.

14 Полагаяй пределы твоя мир, и тука пшенична насыщаяй тя:

[Ele é] o que dá paz às tuas fronteiras; e te farta com o melhor trigo;

15 посылаяй слово Свое земли, до скорости течет слово Его,

Que envia sua ordem à terra; sua palavra corre velozmente.

16 дающаго снег свой яко волну, мглу яко пепел посыпающаго,

Que dá a neve como a lã; espalha a geada como a cinza.

17 метающаго голоть Свой яко хлебы: противу лица мраза Его кто постоит?

Que lança seu gelo [em] pedaços; quem pode subsistir ao seu frio?

18 Послет слово Свое, и истает я: дхнет дух Его, и потекут воды.

Ele manda sua palavra, e os faz derreter; faz soprar seu vento, [e] escorrem-se as águas.

19 Возвещаяй слово Свое Иакову, оправдания и судбы Своя Израилеви:

Ele declara suas palavras a Jacó; e seus estatutos e seus juízos a Israel.

20 не сотвори тако всякому языку, и судбы Своя не яви им.

Ele não fez assim a nenhuma [outra] nação; [e] não conhecem os juízos [dele]. Louvai ao SENHOR.